🌟💙🌟💙🌟💙🌟 ‍#بادبرمیخیزد #قسمت150 ✍ #میم_مشکات ان شب تا صبح خواب های اشفته دید و صبح کسل و بی حوصله از جا بلند شد. نگاهی به گوشی کرد، خداروشکر خبری نبود. میترسید. می ترسید مبادا پیامی رسیده باشد...پیامی که تمام خوشی های زندگی اش را از بین ببرد. رفت تا صبحانه اش را بخورد. تغیر حالت راحله از دید پدر و مادر مخفی نماند. پدر با تعجب نگاهی به همسرش انداخت و اشاره ای به راحله کرد. مادر آرام چشم هایش را بست. وقتی پدر رفت، مادر کنار راحله نشست، دستش را روی دستانش گذاشت: - چیزی شده دختر مامان? راحله گیج سرش را بالا آورد. دوست نداشت کسی چیزی بفهمد. هنوز خودش هم نمیدانست چه خبر شده. دوست داشت اول خودش سر از ماجرا در بیاورد و بعد بقیه بدانند: -نه، هنوز که چیزی نشده - خب قبل از اینکه اتفاقی بیفتد باید کاری کرد، وقتی اتفاقی افتاد چه فایده!! -آخه هنوز نمیدونم چی شده... دوست ندارم زود قضاوت کنم مادر با همان رفتار عاقلانه خودش نگذاشت مهر مادری اش غلبه کند و با سوالات پی در پی، حوصله دخترش را سر ببرد یا زیر زبانش را بکشد. از یک جایی به بعد باید بگذاریم بچه ها حریم خصوصی داشته باشند و اگر دلشان خواست ما را در آن راه بدهند. نباید به بهانه پدر و مادر بودن و نگرانی هایمان به زور وارد دنیا و افکار خصوصی شان شویم. باید گذاشت تنهایی فکر کنند، تصمیم بگیرند و آن وقت حتما خودشان به سراغ ما خواهند آمد. تنها کافی ست به آنها اطمینان دهیم که بهشان اطمینان داریم و اگر دلشان خواست می توانند روی کمک ما حساب کنند. شاید گاهی بهای بزرگی را برای این تنهایی بپردازند اما هرچه این تنهایی و این بها در سنین پایین تری باشد، خطر کمتری متوجه شان خواهد بود. و چقدر راحله آرام میشد میشد از این فهم مادر. مادر با لبخندی که چون اکسیری غم هایش را میشست گفت: - هر وقت دوست داشتی میتونی روی کمک من حساب کنی... فقط قبل ار اینکه دیر بشه راحله با نگاه و لبخندش از مادر قدر دانی کرد و به اتاقش رفت. باید برای مراسم های بعد عروسی خواهر اماده میشد. مراسم پا تختی و پا گشا و ... چند روزی به همین دید و بازدید ها و مراسمات گذشت. بیشتر مواقع گوشی را خاموش میکرد چون سیاوش در کنارش بود و نیازی به گوشی نبود. خوشبختانه خبری از نیما نشد و راحله کم کم داشت خیالش راحت میشد و فکر میکرد حتما نیما لافی زده بوده که در اثباتش مانده است و برای همین حالا همه چیز تمام شده... داشت به آرامش قبل برمیگشت تا آن روز صبح. تازه از خواب بیدار شده بود. آن روز قرار بود سیاوش دنبالش بیاید تا بروند برای مراسم نامزدی سید کادو بخرند. هرچند حوصله اش را نداشت. زینب را دوست داشت، سید هم پسر قابل احترامی بود اما هدیه خریدن دل خوش می خواهد و ذهن آسوده. داشت فکر میکرد بهانه ای ندارد برای به هم زدن قرار. دوست نداشت حرفی از پیام ها به سیاوش بزند. همین طور که دست زیر سرش گذاشته بود و در فکر بود، صدای گوشی بلند شد. چراغ چشمک زن گوشی دلهره عجیبی به جانش انداخت. سر جایش نشست. دست های لرزانش را دراز کرد سمت گوشی... بله پیام نیما بود.... بازش کرد یک..دو...سه ... پنج عکس از سیاوش بود، آن هم کنار دختر های آنچنانی در حال بگو بخند... دستش را روی دلش گذاشت. احساس دلپیچه میکرد. گویی دل و روده اش را به هم میپیچیدند. عق زد... دلش مالش میرفت و حالت تهوع گرفته بود. دستش را جلوی دهانش گذاشت و دوید به طرف دستشویی... چیزی نخورده بود، با شکم خالی عق میزد... خوشبختانه کسی خانه نبود. پدر که سر کار رفته بود. شیما هم هدفون را روی گوشش گذاشته بود و مثلا داشت درس میخواند! مادر هم برای دیدن همسایه بیرون رفته بود. سر بلند کرد و به چهره خودش در آینه خیره شد. حس کرد در این چند روز چند سال پیر شده است. هرچند تمام این روزها خودش را بشاش نشان میداد تا کسی پی به آشوب درونش نبرد. اما با این حال رنج ها خسته اش کرده بود. چشم هایش داغ شد. اشک هایش همچون باران سرازیر شدند. نباید میگذاشت کسی چیزی بفهمد. صورتش را شست. حرف های سیاوش را در ذهنش مرور کرد. باید صبر میکرد. آنقدر سیاوش را دوست داشت که سریع تصمیم نگیرد. برای خراب کردن همیشه وقت هست. سیاوش گفته بود دروغ نمیگوید و نگاهش موقع ادای این کلمات، آنقدر قاطع بود که امیدی در دل راحله نگه دارد. یا شاید راحله دلش میخواست امیدی بماند. خودش را به زحمت به تختش رساند و دراز کشید. جنگی در مغزش راه افتاد. شاید اصلا فوتو شاپ بودند. توان نداشت دوباره ببیندشان. دوباره قضایا را در ذهنش کنار هم چید. هرچه باشد سیاوش برای گرفتن عکس و فیلم از نیما باید خودش هم در این مراسم ها حضور میداشت. پس حرف نیما درست بود? سیاوش هم مثل نیما بود? نه، سیاوش نمیتوانست... اصلا چرا? باید سیاوش را میدید. دیگر بیش از این نمیتوانست منتظر بماند. سیاوش باید توضیح میداد و قانعش میکرد. گوشی اش را برداشت و در حالیکه سعی

