بی‌ تاب و بی‌قـرارِ توأم، پیشِ کس نگو من زخمِ بی‌شمارِ تـوأم، پیشِ کس نگو ازاینکه سرنوشتِ منی شهر پُرشده‌ ست از اینکه من نگارِ تـوأم، پیـشِ کس نگو دنیـا تمـامِ زنـدگـی‌ ام  را بـه بـاد  داد بـازنـده‌ی قمـارِ تـوأم ، پیشِ کس نگو عمری اگر کـه چشم‌ بـه‌ راهِ تـو زیستم! اکنـون هم انتظارِ توأم، پیشِ کس نگو آیینـه پُـر شده‌ ست، ز بـود و نبـودنت پنهـان و آشـکارِ تـوأم ، پیشِ کس نگو بیـداری‌ ام بـه شوقِ خیـالِ تـو بگـذرد در خواب هم کنارِ توأم ، پیشِ کس نگو #مژگان_فرامنش @shearvdastan