بسم الله الرحمن الرحیم حکمتی انقلابی از انقلاب ترین و تندروترین مسلمان، امیرالمؤمنین علیه السلام 🔰 پرده اول: مقدمه و مؤخره! مرحوم عین صاد: #توجیه، #حماقت است و #تضعیف، #جنایت است و #تبیین و #تکمیل، #رسالت؛ وظیفه همگی ما تکمیل است؛ نه تضعیف خوبی‌ها و نه توجیه خرابی‌ها، بلکه #تکمیل_رسالت_ماست. و البته زیست تکامل وار ضرورت این روزهای ماست... 🔰 پرده دوم: راز تبیین و تکمیل ناصحانه و مصلحانه حال که تکمیل رسالت ماست و نه توجیه و نه تضعیف، چه بایستی کرد؟! سیاست اسلامی چه دستور و راهی برای تکمیل پیش پای ما می گذارد؟!! حضرت امیر علیه السلام در حکمتی می فرمایند: 🔸من ساس نفسه ادرک السیاسة🔸 💠مقدمه توضیحی در باب روایت البته سیاستی که در این کلام حضرت امیر علیه السلام هست یقینا مرتبت اش از سیاست ای که لقلقه زبانهاست به مراتب بالاتر است. عمری است که ما حزب اللهی ها نیز به ورطه سیاست لیبرال غلطیده ایم و روش های غلط و نادرست سیاست لیبرالی را در پیش گرفته ایم 💠 توضیح متن روایت جامعه ایمانی در بدایت سلوک خود فاصله بسیاری تا مرز های عصمت دارد. به عبارت دیگر هیچ یک از ما معصوم نیستیم و در همین چارچوب هم بایستی نسبت بگیریم و با یکدیگر تعامل و تعاون داشته باشیم. عون و ناصر یکدیگر در تکمیل هم باشیم و نه دشمن و رقیب یکدیگر در زمین زدن همدیگر. ما همچنان که برای تکامل خودمان با نفس مان درگیر هستیم، در مواجه با جامعه پیرامونی با نفس انسانی سر و کار داریم. همچنان که هر یک از ما بایستی مربی و راهبر خودمان باشیم، باید خودمان را در جایگاه مربی جامعه ایمانی نیز بدانیم. گارد رهبری و رهبرانه داشتن یعنی همین. اساسا ولایت نیز به همین معناست. پیوستگی، محبت و مسئولیت مؤمنان در قبال یکدیگر، ایشان را در جایگاه ربوبی و ولایی نسبت به یکدیگر قرار میدهد. رشد هر مؤمنی در گرو رشد جامعه ایمانی و بلکه مستضعفان کل عالم است. حال که چنین است و من نوعی بایستی هم مربی خودم باشم و هم تکلیف مربیانه در قبال دوستان و آشنایان و دیگر مؤمنان دارم، بایستی چگونه رفتار کنم؟! اگر برخوردهای مربی ای در قبال من و رفتارهایم که بسیار نقصان و کاستی دارم حالت #حساب_کشی و #رسوا_گرایانه باشد آیا من اصلاح خواهم شد؟! حاشا و کلا....هرگز!!! نفس انسانی تنقیص را به هیچ وجه بر نمی تابد... فطرت انسانی بر مدار عشق به کمال و تنفر از نقص است. رویه مطلوب آنست که فطرت های انسانی را به سمت کمال سوق داده شوند. رویه مطلوب آنست که نقاط کمال خیز روایت شوند. رویه مطلوب آنست که نقصان ها ذکر شوند و نسبت به نقصان ها تنفر ایجاد شود؛ در جامعه ایمانی ما نباید بازتولید تنفر از یکدیگر تولید کنیم. ما همه نقصان هایی داریم اتفاقی که بایستی رقم بخورد رؤیت و روایت نقصان هاست و ایجاد یک تنفر جمعی نسبت به نقصانها. اینکه بخواهیم به علتی نقصانی که در افراد وجود دارد نسبت به افراد یا جریانها تنفر در جامعه ایمانی ایجاد کنیم این مطلوب نیست. این چنین برخوردی، برخوردی تربیتی نیست برخوردی سرکوب گرانه و سرشار از اهانت و تحقیر است که سبب خرد شدن شخصیت متربی می شود. در این رویه عزت متربی لکه دار می شود. وی نه تنها احساس عون نکرده بلکه حس میکند باید به دفاع از خود بپردازد و اینگونه است که #توجیه متولد می شود...این همه آثار مخرب نتیجه رویه غلط ماست که مدام اندر مدام آنرا تکرار میکنیم و این همه نتیجه آنست که نه با عقل ناصح و مصلح بلکه با وهم ناقد و بلکه مخرب به سراغ دیگران می رویم در حالیکه به هیچ وجه این رفتار را در قبال خودمان مطلوب نمیدانیم اما اگر مربی در فضای گرم محبت آمیز با متربی تعامل کرده و با عزت و احترام بدون هیچ گونه تنقیصی با ارائه راهکار ایجابی عون متربی گردد وی یقینا اصلاح خواهد شد و نصیحت را پذیرا خواهد بود. این تحلیل و تقریر از روایت همه برآمده از وصیت مولانا امیر المؤمنین علیه السلام خطاب به امام حسن علیه السلام است که فرمودند آنچه را برای خویش می پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه را که برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند. همه ما مربی هستیم، و همه ما نیز متربی هستیم... .