. خداوند . . . بندگان خود را با انواع سختی ها می آزماید و با مشکلات زیاد به عبادت میخواند و به اقسام گرفتاری ها مبتلا می سازد تا کبر و خودپسندی را از دلهایشان خارج کند و به جای آن فروتنی آورد و درهای فضل و رحمتش را به رویشان بگشاید و وسایل عفو و بخشش را به آسانی در اختیارشان گذارد. نهج البلاغه/خطبه۱۹۲

. خداوند . . . بندگانش را با نماز و زکات و تلاش در روزه داری در روزهایی که واجب شده است، حفظ کرده است. تا اعضا و جوارحشان آرام و دیدگانشان خاشع و جان و روانشان فروتن و دل هایشان متواضع باشد. کبر و خودپسندی از آنان رخت بربندد چرا که در سجده بهترین جای صورت را به خاک مالیدن فروتنی آورد و گذاردن اعضاء پر ارزش بدن بر زمین، اظهار کوچکی کردن است. و روزه گرفتن و چسبیدن شکم به پشت، عامل فروتنی است، و پرداخت زکات برای مصرف شدن میوه جات زمین و غیر آن، در جهت نیازمندی های فقرا و مستمندان است. به آثار عبادت بنگرید که چگونه شاخه های درخت تکبّر را دَرهم می شکند و از روییدن کبر و خودپرستی جلوگیری می کند. نهج البلاغه/فلسفه عبادات اسلامی

. پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بُردبار و نیکوکارانی با تقوا هستند که ترس الهی آنان را چونان تیرِ تراشیده لاغر کرده است. کسی که به آنها می نگرد، می پندارد که بیمارند اما آنان بیمار نیستند و می گوید: مردم در اشتباهند! در صورتی که آشفتگی ظاهرشان نشان از امری بزرگ است از اعمال اندک خود خشنود نیستند و اعمال زیاد خود را بسیار نمی شمارند، نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند. هرگاه یکی از آنان را بستایند از آنچه در توصیف او گفته شد در هراس افتاده می گوید: من خود را از دیگران بهتر می شناسم و خدای من، مرا بهتر از من می شناسد. بار خدایا! مرا به آنچه می گویند محاکمه نفرما. و بهتر از آن قرارم ده که می گویند و گناهانی که نمی دانند بیامرز نهج البلاغه/روز پرهیزکاران

. پرهیزکاران در شب برپا ایستاده، مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفکر و اندیشه می خوانند، با قرآن، جان خود را محزون و داروی درد خود را می یابند. وقتی به آیه ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند، و با جان پرشوق در آن خیره شوند، و گمان می برند که نعمت های بهشت در برابر دیدگانشان قرار دارد، و هرگاه به آیه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند و گویا صدای برهم خوردن شعله های آتش، در گوششان طنین افکن است. پس قامت به شکل رکوع خم کرده، پیشانی و دست و پا بر خاک مالیده، و از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند. نهج البلاغه/شب پرهیزکاران

. ای بندگان خدا! شما را از منافقان می ترسانم، زیرا آنها گمراه و گمراه کننده اند، خطاکارند و به خطاکاری تشویق کنند، به رنگ های گوناگون ظاهر می شوند، از ترفندهای گوناگون استفاده می کنند، برای شکستن شما از هر پناهگاهی استفاده می کنند، و در هر کمینگاهی به شکار شما می نشینند. قلب هایشان بیمار و ظاهرشان آراسته است، در پنهانی راه می روند و از بیراهه ها حرکت می کنند. وصفشان دارو و گفتارشان درمان، اما کردارشان دردی است بی درمان بر رفاه و آسایش مردم حسد می ورزند و بر بلاء گرفتاری مردم می افزایند و امیدواران را نا امید می کنند، آنها در هر راهی کشته ای و در هر دلی راهی و در هر اندوهی اشکها (اشک تمساح) می ریزند، مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می دهند و انتظار پاداش می کشند. اگر چیزی را بخواهند اصرار می کنند و اگر ملامت شوند پرده دری می کنند، و اگر داوری کنند اسراف می ورزند. آنها برابر هر حقّی باطلی و برابر هر دلیلی شبهه ای و برای هر زنده ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی چراغی تهیه کرده اند. با اظهار یأس می خواهند به مطامع خویش برسند و بازار خود را گرم سازند و کالای خود را بفروشند. سخن می گویند، اما به اشتباه و تردید می اندازند، وصف می کنند اما فریب می دهند، در آغاز راه را آسان و سپس در تنگناها به بُن بست می کشانند. آنها یاوران شیطان و زبانه آتش جهنم می باشند: آنان پیروان شیطانند و بدانید که پیروان شیطان زیانکارانند. نهج البلاغه/سیمای منافقان

