این زبان چون سنگ وهم آهن ‌وش است وانچه بجهد از زبان چون آتش است سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف‏ گه ز روى نقل و گه از روى لاف‏ زانکه تاریکست و هر سو پنبه زار در میان پنبه چون باشد شرار؟ ظالم آن قومى که چشمان دوختند زان سخنها عالمى را سوختند عالمى را یک سخن ویران کند روبهان مرده را شیران کند #مولوی @jorenab