فروپاشی دنیای پر زرق و برق یک سلبریتی نگاهی به فیلم های فصل جوایز - 5 الویس Elvis ابتدا به ساکن بایستی توضیح دهم که مقصود از سلبریتی، قطعا نمونه های مدعی سینمایی و یا موسیقایی وطنی نیستند که این جماعت اساسا با مفهومی به نام سلبریتی، فاصله ای بعید دارند. سلبریتی در درجه نخست باید نزد جماعتی کثیر از مردم شناخته شده باشد و ثانیا محبوب آن جماعت باشد که متاسفانه مدعیان وطنی همان مورد نخست را فاقد هستند از همین روی هم تسامحا به آنها شبه سلبریتی اطلاق شده است! بگذریم، اما #الویس_پریسلی یکی از همان سلبریتی های دنیای موسیقی و سینماست که زندگی و ظهوری خلاف قاعده داشته و دورانی ظاهرا پرشکوه اما در واقع تلخ و غم انگیز و پایانی تراژیک و غم انگیزتر را پشت سر گذارد. طرفه آنکه روایت #هالیوود از اغلب این دسته سلبریتی ها همین قدر تلخ و سیاه و ویران کننده است. از فیلم"جودی" (روپرت گولد-2019) درباره #جودی_گارلند (بازیگر معروف فیلم های "جادوگر آز" و "ستاره ای متولد می شود" و ...) گرفته تا فیلم "ری (تیلور هکفورد-2004) درباره ری چارلز (خواننده و نوازنده معروف و نابینای موسیقی جاز) و فیلم دیگر امسال درباره #مریلین_مونرو (بازیگر مشهور دهه 1950) به نام "بلوند" ساخته اندرو دامینیک. باز لورمن (سازنده آثاری همچون "#مولن_روژ" و "گتسبی بزرگ") این بار براساس زندگی الویس پریسلی خواننده مشهور دهه های 50 و 60 میلادی فیلم "الویس" را ساخته و روایت زندگی او را از زبان سرهنگ تام پارکر (#تام_هنکس) مدیر برنامه های سالهای شهرتش، به تصویر کشیده است. سرهنگی که اساسا سرهنگ و ارتشی نبود و تابعیت هیچ کشوری را نداشت و در همان شروع فیلم، شرح می دهد که خیلی ها او را مسئول و عامل مرگ الویس پریسلی می دانند. فیلم "#الویس" با یکی از حملات قلبی او شروع شده، در حالی که تام پارکر بالای سر اوست و به جای رسیدگی پزشکی و درمانش، دستور می دهد که با دارو سرحالش بیاورند تا بتواند دوباره روی صحنه برود! و همین سکانس آغازین، در واقع همه حرف باز لورمن را در روایتش از زندگی خواننده ای که سالها اسطوره برخی از جوانان بود، نمایان می سازد؛ بهره کشی و استثمار و سوء استفاده از سلبریتی ها توسط سرمایه داران و اعتیاد و الکلیسم و بیماری های مرگبار در اوج جوانی و شهرت! بقیه در کامنت های خودم: