⭕️ #امام_حسن_مجتبی عليه السلام:  🔸تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت، فإذاوَلَّت عُرِفَت.  🔹 #نعمتها تا هستند ناشناخته اند، و همين كه رفتند [قدرشان] شناخته میشوند. 📕بحارالأنوار، ج۷۸، ص۱۱۵، ح۱۲ #امام_مجتبی 💐 #اغتنام_فرصتها #اغتنام_جمع‌های‌بابرکت 🌷

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تاريخ در مورد مقام و فضائل «امام حسن مجتبی» (ع) چه گزارشاتی ارائه داده است؟ 🔹درباره فضایل «امام حسن مجتبی» (ع) روایات فراوانی نقل شده است. راویان این اخبار عده زیادی از عالمان اهل سنت و علمای شیعه‌ اند. دو نمونه از این آثار عبارتند از: «ترجمة الامام الحسن» از ابن عساکر که در «تاریخ دمشق» وی آمده است، و دیگری «ترجمة الامام الحسن» از ابن سعد که در «طبقات الکبری» او آمده است. در گذر تاریخ، آثار زیادی نگاشته شده است که در آنها فضایل «امام مجتبی» (ع) گردآوری شده است؛ اما متأسفانه درباره رخدادهای زندگی آن حضرت، تا این اواخر کمتر تلاش درخوری صورت پذیرفته بود؛ بلکه بیشتر، همانند بسیاری از مقاطع دیگر، حوادث آن دوره بدون پژوهش جدی و ارزیابی دقیق و استوار، بر روی هم انباشته شده است. 🔹بسیاری از فضایل روایت شده درباره آن امام همام، حکایت از آن دارد که «رسول خدا» (ص) علاقه وافری نسبت به این دو برادر داشته و به طور علنی محبت خویش را نسبت به آنان ابراز می‌ کرده است. نحوه ابراز محبت، همانند پایین آمدن از منبر و بوسیدن آنها و باز بالا رفتن بر منبر، نشانه جهت‌ دار بودن این اظهار و ابراز علاقه است. [۱] افزون بر آن از رسول خدا (ص) نقل شده که در وقت اظهار محبت نسبت به #امام_مجتبی (ع) فرمود که شاهدان، این ابراز علاقه را به غائبین برسانند؛ [۲] و یا می‌ فرمود: «من او را دوست می‌دارم و نیز کسی که او را دوست بدارد دوست دارم». [۳] حضور حضرت در «مباهله» و قرار گرفتن ایشان در میان «اصحاب کساء»، نشانه‌ی اعتبار و اهمیتی است که رسول خدا (ص) برای او قائل می‌ شده است. 🔹جالب است که «امام حسن مجتبی» (ع) در «بیعت رضوان» حضور داشته و پیامبر (ص) با او بیعت کرده است. [۴] در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است: «لَوْ کَانَ الْعَقْلُ رَجُلاً لَکَانَ الْحَسَنُ؛ اگر عقل در مردی مجسم می‌ شد، همانا #حسن (ع) بود». [۵] قدرت «امام حسن» (ع) در بر انگیختن مردم کوفه در جریان شورش ناکثین [۶] نشانِ اهمیت و اعتبار او در نزد مردم آن شهر می‌ باشد. مسلمانان با توجه به همین احادیث، فرزندان فاطمه زهرا (س) را فرزندان‌ رسول‌ خدا (ص) دانسته، و علیرغم انکار بنی امیه، و بعدها بنی عباس، کوچکترین تردیدی برای مسلمانان بوجود نیامد. [۷] بر مبنای همین شخصیت والا بود که چون «امام علی» (ع) او را به عنوان «جانشین» خود به مردم معرفی نمود، مردم عراق و بسیاری نقاط دیگر با او به عنوان خلیفه رسمی بیعت کردند. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] نور الأبصار فی مناقب آل بيت النبی المختار (ص)، شبلنجى، مؤمن بن حسن‏، ص ۱۱۹ تا ۱۲۰ [۲] المستدرك على الصحيحين، حاكم نيشابوری، ج ۳، ص ۱۴۷ و ۱۷۳ [۳] ترجمة الامام الحسن، ابن سعد، ص ۱۳۴ [۴] الحیاة السیاسیة للامام الحسن (ع)، الحسينى العاملی جعفر مرتضى، بی تا، ص ۲۴ و ۴۴ [۵] فرائد السمطين فی فضائل المرتضى و البتول و السبطين و الأئمة من ذريتهم(ع)، شافعى، ابراهيم بن سعد الدين، ج ۲، ص ۶۸ [۶] ترجمة الامام الحسن(ع)، همان، ص ۴۹ [۷] الحیاة السیاسیة للامام الحسن (ع)، همان، ص ۲۷؛ در كشف الغمة فى معرفة الأئمة، اربلى، ج ۱، ص ۵۵۰ روایتی آمده که نشان