| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_دوم . پوزخند زدم:تشڪر ڪہ نمے ڪنے حداقل طلبڪار نباش! _بابت ڪنجڪاوے بے مورد و سرخود بودنت باید تشڪر ڪنم؟! بابت این ڪہ ممڪن بود یہ بلایے سر خودت بیارے یا منو عمو خلیل و چند نفر دیگہ رو تو هچل بندازے؟! راس میگے! ڪلے تشڪر بهت بدهڪارم! برا چے پا شدے اومدے اینجا؟! دندان قورچہ اے ڪردم،سرد بہ چشم هایم نگاہ ڪرد:بے ڪم و ڪاست تعریف ڪن! پوفے ڪردم و ماجراے شب افطارے و صحبت هاے چند دقیقہ پیش اعتماد را برایش شرح دادم. در فڪر فرو رفتہ بود ڪہ دهان ریحانہ لق زد! _ازش نپرسیدے چرا قاب عڪستو برداشتہ؟! محراب نگاهے بہ صورتم انداخت و پرسید:ڪدوم قاب عڪس؟! بے رغبت جواب دادم:اون روز ڪہ اومدن خونہ مونو گشتن،اعتماد قاب عڪسے ڪہ تو اتاقم بودو برداش. خواستہ بود بفهمم ڪہ متوجهم شدہ! دندان هایش را روے هم قفل ڪرد و ڪمے با دندان لبش را جوید. چند لحظہ بعد بہ حافظ گفت:بہ رابطمون بگو آمار و آدرس اعتمادو دربیارہ! حافظ نگاهے بہ محراب انداخت:بهترہ فعلا واڪنشے نشون ندیم! _ڪاریو ڪہ خواستم انجام بدہ! سپس انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد:واے بہ حالت! تاڪید میڪنم واے بہ حالت اگہ باز بے خبر ڪارے انجام بدے! تو این مدت از جلو چشام جُم نمیخورے تا آبا از آسیاب بیوفته‌. اون شمارہ رم بدہ من! اخم ڪردم:و اگہ برخلاف این بخوام؟! خونسرد گفت:اونوقت بقیہ ش با عمو خلیلہ،خیال همہ ام راحت میشہ! ریحانہ با چشم و ابرو اشارہ ڪرد ڪہ ڪاغذ شمارہ را بدہ! زهرا هم لب زد:چارہ اے ندارے! مردد ڪاغذ مچالہ شدہ را از جیب مانتویم بیرون ڪشیدم و بہ سمت محراب گرفتم. مشتش را مقابلم گشود،مشتم را باز ڪردم و ڪاغذ روے خطوط نامنظم ڪف دستش جا خوش ڪرد‌. سریع دستش را بست و ڪنار ڪشید. از آینہ ے جلو نگاهے بہ صورتم انداخت،بہ صورتم ڪہ نہ...بہ چشم هایم... نمیدانم چرا احساس ڪردم تازہ این چشم ها را دیدہ ام...شاید هم تازہ این چشم ها را ڪشف ڪردہ بودم... براے اولین بار از نگاهش خجالت ڪشیدم،چشم هاے او هم رنگ شرم گرفتند! گونہ هایم مثل شڪوفہ هاے درخت انارِ حیاط پشتے شان گل دادند و سرخ شدند. سرم را بہ زیر انداختم و بہ خودم نهیب زدم:ڪہ چے این ادا اصولا؟! این محراب همون محرابہ! همون محراب این هیجدہ سال ڪہ چشم دیدنشو نداشتے! یعنے ندارے...! •♡• چهار روز از ماجراے رفتنم بہ ڪمیتہ گذشتہ و ظاهرا همہ چیز آرام بود ڪہ خبر آتش زدن سینما رڪس آبادان توسط معترضان در شهر پیچید! البتہ من و مامان فهیم قصہ را از فریادهاے مهین خانم،همسایہ ے سر ڪوچہ ے مان شنیدیم! پسر و عروسش آن شب در سینما بودند،خبر را پدر عروسش برایش آوردہ بود... هر دو در