eitaa logo
سلام(نشرخوبیها)
405 دنبال‌کننده
21.6هزار عکس
17.1هزار ویدیو
458 فایل
.این کانال بروز ترین اطلاعات فرهنگی دینی اجتماعی سیاسی را در اختیار شما مخا طب گرامی قرار میدهد. ارتباط با مدیر کانال: @YaAliy110 کپی مطالب آزاد #باذکر صلوات برای فرج امام عصر عجل الله
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔸✨🔸✨🔸✨🔸✨ ✨ ⭕️چرا برترين و بالاترين معجزه پيامبر گرامى اسلام است؟ 💠همه علما معتقدند كه اسلام (ص) است. اينكه مى گوييم برترين، به خاطر اين است كه: 🔹اولا: قرآن معجزه اى است كه با روح و فكر مردم سر و كار دارد.[۱] 🔹ثانياً: معجزه اى است و هميشگى.[۲] برخلاف بقيه معجزات كه جاودانه نبودند و از بين رفته يا تحريف شده اند. 🔹ثالثاً: معجزه اى است كه چهارده قرن فرياد مى زند: اگر مى گوييد اين كتاب آسمانى از سوى خدا نيست، همانند آن را بياوريد[۳] و اين هرگز در قبل و بعد آن مشابهي برايش وجود ندارد. 🔹رابعا: علاوه بر آنكه، ظاهر قرآن، است، معنا و لايه های معنايی قرآن، دنيايی است پر معجزه و دريايی است كه عمق آن براستی مشخص نيست. عبارت ، به اين سخن از رسول اكرم (ص) باز ميگردد كه فرمودند: «همانا ظاهری دارد و باطنی و باطن آن باطنی دارد تا ۷۰ بطن.»[۴] منظور از اين سخن اين است كه معنای قرآن، باطن آن است و اين باطن، ظاهری است برای معنای بعد و ۷۰ بطن نيز، به خاطر نشان دادن زياد بودن لايه های معنایی است و نه تعداد آن. بدين صورت، ، ميشود. 💠امام صادق (ع) نيز با دسته بندی به چهار بخش ، ، ، ميفرمايند: «... عبارت مخصوص عوام است و اشاره مربوط به خواص است و لطائف‌ برای اولياء است و حقايق مخصوص انبياء.»[۵] اين سخن نيز بيان ميكند كه قرآن، معانی عميقی دارد كه فهم آن تنها براي پيامبران و اوليای خدا ممكن است. بدين ترتيب، هر انسانی بسته به ظرفيت روحی اش، ميتواند بهره ای متفاوت از قرآن داشته باشد. لذاست كه نه تنها برترين معجزه پيامبر اكرم بلكه است. پی نوشتها: [۱] ۵۰ درس اصول عقائد برای جوانان آيت الله العظمی مكارم شيرازی، ص ۴۵ [۲] البيان فی تفسير القرآن (ابوالقاسم خوئی)، ص ۶۴ [۳] سوره يونس، آيه ‎ ۳۸ [۴] بحارالانوار، ج ۸۹، ص ۸۷ [۵] مواعظ امامان عليهم السلام (ترجمه جلد ۷۵ بحارالأنوار)، ص ۲۴۴ منبع: وبسایت انوار طاها @tabyinchannel ========================= 💠برای افزایش آمادگی، بصیرت و هوشیاری خود و دیگران به کانال سلام بپیوندید و دیگران را هم پیوند دهید.https://eitaa.com/SLAM42
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️از ديدگاه ، «اسراف كاران» و «تبذير كنندگان» چگونه مجازات می شوند؟ 🔷 و به معناى وسيع كلمه از است كه با اهمّيّت زياد از آنها ياد كرده و مى فرمايد: «وَ أَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ اَصْحَابُ النَّارِ؛ ، اهل آتش اند». [مومن، ۴۳] گرچه اين سخن در سوره «مؤمن» از زبان مؤمن آل فرعون نقل شده؛ ولى بر آن صحه نهاده است. همچنين «قرآن» در مورد مى فرمايد: «اِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا اِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ؛ هميشه بوده اند». [اسراء، ۲۷] 🔷روشن است سرنوشت شياطين و برادرانشان، چيزی جز گرفتار شدن در كانونِ قهر و يعنى دوزخ نيست. و «سرف» بر وزن (هدف) به گفته بعضى از ارباب لغت به معناى از حدّ و مرز در هر كارى است، هرچند اين واژه بيشتر در مورد تجاوز از حدّ در هزينه ها اطلاق مى شود. [۱] 🔷به همين دليل و كه از حدّ و مرز الهى تجاوز كرده اند در آياتِ «قرآن»، شمرده شده اند، و حتى كشتار افراد بى گناه نيز نوعى اسراف تلقى شده است. از ماده «بذر» در اصل به معناى پراكنده ساختن است و معمولا در مواردى كه را پراكنده مى سازند و به اصطلاح مى كنند كه نتيجه اش و تضييع است اطلاق مى شود. [۲] 🔷اگر دقيقاً در وضع