"آدم ها" آدم ها هدف نیستند، نمی شود تعیین شان کرد. وسیله نیستند، نمی شود از آنها استفاده کرد. طرح و برنامه  نیستند، نمی شود آنها را ریخت. تصمیم نیستند، نمی شود آنها را گرفت. دارایی نیستند، نمی شود صاحبشان شد. مال و منال و ملک و املاک نیستند، نمی شود به نام زدشان. آدم ها موسیقی اند، نواخته می شوند، ما فقط می توانیم آنها را بشنویم. آدم ها قصه اند، روایت می شوند، ما فقط می توانیم بخوانیمشان. آدم ها شعرند، سروده می شوند ما فقط می توانیم زمزمه شان کنیم. اگر روزی دیدی که از دست آدم ها بسیار دلخوری، به این فکر کن که آدم ها را با چه چیزی اشتباه گرفته ای! آدم ها را بشنو، بخوان! زمزمه شان کن و فراموش نکن که آنها موسیقی اند، قصه اند، شعرند! #عرفان نظر آهاری @TAMASHAGAH

روزْ مرا دیدن تو، شبْ غم بُبْریدنِ تو از تو شبم روز شود، همچو نَهاری صنما #غزل_مولانا ✨✨✨✨✨✨ 📘روز (نور و گرما) برای من یعنی وقتی که تو باشی و ببینمت، شب یعنی غم جدایی از تو. شب من با تو روز می شود، تو همانند روز هستی ای زیبارو. @TAMASHAGAH

ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺭﺥ ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﻟﺐ ﮐﻪ ﻗﻨﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ… #مولانای_جان ✨ @TAMASHAGAH

اگر دارید رشد می کنید ولی بقیه پشت سرتون حرف میزنن، خیلی بهشون توجه نکنید. به قول #آندره ژید که تو کتابش میگه : «هر چه بالاتر رَوی، از نظر آنان که پرواز نمی دانند کوچکتر به نظر می‌رسید ..» پس تو فقط به اوج گرفتنت ادامه بده...😊✋ @TAMASHAGAH

--شما چرا آنقدر مهربونی؟ +دارم ادای خدا رو در میارم @TAMASHAGAH

به تماشای روزهای آخر پاییز برویم زمستان سپید در راه است. "آخر هرگریه آخر خنده ای است" زندگی، بخش بزرگی از زیبایی هایش را در فصل ها به ما ارزانی می کند.و ما نگران از دست دادن لحظه ها ،خیال رفتن به فصل زمستان را نداریم .در حالی که اگر هستی انسان و وجود آدمی ریشه هایش قوی باشد، فصل ها فقط یک گذر است که می توان از زیبایی های آن بهره برد . داشتم به این گفته #کارل گوستاو یونگ فکر می کردم : زندگی در نظر من همیشه مثل یک گیاه جلوه کرده است. در حالی که بخش آشکار آن تنها یک تابستان می‌پاید، زندگی واقعی‌ در ریشه پنهان است.ما شکوفه‌ را می‌نگریم که می‌گذرد، ریشه هم‌چنان باقی‌ست.. زندگی غم ها ،دردها و رنج های بسیاری دارد، اما اگر کمی خم شویم و به درون غم ها بنگریم حتما در این بخش غمناک زندگی می بینیم که #مولانا برایمان سخن دارد : آخِرِ هر گریه، آخر خنده یی است مَردِ آخربین مبارک بنده یی است #مولانای جان مثنوی معنوی @TAMASHAGAH

