❇️ برداشت یک دوست از دعای روز شانزدهم 🔸اللَّهُمَّ؛ وَفِّقْنِـی فِيهِ لِمُوَافَقَـــةِ الْأَبْــــرَارِ (خدايا! با لطف تو سربالایی را پشت سر گذاشته و اکنون در آغاز نیمه دوم این ضیافت با شکوه قرآنی قرار دارم ...) 🔹پس خدایا! مرا در اين روز و ماه به همراهى دائم با افراد از هر نظر نیکو موفّق فرما، تا آنجا که خصوصیات ابـــــرار در من هم جاری شود و در من ظهور پیدا کند. ▫️خدایا! در دعای روز سیزدهم این ماه، من، صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ و هم‏نشينى با ابرار را خواستم، اما امروز همراهی با آنان را از تو می‌خواهم که بسیار سالم‌ و مؤمن‌ و صالح‌ و متعبّد و متعهّد و مطیع‌ و سخاوتمند و صبورند و طبق آیه ۱۷۷ سوره بقره، بیشترین و سالم‌ترین و مطمئن‌ترین روابط را با بستگان و با نیازمندان و با عموم مردم دارند و مثل خورشید بر همه می‌تابند و مثل ابر رحمت، بر همه می‌بارند، پس خدایا؛ یاریم کن تا مثل آنها، اینقدر بزرگوار باشم. 🔸وَ جَنِّبْنِـــــی فِيهِ مُرَافَقَــــةَ الْأَشْـــرَارِ 🔹و در این روز و ماه، مرا از همنشينى با بدکاران آشوبگر، دور بدار، (تا مبادا خصوصیات اشرار به من هم سرایت و در من ظاهر شود.) ▫️خدایا! می‌فهمم که شرط با ابرار بودن اینست که با اشرار و خودم از اشرار نباشم، پس لطفاً اول شرّ را به من بفهمان تا بدانم: اگر نگاه من به هر چیزی، با جهالت و خودخواهی باشد، همان چیز برايم شرّ و عامل غفلت و انحراف و انواع تخلّف من می‌شود: أَعُوذُ ... مِنْ شَرِّ مــا خَلَقَ، یعنی: اگر با هر توجیه جاهلانه‌ای، حضرت عیسی علیه السلام و یا حضرت أميرالمؤمنين صلوات الله عليه را خدا بنامم، اين ذهنيت غلط برايم شر و تجلّی آن، غضب تو و آتش جهنّم می‌شود و یا اگر خودخواهانه چیزی را به قرآن نسبت دهم، همين قرآن نورانی و شفابخش، عامل خسارت من می‌شود: وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً (إسراء/۸۲) ▫️پس خدایا؛ کمکم کن تا خوب بفهمم که اگر از هر نعمت و خيری مثل: سلامتی، توانمندی، اصل و نسب، همسر، فرزند، دوست، همسایه، پول، مقام، قدرت، زیبائی، علم، مدرک، خانه، ماشین و ... اگر مطابق عقل و وحی و شرع و بطور مجاز استفاده نکنم، همانها برایم شر و عامل غفلت و خسارت شده و خودم از اشرار می‌شوم. 🔸وَ آوِنِی فِيهِ بِرَحْمَتِكَ إِلَى (فِی‏) دَارِ الْقَـرَارِ 🔹و در این روز و ماه، مرا به حق رحمتت در آن دار قرار [حقیقی‌ام] جايم ده، ▫️خدایا؛ به من کمک کن تا قرارگاه خودم را به درستی بشناسم و بفهمم که دار قرار من، آخرت است: إِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دارُ الْقَرارِ(غافر/۳۹) همانجایی که من - بر مبنای عبادتهای آگاهانه و موحّدانه دنیویم - و با عنایت تو، به ثبات و آرامش پایدار رسیده‌ام و آنقدر - مثل شیشه‌ای پاک که قاروره نامیده می‌شود - شفاف و زلال و نورچشمی شده‌ام که جز آیت و جلوه الهی بودن و جز اطاعت مشتاقانه از سنّت‌ها و حجّت‌های الهی، کمترین نفسانیت و خودخواهی و چیز دیگری هرگز در من دیده نمی‌شود و از من بروز و ظهور پیدا نمی‌کند. ▫️چه افرادی در نظام الهی، حجّت الله و آیت الله و نورچشمی‌اند؟ آنها که فقط با چشم خدا و از منظر کلام الله به همه چیز نگاه می‌کنند و در دعای ابوحمزه ثمالی می‌گویند: سَيِّدِي؛ عَلَيْكَ مُعْتَمَدِی وَ مُعَوَّلِی وَ رَجَائِی وَ تَوَكُّلِی وَ بِرَحْمَتِكَ تَعَلُّقِی ....... فَإِنَّـــكَ قُـــرَّةُ عَيْــنِی 🔸بِإِلَهِيَّتِــــــكَ يَا إِلَـــــهَ الْعَالَمِـــــينَ 🔹به معبود بودنت (سوگند) اى معبود محبوب جهانيان.