می‌دهد معاویه لعنت الله علیه اصرار داشت تا حسنین (ع) را فرزندان امام علی (ع) بخوانند نه فرزندان پیامبر (ص). 📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، چ ۶، ص ۱۱۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت) #امام_حسن #امام_حسن_مجتبی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️مهربانی‌ و عطوفت 🔹از دیدگاه اسلام، #مهربانی‌ و محبت، مایه قوام و برپایی جامعه انسانی است. #دین_مقدس_اسلام، همواره پیروان خود را به مهربانی و مهرورزی به یکدیگر سفارش می کند. [۱] در #قرآن_کریم، #مهرورزان، جزو اصحاب میمنه یعنی سعادتمندان و کسانی معرفی شده اند که وجودشان سرشار از یمن و برکت است. «ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ أمَنوُا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ أوُلئِك أَصْحابُ الْمَيمَنَةِ؛ [بلد، ۱۷ و ۱۸] سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر و استقامت و مهربانى و عطوفت توصيه مى‏ كنند. اينان اصحاب يمين هستند». امام صادق (ع) توصیه می کنند: «به یکدیگر متصل شوید و #پیوند_محبت‌ را محکم‌ کنید و به هم نیکی نمایید و نسبت به هم مهربان باشید!». [۲] 🔹 #مهربانی یکی از ویژگی های شاخص #امام_مجتبی (ع) بود؛ بطوری که در سیره های مختلف حضرت، میتوان نشانی از محبت و لطافت را مشاهده کرد. دریای محبت ایشان به قدری گسترده و جوشان بود که غریبه و آشنا را در برمی گرفت و حتی کسانی که یک بار با ایشان برخورد داشتند، از لطف و محبت امام بهره مند می شدند. برای مثال، نقل شده است که ایشان در مکانی نشسته بودند، هنگامی که خواستند از آنجا برخیزند، مرد فقیری سر رسید. امام حسن مجتبی (ع) در کمال بزرگواری به آن تازه وارد خوش آمد گفتند و به او لطف کرده، فرمودند: «شما هنگامی در مجلس نشستید، که ما می خواستیم برخیزیم؛ آیا اجازه می دهید مجلس را ترک کنم؟ آن مرد هم اجازه داد». [۳] آنچه امام مجتبی (ع) در این سیره به جا آوردند، مراعات‌ حق‌ همنشین است که از آداب اجتماعی به شمار می رود و یکی از آثار مهم و قطعی آن، ایجاد محبت و الفت میان افراد است که اسلام به آن تشویق می کند. 🔹همچنین امام رضا (ع) میفرمایند: «موقعی که شهادت امام حسن (ع) نزدیک شد، ایشان گریستند. به آن بزرگوار گفته شد: «آیا گریه می‌کنید، در صورتی که چنین مقام و منزلتی نزد پیغمبر خدا (ص) دارید و آن بزرگوار درباره شما فرموده، آنچه را که باید بفرماید. شما بیست حج با پای پیاده به جای آورده اید و سه مرتبه مال خود، حتی نعلینتان را با خدا تقسیم نموده اید!؟»؛ حضرت فرمود: «من برای دو موضوع گریه می کنم: یکی وحشت هنگام حساب و دیگری فراق دوستان». [۴] 🔹آری! محبت دوستان به قدری در دل حضرت جای داشت که در هنگام مرگ، غم فراق ایشان اشک بر چهره مبارک ایشان جاری ساخت. لطف سرشار آن امام رئوف، همچون باران، همه حتی حیوانات را در بر میگرفت. روزی امام حسن (ع) نشسته بودند و طعامی تناول می نمودند؛ سگی در نزدیکی ایشان ایستاده بود و حضرت هر لقمه ای که تناول می فرمودند، لقمه ای پیش سگ می افکندند. مردی گفت: «ای پسر پیامبر (ص) آیا می خواهید این سگ را از شما دور کنم؟» حضرت فرمود: «آن را رها کن! زیرا از خدا شرم دارم در حالی غذا بخورم که جانداری به من نگاه کند و من آن را طعام ندهم و برانم». [۵] پی‌نوشت‌ها ؛ [۱] مقدس نيا، آداب معاشرت، ص ۱۶۵ [۲] وسائل الشيعه، ج ۱۲، ص ۲۱۶ [۳] الطبقات ‏الكبرى، خامسة ۱، ص ۲۸۱ [۴] مكارم الأخلاق (طبرسی)، ص ۳۱۶ [۵] مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۹۲ برگرفته از مجموعه مقالات همایش سبط النبی امام‌ حسن‌ مجتبی (ع)، ج۲، ص۷۱ منبع؛ حوزه نت #مهر #مهربانی #عطوفت #محبت @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تاريخ در مورد مقام و فضائل «امام حسن مجتبی» (ع) چه گزارشاتی ارائه داده است؟ 