(حکایت  دو  کودک  و  یک جفت کفش) کودکی      بود       فقیر   و     ناتوان بی پناه  و      بی لباس    و     مهربان حال و  روزش بس پریشان  و  ضعیف صورتش  چون  برگِ  پاییز   و   نحیف در  خیابان  پَرسه   می زد  چون   یتیم کَس  نبودش    یار   و   یاور   یا   ندیم کفش هایش    کهنه    بود  و  رو  زوال سال  ها  پوشیده   بود   آن       نونهال حسرتِ   یک   جفت    کفش     نَو  نَوار مانده   بود  در  سینه اش    زین  روزگار در   کنارش  کودکی      بُد   چون    بهار صاحبِ     مال   و        جمالِ      کردگار کفش  نَو     پوشیده  بود   آن  نیکبخت شاد و خندان چون  عروسِ   روی  تخت شور   و  مستی   موج  می زد  در  دلش می درخشید  از    خوشی    روی   گُلش کودکِ   درمانده   با     صد   درد   و   آه هر  دمی    کردی   به    رخسارش    نگاه حسرتی  بردی     به    آن  کفشِ   قشنگ روح   او   آزرده   بود   زان   کفشِ   لنگ آن  دگر   کودک    برفت    او   با     قطار تا    کند   سَیر   و   سفر    در     هر  دیار چون  که  پایش  را    نهاد  و  شد   سوار ازدحام       جمعیت،       دادش      فشار لنگه ای   زان     موزه  افتاد  از   دو    پا حسرتی   خورد   او   به    کفشِ   پُر  بها دور  می شد     نرم   نرمک      آن   قطار گریه   کرد  بر   تای   کفشش  چون   بهار کودک  رنجور    چو   دید   آن    تای   پا رفت   تازان   سوی  مَرکب،    چون  صبا پیش  او   بُرد   تای   کفشِ    چون  گهر کرد   پرتاپ    لنگه   را      بر   آن   پسر تا   بگیرد   تای  کفش   آن   دیده  مست او  نگردد  زار  و  دلتنگ، زان  چه  هست رنجِ    بسیار          کشید       فرد   فقیر تا    بگیرد   تای  کفش    را   او چو  شیر چون  که  ناکام   بشد  از   کفشِ  خویش شد   دل  آزرده   بر   آن   موزه،   ز  پیش آن      جوان    پاک  قلب   و       ارجمند کرد    کاری     بس   نکو     و     دلپسند تای  کفشش   کرد    پرتاب   سوی      او تا    بپوشد      کودکِ     بی رنگ  و    بو آن      دو   جفت  موزه   را   پوشید   پا شادمان    شد    کرد   شکر     آن    خدا موزه ی   تازه       بپوشید     آن    سحر حسرتِ   چند  ساله  کرد  از   دل  به  در دور  گشت  از  ایستگاهش     آن    قطار اشکِ  پاک  جاری  بشد    زان    شمع  تار چون  که   قلبش  پاک   بود   و    مهربان داد     پاداشش       خدا،      از    آسمان گر  خدا   خواهد    رسد    اسبابِ    خیر مشکل ات  را  حل   کند  بر   دستِ  غیر کَس   نشد   از    رحمتِ   حق       ناامید صد   لباس   و  کفشِ   نو   بر  ما   رسید عادل  ار      شکر       خدا       آری   بجا در   بیابان   هم    رسد   لطفش   به  ما  ✍ عادل ویسی زاده

🔅 شب یلدا: نهایت الوان انوار را گویند میان عاشق و معشوق شیخ فخرالدین عراقی رساله‌ی اصطلاحات عرفانی @TAMASHAGAH

مثل آن چایی که می‌چسبد به سرما بیشتر با همه گرمیم با دل‌های تنها بیشتر درد را با جان پذیراییم و با غم‌ها خوشیم قالی کرمان که باشی می‌خوری پا بیشتر هر شبِ عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی بعدِ حافظ‌خوانیِ شب‌های #یلدا بیشتر هیچ‌کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی: عاشقم خون انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر 📻#حامد_عسکری @TAMASHAGAH

❤️‍🔥 لیلی زیر درخت انار نشست درخت انار عاشق شد گل داد… سرخ سرخ گل ها انار شد… داغ داغ هر انار هزار تا دانه داشت دانه‌ها عاشق بودند دانه‌ها توی انار جا نمی شدند انار کوچک بود… دانه‌ها ترکیدند… انار ترک برداشت خون انار روی دست لیلی چکید لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید مجنون به لیلی‌اش رسید خدا گفت: راز رسیدن فقط همین بود کافی است انارِ دلت ترک بخورد #عرفان_نظرآهاری @TAMASHAGAH

🔅یلدا و عاشقانه‌های سعدی که گفت در رخ زیبا نظر خطا باشد خطا بود که نبینند روی زیبا را هنوز با همه دردم امید درمانست که آخری بود آخر شبان #یلدا را #دکتر_رشید_کاکاوند #کتاب_باز @TAMASHAGAH

یلدای نوجوانی🍃 به قول اخوان ثالت "سورت سرمای دی بیدادها وه چه سرمایی چه سرمایی" "هوا کز گرمگاه سینه می آید  برون ابری شودتاریک" برف آسمان را به زمین دوخته بود. رشته های ادامه داربرف کوه ودشت وصحرا را نقره گون کرده بودند. کوچه های برفی با ارتفاعی بیشتر بر پشت بامها فخر می فروختند. نیزه های یخی از ناودانها وتیرکهای  چوبی مشرف به کوچه ها آویزان بودند و چون شاخه های بلور می درخشیدند. رقص نور چراغهای نفتی دربلوربرف زیبایی آن را دوچندان کرده بود. برف می بارید ومی بارید.به قول کسرایی:" برف می بارد به روی خاروخارا سنگ" مردم چندبار پشت بامها را پارو کرده بودند دست های خسته وبدنهای پرعرق سختی کار را نشان می داد. ولی باز پنبه های آسمانی آرام وبی صدا برزمین می نشست. سکوت دلچسبی برهمه جا مسلط شده بود .(وای جغدی هم نمی آمدبه گوش) مردمی که از پارو کردن برف به ستوه آمده بودندبرای بند آمدن برف، با فریادهای بلند یا حسین می کشیدند. ولی برف پیوسته می بارید وشهر پراز یاحسین شده بود. ولی برف سر ایستادن  نداشت گویا آسمان به زمین چسبیده بود. شب های برفی وشب یلدا درخانه ی گلی محمد شاهنامه خوانی وفال حافظ رونق بسزایی داشت. دراین شب ها رستم درفضای خانه حضوری پررنگ داشت وتا آخر شب می جنگید وحماسه می آفرید . محمد که قدبلند وهیکل رشیدی داشت شیفته شاهنامه بود. به شب های زمستان با شاهنامه غرور می بخشید . ولی شب یلدا برایش شب دیگری بود. یکسا ل تمام انتظار می کشید که شب یلدا بیایید وشاهنامه خوانی کند. درشب های دیگر امیر ارسلان ،فلک ناز وخورشید آفرین ،حیدر بگ وحسین کرد شبستری میداندار بودند. محمد به دیوان حافظ وگلستان سعدی وخمسه ی نظامی هم  ارادتی داشت . اما قلبش برای شاهنامه می تپید. درخانه اش قران کریم، شاهنامه ،کلیات سعدی خمسه ی نظامی،امیر ارسلان نامدار اسکندر نامه ،حسین کرد شبستری ،حید ربیگ ،فلک ناز وخورشید آفرین دیده می شد. این کتابها باجلد چرمی دلبری می کردند. محمدبا  صدای رسا و شوقی وصف ناپذیر دردریای اندیشه های ناب ادب فارسی شنا‌ می کردو مروارید های ارزشمندی به مهمان هایش هدیه می داد. . با شادی های شاهنامه شاد وبا غمهایش غمگین می شد. جمعی از اقوام وآشنایان درخانه ی گلی بزرگ باسقف چوبی محمد شب یلدا را جشن گرفته بودند. کرسی خانه محمد با لحاف گلدوزی شده ای که روی آن انداخته بودند زیباتر شده بودو به پاها ی مهمانها گرمای دلچسبی می بخشید. سینی مسی پراز گندم بوداده ،مغز بادام ،آلوچه های خشک شده روی کرسی جاخوش کرده بود. ،ذرت های بوداده که پروانه وار پرههایشان را باز کرده بودند. جذابتر بودند ودل ربایی می کردند سیب وهندوانه هم درمجمرهای بزرگی قرار داشتند. محمد شاهنامه ای را که جلد چرمی داشت باز کرد.خواندن رستم وسهراب را آغاز کرد. کنون رزم سهراب ورستم شنو دگرها شنیدستی این هم شنو صدای محمد رسا وحماسی بود. محمد معتقد بود رستم به خاطر عظمت ایران فرزندش را فدا کرد. می گفت چه فرزندانی که فدای عظمت ایران نشده اند. مهمانها سرتاپا گوش شده بودند. فضای حماسی بر خانه حاکم بود. سکوت برفی بیرون صدای محمد را رساتر کرده بود. محمد از شجاعت سهراب وگرد آفرید سخن می گفت وهمراه با رستم می گریست. همراه با فردوسی می اندیشید. صدای رسا لحن حماسی اورا جذاب تر کرده بود. بعداز مدتی محمد  مردم را به خوردن آجیل ومیوه تعارف کرد. گذر زمان را کسی حس نمی کرد. بعداز پذیرایی صدای رسا ورستم گونه محمد در اتاق پیچید . بعداز پایان داستان رستم وسهراب محمد از فردوسی وپیام داستان رستم وسهراب سخنها گفت ونکته پرداخت. می گفت :"فردوسی حتی به دشمنان ایران که بهره ای از خرد داشته باشند احترام می گذارد. تا سحرگاه فردوسی وافکارش میدان دار مجلس بودند. وبرف همچنان همراهی می کرد. 🍃🍃🍃 @TAMASHAGAH

