✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_هفتاد_و_دو
راوی: مادر شهید
کفش کتانی


محمدحسین خیلی نگران بود که این مشکل مانع ادامه ی حضورش در منطقه بشود. یک روز از صبح تا پاسی از روز در یکی از اتاق ها سرگرم کاری شده بود، صدایش زدم :«مادر جان! محمدحسین! ناهار آماده است، نمی آیی؟»
گفت :«چشم مادر! آمدم.»


وقتی وارد اتاق شد، برقی در چشمان معصوم و گیرایش می درخشید :«مادر جان! راهش را پیدا کردم. دیگر هیچ مشکلی ندارم.»



بعد با آن ابتکارش برای راه رفتن مواجه شدم. او با ذوق و سلیقه، راهی برای حل مشکل خودش پیدا کرده بود. به جهت اینکه پایش به همراه قطعه ی پلاستیکی، راحت در کفش جای بگیرد، یک کفش کتانی خریده بود که دو سه شماره بزرگتر بود. 
شلوارش را هم کمی گشادتر از معمول گرفته بود.
بعد یک نخ ضخیم به بند های کتانی بسته  بود و آن را داخل پاچه ی شلوار رد کرده بود و تا کمربندش بالا آورده بود.
 انتهای نخ را هم یک حلقه وصل نموده بود. انگشت دستش را درون حلقه می کرد و موقع راه رفتن آن را می کشید؛ به این ترتیب نوک پنجه ی پا بلند می شد و وقتی قدمش را برمی داشت، دوباره نخل را شل می کرد و پا به حالت اول بر می گشت.


فکر خوبی کرده بود!
 هیچ کس متوجه نمی شد وتنها ایراد کار در این بود که برای نگه داشتن حلقه، دستش مدام به کمرش بود تا چند مدت که نسبتا سلامتی اش را به دست آورد، به همین شکل راه می رفت. فقط بعضی از دوستانش از این ماجرا خبر داشتند. به همه سفارش می کرد به کسی نگویید که پای من اینطور شده است. 



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد