به محشر، چون سَرِ خجلت برآرم از کفن گویم که یا رب! داغِ هجران دیده‌ام، دیگر مسوزانم #بیدل‌دهلوی

حاصل عمر آن دَم است، باقی ایام رفت.

وجودم به سمت تو خیز برمی‌دارد اما ظاهرم ساکت است. #غسان‌کنفانی

هنوز بین من و تو سکوت قانون است سرِ گلایه ندارم، ولی دلم خون است

اگرجنون همه حرف زندگی باشد همیشه در سرما زلف یار مضمون است

به عطر زلف تو شاید نسیم آغشته‌ست که هر چه سرو در این باغُ بید مجنون است

سری که شور ندارد به هیچ می‌ارزد دلی که داغ ندارد به عشق مدیون است

دل من اینه توست، من خودت هستم! بیاکه وقت رسیدن به خویش اکنون است

[ دلی که اندوه دارد، نیاز به شانه دارد نه نصیحت . ‌. ]

دلم به بوی تو آغشته است سپیده دمان کلمات سرگردان بر می خیزند و خواب آلوده دهان مرا می‌ جویند تا از تو سخن بگویم کجای جهان رفته‌ای . . ! نشان قدم هایت چون دان پرندگان همه سویی ریخته است باز نمی‌ گردی ، می‌ دانم و شعر چون گنجشک بخارآلودی بر بام زمستانی به پاره یخی بدل خواهد شد. #شمس‌لنگرودی

محبوب من! اسم شما را صدا کردم باران چنان گرفت که اسم شما در کوچه‌ های شهر شایع شد‌. #محمد‌صالح‌علاء