مهرخوبان دل و دین از همه بی پَـــروا برد رُخ شَــطرنج نبُرد آنــچه رخ زیبـــا برد تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت از سَمَک تا به سُهایش کشش لیلی برد من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه ذرٌه یی بودم و مِهــــر تو مــرا بالا برد من خَس بی سر و پایم که به سیل افتادم او که می رفت مرا هـــم به دل دریا برد همه دل باخته بودیم وهراسان که غمت همه را پشت سـر انداخت مرا تنـها برد #علامه_طباطبایی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🌟 در دنیا غریب تر از عارف کسی نیست؛ زیرا غریب به کسی می گویند که در شهری واقع شود که کسی او را نشناسد و او نیز کسی را نشناسد. عارف نیز در دنیا چنین است؛ ظاهرا با اهل دنیاست، ولی دلش با آنان مباينت دارد. عارفان در غریبی، یکتا و در غیب به دل از اهل دنیا، فانی به ذات احدیت و جمال مطلق می باشند. #علامه_طباطبایی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

"مهر_خوبان" #علامه_طباطبایی #ابراهیم_یوسفی‌نژاد

همی گویم و گفته ام بارها                        بُوَد کیش من، مِهر دلدارها پرستش به مستی است در کیش مهر         برون اند زین جرگه، هشیارها به شادی و آسایش و خواب و خور               ندارند کاری دل افگارها #علامه_طباطبایی 🍃🍃 @TAMASHAGAH

🔅 زين زهد و پارسايى، بگرفت خاطرِ من ساقى! پياله‌اى دِهْ تا دل شود گشاده محبوبا...! اين منم كه بى‌ديدار گل جمالت به سر مى‌برم و قدح ديده‌ی دلم را براى مشاهده‌ات آماده‌ ساخته‌ام. بهره‌مندم ساز و از فِراقم خلاصى ده. معشوقا...! از بس كه در فراقت طريق زهّاد و پارسايان را پيمودم و به عبادات قشرى پرداختم و از توجّه به فطرتِ‌خويش دور ماندم، خاطرم بگرفت، پياله‌اى از شراب مشاهده‌ات عنايتم فرما و به فطرتم متوجّه ساز، تا از قشر به لُبّ بازگردم و دلم گشاده گردد، و به امرِ «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً، فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها» عمل نمايم. منبع: #جمال_آفتاب، ج۹، ص۲۴۸ (شرح عرفانی دیوان حافظ) #علامه_طباطبایی @TAMASHAGAH