و اسراف و تبذيرى كه بر آن حاكم است كه نه تنها در مواد غذايى و امكانات مادّى، بلكه در همه چيز از حدّ و مرز تجاوز مى شود بينديشيم، مى بينيم اين و ، قبل از آنكه موجب جهنّمِ آخرت شود، جهنّمِ سوزانى را در همين دنيا فراهم ساخته است كه صغير و كبير در آتش آن مى سوزند و فريادشان به جايى نمى رسد، آنگاه تصديق خواهيم كرد كه و بايد باشد. [۳] پی نوشت: [۱] مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانى، حسين بن محمد، تحقيق: صفوان عدنان داودی، ص ۴۰۷، (ماده: سرف) [۲] التحقيق فى كلمات القرآن الكريم‏، مصطفوى، حسن‏، دار الكتب العلمية، مركز نشر آثار علامه مصطفوي،‏ بيروت، قاهره، لندن‏، بی تا، چاپ: سوم، ج ۱، ص ۲۳۸، (ماده: بذر). [۳] گردآوری از كتاب: پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالکتب الاسلامیه، چ ۹، ج ۶، ص ۲۹۷ منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel https://eitaa.com/SALAM42🌹
⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️ ☄ ⭕️ در در کلام (ع) چگونه بیان شده است؟ 🔷در خطبه هفتم چگونگی در در چند مرحله دقیقاً بیان شده است و (ع) آن را با ظرافت و فصاحت و بلاغت ویژه خود در لابه لاى تشبیهات زیبا و گویا به بهترین وجهى شرح مى دهد، به گونه اى که بهتر از آن تصوّر نمى شود. در به این حقیقت اشاره مى فرماید که: در وجود هر انسانى است نه اجبارى. این هستند که به او نشان مى دهند و را در کشور وجود خویش صادر مى کنند، مى فرماید: «اِتَّخَذُوا الشَّیْطانَ لاَمْرِهمْ مِلاکاً؛ [این زشت سیرتان] را ملاک و قرار دادند». 🔷این همان چیزى است که در به روشنى به آن اشاره شده، مى فرماید: «اِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلطان عَلَى الَّذینَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ اِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ؛ او بر کسانى که ایمان دارند و بر مى کنند تسلّطى ندارد؛ او تنها بر کسانى است که او را به برگزیده اند و کسانى که به وسیله او می ورزند و به به جاى فرمان خدا گردن مى نهند». [نحل، ۹۹ و ۱۰۰] در مى فرماید: «وَاَتَّخَذَهُمْ لَهُ اَشْراکاً؛ (بعد از این انتخابى که از سوى گمراهان انجام مى شود، نیز انتخابى مى کند و آن این که) آنها را به عنوان دامها [یا شریکان] خویش برگزیده است». 🔷سپس در همین مرحله، به توضیح جمله سربسته فوق پرداخته، مى فرماید: «فَباضَ وَ فَرَّخَ فى صُدُورِهِمْ؛ او در درون سینه هاى آنها کرد، سپس آن را مبدّل به جوجه نمود». در این امام (ع)، را و محل تخمگذارى او معرفى مى کند و به دنبال آن مى افزاید: «وَدَبَّ وَ دَرَجَ فی حُجُورِهِمْ؛ این از درون سینه هاى آنها خارج شده، در دامانشان حرکت کرد و یافت». سپس به بیان این نفوذ خطرناک پرداخته، مى فرماید: «فَنَظَرَ بِأَعیُنِهِمْ، وَ نَطَقَ بِاَلْسِنَتِهِمْ؛ کارشان به جایى رسید که نگاه کرد و با سخن گفت». 🔷یعنى سرانجام این که مبدّل به جوجه شده بود و پرورش یافت و قوى شد، تبدیل به شیطانى مى شود متّحد با آنها، یعنى در میکند، بطورى که صاحب شخصیت دوگانه اى مى شوند. از یک نظر انسانند و از یک نظر شیطان، ، امّا است. چشم و گوش و زبان و دست و پاى آنها همه به است و طبیعى است که همه چیز را به رنگ شیطانى مى بینند و گوششان آماده شنیدن نغمه هاى شیطان است. 