من یک دخترم  از نوع چادریش  من خودم را و خدایم را قبول دارم و این برایم از تمام دنیا با ارزش تر است  توی خیابان که راه میروم:  نه نگران پاک شدن خَط خَطی های صورتم هستم  و نه نگران مورد قبول واقع نشدن  تنها دغدغه ام عقب نرفتن چادرم هست و بس. @Sarall

🌷🍃🌷🍃🌷 🍃🌷🍃 #دلنـــــوشتـــــــه پِـيِ کدام نخود سياه بفرستم دلم را ؟! وقتي فقط بهانه شش گوشه حُــ سِــ ـيــ ــن را گرفته است ؟! "حســــــــــــــيـن جــــــــان" هواي دو نفره نه چتر مي خواهد و نه باران! فقط يک حرم مي خواهد و زائري خسته ! بطلـــــــب آقــــــــا ... دلتنگم. #قــــرار_دل_بـــے_قـــرارم #لبیڪــــ_یا_‌الحســـــین @Sarall

#پروفایل_دخترونه @Sarall

#پروفایل_دخترونه @Sarall

✅قضاوت ✍ﻣﺠﻠﺲ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ. ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﺩ. ﺍﻣﺎﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ،ﻋﺼﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻬﺎﺩ.ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﻋﺼﺎ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻮﺩ، ﺗﻌﺎﺩﻝ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻩ، ﺩﯾﮕﺮ ﺣﻮﺍﺱ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻬﺎﺩﻩ.‌ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﻭﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻋﺼﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ؟ !‌ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺘﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﺶ ﺧﺎﮐﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺵ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎﻥ ﺧﺎﮐﯽ ﻧﺸﻮﺩ. ✨هیچ وقت زود قضاوت نکنید ✨ @Sarall

