از زلزله و عشق خبر کس ندهد آن لحظه خبر شوی که ویران شده ای... #شفیعی‌کدکنی @sherziba110 🌹🌹🌹

من و دریا از دکتر شفیعی کدکنی اگر ساحل، خموش و صخره، آرام و گر کار صدف، چشم‌انتظاری است من و دریا نیاساییم هرگز قرارِ کار ما، بر بی‌قراری است هزاره‌ی دوم آهوی کوهی، دکتر شفیعی کدکنی، ص ۴۱۶. #دریا #شفیعی‌کدکنی

زلزله و عشق از دکتر شفیعی کدکنی بیهوده مگو که دوش حیران شده‌ای سرحلقه‌ی عاشقانِ دوران شده‌ای از زلزله و عشق، خبر کس ندهد آن لحظه خبر شوی که ویران شده‌ای طفلی به نام شادی، دکتر شفیعی کدکنی، ص ۳۳۱. #عشق #زلزله #شفیعی‌کدکنی @sherziba110 🍒🍒🍒

عشق از دکتر شفیعی کدکنی عشق، یک واژه نیست؛ یک معناست نردبانی به عالم بالاست هزاره‌ی دوم آهوی کوهی، غزل برای گل آفتابگردن، ص ۱۹۱. #عشق #معنا #نردبان #شفیعی‌کدکنی

آرزوی قناری‌ها از دکتر شفیعی کدکنی کمترین تحریری از یک آرزو، این است آدمی را آب و نانی باید و آن گاه آوازی در قناری‌ها نگه کن، در قفس، تا نیک دریابی کز چه در آن تنگناشان، باز شادی‌های شیرین است هزاره‌ی دوم آهوی کوهی، در ستایش کبوترها، ص ۳۳۴. #آرزو #آدمی #قناری #شفیعی‌کدکنی

گل سرخ از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی بخوان به نامِ گل سرخ در صَحاریِ* شب که باغ‌ها، همه بیدار و بارور گردند بخوان دوباره بخوان، تا کبوتران سپید به آشیانه‌ی خونین، دوباره برگردند *صحاری: جمع صحرا. بر کران بیکران، دکتر داریوش صبور، ص ۴۸۷. #گل‌سرخ #شفیعی‌کدکنی

خَموشانه از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی شهر خاموش من، آن روحِ بهارانت کو؟ شور و شیداییِ انبوهِ هَزارانت* کو؟ چهره‌ها، درهم و دل‌ها، همه بیگانه ز هم روز پیوند و صفای دل یارانت کو؟ *هَزار: هزاردستان، بلبل. یک پنجره برای دیدن، گزینه‌ی شعر معاصر، محمدحسن ملا حاجی آقایی، ص ۱۰۱. #خموشانه #شفیعی‌کدکنی