رفتن‌بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت تجربیات و بحث‌هایِ عرفانی و فلسفی با سلنالسترنج‌تون : #افکاروشخصیت‌من

رفتن‌ بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت تجربیات و بحث‌های ِروانشناختی و فلسفی با سلنالسترنج‌تون : #افکاروشخصیت‌من

واقعاً چندروزیه همه‌چیز کاملاً یکنواخت شده ، همون‌روتینی که ازش میترسیدم از شروع ِمردادماه به سراغم اومده ، هرروز از خواب‌ بیدارمیشی ، غذامیخوری ، گوشی‌ دستت‌میگیری و غرق ِدنیای ِمجازی میشی ، میری کارهای ِروزانه‌ات که دیگه اشتیاقی‌توشون نیست مثل ِباشگاه‌رفتن و پیاده‌روی رو انجام میدی [ که اونها هم بخاطر گرمای ِوحشتناک ِهوا فعلاً کنسل‌ان* ] ، برمی‌گردی و توی ِاتاق ِبهم ریخته‌ات تا شب میمونی و فقط برای ِدستشویی و غذاخوردن یا خوراکی‌برداشتن بیرون میای ، شب میشه و دوباره در دریای ِلیوان‌های ِکثیفی که حاوی ِآب ، لیموناد و شیرقهوه‌بودن و بشقاب‌های ِغذا به‌خواب میری ، اینم از تابستونی که همه‌مون انتظارش رو می‌کشیدیم ، واقعاً از این وضعیت با تمام ِوجودم متنفرم . #افکاروشخصیت‌من

+ خودنوشتی از طرف ِمن برای ِتو💘 . #افکاروشخصیت‌من

خیلی‌وقته به‌این موضوع فکرمیکنم ، واقعاً خودم هم خیلی وقت‌ها دچار نشخوار فکری شدم و بعداً با کمک ِدلقک‌بازی و مسخره‌بازی‌های ِ‌زیاد تونستم اون رو دور بزنم ، اما راه‌حل ِکوتاه‌مدت دور زدنه ، نشخوار فکری برمیگرده ، چه‌شما بخواین و چه‌نخواید ، باید دنبال ِدرمانش باشید ، آدم نمیتونه افکارش رو کاملاً کنترل کنه و نمیتونه کاملاً روی ِافکارش تسلط داشته‌باشه اما میتونه تا حدودی با به‌اشتراک گذاشتن ِحرف‌هاش با بقیهٔ آدم‌ها و یا کارهای ِدیگه تا حدودی روی ِافکارش کنترل داشته‌باشه ، امیدوارم بتونید توی ِاین راه موفق باشین :> #افکاروشخصیت‌من

درازکشیدن روی ِچمن‌هایی که چنددقیقه‌پیش بخاطر نم‌نم ِبارون ِپاییزی خیس‌شدن و الآن فقط کمی نم‌دارن و انگار تازه‌دراومدن و بوی ِچمن‌‌زار و خاک ِبارون‌خورده همراه با نسیم ِخنک ِعصرگانه به بینی ِتویی که روی ِچمن درحالی که کتاب ِمورد ِعلاقه‌ات جلوی ِچشم‌هات رو گرفته میرسه ، کم‌کم خوابت میگیره ، اونم چه‌خواب ِدلچسبی! یک‌روز دیگه هم کنار درختی که تنهٔ تنومندی داره نشستی ، گره ِکراواتت رو شل‌میکنی و سعی‌میکنی افکار داخل ِذهنت رو نادیده‌بگیری و با صدای ِموسیقی‌ای که داخل ِهدفونت پخش‌میشه موکای ِداغ ِکنارت رو برمی‌داری و یک‌جرعه می‌نوشی ، طبق معمول از تلخی ِموکا صورتت درهم نمیره چون این‌دفعه شیرینش‌کردی ، اتفاقاً این‌دفعه از داغی ِبیش‌از حدش جامیخوری و صورتت درهم میره . - ولی‌پسر توی ِیه‌روز سرد ِپاییزی مثل ِامروز و برای ِفردی مثل ِمن با ذهنی آشفته ، جسم ِخسته و روح ِناآروم واقعاً جوابه‌ها! همینطور که موهای ِکوتاه ِخرمایی‌رنگت توی ِباد تکون‌میخوره و گاهی چتری‌های ِدرحال ِحرکت جلوی ِدیدت رو میگیره به‌اعماق ِموسیقی‌ای که توی ِگوشت از طریق ِهدفون پلی‌میشه نفوذ میکنی ، چشم‌هات رو می‌بندی و زیرلب موسیقی رو تکرار میکنی .. < This mind isn’t mine, who am I to judge? Oh, I should be fine, but it’s all too much. I get overwhelmed so easily. My anxiety creeps inside of me. Makes it hard to breathe .. > #افکاروشخصیت‌من

رفتن‌ بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت تجربیات و بحث‌های ِروانشناختی با سلنالسترنج‌تون : #افکاروشخصیت‌من

- واقعاً فکرمیکنم که از ورژن ِعصبانیم نه ، اما از نسخهٔ بی‌تفاوتم باید ترسید . این‌جوری میشم‌که : عه؟ بعداز هزارسال تلاش‌و‌التماسم برای ِفهمیدن‌ و درست‌رفتار‌کردن ، تغییری‌نکردی؟ باشه . افتادی توی ِجوب؟ مُردی؟ چه‌بامزه . برای ِفلان‌کارت به‌ کمک ِمنم احتیاج‌داری؟ نمی‌تونم . دلت محبت و توجه ِسابقم رو میخواد؟ متأسفم ، دیگه خودم هم ندارمشون . و خب خیلی‌راحت به زندگی ِخالی و حوصله‌سربرم ادامه‌میدم)) #افکاروشخصیت‌من

امروز ، موقع ِمرتب‌کردن ِمیزتحریرم ایشون رو از لابه‌لای ِدفترهای ِخاک‌خورده و قدیمی‌یافتم ، دفترچهٔ خاطره‌نویسی ِپارسالم! خیلی‌وقت بود که فراموشش‌کرده‌بودم درواقع فکرمیکردم انداختمش‌دور یا موقع ِجابه‌جاکردن ِوسایلم گمشده ، خوندنش باعث‌شد تقریباً گریه‌ام بگیره ، یه‌یادداشت هم کنارشون نوشتم و تاریخ ِ۱۶مرداد ِ۱۴۰۳ رو هم کنارش‌زدم که هروقت بعداً گذرم بهش‌افتاد امروز رو یادم‌بیاد .. هجوم ِخاطرات ممکنه خیلی‌شیرین باشه و خیلی‌وقت‌ها هم .. #افکاروشخصیت‌من

این‌تحلیل صرفاً نظریهٔ شخصی ِخودمه و هم قرارنیست به‌کسی تحمیلش‌کنم و فقط نظرم رو به‌عنوان ِیک‌بیننده عارضم که .. من خودم هرجفت ِاین سریال‌ها رو به‌تعداد ِ nبار دیدم ، ولی‌خب بازهم طبق ِفیلمنامهٔ هردو فیلم ، بازی ِبازیگرها ، کارگردانی ، روند و روال ِداستان و همینطور فرازونشیب‌های ِاواسط ِسریال‌ها ، حس‌وحالی [ وایب‌* ] که فضابندی ِدکور و سکانس‌ها باتوجه به‌اینکه تقریباً هردوسریال یک‌زمان رو روایت‌میکنن [ دههٔ‌شصت و دوران ِجنگ ِتحمیلی* ] برای ِهمین مقایسه بین‌شون خیلی‌راحت‌تر میشه و همینطور براساس پایان‌بندی ِداستان‌هاشون ، حتی بااینکه تعداد ِقسمت‌های ِلحظهٔ گرگ‌ومیش تقریباً ۳۰قسمت بیشتره ولی‌خب واقعاً ارمغان ِتاریکی با وجود ِکم‌بودن ِقسمت‌ها اما تبدیل‌به یه‌مینی‌سریال ِفوق‌العاده و با تمرکزعالی بر درون ِشخصیت‌های ِ‌اصلی‌ بود و خب‌اینجوری‌که صحنه‌های ِاضافی نداشت و اگر چیزی رو بهمون نمایش‌میدادن پس حتماً درآینده نیازداشتیم به‌دونستن و دیدنش ولی لحظهٔ گرگ‌ومیش صحنه‌های ِاضافی بیشتری‌داشت و اگه طرفدار تاصبی نباشیم میتونیم بادلایل ِمنطقی‌ قشنگ بررسی‌کنیم که منم با منطق ، دلیل ، مدرک و عقل جلومیرم نه با تاصب و اینکه این نظرشخصی خودمه نیاین تیربارونم کنین! فکرکنید ، توی ِاواخر دههٔ‌هشتاد که به‌اون‌صورت تکنولوژی ِفیلم‌برداری و ایده‌های ِخفن و فیلم‌هایی که بشه ازشون استفاده‌کرد نبود و همچنین صنعت ِفیلم‌های ِتلویزیونی‌مون هم خیلی‌پیشرفت ِآنچنانی نداشت و فیلم‌های ِ انگشت‌شماری بود که اِن‌قدر عالی‌درمیومد و پرسروصدا میشد و همین‌طور فیلم‌هایی با تم ِقدیمی مثل ِدلدادگان هم هنوز ساخته‌نشده‌بود ، ارمغان تاریکی ِمحصول ِهشتادونه ترکوند! واسهٔ همین میگم به‌نظرم این سریال خیلی‌بهتر از لحظهٔ گرگ‌ومیشه ، البته کارگردان ِارمغان‌تاریکی هم چون کارگردان ِوارد به‌کاریه و خب بنده به‌شخصه کارهاشون رو دوست‌دارم پس اون هم بی‌دلیل نیست .. #افکاروشخصیت‌من))

رفتن‌ بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت چرت‌و‌پرت‌های ِمونده ته ِدلم و دلیل ِنبودنم با سلنالسترنج‌تون : #افکاروشخصیت‌من

+ میدونی ، اینکه یه‌سری وقت‌ها ذهنت بیکارمیشه و میره سراغ ِرفتارهای ِبد و ناراحت‌کننده‌ای که بعضی‌افراد باهات‌داشتن خیلی‌مزخرف و ناراحت‌کننده‌ست . مثلاً داری به‌طرف فکرمیکنی و از خوبی‌هاش توی ِذهنت‌میگی ، ولی‌خب یک‌دفعه یکی‌از رفتارهای ِبد و ناراحت‌کننده‌ش میاد توی ِذهنت و کل ِوجودت میشه ناراحتی و غم از دست ِاون . انگار که ازش زده میشی ، متنفر میشی .. اینکه از رفتارهای ِبد آدم‌ها بگذری و فراموششون‌کنی و حتی یادآوریش‌ بی‌اثر باشه و نسبت ِبهش بی‌تفاوت باشی و ایگنورش‌کنی ، کاملاً یه‌جورهنره‌ . که‌خب .. من بخش ِزیادی از اون‌هنر رو ندارم و ای‌کاش داشتم)) #افکاروشخصیت‌من

- ۳شهریور! ۲۴آگوست - ( قبل‌از هرچیز حلول ِماه ِگوگول ِشهریور رو خدمت ِتمامی ِگرمایی‌ها، پاییزفن‌ها، منتظران ِمدرسه و کرم‌ریزی روی ِناظم و معاون‌ها و تمام ِتابستون‌فن‌های ِپشیمان تبریک و تهنیت عرض‌میکنم زیراکه از وقتی شهریور شد اِن‌قدری زمان‌ زودگذشت که باورم‌نمیشد دوروز از فضای ِمجازی کاملاً دور بودم .. ) - می‌دونستید این‌واقعاً عادی‌بود که دوروز کامل در هیچ‌یک از پلتفرم‌های ِفضای ِمجازی حضورنداشتم؟ قراربود بیشتراز دوروز بشه ولی‌خب .. دلم‌نیومد، به‌اینجا و افراد ِتوی ِایتا وابسته‌شدم و دوروز هم واقعاً زیاد بود، از اونجایی‌که من همچُنان در خونهٔ مادربزرگه سکناگزیده‌ام پس اتفاقات ِهیجان‌انگیزی در این دوروز گذشته افتاده که شرح ِگلچین‌شون اینهاست : ( ۱شهریور ) : درست‌کردن ِساندویچ ِسوسیس ِهمه‌ش گوشته و به‌سبک ِعموحسن ِمعروف و با بهداشت ِ۱۰۳درصدی _ تنهاموندن با خاله‌کوچیکه‌ام توی ِخونهٔ مامان‌بزرگم و سکوت ِقشنگی‌که باعث‌شد سردردم‌خوب‌بشه _ اومدن ِخاله‌بزرگه‌ام که خیاطه و آشپزیش خیلی‌خوبه _ گشتن ِبی‌جهت درحیاط و کشف ِمکان‌هایی که نمی‌دونستم وجوددارن _ اوشین‌دیدن همراه با خوردن ِنون‌و‌پنیرو‌سبزی با نون ِتازهٔ محلی _ تا صبح بیدارموندن و علاوه بر دیدن ِطلوع ِآفتاب قهقهه‌زدن تا صبح با ویدیوهای ِاحسان‌میرزاد و شخصیت ِقاسم ِاشکان و بقیهٔ‌دوستان _ ابرهای ِپف‌پفی ِسفیدرنگ ِظهرپریروز . ( ۲شهریور ) : تا ظهرخوابیدن _ اومدن ِمهمون‌های ِخیلی‌زیاد و سفرهٔ‌بلندبالای ِخونهٔ‌مادربزرگه ‌.. البته که من فقط سیب‌زمینی سرخ‌کرده خوردم چون غذا استنبلی ‌بود، حیح 🤝 _ مهمونی ِخونهٔ‌دخترخاله‌بزرگه‌ام _ شب‌نشینی ِچهارساعته همراه با خاله‌سمیه‌ام و دخترهاش، مامانم، خاله‌کوچیکه‌ام، فاطمه‌زهرا و مامان‌بزرگه _ تخم ِمرغ ِدخترخاله‌بزرگه‌پز و ترکیدن ِجرقه‌های ِرنگی توی ِذهنم مثل ِکارتون ِموش ِسرآشپز _ آب‌طالبی و آب‌پرتقال‌های ِمحشر _ خیال‌پردازی ِنصفه‌شبی در ساعت ِ۴صبح ِدیشب و لبخدهایی که برای ِفکرکردن به‌آرزو‌های ِفانتزی به‌وجودمیان _ میکروفن ِشارژی ِفاطمه‌زهرا و مسخره‌بازی‌های ِبعدازظهری‌مان در پاتوق ِهمیشگی دستشویی‌حیاط _ کنسرت ِتمامی ِآهنگ‌های ِبلک‌پینک و سولوی ِاعضا در دستشویی حیاط توسط ِمن، فاطمه‌زهرا و خواهرم :> پی‌نوشت : حافظهٔ‌من اندازهٔ‌ماهی‌عه حتماً لحظات ِزیادی در این دوروز بوده که من بخاطرش خوش‌حال بودم و تونستم دوری از گوشی ِموبایل و فضای ِمجازی رو تحمل‌کنم و کمی شبیه به دهه‌های ِقدیم که گوشی ِلمسی نبود زندگی‌کنم ولی‌خب یادم‌نمیاد ولی‌خب .. دلیل‌نمیشه که اصلاً وجودنداشتن .. #افکاروشخصیت‌من

رفتن‌ بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت آپدیت ِچرت‌و‌پرت‌های ِدرونیم و اولین ِویس ِخوش‌و‌بش ِمن توی ِشهریور۱۴۰۳ با سلنالسترنج‌تون : #افکاروشخصیت‌من

شب، زمانِ‌ قدم‌زدن در جنگلِ‌مه‌آلودِ ذهن، همزمان با احتمالِ بارشِ افکارِمنفی، خاطراتِ‌گذشته و اورثینک و ترس از آینده باشد، خطر مبتلا به سردرگمی در این گردشِ چندین‌ساعته هرلحظه نزدیك و نزدیك‌تر می‌شود، مواظبِ اعماقِ این جنگل هم باشید، خیال‌پردازی! این عنصر می‌تواند شما را از پای بیاندازد، آهسته و بااحتیاط قدم‌بردارید، اگر دیدید نمی‌توانید ادامه‌دهید، بخوابید، خواب دوای ِدردِ بی‌درمان است، البته که شما ریسك‌‌میکنید، دیدنِ‌کابوس از رگِ‌گردن به شما نزدیك‌تر است، ولی‌خب چه‌میشود کرد، بحث انتخاب بینِ بد و بدتر است، با تمامِ آنها سعی‌کنید کنار بوته‌های ِخشکِ‌ تمشک که از بارانِ طوفانیِ دیشب در اَمان مانده‌است، جایی برای ِخود بازکرده و روی ِچمن‌های ِنیمه‌خیسِ کناربوته، درازبکشید، و با لبخند بخوابید، خواب همه‌چیز را درست‌میکند، همچُنان سکوت و گذاشتنِ پلك‌ها روی ِهم✨𝟹› به‌یاد داشته‌باشید جنگلِ‌ذهن شب‌ها بسیارناآرام‌است(: #افکاروشخصیت‌من