جز تو با هر که حرف زدم، وسط حرفم پرید ، صدایم را نشنید ،بغضم را نفهمید. مهربان خدای من سپاس تو را هنوز دارم . به شب و مخلصان کوی دوست سلااااام✋

هوالغفار💐 شب یلدای عمرگذشت ونفهمیدمش هنوز افتاده ام به سراشیب زمستان فرصت سوز!

هوالحی💐 درد پنهان به تو گویم که خداوند کریمی! یا نگویم که تو خود واقف اسرار ضمیری دست در دامن عفوت زنم و باک ندارم که کریمی ‌و حکیمی‌ و علیمی ‌و قدیری #سعدی ، مناجات 🍃 @TAMASHAGAH

تا توانی هیچ درمانم مکن هیچ گونه چارهٔ جانم مکن رنج من می‌بین و فریادم مرس درد من می‌بین و درمانم مکن جز به دشنام و جفا نامم مبر جز به درد و غصه فرمانم مکن گر نخواهی کشتنم از تیغ غم مبتلای درد هجرانم مکن ور بر آن عزمی که ریزی خون من جز به تیغ خویش قربانم مکن از من مسکین به هر جرمی مرنج پس به هر جرمی مرنجانم، مکن گر گناهی کردم از من عفو کن ور خطایی رفت تاوانم مکن تا عراقی ماند در درد فراق درد با من گوی و درمانم مکن #فخـــرالدین عـــــراقـــی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@TAMASHAGAH

اگر چَرخِ وجودِ من ازین گَردش فرو مانَد بِگَردانَد مرا آن کَسْ که گَردون را بِگَردانَد اگر این لشکرِ ما را زِ چَشمِ بَد شِکَسْت اُفْتَد به اَمرِ شاه، لشکرها از آن بالا فرو آید اگر بادِ زمستانی کُند باغِ مرا ویران بهارِ شهریارِ من زِ دِیْ اِنْصاف بِسْتانَد شُمارِ بَرگ اگر باشد یکی فرعونِ جَبّاری کَفِ موسی یکایک را به جایِ خویش بِنْشاند #مولانای جان @TAMASHAGAH