آتش سوختہ بودند،همہ متأثر از اتفاقے ڪہ براے هموطنان آبادانے رخ دادہ،بودند. گرد غم و مردگے روے سر محلہ نشست،نہ تنهاے روے سر محلہ ے ما ڪہ روے سر تهران و تمام ایران این گرد ماتم نشستہ بود. نمیدانم چرا وقتے ڪہ حاج بابا از ڪشتہ شدن سیصد و هفتاد و هفت نفرے ڪہ پشت درهاے بستہ ماندہ بودند گفت،از دوستان محراب ترسیدم. از محراب و حاج بابا هم ڪمے ترسیدم... اگر ڪار انقلابے ها یا بہ قول ساواڪ،خرابڪارها بود پس فرق آن ها با امثال اعتماد چہ بود؟! چندبار جلوے حاج بابا خواست بہ زبانم بیاید ڪہ این چہ نوع حق خواهیست ڪہ بہ گلو نرسیدہ قورتش دادم! همہ جا صحبت از فاجعہ ے سینما رڪس بود،دولت مستقیما مسئولان آتش سوزے را آشوبگران و خرابڪارها معرفے ڪردہ بود! اما امام در بیانیہ اے ڪہ براے تسلیت منتشر ڪرد ساواڪ را مسئول این اتفاق دانست. زمزمہ ها بہ گوش مے رسید ڪہ آبادان یڪ سرہ سیاہ پوش شدہ و نیمہ تعطیل. مردم معتقد بودند ساواڪ بہ این جنایت دست زدہ تا انقلابیون را بدنام ڪند. بعد از بیانیہ ے امام دلم آرام گرفت ڪہ ڪار هم فڪران محراب نبودہ! روزها بہ ڪندے از پے هم مے گذشتند،شاید هم در نظر من زمان ڪند گذر مے ڪرد! خودم را مشغول درس خواندن ڪردہ و با وضعیت پایم خانہ نشین بودم. بہ روزهاے پایانے ماہ مبارڪ رسیدہ بودیم،از آن روز بہ بعد محراب را ندیدہ بودم. هربار ڪہ صداے خالہ ماہ گل در خانہ ے مان مے پیچید دلم میخواست پشت بندش صداے عموباقر و محراب هم بیاید! از این تغییر حالت گیج بودم،انگار تازہ محراب را دیدہ بودم! انگار محراب تنها مرد دنیا بود! وقتے خالہ ماہ گل گفت چند روزیست ڪہ محراب بہ خارج از شهر رفتہ تا بہ بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے درس بدهد و ڪنارشان باشد،یڪ جورے شدم! یڪ جورے ڪہ وقتے چند روز از خانہ و مامان فهیم و حاج بابا دور مے ماندم میشدم،یڪ جورے ڪہ وقتے از سر و ڪلہ زدن با ریحانہ محروم میگشتم و برایش دلتنگ! از طرفے دلخور شدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_سوم . خودش گفتہ بود حق ندارم از جلوے چشم هایش جُم بخورم آنوقت براے چند روز از تهران رفتہ بود و سایہ ے چشم هایش را هم از من دریغ ڪردہ بود...! در این بین خالہ از الناز هم حرف زد،نگاهم بہ ڪتاب بود و گوش هایم بہ خالہ ماہ گل! مامان ڪلے از آن شب و نجابت الناز و خونگرمے الهام خانم تعریف ڪرد. از دست مامان فهیم ڪمے ناراحت شدم. این وسط مامان و ریحانہ شدہ بودند دایہ ے مهربان تر از مادر! خالہ ماہ گل زبان باز ڪرد:باقرم خیلے از اصالت و آبروے حاج فتاح تعریف میڪنہ،خود النازم ڪہ عین یہ تیڪہ ماہه نہ فهیمہ؟! مامان با لبخند سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و دوبارہ با قاشق چوبے شلہ زرد را هم زد. بہ یڪ بارہ خالہ از من یاد ڪرد:راستے رایحہ جانم پات بهترہ؟ آتلشو ڪے باز میڪنے؟ ڪتاب را از مقابل صورتم ڪنار زدم:من ڪہ با پام مشڪلے ندارم بہ نظرم خوب شدہ ولے قرارہ بعد عید فطر بازش ڪنم‌. دستے بہ موهایم ڪہ مثل آبشار روے ڪمرم لغزیدہ بودند ڪشید. دوبارہ بحث الناز را از سر گرفت. _میگم فهیمہ! انگار محراب رغبتے بہ این وصلت ندارہ. ابرو بالا انداختم و دوبارہ ڪتابم را مقابل صورتم گرفتم. مامان سوال مرا از خالہ بلند پرسید‌! _چرا خواهر؟ چیزے گفتہ؟ خالہ متفڪر گفت:نہ ولے اون شب جلوے شما ازش پرسیدم نظرت راجع بہ الناز چے بود جواب داد من ڪسیو ندیدم! بحث خواستگارے ام ڪہ پیش ڪشیدم گفت چرا انقد عجلہ دارین؟! انگار دخترم میخواین سریع شوهرم بدین. بعدشم پاشد رف پیش بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے! نمیدانم چرا قلبم بہ تقلا افتاد،یڪ جورے ڪہ انگار میخواست بیشتر از یڪ برادرِ اجبارے و نچسب براے محراب جا باز ڪند! شاید هم باز ڪردہ بود و من تمام این مدت بے خبر بودم. مامان از گاز و قابلمہ ے شلہ زرد دل ڪند. _بذا بیاد باهاش حرف بزن قرار مدار خواستگاریو بذار،چند ڪلمہ ڪہ با الناز حرف بزنہ و رفت و آمد ڪنن شاید نظرش عوض بشہ. دختر خانمیہ من ڪہ میگم راسِ ڪار محرابہ! باز تہ دلم یڪ جورے شد! خصوصا از جملہ ے "راسِ ڪار محرابہ!" خالہ ماہ گل روے صندلیِ مقابلم نشست. _چے بگم والا؟!‌ ببینیم ڪے حضرت آقا تشریف فرما میشن تا دوبارہ باهاش صحبت ڪنیم! انگار چیزے یادش افتاد ڪہ اضافہ ڪرد:البتہ باقرم درس میگہ! میگہ محراب تازہ بیست و سہ سالشہ. مثل دور و زمونہ ے ما نیس ڪہ ما بزرگترا براش ببریم و بدوزیم و تنش ڪنیم اگہ دلش رضا نیس اصرار نڪن تا خودش بخواد. مامان فهیم با شیطنت لبخند زد:شاید دلش جایے گیرہ! خالہ متفڪر جواب داد:چیزے بهم نگفتہ. اگہ بود میگفت! مامان دوبارہ سر گاز برگشت و نگاهش را بہ شلہ زرد دوخت. _شاید روش نمیشہ،از بس با حجب و حیاس! و البتہ یڪم مغرور! خالہ ماہ گل شانہ بالا انداخت:چے بگم؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم و با قلبے لرزان از جایم برخاستم‌. بہ بهانہ ے درس خواندن از آشپزخانہ بیرون زدم و بہ اتاقم پناہ بردم‌. تپش قلبم چند برابر شدہ بود،اصطلاحات پزشڪے مے گفتند استرس و هیجان زدگے. احساسات مے گفتند آغاز دلدادگے...! •♡• گرہ ے روسرے قرمز رنگم را محڪم ڪردم و پشت میز نشستم،مامان فهیم ظرف شلہ زرد را روے میز گذاشت و گفت:حاج خلیل! حاج باقر! بفرمایین سر میز! از ظهر منو ماہ گل جون داریم با این شلہ زرد ور میریم. بیاین تا از دهن نیوفتادہ. الانہ س ڪہ اذان بگن. حاج بابا و عمو باقر باهم نزدیڪ میز شدند و سر میز روے صندلے هاے مقابل هم نشستند. خالہ ماہ گل و مامان هم ڪنار همسرانشان جا گرفتند و ریحانہ ڪنار من. چیزے تا اذان نماندہ بود،ریحانہ گفت:بہ احتمال زیاد این آخرین افطارے امسال باشہ. مامان فهیم گفت:ان شاء اللہ سال بعدم دور هم از این ماہ مبارڪ فیض ببریم. همہ باهم گفتیم ان شاء اللہ،صداے زنگ تلفن پیچید. ریحانہ بلند شد تا جواب بدهد. عمو باقر از احوالاتم پرسید و این ڪہ چرا این روزها ڪم پیدا و ڪم حرف شدہ ام! نگاهے بہ جاے خالے محراب،ڪنار خالہ ماہ گل انداختم و بہ زور زبان باز ڪردم تا براے عمو باقر بلبل زبانے ڪنم! یڪے دو دقیقہ بعد ریحانہ بازگشت و گفت:داداش محراب بود. گفت یڪم پیش رسیدہ خونہ. دیدہ شما نیستین زنگ زدہ بود بپرسہ ما خبر داریم یا نہ ڪہ گفتم اینجایین بیاد. لبخند روے لب هاے خالہ ماہ گل شڪوفہ زد:چہ بے خبر اومد. همین ظهرے با فهیمہ ذڪر خیرش بود. ریحانہ بہ سمت حیاط رفت تا در را براے محراب باز ڪند. نمے دانم چرا باز قلبم تپش گرفت و تنم ڪرختے! انگار ڪہ صد سال بود عزیزے را ندیدہ نبودم! از این حال خوشم نمے آمد. از باعث و بانے این حال هم... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . لب بہ دندان گرفتم و سر بہ زیر انداختم،چرا بہ یڪ بارہ همہ چیز تغییر ڪردہ بود؟! چرا محرابِ این روزها برایم تازگے داشت؟! در دل استغفراللهے گفتم و خودم را سرزنش ڪردم. نمے شد این حال را پاے بلوغ و دوران نوجوانے گذشت. هجدہ سالگے دیگر سن و سال شیطنت هاے نوجوانے نبود! تجربہ ے عشقِ آب دوغ خیارے را هم سیزدہ چهاردہ سالگے از سر گذارندہ بودم! آن هم نہ نسبت بہ محراب،نسبت بہ یڪے از پسران چیتان پیتان دبیرستان البرز! آن روزها محراب تازہ واردہ دانشگاہ شدہ و قد من از نیم وجب بہ چند وجب رسیدہ بود. گونہ هایم روے پوست سفیدم گل انداختہ بودند و چالہ گونہ ام روے آن گونہ ها شدہ بود مثل قاچ هنداونہ اے شیرین و هوس انگیز در ظهر تابستان! موهاے بافتہ شدہ ام را از زیر دستمال سرم بیرون مے انداختم تا چشم و قلب پسرڪ چیتان پیتان را بہ آتش بڪشند! آخر هم اسم پسرڪ را نفهمیدم،یعنے محراب نگذاشت! نمیدانم از آسمان چندم برایش وحے شد ڪہ دختر حاج خلیل در راہ مدرسہ اش براے خودش یڪ عشق آب دوغ خیارے پیدا ڪردہ! هر روز با ناز ڪیف روے دوش مے اندازد و طنازانہ از آن حوالے رفت و آمد مے ڪند. چشمان عشق آب دوغ خیارے اش هم برق مے زنند و لبخند! حتے یڪ بار هم پسرڪ با تنے لرزان و سرے پایین افتادہ دنبال دختر حاج خلیل تا منیریہ آمدہ و غنچہ ے گل سرخے جلوے پایش انداختہ بود! تا آخر آن سال بہ بهانہ ے ریحانہ ڪہ زیاد پیادہ روے نڪند،اڪثر اوقات ما را از خانہ تا مدرسہ و از مدرسہ تا خانہ با ماشین عمو باقر همراهے ڪرد. حتے چندبار،بہ چشمان غمگینِ عشق آب دوغ خیارے دختر حاج خلیل،نگاہ تند و تیز انداخت! نگاهے ڪہ پسرڪ را دنبال درس و مشقش انداخت و چندماہ بعد هوایش را از سر رایحہ! آن روزها ڪہ من من ڪنان ڪمے با خان جون و مامان فهیم در لفافہ بہ بهانہ ے عشق و دوست پسرهاے هم ڪلاسے هایم از عشق و عاشقے آب دوغ خیارے ام درد و دل ڪردم،خان جون گفت:اینا دوز و ڪلڪ شیطونہ! میخواد دوتا نامحرمو بندازہ بہ جون هم ڪہ آتیش بسوزونہ! بالام! مبادا مثل دوستات بہ حرف شیطونِ خیرہ سر گوش بدے و بذارے سوارت بشہ. البت تو سن و سال شما یہ درد دیگہ ام تو جون آدم ریشہ میزنہ،برا همین ما ڪہ بہ قاعدہ ے شما بودیم خونہ شوور بودیم ڪہ مرد و زن بہ گناہ نیوفتیم! استغفراللہ بگو و شیطونو لعن ڪن! مامان فهیم در سڪوت فقط ریز خندید و چشمڪے تحویلم داد. حالا براے دلم استغفراللہ مے گفتم ڪہ بعد از هجدہ سال یادِ محراب افتادہ بود! یاد محرابے ڪہ بہ خونم تشنہ بود و من نیز هم! با صداے محراب از فڪر و خیال بیرون آمدم،سر بلند ڪردم. تہ ریش گذاشتہ بود و صورتش خستہ بہ نظر مے آمد‌. پیراهن آبے تیرہ با چهارخانہ هاے سیاہ بہ تن داشت و شلوارے سیاہ. همہ جوابش را بلند و صمیمانہ دادند،من هم لب زدم:سلام! اول بہ سمت حاج بابا و عمو باقر رفت و با هر دو مردانہ دست داد. سپس گونہ ے خالہ ماہ گل را بوسید و پر چادر رنگے مامان فهیم را! دوباره ریحانہ ڪنارم نشست،محراب هم رو بہ رویم. نگاهم را بہ استڪان ڪمر باریڪ چایم دوختم و غنچہ ے گل محمدے اے رویش گذاشتم. ریحانہ با خندہ گفت:خوش گذش خان داداش؟! محراب سر حال جواب داد:شما رو نبینم معلومہ ڪہ خوش میگذرہ! ریحانہ مشتش را نزدیڪ دهانش برد و گفت:اِ! اِ! داشتیم؟! سپس رو بہ خالہ ماہ گل ادامہ داد:خالہ! از وقتے گفتے میخواے این داداش ما رو زن بدے خیلے سر زبون دار شدہ! محراب اخم ڪم رنگے میان ابروهایش انداخت و با لحنے طنز گفت:حیام خوب چیزیہ دختر! تو ڪار بزرگترا دخالت نڪن! ریحانہ قصد ڪرد جوابش را بدهد ڪہ صداے خوش اذان پیچید. عمو باقر با خندہ گفت:حالا روزہ تونو باز ڪنین وقت براے بحث زیادہ. بسم اللہ الرحمن الرحیمے گفتم و خرمایے در دهانم گذاشتم. جرعہ اے از چاے داغ نوشیدم و بہ زور سرم را راست نگہ داشتم. سنگینے نگاہ محراب را ڪہ احساس ڪردم چشم هایم را بہ سمتش سوق دادم‌. تا چشم هایم را دید سرش را پایین انداخت و جدے بہ استڪان چایش خیرہ شد،مثل چند لحظہ قبل من! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_پنجم حاج بابا پرسید:چہ خبرا محراب؟ رو بہ راهے؟! سر بلند ڪرد و چشم بہ حاج بابا دوخت:سلامتے عمو جون! همہ چے خوبہ. قرارہ نماز عید فطرو با بچہ ها بریم تپہ هاے قیطریہ. عمو باقر ڪنجڪاو پرسید:بہ امامت ڪے؟! محراب جواب داد:آیت اللہ مفتح. ریحانہ با شوق گفت:مام با شما میایم. حاج بابا سریع گفت:بہ صلاح نیس! ابرو بالا انداختم:چرا حاج بابا؟! جرعہ اے از چایش نوشید و محڪم گفت:تو ڪہ با این پا از خونہ نمیتونے براے نماز جماعت برے بیرون. ریحانہ میمونہ پیش تو. فهیمہ خانمم لطف میڪنہ با ماہ گل خانم میرہ مسجد محل. محراب خرمایے در دهانش گذاشت:بلہ اینطورے بهترہ! لبم را با زبان تر ڪردم:قرارہ بعد نماز شلوغ بشہ؟! حاج بابا چپ چپ نگاهم ڪرد و محراب سنگین! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ لقمہ مے گرفت گفت:خیلے حواستون باشہ. ما ڪہ حریف ڪلہ شق بازیاے شما نیستیم! سپس لقمہ را بہ دست محراب داد. محراب لبخند محبت آمیزے بدرقہ ے چشمان خالہ ماہ گل ڪرد. _عزیزِ من! خودت یادم دادے هیهات منا الذلہ! خالہ ماہ گل پیشانے بالا داد:حرف حساب جواب ندارہ! جرعہ ے دیگرے از چایم نوشیدم،تپش قلبم بیشتر شدہ و سرایت ڪردہ بود بہ مردمڪ چشم هایم! مدام چشم هایم را تشویق مے ڪرد ڪہ محراب را نشانہ بگیرند! محراب بدون توجہ،با ذوق شروع بہ تعریف اخبارِ روزهاے اخیر ڪہ ڪم و بیش از آن ها مطلع بودیم ڪرد. _از وقتے دڪتر آموزگار استعفا دادہ و آقاے شریف امامے اومدہ سرڪار،ڪلے وعدہ وعید بہ مردم دادن. عمو باقر لقمہ اش را قورت داد و میان حرف هاے محراب پرید:حالا دارن بہ وعدہ وعیداشون عمل میڪنن یا نہ؟! شریف امامے گفتہ بود انقد بہ مخالفا امتیاز میدیم ڪہ همہ ے خواستہ هاشون برطرف بشہ و چیزے براے خواستن نداشتہ باشن! محراب سر تڪان داد و پورخند زد:همون روز اول دستور داد ڪابارہ ها و ڪازینوها رو ببندن،تاریخ شاهنشاهے رو هم دوبارہ بہ شمسے برگردوندن‌. حاج بابا هم پوزخند زد:اصل خواستہ ے مردم این نیس! محراب جرعہ اے از چایش نوشید:فعلا ڪہ میخوان با این چیزا دهن مردم یا بہ قول خودشون مخالفا رو ببندن. بہ خیال خودشون با این چیزاے فرعے متعصباے مذهبے و روحانیا ڪوتاہ میان! نمیخوان بفهمن اصل خواستہ ے ما یہ چیز دیگہ س! امام تو بیانہ ش خوب جوابشونو داد! بے ارادہ از سر ڪنجڪاوے و شاید هم تسلایے براے دل خودم از شر اعتماد،پرسیدم:امام چے گفتہ بودن؟! محراب لحظہ اے متعجب نگاهم ڪرد و سپس مردمڪ هاے قهوہ اے اش را بہ گرہ ے روسرے قرمزم دوخت! _گفتہ بودن ڪہ تو محیطے دولت میخواد با ملت آشتے ڪہ تو شهرستانا توپا و مسلسلا دارن مردمے ڪہ حق و حقوقشون و اجراے احڪام اسلامو میخوان،بہ رگبار مے بندن. بستن قمارخونہ ها فقط یہ حقہ براے فریب جناح روحانیونہ وگرنہ مابقے مراڪز فحشا سر جاے خودشون هستن. جناحاے سیاسے و نهضتا نمیتونن و نمیخوان آشتے ڪنن ڪہ آشتے بہ اسارت ڪشیدن مردم و از دست دادن مصالح ڪشورہ. بعدشم ڪہ مردم آتیش مشروب فروشیا و سینماها رو آتیش زدن! بے اختیار لبخند زدم،لبخندے از سر تعجب و امید! تعجب از این ڪہ تا همین یڪے دو ماہ قبل،حق نداشتیم در خانہ جملہ اے راجع بہ این چیزها صحبت ڪنیم چہ برسد بہ این ڪہ بہ راحتے بنشینیم و دستہ جمعے گفتگو راہ بیاندازیم. شاید این ها نشانہ ے تغییر اوضاع بود! و امید براے رو بہ راہ شدن شرایط و ڪمتر شدن قدرت ساواڪ و اعتماد! مردمڪ هاے درشت و براقش دل از گرہ روسرے ام ڪندند و بہ سمت حاج بابا و عمو باقر راهے شدند. _شنیدم از اون شب احیا بہ بعد مردم بہ میدون ژالہ میگن میدون شهدا! شمام اون شب اونجا بودین؟! عمو باقر بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد:ما ڪہ نہ ولے چندتا از بازاریا مجلس علامہ نورے بودن. یہ عدہ از مردم بعد از مجلس داشتن شعار میدادن ڪہ ماموراے مسلح بہ سمتشون تیراندازے میڪنن. دہ نفر شهید شدن،یہ عدہ ام زخمے. محراب با افسوس سرش را تڪان داد:این چند روز ڪہ نبودم چقدر تهران شلوغ شدہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_ششم . مامان فهیم خندید:چقدم تو بے خبرے خالہ! لب هایش بہ لبخند باز شدند:نمیشہ ڪہ بے خبر بود! ریحانہ با شیطنت نگاهش ڪرد:اگہ فردا پس فردا خبرش نپیچید محراب از دسِ راستاے امامہ! لبخندش محزون شد:ما سیاهے لشڪر امامم نیستیم چہ برسہ دست راستش بودن! آخرین جرعہ ے چایم را ڪہ نوشیدم نگاهم را بہ حاج بابا و عموباقر دوختم. _بہ نظرتون با این شرایط اتفاق مهمے مے افتہ؟! گویے محراب منظورم را از نگاہ و لحن صدایم خواند ڪہ با حالت عجیبے بہ چشم هایم خیرہ شد و با اطمینان چشم هایش را بہ نشانہ ے "آره" بست و باز ڪرد! عمو باقر گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! ظلم پایدار نمیمونہ عمو! خیلے وقتہ داریم زحمت میڪشیم و خون میدیم‌‌.این خوناے ریختہ شدہ ثمر میدہ. بے اجر و جواب نمیمونہ! زمزمہ ڪردم:ان شاء اللہ! انگشت هایم را در هم پیچیدم و بہ یڪے دو روز دیگر فڪر ڪردم،یڪے دو روز دیگرے ڪہ مهلتے ڪہ از اعتماد گرفتہ بودم تمام میشد. سر ڪہ بلند ڪردم با نگاہ ڪنجڪاو و پر از آشوب محراب رو بہ رو شدم. یڪ لحظہ ترسیدم ڪہ نڪند چشم هاے من هم صدا داشتہ باشند؟! مثل چشم هاے محراب... نڪند او هم صداے نگاہ مرا مے شنود؟! سریع نگاهم را دزدیدم و مشغول غذا خوردن شدم. بعد از افطار و نماز جماعت هفت نفرہ،منو ریحانہ در حیاط نشستیم و مشغول حل ڪردن جدول شدیم‌. بقیہ هم در پذیرایے راجع بہ اتفاقات و نماز عید فطر بحث مے ڪردند. چند دقیقہ ڪہ گذشت،محراب وارد حیاط شد و نگاهے بہ ما انداخت. سپس بہ سمت در حیاط رفت و خارج شد! زمزمہ ڪردم:بے ادب یہ خدافظے نڪرد! ریحانہ سر بلند ڪرد:شاید میخواد برگردہ. ڪمتر از دہ دقیقہ بعد،محراب بازگشت. مردد بہ سمتمان قدم برداشت و شال سبز رنگ در هم پیچدہ شدہ اے بہ سمتم گرفت. این شال را قبلا در خانہ ے شان دیدہ بودم،شال یڪے از دوستان نزدیڪ و سیدش بود ڪہ در زندان ساواڪ بہ شهادت رسیدہ بود. پرسشگر بہ صورتش خیرہ شدم ڪہ زمزمہ وار گفت:امانتیت! متعجب ابروهاے ڪمانے ام را بالا انداختم و پرسیدم:ڪدوم امانتے؟! _بگیر تا ڪسے نیومدہ! ریحانہ هم گیج بہ محراب نگاہ ڪرد و سپس رو بہ من گفت:باز ڪن ببینیم چیہ؟! شال را ڪہ از دستش گرفتم متوجہ شدم شے چوبے اے درونش جاے گرفتہ. ڪنجڪاو شال را روے پایم گذاشتم و خواستم بازش ڪنم ڪہ محراب سریع وارد خانہ شد! شال را ڪنار زدم و چشم هاے متعجبم روے قاب عڪسم نشست! همان قاب عڪسے ڪہ در آن موهایم صورتم را قاب گرفتہ بودند و لبخندم چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید. همان قاب عڪسے ڪہ نقطہ ے توجهش چشم هایم بود! همان قاب عڪسے ڪہ اعتماد بہ عنوان غنیمت آن روز از خانہ ے مان برداشت... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

#ایده_نقاشی🌈 #کیوت⭐️ j๑ïท➺°.•@Sarall

🌷☄ دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد من نیز دل به باد دهم هرچه باد باد کارم بدان رسیدکه همراز خودکنم هرشام برق لامع و هر بامداد باد #شاعرانه✨♥️🌱 j๑ïท➺°.•@Sarall

#آیه‌گࢪافۍ🖇 ݒࢪوࢪدگاࢪ شما بخشنده و داࢪا؎ ࢪحمٺ اسٺ. «وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ» سوࢪه‌کھف۞آیہ‌٥۸ ـــــــــــــــــــــــــــــــ《🌵》 j๑ïท➺°.•@Sarall

❥🦋❄️|° . . مثل یڪ دُࢪ گرانے، بین دستان صدفـ🐚 ࢪاسٺ مےگویند عࢪب ها ، چـ🌱ـادࢪ تو "جا دُࢪ" اسٺ... 🌙] #ریحانه ☔️] #همچون‌صدف j๑ïท➺°.•@Sarall

- وَ همھ چیز رٰا براےٺوآفریدم؛ و ٺورا برای خودم^-^🌱 ✨•~ #منوخداجون j๑ïท➺°.•@Sarall

فقط عشقه که میتونه یه کاری کنه همه تعهدهات رو بذاری کنار! به جز تعهد به خودش... واقعاعاشقیم یااداشودرمیاریم؟! j๑ïท➺°.•@Sarall

من یک چادری ام💜 افتخار میکنم به چادری بودنم ..😌 افتخار میکنم به این بال های سیاهی که سیاهی شب در مقابلشان سر تعظیم فرود می آورد ..😇 و زیبایی آفتاب در مقابلش هیچ است .. افتخار میکنم به این سیاهی زیبا که دلم را از هر سیاهی میزداید .. و ابهت میبخشد به قدم هایم من ملکه ام ملکه ی چادری ملکه ای که پادشاه لیاقت میخواهد برای داشتنش!!🙈 من دختر چادری ام😊 به چادری بودنم افتخار میکنم و با افتخار میگویم من چادری هستم😍♥️ j๑ïท➺°.•@Sarall