- از اون دوران که زندگی‌ آسون‌تر بود𝟹› _روح‌نواز دلم‌میخواست الآن برمی‌گشتیم به دههٔ شصت/اواخرده‍هٔ‌پنجاه و یه خونهٔ حیاط‌دار قدیمی با درهای ِسبز ، پنجره‌های ِضرب‌دری چسب‌زده‌شده ، پرده‌های ِسفیدزنگ ِتوری/گل‌دارقرمز ، حوض ِدراز پراز ماهی‌قرمز که توی ِتابستون‌ها چندتا هندوانه‌ هم برای ِخنک‌شدن بهشون اضافه میشد ، ژاکت‌های ِرنگی‌پنگی مخصوصاً زرشکی یا کرم‌رنگ ، روسری‌های ِگره‌ای ِساده ، چادرهای ِگل‌دار و دادزدن و خطاب به فرد ِپشت ِدر گفتن : اومدم ، اومدم .. پاشنهٔ در رو درآوردیی - و بازکردن ِدر خونه ، پخش ِصدای ِرادیو و آهنگ‌های ِاول ِانقلاب و سرودهایی که اون‌زمان توی ِرادیوها پخش‌میشد ، کیک ِتیتاب با نوشابهٔ مشکی ِشیشه‌ای ، بهشت ِبه‌تمام معنا .. فکرکنید آب‌وهوا هم مثل ِاین فیلم‌های ِقدیمی سرد بود و ژاکت ِزرشکی با آستینی که تا انگشت‌هام بود و روسری ِطوسی با گره ِساده پایین ِچونه‌ام و زنبیل ِآبی‌رنگ ِپراز میوه دستم بود و درحال ِراه‌رفتن توی ِبارون و توی ِخیابون بودم ، بعد با این تاکسی زرد‌ها تا خونه می‌رفتم ، و از کوچه‌های ِتنگ و باریک که ماشین رد نمیشد خداحافظی می‌کردم ، میرفتم خونه و کفشای تق‌تقی‌ام و چادرمشکی ِ‌بدون ِآستینم رو درمیاوردم ، زنبیل ِمیوه‌هارو میذاشتم داخل ِخونه و کنار در ورودی ِحیاط تا خیس‌نشن ، خودم توی ِایوون‌حیاط و زیرسقف ِخونه کنار مامان ِبزرگ ِگوگولیم که با چادرنمازش که همیشه بوی ِگل‌محمدی میداد و روی ِسجاده‌اش نشسته‌بود تا نمازعصرش رو زیربارون بخونه و بعداز نماز بارون رو تماشاکنه مینشستم و برای ِخودمون دوتا چای ِکمرباریک قندپهلو می‌ریختم . باد می‌خورد به پنجره‌های ِخونه و پردهٔ توری ِسفید تکون‌می‌خورد ، به شمعدونی‌های ِتوی ِباغچه آب میدادم و بوی ِنم خاک تا مشام ِبی‌بی [ مامان‌بزرگ ِخیالی* ] که توی ِایوون‌نشسته‌بود هم می‌رسید . و از دستگاه ِپخش ِنوارکاست ِقدیمی ِبغل‌دست ِبی‌بی که همیشه کنارش‌بود همزمان با صدای ِنم‌نم ِبارون پخش میشد : آسمان چشم تو آیینهٔ کیست .. #افکاروشخصیت‌من🪴

رفتن‌ بالای ِمنبر‌سخنرانی* + این‌قسمت بدبختی‌های ِیک دانش‌آموزِ ایرانی در اولین ماهِ شروعِ مدارس، وضعیتِ روانی0% و نفرین بر هندسه🎀 : #افکاروشخصیت‌من