🔹درباره فضایل «امام حسن مجتبی» (ع) روایات فراوانی نقل شده است. راویان این اخبار عده زیادی از عالمان اهل سنت و علمای شیعه‌ اند. دو نمونه از این آثار عبارتند از: «ترجمة الامام الحسن» از ابن عساکر که در «تاریخ دمشق» وی آمده است، و دیگری «ترجمة الامام الحسن» از ابن سعد که در «طبقات الکبری» او آمده است. در گذر تاریخ، آثار زیادی نگاشته شده است که در آنها فضایل «امام مجتبی» (ع) گردآوری شده است؛ اما متأسفانه درباره رخدادهای زندگی آن حضرت، تا این اواخر کمتر تلاش درخوری صورت پذیرفته بود؛ بلکه بیشتر، همانند بسیاری از مقاطع دیگر، حوادث آن دوره بدون پژوهش جدی و ارزیابی دقیق و استوار، بر روی هم انباشته شده است. 🔹بسیاری از فضایل روایت شده درباره آن امام همام، حکایت از آن دارد که «رسول خدا» (ص) علاقه وافری نسبت به این دو برادر داشته و به طور علنی محبت خویش را نسبت به آنان ابراز می‌ کرده است. نحوه ابراز محبت، همانند پایین آمدن از منبر و بوسیدن آنها و باز بالا رفتن بر منبر، نشانه جهت‌ دار بودن این اظهار و ابراز علاقه است. [۱] افزون بر آن از رسول خدا (ص) نقل شده که در وقت اظهار محبت نسبت به #امام_مجتبی (ع) فرمود که شاهدان، این ابراز علاقه را به غائبین برسانند؛ [۲] و یا می‌ فرمود: «من او را دوست می‌دارم و نیز کسی که او را دوست بدارد دوست دارم». [۳] حضور حضرت در «مباهله» و قرار گرفتن ایشان در میان «اصحاب کساء»، نشانه‌ی اعتبار و اهمیتی است که رسول خدا (ص) برای او قائل می‌ شده است. 🔹جالب است که «امام حسن مجتبی» (ع) در «بیعت رضوان» حضور داشته و پیامبر (ص) با او بیعت کرده است. [۴] در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است: «لَوْ کَانَ الْعَقْلُ رَجُلاً لَکَانَ الْحَسَنُ؛ اگر عقل در مردی مجسم می‌ شد، همانا #حسن (ع) بود». [۵] قدرت «امام حسن» (ع) در بر انگیختن مردم کوفه در جریان شورش ناکثین [۶] نشانِ اهمیت و اعتبار او در نزد مردم آن شهر می‌ باشد. مسلمانان با توجه به همین احادیث، فرزندان فاطمه زهرا (س) را فرزندان‌ رسول‌ خدا (ص) دانسته، و علیرغم انکار بنی امیه، و بعدها بنی عباس، کوچکترین تردیدی برای مسلمانان بوجود نیامد. [۷] بر مبنای همین شخصیت والا بود که چون «امام علی» (ع) او را به عنوان «جانشین» خود به مردم معرفی نمود، مردم عراق و بسیاری نقاط دیگر با او به عنوان خلیفه رسمی بیعت کردند. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] نور الأبصار فی مناقب آل بيت النبی المختار (ص)، شبلنجى، مؤمن بن حسن‏، ص ۱۱۹ تا ۱۲۰ [۲] المستدرك على الصحيحين، حاكم نيشابوری، ج ۳، ص ۱۴۷ و ۱۷۳ [۳] ترجمة الامام الحسن، ابن سعد، ص ۱۳۴ [۴] الحیاة السیاسیة للامام الحسن (ع)، الحسينى العاملی جعفر مرتضى، بی تا، ص ۲۴ و ۴۴ [۵] فرائد السمطين فی فضائل المرتضى و البتول و السبطين و الأئمة من ذريتهم(ع)، شافعى، ابراهيم بن سعد الدين، ج ۲، ص ۶۸ [۶] ترجمة الامام الحسن(ع)، همان، ص ۴۹ [۷] الحیاة السیاسیة للامام الحسن (ع)، همان، ص ۲۷؛ در كشف الغمة فى معرفة الأئمة، اربلى، ج ۱، ص ۵۵۰ روایتی آمده که نشان می‌دهد معاویه لعنت الله علیه اصرار داشت تا حسنین (ع) را فرزندان امام علی (ع) بخوانند نه فرزندان پیامبر (ص). 📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، چ ۶، ص ۱۱۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت) #امام_حسن #امام_حسن_مجتبی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️مهربانی‌ و عطوفت 🔹از دیدگاه اسلام، #مهربانی‌ و محبت، مایه قوام و برپایی جامعه انسانی است. #دین_مقدس_اسلام، همواره پیروان خود را به مهربانی و مهرورزی به یکدیگر سفارش می کند. [۱] در #قرآن_کریم، #مهرورزان، جزو اصحاب میمنه یعنی سعادتمندان و کسانی معرفی شده اند که وجودشان سرشار از یمن و برکت است. «ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ أمَنوُا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ أوُلئِك أَصْحابُ الْمَيمَنَةِ؛ [بلد، ۱۷ و ۱۸] سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر و استقامت و مهربانى و عطوفت توصيه مى‏ كنند. اينان اصحاب يمين هستند». امام صادق (ع) توصیه می کنند: «به یکدیگر متصل شوید و #پیوند_محبت‌ را محکم‌ کنید و به هم نیکی نمایید و نسبت به هم مهربان باشید!». [۲] 🔹 #مهربانی یکی از ویژگی های شاخص #امام_مجتبی (ع) بود؛ بطوری که در سیره های مختلف حضرت، میتوان نشانی از محبت و لطافت را مشاهده کرد. دریای محبت ایشان به قدری گسترده و جوشان بود که غریبه و آشنا را در برمی گرفت و حتی کسانی که یک بار با ایشان برخورد داشتند، از لطف و محبت امام بهره مند می شدند. برای مثال، نقل شده است که ایشان در مکانی نشسته بودند، هنگامی که خواستند از آنجا برخیزند، مرد فقیری سر رسید. امام حسن مجتبی (ع) در کمال بزرگواری به آن تازه وارد خوش آمد گفتند و به او لطف کرده، فرمودند: «شما هنگامی در مجلس نشستید، که ما می خواستیم برخیزیم؛ آیا اجازه می دهید مجلس را ترک کنم؟ آن مرد هم اجازه داد». [۳] آنچه امام مجتبی (ع) در این سیره به جا آوردند، مراعات‌ حق‌ همنشین است که از آداب اجتماعی به شمار می رود و یکی از آثار مهم و قطعی آن، ایجاد محبت و الفت میان افراد است که اسلام به آن تشویق می کند. 🔹همچنین امام رضا (ع) میفرمایند: «موقعی که شهادت امام حسن (ع) نزدیک شد، ایشان گریستند. به آن بزرگوار گفته شد: «آیا گریه می‌کنید، در صورتی که چنین مقام و منزلتی نزد پیغمبر خدا (ص) دارید و آن بزرگوار درباره شما فرموده، آنچه را که باید بفرماید. شما بیست حج با پای پیاده به جای آورده اید و سه مرتبه مال خود، حتی نعلینتان را با خدا تقسیم نموده اید!؟»؛ حضرت فرمود: «من برای دو موضوع گریه می کنم: یکی وحشت هنگام حساب و دیگری فراق دوستان». [۴] 🔹آری! محبت دوستان به قدری در دل حضرت جای داشت که در هنگام مرگ، غم فراق ایشان اشک بر چهره مبارک ایشان جاری ساخت. لطف سرشار آن امام رئوف، همچون باران، همه حتی حیوانات را در بر میگرفت. روزی امام حسن (ع) نشسته بودند و طعامی تناول می نمودند؛ سگی در نزدیکی ایشان ایستاده بود و حضرت هر لقمه ای که تناول می فرمودند، لقمه ای پیش سگ می افکندند. مردی گفت: «ای پسر پیامبر (ص) آیا می خواهید این سگ را از شما دور کنم؟» حضرت فرمود: «آن را رها کن! زیرا از خدا شرم دارم در حالی غذا بخورم که جانداری به من نگاه کند و من آن را طعام ندهم و برانم». [۵] پی‌نوشت‌ها ؛ [۱] مقدس نيا، آداب معاشرت، ص ۱۶۵ [۲] وسائل الشيعه، ج ۱۲، ص ۲۱۶ [۳] الطبقات ‏الكبرى، خامسة ۱، ص ۲۸۱ [۴] مكارم الأخلاق (طبرسی)، ص ۳۱۶ [۵] مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۹۲ برگرفته از مجموعه مقالات همایش سبط النبی امام‌ حسن‌ مجتبی (ع)، ج۲، ص۷۱ منبع؛ حوزه نت #مهر #مهربانی #عطوفت #محبت @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد