روشن تر از روشن ترین مهتابِ ماهم زیباتر از خورشیدِ هنگامِ پگاهم باشد جمالم جلوه ای از نورِ یزدان بر پاکی و زیباییِ خالق گواهم من " طَیِّباتم"، آن که در قرآن شنیدی جز " طَیِّبین" را در کنارِ خود نخواهم دیدی که پوشیده است اعضایم سراسر چون ویژه ام، مخصوصِ یک چشم و نگاهم منزل برایم مسجد و معراجِ عشق است نه همچو طفلان پای بندِ باشگاهم با کارهای خانه مشغولِ دعایم یا رب نگه دار از خطا و اشتباهم بیرون اگر رفتم برای کارِ واجب چشمی نبیند تاری از موی سیاهم چون مقنعه باشد کلاهِ جنگیِ من در جوشنِ چادر قوی تر از سپاهم آن قدر سنگین و متین و باوقارم هرگز گنهکاری نگردد سدِّ راهم یوسف جمالم، از زلیخای هوس دور فرقی ندارد تخت و زندان یا به چاهم حرزِ حجابِ فاطمی همراه دارم اصلاً نسازد چشمِ بیماران تباهم زیبایی ام را وقفِ همسر کرده ام من آیینهٔ تابندهٔ ایزدپناهم عشق و نیازم را به همسر عرضه دارم آغوشِ پاکش شد امانی از گناهم دنبالِ افزون خواهیِ دنیا نگردم لبخندِ فرزندانِ من باشد رفاهم اعضای خانه جملگی سربازِ حقّند شوهر وزیرِ منزل و من همچو شاهم هم دخترم، هم مادرم، هم همسری پاک بالاتر از حورِ بهشتی، پایگاهم پاک و نجیب و مؤمن و قانع شدم من قدسی ترین صحنِ جهان شد بارگاهم یا رب، چنان کن شوهرم خشنود باشد چون شادی اش در روزِ محشر شد پناهم قدر و مقامم را کسی هرگز ندانست تنها خدا داند مقام و جایگاهم. #حسینعلی_زارعی @saredustansalamat