#ایده_نقاشی @Sarall

○●سال نو مبارک○● @Sarall

آهای ... ❤️فروردینی های تک و تک پر ❤️ 💛اردیبهشتی های منطقی وخاص💛 💚خردادی های احساساتی و مهربون💚 💙تیری های محکم و مهربون 💙 💜مردادی هایی که آزوی همه اید 💜 ❤️شهریوری هایی که خدا هواشونو داره ❤️ 💛مهرماهی های با لیاقت 💛 💚آبانی های با وفا 💚 💙آذری های مغرور 💙 💜دی ماهی های جذاب خاص 💜 ❤️بهمنی هایی که جزوه بهترین هایید ❤️ 💛اسفندی های خوش مرام 💛 😍 عیدتـــون مبارک 😍 @Sarall

#درد_دل

⭕️ چه تهی دست است دنیایی که تو در آن نباشی...😔 @sarall 🌺

بسم الله* گاهی مسیر یک و نیم کیلومتریِ مترو تا سر خیابان را پای پیاده می آیم نگاهی به دور و برم می اندازم یک وقت هایی می شود که خودم را تنها - چادری‍‍ِ- کلِ خیابان می بینم! لبخند می زنم ... رو به آسمان می کنم و می گویم: خدایا ! ممنونم که بهم اجازه دادی،بین همه ی این آدمای رنگ وارنگ یه دونه باشم... شک ندارم که این یه فرصتِ ویژه اس تا برایِ تو هم یکی یک دونه باشم! @sarall💚🌺

سلام علیکم بر دوستان گل خودم🌺 انشاالله سال جدید حالتون عالی تر از عالی باشه ❤️ توپ تر از توپ باشه ❤️روز های خوبی رو پشت سر بگذارید ❤️و همیشه و در همه حال موفق و موید باشید😘😘😘 خب بعد از این همه مقدمه چینی برم سر اصل مطلب😜😁 به مناسبت فرا رسیدن سال نو رمان دارم براتون چه رمانی❤️🌷 اصلا عالییییی ❤️❤️ ژانر:#عاشقانه_مذهبی حتما بخونید و از دستش ندید🌸🌹 یاعلی✋

🌺 رمان عشق با طعم سادگی! 🌺 نویسنده:m-alizadeh ژانر #عاشقانه_مذهبی خلاصه : می گفت نباشم چون حس می کردسادگی اش این روزها خریدار ندارد ! اما داشت !من خریدار بودم همه سادگی های عاشقانه اش را ! … قدم زدم کنارش در جاده های سادگی تا بفهمد من فقط عشق را با یک طعم کنارش می پسندم آن هم طعم سادگیست! اصلا سادگی یعنی زندگی ! یعنی خودت باشی و او… دور از همه حرفهایی که نمی ارزد حتی به گوش کردن ! دور از لذت هایی که فقط برای چند ثانیه و گذراست و فقط زرق و برق دنیا! اصلا سادگی یعنی عاشقی! خواندن عشق با طعم سادگی خالی از لطف نیست اگر بدانی لحظه های عاشقی چه قدرناب می شوند وقتی ساده باشی ولی عاشق.. #پایان_خوش

سفره هفت سین اعضا به علاوه پویش سین هشتم❤️😘

سفره هفت سین اعضا به همراه سین هشتم سردار سلیمانی

سفره هفت سین یکی از ممبر های عزیز😘به همراه پویش سین هشتم «سردار سلیمانی»