وعده قرار مار . . . 🤝

. در این میان گروه اندک باقی مانده اند که یاد قیامت، چشم هایشان را بر همه چیز فرو بسته، و ترس رستاخیز، اشک هایشان را جاری ساخته است، برخی از آنها از جامعه رانده شده و تنها زندگی می کنند و برخی دیگر ترسان و سرکوب شده یا لب فرو بسته و سکوت اختیار کرده اند؛ بعضی مخلصانه همچنان مردم را به سوی خدا دعوت می کنند، و بعضی دیگر گریان و دردناکند که تقیّه و خویشتن داری، آنان را از چشم مردم انداخته است و ناتوانی وجودشان را فرا گرفته گویا در دریای نمک فرو رفته اند. دهن هایشان بسته و قلب هایشان مجروح است؛ آن قدر نصیحت کردند که خسته شدند، از بس سرکوب شدند ناتوانند و چندان کشته دادند که انگشت شمار شدند. نهج البلاغه/وصف پاکان جامعه مسخ شده

. او را دانشمند نامند امّا از دانش بی بهره است یک دسته از نادانی ها را از جمعی نادان فرا گرفته، و مطالب گمراه کننده را از گمراهان آموخته، و به هم بافته و دام هایی از طناب های غرور و گفته های دروغین بر سر راه مردم افکنده، قرآن را بر امیال و خواسته های خود تطبیق می دهد و حق را به هوس های خود تفسیر می کند. مردم را از گناهان بزرگ ایمن می سازد و جرائم بزرگ را سبک جلوه می دهد. ادعا می کند از ارتکاب شبهات پرهیز دارد اما در آنها غوطه می خورد. می گوید: از بدعت ها دورم . . . ولی در آنها غرق شده است. چهره ظاهر او چهره انسان و قلبش حیوان درنده است، راه هدایت را نمی شناسد که از آن سو برود، و راه خطا و باطل را نمی داند که از آن بپرهیزد، پس مرده ای است در میان زندگان. نهج البلاغه/زشت ترین انسان(عالم نمایان)

. مردم! کجا میروید؟ چرا از حق منحرف می شوید؟ پرچم های حق برافراشته و نشانه های آن آشکار است، با اینکه چراغ های هدایت روشنگر راهند، چون گمراهان به کجا میروید؟ چرا سرگردانید؟ در حالیکه عترت پیامبر شما در میان شماست آنها زمامداران حق و یقینند؛ پیشوایان دین و زبان های راستی و راستگویانند، پس باید در بهترین منازل قرآن، جایشان دهید و همانند شتران تشنه که به سوی آب شتابانند، به سوی شان هجوم ببرید. ای مردم! این حقیقت را از خاتم پیامبران ﷺ بیاموزید که فرمود: « هر که از ما می میرد، در حقیقت نمرده است و چیزی از ما کهنه نمی شود» نهج البلاغه/شناختن عترت و امامان راستین

. ای مردم! چراغ دل را از نور گفتار گوینده با عمل، روشن سازید و ظرف های جان را از آب زلال چشمه هایی که از آلودگی ها پاک است، پُر نمائید. ای بندگان خدا! به نادانی های خود تکیه نکنید و تسلیم هوای نفس خویش نباشید، که چنین کسی بر لبه پرتگاه قرار دارد و بار سنگین هلاکت و فساد را بر دوش می کشد و از جایی به جای دیگر می برد، تا آنچه را که ناچسب است بچسباند، و آنچه را که دور می نماید نزدیک جلوه دهد. خدا را، خدا را، مبادا شکایت نزد کسی برید که نمی تواند آن را برطرف سازد و توان گره گشایی از کارتان را ندارد. پس در فراگیری علم و دانش پیش از آن که درختش بخشکد تلاش کنید، و پیش از آن که به خود مشغول گردید از معدن علوم اهل بیت علیهم السلام دانش استخراج کنید. مردم را از حرام و منکرات بازدارید و خود هم مرتکب نشوید زیرا دستور داده شدید که ابتدا خود محرمات را ترک و سپس مردم را بازدارید. نهج البلاغه/توجه به اهل بیت علیهم السلام