🔷در ، به نتیجه نهایى این سیر انحرافى تدریجى پرداخته، مى فرماید: «فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ، وَ زَیَّنَ لَهُمْ الْخَطَل؛ (هنگامى که به اینجا رسیدند، آنها را بر مرکب لغزشها و گناهان سوار کرد، مرکبى که آنها را به سوى و کفر و ضلالت مى کشاند) و و هزل و را در نظر آنان زینت بخشید». این سخن شبیه همان چیزى است که امام (ع) در کلام نورانى دیگرى مى فرماید: «آگاه باشید گناهان و خطاها همچون مرکبهاى سرکش و لجام گسیخته اند که گناهکاران، بر آن سوار مى شوند!». [نهج‌البلاغه، خ ۱۶] 🔷در پنجمین و ، مى فرماید: « اعمال کسى است که او را در سلطه خود شریک ساخته و را بر زبان او نهاده است». اشاره به این که اعمال آنها به خوبى گواهى مى دهد که در آنها کرده و به راهى که مى خواهد مى برد. سخنانشان سخنان شیطانى و نگاه هاى آنها نگاه هاى شیطانى، و در مجموع اعمال آنها ردّ پاى شیطان به خوبى دیده مى شود و در واقع امام (ع) مى خواهد در این مرحله طریق شناخت اینگونه اشخاص را که همان اعمال شیطانى است نشان دهد. 🔷آخرین نکته اى که لازم مى دانیم در این اشاره کوتاه ذکر کنیم این است که طبق صریح بعضى از آیات قرآن، شیاطین منحصر به و لشکر پنهانى او نیستند؛ بلکه نیز نامیده شده اند. چرا که کار آنها عیناً همان کار شیاطین است: «این چنین در برابر هر پیامبرى دشمنى از و جنّ قرار دادیم که بطور سرّى سخنان فریبنده و بى اساس را براى اغفال مردم ـ به یکدیگر مى گفتند». [ترجمه آیه ۱۱۲ سوره انعام] باید مراقب وسوسه هاى همه آنها بود.  📕پيام امام اميرالمومنين(ع)، ناصر مكارم شيرازى، دارالكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۷ ه‌ش‏، ج ۱، ص ۴۶۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel https://rubika.ir/rayehe_omid🌹
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️چرا خداوند در دنیا به «ظالمان» مهلت می دهد؟ 🔹 (علیه السلام) در خطبه ۹۷ مى فرمايد: «وَ لَئِنْ أَمْهَلَ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ، وَ هُوَ لَهُ بِالمِرْصَادِ عَلَى مَجَازِ طَرِيقِهِ، وَ بِمَوْضعِ الشَّجَا مِنْ مَسَاغِ رِيقِهِ؛ اگر خداوند، و را [چند روزى] مهلت دهد، چنان نيست كه فرصت مجازات او از دستش برود، او در ، بر سر راه ستمگر است و گلوى وى را در دست دارد؛ هر زمان بخواهد مى فشارد، آنچنان كه نتواند آب دهان را فرو بَرَد». 🔹اين همان چيزى است كه كراراً به آن اشاره كرده و مى فرمايد: «وَ لَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ؛ آنها كه كافر شدند تصوّر نكنند اگر به آنان مى دهيم به سودشان است؛ ما به آنها مهلت مى دهيم براى آنكه بر گناهان خود بيفزايند و براى آنها است» [آل عمران، ۱۷۸] و در جاى ديگر مى فرمايد: «اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ؛ به يقين پروردگار تو در كمينگاه [ظالمان] است». [فجر، ۱۴] اين موضوع، نه تنها در عصر امام على (علیه السلام) و درباره ستمگران شام و گردنكشان لشكر عراق صادق است، بلكه امروز هم براى همه ما درس آموزنده اى است كه درباره ، نبايد سبب غرور و غفلت آنها گردد. 🔹در حديثى از امام صادق (عليه السلام) مى خوانيم كه: «خداوند فرشته اى را [براى مأموريتى] به زمين فرستاد؛ مدّتى در زمين ماند و سپس به آسمان عروج كرد؛ به او خطاب شد در زمين چه ديدى؟ گفت: شگفتى هاى فراوانى ديدم و از عجيب‌ترين چيزهايى كه ديدم اين بود كه بنده اى از بندگانت را غرق نعمتت ديدم؛ رزق و روزىِ تو را مى خورد و ادّعاى خدايى مى كرد، من از جرأت و جسارت او در برابر تو و از تو در برابر او در شگفتى فرو رفتم! خداوند فرمود: آيا از حلم من تعجّب كردى؟! من چهارصد سال به او مهلت دادم، كمترين ناراحتى جسمانى پيدا نكرد و هر چه از دنيا مى خواست به آن مى رسيد و غذا و آب او كمترين تغييرى پيدا نمى كرد [اينها همه براى اين بوده است تا او را بيازمايم و بندگان را هم به وسيله او آزمايش كنم]». پی نوشت‌؛ [۱] الخصال‏، ابن بابويه، انتشارات اسلامى‏، قم، چ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۴۱ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۴، ص ۲۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel ═•☆✦𑁍❧🌹❧𑁍✦☆• https://rubika.ir/rayehe_omid🌹 https://eitaa.com/SALAM42🌹