#امام_زمان_عج بر جلوه مولایی مهدی صلوات بر خال تماشایی مهدی صلوات با نیت قربه الی الله بفرست بر چهره زهرایی مهدی صلوات ✍#محمد_حبیب_زاده #صلوات 👉 @sarall 🌺

🗓حدیث_روز ✅ امام کاظم علیه‌السلام فرمودند: 🔻 خداوند فرشته‌ای دارد که هر روز و شب ندا می‌دهد: 👈 بندگان خدا دست از گناه بردارید که اگر چهارپایان در حال چرا و کودکان شیرخوار و پیران خمیده نبودند، هر آینه چنان عذابی بر شما نازل می‌شد که در هم کوبیده می‌شدید. 📚 کافی/جلد۲/ص۲۷۶ @sarall 🌺

سفره هفت سین اعضا به همراه سین هشتم سردار سلیمانی

🗓حدیث_روز ✅ امام کاظم علیه‌السلام فرمودند: 🔻 خداوند فرشته‌ای دارد که هر روز و شب ندا می‌دهد: 👈 بندگان خدا دست از گناه بردارید که اگر چهارپایان در حال چرا و کودکان شیرخوار و پیران خمیده نبودند، هر آینه چنان عذابی بر شما نازل می‌شد که در هم کوبیده می‌شدید. 📚 کافی/جلد۲/ص۲۷۶ @sarall 🌺

امسال عید دید و بازدید نمیریم به خاطر خانواده ام و به خاطر همه کسانی که دوستشان داریم چون "نبودنشون از ندیدنشون سخت تره" #در_خانه_بمانیم @sarall

✨﷽✨ #حکایت_دنیا 🍃🌸 🐜قطره عسلی بر زمین افتاد، مورچه کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود، پس برگشت و جرعه دیگری نوشید ... باز عزم رفتن کرد، اما احساس کرد که خوردن از لبه عسل کفایت نمی کند و مزه واقعی را نمی دهد، پس بر آن شد تا خود را در عسل بیندازد تا هر جه بیشتر و بیشتر لذت ببرد ... مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد ... اما ( افسوس ) که نتوانست از آن خارج شود، پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود و توانایی حرکت نداشت ... در این حال ماند تا آنکه نهایتا مرد ... دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ! پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد، و آنکه در شیرینی آن غرق شد هلاک می شود ... 💥این است حکایت دنیا ... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @sarall 🌺

