اعرابی‌ای شتری گم کرده بود. بانگ می‌زد که هر که شتر مرا به من آرد، او را دو شتر به مژده دهم. با وی گفتند: «هیهات، این چه کار است که سرباری به از بار است.» گفت: «شما لذتِ یافتن و حلاوتِ وجدان درنیافته‌اید معذورید.» گم‌شده گرچه حقیر است مگوی که عنان از طلبش تافته به هست در قاعدهٔ خُرده‌شناس لذت یافتن از یافته به #فخرالدین_علی_صفی (۱۳۴۶). لطایف‌الطوایف. به تصحیح احمد گلچین معانی. چاپ دوم. تهران: اقبال و شرکا. صفحهٔ ۱۵۱.