eitaa logo
سیاست و فرهنگ. شعبانی سارویی
1.2هزار دنبال‌کننده
9.7هزار عکس
6.3هزار ویدیو
771 فایل
کانال سیاست و فرهنگ به ارائه چالش ها و ظرفیت های دو حوزه سیاست و فرهنگ می پردازد. ارتباط با ادمین: @Shabaniesaroui
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 باز‌سازی‌ِانقلابی جامعه در گام‌ دوم انقلاب 🖋علی ‌قاسمی دغدغه این ‌نوشتار، تبیین و تفسیر «باز‌سازی ِ‌انقلابیِ ساختار فرهنگی» کشور است. رهبر حکیم انقلاب معتقد است، ساختار فرهنگی‌کشور، یک «باز‌سازیِ انقلابی» لازم ‌دارد. این ‌موضوع «نخستین‌بار» در دیدار رئیس‌جمهور و هیئت ‌دولت ‌سیزدهم مطرح ‌شد. تاکید مجدد رهبری، درجمع شورای‌عالی انقلاب ‌فرهنگی، نشان ‌از اهمیت و ضرورت این ‌راهبرد دارد. در اندیشه ‌رهبر انقلاب، مراد از «باز‌سازیِ ‌انقلابی» ساختارِ فرهنگیِ کشور، نه ساختار دولت، بلکه «جامعه» مورد هدف ‌است. یعنی «ذهنیت ‌جامعه» و «فرهنگ ‌جامعه.» نکته‌ درخورتوجه، وجه‌اشتراک «باز‌سازیِ‌انقلابی‌جامعه»، با مقوله ‌«جامعه‌پردازی» در «نظریه ‌پنج‌مرحله‌ای» رهبری است. دراین‌نظریه، مرحله‌اول«شکل‌گیری ‌انقلاب‌اسلامی» است. دوم«استقرار نظام‌اسلامی». ‌سوم«تشکیل دولت‌اسلامی». مرحله‌چهارم «تشکیل جامعه‌اسلامی» و گام‌نهایی تحقق«تمدن‌نوین‌اسلامی» است. براساس نظر رهبری، شکل‌گیری‌انقلاب و نظام‌‌سازی انجام‌شده‌ و اکنون درادامه راه هستیم و تا وقتی دولت‌اسلامی به‌طور کامل محقق نشده‌؛ نوبت‌ به تشکیل جامعه‌اسلامی نمی‌رسد. یعنی رهبری «جامعه‌پردازی» را منوط به تشکیل «دولت اسلامی» می‌داند. از‌این‌منظر طرح «باز‌سازیِ‌انقلابی»که برباز‌سازیِ‌‌جامعه دلالت‌دارد؛ حاوی دو گزاره‌راهبردی‌است: اول. انتظار رهبری از دولت‌فعلی، تشکیل دولت‌اسلامی است. یعنی دولت‌آقای‌رئیسی در طلیعه قرن‌جدید، به‌عنوان اولین دولت بعداز بیانیه گام‌دوم، عهده‌دار رسالتِ‌ «تشکیل‌دولت‌اسلامی» است؛ تا در‌پی‌آن«باز‌سازیِ‌انقلابی‌جامعه» تحقق‌یابد. دوم. «باز‌سازیِ‌انقلابی» به‌مثابه «فرمانِ» آغاز «جامعه‌پردازی» است که رهبری در جمع شورای عالی انقلاب فرهنگی، به‌عنوان «فرماندهان ‌قرارگاه فرهنگی جامعه»، آن‌را مطرح نمودند. به‌عبارتی؛ همان‌طورکه «راهبرد‌ دفاعی» کشور باتدبیر رهبری، از «بازدارندگیِ‌تدافعی» به «بازدارندگیِ‌تهاجمی» تغییر رویکرد یافته‌‌است؛ ‌اکنون وقت‌آن‌است، تا با تکیه‌بر «روحِ تهاجمیِ‌انقلابی» از حالت «انفعالیِ تدافعی» به حالت «فعّالانهِ تهاجمی» در حوزه فرهنگ‌جامعه تغییر ریل داد و از فاز «گفتمان‌‌سازی» سبک‌زندگی به فاز عملیاتی «جامعه‌‌سازی» گام‌ برداریم. چراکه دشمن در جنگ‌ترکیبی، علاوه‌بر «تهدیدات»-که محصول ذات اوست- بر «ذهنیت‌جامعه»، «بنیان‌های‌فرهنگیِ‌غلط» و همچنین «کم‌کاری‌های‌معرفتی»،«بی‌عملی‌های‌فرهنگی» و «ترک‌پست‌های‌مدیریتی»، به‌عنوان «‌آسیب درحوزه فرهنگ‌جامعه» حساب واکرده‌است. موضوعی‌که در ناآرامی‌های‌اخیر، به‌وضوح به‌چشم‌آمد. مثلاً بی‌توجهی به«‌تربیت‌دینی» در نهاد آموزش، کم‌توجهی به«اقناع‌ِافکارعمومی» در نهادرسانه، «رهاشدگی» نسل‌جوان در فضای‌مجازی و اساساً «نابسامانی در حکمرانی‌مجازی»؛ عواملی‌بود که درکنار تهدید‌ دشمن‌خارجی، به‌عنوان آسیب‌داخلی، بردامنه آشوب‌ افزود. «اقلیتِ‌‎برانداز» دربستر همین مشکلات، درصدد برآمد «لودگی‌سیاسی» و «ابتذال‌اجتماعی» خودرا، به«جنبشی در متن جامعه» تسری‌دهد؛ لذا گزاره‌های ذهنی، عینی و هویتی ‌جامعه؛ همچون حیا، حجاب، عِرقِ‌ملّی و اسلام‌خواهی‌ ملت‌ایران، مورد هجمه قرارگرفت؛ امّا مردم و بدنۀ اجتماعی، اقلیت‌ِبرانداز را همراهی نکردند. دشمن به‌خوبی دریافت که سهمِ «پشتوانۀ‌مردمی» در«هندسه‌قدرت‌ج.ا.ا» مسئله‌ای جدی‌است. اینکه مردم، علی‌رغم سنگین‌ترین‌حملات «‌جنگ‌رسانه‌ای» و «آشوب‌خیابانی» فرصت میدان‌داری دشمن را گرفتند و درکنار مشکلات‌اقتصادی و گلایه‌از سوءمدیریت‌ها، «پای‌ِکار نظام» ماندند. این «واقعیتِ‌اجتماعی» غیرقابل‌انکار؛ ‌همان«سرمایۀ‌اجتماعی» برای «باز‌سازیِ‌انقلابی» جامعه است که رهبری برآن دست ‌گذاشته‌است. رهبرانقلاب معتقداست:«نرم‌افزاری که در جامعه دارد کار می‌کند و دست‌افراد، زبان‌افراد، مغزافراد،‌ امکانات‌افراد‌، ثروت‌افراد براساس این نرم‌افزار دارد به‌کار می‌افتد، باید درست‌بشود، باید ساختار انقلابی‌اش تجدید بشود.» از‌این‌منظر«باز‌سازیِ‌انقلابی» یک‌فرمان‌ِجهادی در مسیر«جامعه‌پردازی‌» است و درصدد آنست تا به‌کمک «روحِ‌تهاجمی‌انقلاب» و «پایه‌های‌فکری‌انقلاب»، باز‌سازی‌ساختار فرهنگی‌جامعه را تحقق‌بخشد. دراین ‌مسیرگام اول؛ «تهاجم به بنیان‌های‌ِغلط‌پیشین» است؛ که بر ذهن‌مردم و فرهنگ‌جامعه حاکم است. به‌تعبیر رهبری: «مانمی‌توانیم» بر ذهنیّت‌جامعه حاکم بود و «روحِ‌تهاجمی‌انقلاب»، آن‌را دَرهم‌فِکَند. گزارهِ‌غلط‌ دیگر «فرزندکمتر؛ زندگی‌بهتر» است. وقتی ذهنیت‌جامعه بر فرزندکمتر؛ زندگی‌بهتر استوارباشد؛ قطعاً «تصویرِذهنی» ‌فرزندآوری «فقر و رنج» خواهدبود. فرهنگ‌عمومی ناشی‌ازاین بنیانِ‌غلط، «بی‌میلی» در تولیدمثل و «بی‌توجهی» به‌خطر «کاهش‌جمعیت» است. نمونه‌دیگر «مصرف‌گرایی» است. ادامه👇👇👇 🔰 متن کامل یادداشت در روزنامه کیهان