جانا اگر چه یار دگر می کنی مکن اسباب عشق زیر و زبر می کنی مکن گویی دگر کنم مگرم کار به شود حقا که کار خویش بتر می کنی مکن منمای روی خویش بهر ناسزا از آنک خود را بگرد شهر سمر می کنی مکن بر گل ز مشک ناب رقم می کشی مکش هر مشک را نقاب قمر می کنی مکن ای سیمتن ز عشق لب چون عقیق خود رخساره مرا تو چو زر می کنی مکن 📚 #سنایی - غزلیات - غزل شماره ۳۳۳ @TAMASHAGAH

از ما هیچ چیز باقی نمی‌ماند جز خاطراتی که در آن دلیل ِحال ِخوب دیگران بوده‌ایم ... گاهی لازم است برای حال ِخوب ِدیگران ، سکوت کنیم... @TAMASHAGAH

🍃✨🍃✨ #لیلی_معشوق_فراموش_شده_ما گویند که وقتی که مجنون ،وحوش بیابان را می دید می گفت: لیلی! به کوه می نگریست می گفت: لیلی! به مردم نظرش می افتاد ایشان را لیلی می دید و این تا جایی پیش رفته بود که هر گاه از وی می پرسیدند که نام تو چیست؟ باز هم می گفت: لیلی    مولانا در فیه‌مافیه بیان می فرماید که : «#مجنون را مى‌گفتند که از لیلى خوب‌ترانند، بر تو بیاریم؟ او مى‌گفت که آخر من لیلى را به صورت دوست نمى‌دارم و لیلى صورت نیست. لیلى به دست من همچون جامى است. من از آن جام شراب مى‌نوشم. پس من عاشق شرابم که ازو مى‌نوشم و شما را نظر بر قدح است گفت صورت کوزه است و حسن می می خدایم می‌دهد از جام وی #مولانای جان در جایی دیگر در #فیه مافیه می فرماید یار خوش چیزی است، زیرا که یار از خیال یار قوت می گیرد و می بالد و حیات می گیرد. چه عجب می آید؟ مجنون را خیال لیلی قوت می داد و غذا شد. @TAMASHAGAH

هوالمحبوب 💐 در مقام عارفان یلدا جهانی دیگر است آی ببین اینجا جهانی دیگر است

حاج اسماعیل دولابی ره : غرض از خلقت انسان، معرفت الهی است و بعد از عرفان، رسیدن به درجه ی محبت الهی، این دو حاصل نمی شود؛ مگر با تصفیه و جلای دل و این حاصل نمی شود مگر با یاد و ذکر خدا... 🍃🍃🍃 @TAMASHAGAH

‍ صد پیر از پیران در تصوف سخن گفته اند؛ اولی همان را گفت که آخری فرمود! معنی یکی بود و فقط عبارات مختلف بود و حرف همه این بود که؛ التصوف ترک التکلف و هیچ تکلفی تو را بیشتر و بدتر از تویی تو نیست! چون به خویشتن مشغول گشتی از وی باز ماندی. ابوسعيد ابوالخیر🍃 @TAMASHAGAH

هوالجمیل🍂 دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد نیازِ نیمْ شبی دفعِ صد بلا بِکُنَد عِتابِ یارِ پری چهره عاشقانه بکش که یک کرشمه تلافیِّ صد جفا بکند ز مُلک تا ملکوتش حجاب بردارند هر آن که خدمتِ جامِ جهان نما بکند طبیبِ عشق مسیحا دَم است و مُشفِق، لیک چو دَرد در تو نبیند که را دوا بکند؟ تو با خدایِ خود انداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مُدَّعی خدا بکند ز بختِ خفته ملولم، بُوَد که بیداری به وقتِ فاتحهٔ صبح، یک دعا بکند بسوخت حافظ و بویی به زلفِ یار نَبُرد مگر دِلالتِ این دولتش صبا بکند حضرت حافظ @TAMASHAGAH

عکس برتر روز😍