👇👇 #ادامه_مطلب 👆👆 🔹این مطلب باعث شده است که همه ارزش ها در دایره محسوسات تعریف شود و اشتباه بزرگتر آن ها این بود که این ارزش گذاری و نسبت ها را به کل نظام آفرینش تسری دادند. یعنی مثل کودکی که تمام ارزش گذاری های این دنیا را طبق نسبت هایی که از اتاق کوچک خود فهمیده، تعریف کند! 🔹ایشان در ادامه بحث به تبیین روش مواجهه با علوم انسانی موجود و الگو بازتولید علوم انسانی اسلامی پرداختند. از منظر ایشان، هر علمی فرهنگ خود را به همراه دارد و همان طور که تبیین شد، هر علمی نظام ارزش گذاری و نسبت سنجی را در دل خود محفوظ دارد. ایشان ضمن یک مثال دقیق، نشان دادند که حتی گزاره ای جزئی همچون دو ضربدر دو که در علم نیمه تجریدی ریاضی تعریف می شود، متناسب با گوینده اش فرهنگ ویژه خود را به همراه دارد که فهم متفاوتی را از این گزاره ایجاد می کند و دستگاه کانتی، هیومی و... یا دستگاه سینوی و صدرایی در نظام فلسفه اسلامی به همین گزاره به ظاهر غیر قابل مناقشه، متفاوت می نگرند. ضمن پذیرش تاثیر جهان بینی و نظام علمی بر دستگاه محاسباتی غرب، در عین حال معتقدیم که علوم انسانی و غیر دینی موجود را نباید به طور کلی تخطئه و نفی کرد. چرا که به تعبیر ابن سینا، انسان اساساً قدرت ابداع محض ندارد. و به علاوه در غرب بسیاری از افراد در جستجوی حقیقت بوده اند، فلذا حتی علوم انسانی غربی اگر تحلیل و خطایابی شود، از آنجا که بر اساس نیاز بشر شکل گرفته است، با تمییز و تحلیل نیاز های کاذب از حقیقی و تحلیل پاسخ های غرب به این نیاز ها، در حد خود قابل استفاده خواهد بود. 🔹به تعبیر شهید مطهری فرهنگ اسلامی یک فرهنگ زنده و حیّ است و به عنوان یک موجود زنده باید علوم انسانی غربی را دریافت کند، ضمن تحلیل و بازگرداندن آن به عناصر اولیه و هضم آنها، عناصر مفید را جذب و عناصر مضرّ را دفع نماید. همچنان که در یک نگاه تمثیلی، معده انسان هر غذایی را جذب نمی کند. بلکه غذای انسان را تحلیل و تجزیه می کند و حدود آن را می شکند و از ترکیب های پیچیده به ساده تبدیل می کند، سپس آن چه قابل جذب است را دریافت کرده و آن چه با نظام کلی بدن انسان سازگار نیست، دفع می نماید. ایشان مدل اصلی مواجهه با علوم انسانی غرب را نتیجه تشبیه در عین تنزیه و تنزیه در عین تشبیه دانستند و این مدل را مفصلا توضیح دادند. 🔹استاد عابدینی در قسمت پایانی بیانات خود، رفتار عملی انبیاء الهی را به عنوان الگو شاخص در مواجهه با علوم انسانی و تصحیح و تغییر در علوم انسانی معرفی نمودند. چرا که تلاش انبیاء الهی در حقیقت به هم زدن نظام علوم انسانی عصر خود، که به صورت فرهنگ حاکم بر جامعه در آمده بود، و جایگزین کردن علوم انسانی الهی بوده است، هر یک از انبیاء در این زمینه سیاست ها و برنامه های خاصّ خود را داشته اند، که بنا بر مبانی ما در تحلیل دوره آخر الزّمان و امّت ختمی، همه این برنامه ها و سیاست ها در جامعه اسلامی قابل اجرا و استفاده متناسب با موقعیّت های مختلف است. برای مثال روش حضرت ابراهیم (ع) در میان انبیاء جزء موفق ترین مدل های تغییر علوم انسانی است که باید تبیین و تحلیل شود. از منظر ایشان نباید قرآن و نصوص دینی را از متن نیازهای امروز خود جدا کنیم. بلکه همان طور که در برداشت محتوا باید بر نصوص دینی تاکید داشته باشیم، در برداشت روش و الگو عملی نیز باید به همین نصوص مقید باشیم. سیره انبیاء در تغییر فرهنگ جوامع غیر الهی و جایگزین کردن فرهنگ الهی از مسیر تبیین و ترویج علوم انسانی الهی نمونه ای عالی برای تعیین خط مشی و سیر حرکت در تولید و ترویج علوم انسانی اسلامی در مقابل علوم انسانی غربی است. ایشان در ادامه با ذکر نمونه هایی از روش انبیاء در تغییر علوم انسانی اسلامی، به کاربردی بودن این منطق برای جامعه اسلامی امروز و در مسیر تمدن سازی نوین اسلامی اشاره کردند. 🔹بحث لزوم تصحیح نسبت ها در نظام علمی به عنوان یک مقدمه به همراه ذکر ارجاعات و تفاصیل لازم توسط استاد عابدینی منعقد گردید. ان شاءالله در جلسات آتی ادامه بحث جایگاه حقیقی علم، عالم و معلوم از منظر الهی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. 📝 #حلقه_منظومه_فکری_علامه_طباطبایی(رض) ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐 ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu 🌐 بله ↙️ ✅ ble.im/Rushdisu