🌟💙🌟💙🌟💙🌟💙🌟💙🌟💙🌟💙 ‍#بادبرمیخیزد #قسمت151 ✍ #میم_مشکات مثل این چند روز، راحله ساکت و غمزده بود. این مدت در میان جمع راحله سعی کرده بود که چیزی بروز ندهد اما سیاوش حالش را از نگاهش می فهمید. کلافه دستی در موهایش کشید: -تو این چند روز چت شده راحی? راحله نفسی کشید که شبیه آه بود. چقدر وقتی سیاوش راحی صدایش میکرد دوست داشت. بی توجه به سوال سیاوش گفت: -اون شب گفتی سر فرصت همه چیز رو برام توضیح میدی. خب فک میکنم الان دیگه وقت مناسبی باشه...میخام بدونم -بازجویی میکنی? - نه. اصلا، فقط دوست دارم بدونم چه چیزی وجود داره که از گفتنش طفره میری. سیاوش ساکت شد. یعنی نیما توانسته بود اینقدر راحله را نسبت به او بدبین کند? راحله اینقدر زود راجع به او قضاوت کرده بود? نه! اگر راحله قضاوتی کرده بود الان اینجا ننشسته بود تا حرفهایش را بشنود. لبخند کمرنگی زد و دلخوش شد به اینکه راحله اینقد عاقلانه رفتار کرده بود: -من نمیدونم چی شده که تو یکدفعه اینقدر مصر شدی که این قضیه رو بفهمی... اگه تا حالا نگفتم چون به نظرم ارزش نداشت. لزومی نداشت بخوام تورو ناراحت کنم اما اینطور که به به نظر میاد یکی این وسط داره این وسط موش میدوونه سیاوش همانطور که حرف میزد نگاهش به آینه بود. بعد از چند بار تغیر مسیر متوجه شد که ماشینی تعقیبشان می کند. حس کرد ماشین را می شناسد. همان پارس سفید رنگ ... اخم هایش را در هم کشید. ذهنش روی آن ماشین متمرکز شد و ناخودآگاه سکوت کرد. راحله سکوت و اخم سیاوش را که دید دلش لرزید. سیاوش چیزی را پنهان میکند وگرنه این اخم و سکوت و طفره رفتن ها چه معنی داشت. دوباره صدای گوشی بلند شد. یک فیلم بود. فیلمی که در آن نیما دست سیاوش را گرفته بود و میرقصید. دختری که بازوی سیاوش را گرفته بود و خودش را بالا کشیده بود و نزدیک صورت سیاوش شده بود و بعد فیلم قطع شد و پیامی در انتها : تیکه آخرشو حذف کردم چون میدونم تحملش رو نداری هرچند حدس اینکه چی شده آسونه ... حس کرد الان است که خفه شود. انگار از سیاوش می ترسید. شیشه را پایین داد. باز هم هوا کم بود... - ماشینو نگه دار - الان نمیشه راحله سعی کرد ارام باشد اما تحمل هم حدی داشت. از صبح تا حالا خودش را نگه داشته بود. دیگر نمیتوانست. لبریز کرده بود. نمیدانست چه کسی راست میگوید چه کسی دروغ. باید تنها میماند. الان فقط به تنهایی نیاز داشت. دور ماندن از همه آدم ها: -چرا نمیشه? لابد میخوای لفتش بدی تا یه چیزی سر هم کنی - چی میگی راحی... الان نمیشه. یه نفر دنبال ماست.. خطرناکه - هیچ کس دنبال ما نیست.. برای چی باید دنبال ما باشه? لابد قراره بازم تو سوپر من قصه باشی? آره? سیاوش نمی توانست تمرکز کند. از یک طرف راحله، از یک طرف آن ماشین سفید. راحله با گریه و التماس گفت: -گفتم نگه دار سیاوش..توروخدا نگه دار سیاوش فرمان را چرخاند و کنار خیابان نگه داشت. چرخید رو به راحله. این چشم های غمگین و اشکبار انگار دلش را شخم میزد. خواست دستان راحله را بگیرد که راحله دست هایش را عقب کشید. سیاوش تعجب کرد. -چرا سیاوش? چرا? مگه من چکارت کرده بودم? - چی چرا خانمی? چی شده? من نمیدونم از چی حرف میزنی باور کن اینا همش یه نقشه ست. من میدونم کی وسط این ماجراست... جریان اون طوری که تو فکر میکنی نیست. من بهت توضیح میدم. فقط بذار از اینجا بریم بعد راحله همان طور که هق میزد با دستهای لرزان فیلم را پلی کرد و گوشی را طرف سیاوش گرفت: -چی رو میخوای توضیح بدی? سیاوش نزدیک بود چشم هایش از حدقه بیرون بزند. خشکش زده بود. آن مهمانی آخر... آن دختر... نیما زهرش را ریخته بود راحله همان طور که در را باز میکرد گفت: -نمیبخشمت سیاوش... هیچ وقت تا راحله دستش را به سمت در برد سیاوش نگاهش را در اینه به ماشین دوخت. ان ماشین سفید عقب تر ایستاده بود.باید مانع راحله میشد...پیاده شد و دنبال راحله که کنار خیابان راه میرفت راه افتاد. - راحی... راحی جان داری اشتباه میکنی... بذار برات توضیح بدم... توروخدا بیا سوار شو... اینحا خطرناکه... راحلههههه #ادامه_دارد... .....★♥️★..... @Sarall .....★♥️★.....