#بوم_حیا 🌻 "حیا" مستور و باعظمت است. به آسانی در فهم نمی‌گنجد. با تکرار طوطی‌وار این واژه‌ و دعوت هزار باره به آن، "باحیا" بار نمی‌آید. شاید بهتر آن باشد، که به حیا عینیت ببخشیم. تصویرسازی کنیم، از توصیف و استعاره و داستان و خیال کمک بگیریم و حیا را دیدنی و بوییدنی و ملموس روی اذهان و افکار ثبت کنیم. 🔹 هنوز یادم نرفته، نوجوان بودم و با یکی از دوستان مشغول گفتگو؛ موضوع صحبت‌مان دختری بود که پس از کلی تحقیق و مطالعه به تازگی چادر را با دل و جان پذیرفته بود و محجبه شده بود. دوستم می‌گفت او را در خیابان دیده است، می‌گفت نمی‌دانی چقدر قشنگ چادر سر کرده بود، چقدر متین راه می‌رفت، انگار که روی ابرها قدم می‌گذاشت! 🔸 باقی صحبتهای دوست عزیزم خاطرم نمانده، آخر آنقدر غرق این توصیف دل‌انگیزش شده بودم که دیگر از شنیدن ادامه‌ی ماجرا بازماندم. قدم گذاشتن روی ابرها! عجب راه رفتنی! 💫 از آن گفتگوی دوستانه تا این لحظه که مشغول نوشتنم، بارها با پای اندیشه روی ابرها راه رفتن را تمرین کرده‌ام. به راستی راه رفتن روی ابرها چگونه است؟ شاید برای راه رفتن روی ابر باید گام‌هایت را آهسته و آرام و کوچک برداری. سرت این طرف و آن طرف نچرخد و فقط روی راهی که میروی متمرکز شوی. مراقب باشی که پایت را جایی نگذاری که سست و خالی باشد، نکند زیر پایت خالی شود و سقوط کنی. برای راه رفتن روی ابرها نه می‌توان کند رفت و نه تند، نه شل و وارفته نه با تبختر و تکبر. نمی‌دانم شاید موقع راه رفتن روی ابرها بد نباشد که ذکری را هم زیر لب زمزمه کنی و به آن دل بسپاری. و چه راه رفتنی است قدم گذاشتن روی ابرها! به گمانم برای خود عبادتی باشد در خور پاداشِ بهشت! حیا را باید به تصویر کشید... با حیا راه رفتن، با حیا خندیدن، با حیا رفتار کردن، حرف زدن، نگاه کردن و با حیا پوشیدن را باید مثل یک نقاش چیره دست، با تمام جزئیات و زیبایی‌هایش روی بوم ذهن و فکر ثبت کرد. باید اجازه داد که ذهن و دل بارها به تماشای بوم حیا بنشینند و آنقدر آن را مرور کنند که آخر عاشق و دلداده‌ی حیا، او را صدرنشین عمل کنند. 📝 #میم_فخریه #نوردخت #زن #دختر #مهدی_یاران https://eitaa.com/joinchat/2693202036Cf186d75d32