هرشب قبل از اینکه بخوابم دنبال غم و غصه‌هام میگردم ... اما پیداشون نمیکنم(:
انگار یکی مامور میشه تا اونارو از من بگیره . شبها وقتی که چشم هامو روی هم میزارم تصویر امام خمینی در مقابلم نقش میبنده و یادم میوفته که هرگز نباید درگیر هموماتِ شخصی زندگی خودم باشم .
هر صبح بعد از اینکه از چهاردیواری خونه خارج میشم نسیمِ خنکِ پاییزی به صورتم شلاق میزنه و یادم میوفته که باید خودم رو تربیت کنم تا یروزی بتونم پاسدارِ این آب و خاک باشم و اگر لازم شد جون بدم .
وقتی به حوزه میرسم نگاهم قفل به قاب عکس حضرت آقا میشه که روی دیوار بزرگ نمازخونه نصب شده ... لبخند روی لبام میاد و با انگیزه راهی کلاس درس میشم تا برای آبادانی وطنم درس بخونم و در آینده حرفی برای گفتن داشته باشم .
عصرها به پدربزرگم نگاه میکنم که هشت سال از این مرز و بوم دفاع کرده و حالا محکم تر از دوران جوانی‌ش از آرمان‌های انقلاب دفاع میکنه .
کلاشینکف بابابزرگ حالا تغییر شکل داده و به دست من رسیده ... قلمِ من شاید همون تیر های خلاصی باشه که آقاجون وسط سر بعثی ها خالی کرده ..
من خوشبختم !
شب ها به حاج قاسم فکر میکنم که به خاطر امینت من جون داد . صبح‌ها به وظیفه ام ..
الحمدالله که ایرانیِ مسلمانِ طلبه‌ی پیرو خط امام و شهدا هستم - ..
آمالِ من هرگز دچار هم و غمی نمیشه ...
خیالِ من محبتِ اهل بیت علیه السلام رو داره !
من شکست ناپذیرم(:
✍🏻 ||
#شهسوار 
