🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨ #تفسیر:(آيه ١٨٠):طوق سنگين اسارت! 🌀 اين آيه سرنوشت بخيلان را در روز رستاخيز، توضيح مى‌دهد، همانها كه در جمع آورى و حفظ ثروت مى‌كوشند و از #انفاق كردن در راه بندگان خدا، خود دارى مى‌كنند. گر چه در آيه، نامى از #زكات و حقوق #واجب مالى برده نشده، ولى در #روايات اهل بيت «عليهم السّلام» و گفتار مفسّران، آيه به مانعان زكات تخصيص داده شده است. 🌀آيه مى‌گويد: «افرادى كه بخل مى‌ورزند و از آنچه خداوند از #فضل خود به آنها داده در راه او نمى‌دهند، تصوّر نكنند به سود آنهاست، بلكه اين كار به زيان آنها تمام مى‌شود» (وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْراً لَهُمْ) . «بلكه (بر خلاف تصور آنها) اين كار به زيان آنها تمام مى‌شود» (بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ) . 🌀سپس سرنوشت آنها را در #رستاخيز، چنين توصيف مى‌كند: «به زودى در روز #قيامت آنچه (اموالى) را كه نسبت به آن بخل ورزيدند، همانند #طوقى در گردنشان مى‌افكنند» (سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ) . 🌀از اين جمله استفاده مى‌شود، اموالى كه حقوق واجب آن، پرداخت نشده و اجتماع از آن بهره‌اى نگرفته است و تنها در مسير هوسهاى فردى و گاهى مصارف جنون آميز به كار گرفته شده و يا بى‌دليل روى هم انباشته گرديده، همانند ساير اعمال زشت انسان، در روز رستاخيز طبق قانون «تجسّم اعمال» تجسّم مى‌يابد. و به صورت #عذاب دردناكى در خواهد آمد. 🌀سپس آيه اشاره به يك نكتۀ ديگر مى‌كند، و مى‌گويد: اين اموال چه در راه خدا و بندگان او #انفاق شود يا نشود بالأخره از صاحبان آن جدا خواهد شد «و خداوند #وارث همۀ ميراثهاى زمين و آسمان خواهد بود» (وَ لِلّهِ مِيراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) . اكنون كه چنين است چه بهتر كه پيش از جدا شدن از آنها، از بركات معنوى آن بهره‌مند گردند، نه، تنها از حسرت و مسؤوليت آن! 🌀و در پايان آيه مى‌فرمايد: «خدا از اعمال شما آگاه است» (وَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ) . بنابراين، اگر #بخل بورزيد مى‌داند و اگر در راه كمك به جامعه انسانى از آن استفاده كنيد آن را نيز مى‌داند و به هر كس پاداش مناسبى خواهد داد. 🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨ @Tafsirenemooneh

☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 #تفسیر:(آيه ٨٩) : #سوگند و كفّارۀ سوگند! 💢 در اين آيه دربارۀ سوگندهايى كه در زمينۀ تحريم حلال و غير آن خورده مى‌شود، بطور كلّى بحث كرده و قسمها را به دو قسمت تقسيم مى‌كند: 💢 نخست مى‌گويد: «خداوند شما را در برابر قسمهاى لغو مؤاخذه و مجازات نمى‌كند» (لا يُؤاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمانِكُمْ) . منظور از سوگندِ لغو، چنانكه مفسّران و فقها گفته‌اند، سوگندهايى است كه داراى هدف مشخّص نيست و از روى اراده و تصميم سرنمى‌زند. 💢 قِسم دوّم از سوگندها، سوگندهايى است كه از روى اراده و تصميم و بطور جدّى ياد مى‌شود، دربارۀ اين نوع قَسَمها، قرآن در ادامۀ آيه چنين مى‌گويد: «خداوند شما را در برابر چنين سوگندهايى كه گره آن را محكم كرده‌ايد مؤاخذه مى‌كند و شما را موظّف به عمل كردن به آن مى‌سازد» (وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَيْمانَ) . 💢 البتّه جدّى بودن سوگند به تنهايى براى صحّت آن كافى نيست بلكه بايد محتواى سوگند لااقل يك امر مباح بوده باشد و بايد دانست كه سوگند جز به نام خدا معتبر نيست. بنابراين اگر كسى به نام خدا سوگند ياد كند #واجب است به سوگند خود عمل كند و اگر آن را شكست #كفّاره دارد. «و كفارۀ چنين سوگندى (يكى از سه چيز است: نخست) اطعام ده نفر مسكين» (فَكَفّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكِينَ) . 💢 منتها براى اين كه بعضى از اطلاق اين حكم چنين استفاده نكنند كه مى‌توان از هر نوع غذاى پست و كم‌ارزشى براى كفّاره استفاده كرد، تصريح مى‌كند كه «اين غذا بايد لااقل يك غذاى حدّ وسط بوده باشد كه معمولاً در خانوادۀ خود از آن تغذيه مى‌كنيد» (مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ) . 💢 دوّم: «پوشاندن لباس، بر ده نفر نيازمند» (أَوْ كِسْوَتُهُمْ) . البتّه ظاهر آيه اين است كه لباسى بوده باشد كه بطور معمول تن را بپوشاند و بر حسب فصول و مكانها و زمانها تفاوت پيدا مى‌كند. در اين كه آيا از نظر كيفيّت حدّاقل كافى است و يا در اينجا نيز بايد حدّ وسط مراعات شود، به مقتضاى اطلاق آيه هر گونه لباس كافى است. 💢 سوّم: «آزاد كردن يك برده» (أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ) . 💢 امّا ممكن است كسانى باشند كه قدرت بر هيچ يك از اينها نداشته باشند و لذا بعد از بيان اين دستور مى‌فرمايد: «آنهايى كه دسترسى به هيچ يك ندارند بايد سه روز، #روزه بگيرند» (فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيّامٍ) . 💢 سپس براى تأكيد مى‌گويد: «كفّارۀ سوگندهاى شما اين است كه گفته شد» (ذلِكَ كَفّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ) . ولى براى اين كه كسى تصوّر نكند با دادن كفّاره، شكستن سوگندهاى صحيح حرام نيست مى‌گويد: «سوگندهاى خود را حفظ كنيد» (وَ احْفَظُوا أَيْمانَكُمْ) . 💢 و در پايان آيه مى‌فرمايد: «اين چنين خداوند آياتش را براى شما بيان مى‌كند، تا شكر او را بگذاريد و در برابر اين احكام و دستوراتى كه ضامن سعادت و سلامت فرد و اجتماع است، او را سپاس گوييد» (كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ). ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 @Tafsirenemooneh

🌻🌻✨🌻🌻✨🌻🌻✨ 💠 جمع ثروت تا چه اندازه «كنز» محسوب مى‌شود؟ 💠 طبق بسيارى از روايات آنچه #واجب است، پرداختن #زكات_سالانه است و نه غير آن. بنابراين هرگاه انسان اموالى را جمع‌آورى كند و هر سال مرتّباً #ماليات_اسلامى آن يعنى زكات را بپردازد مشمول آيۀ فوق نخواهد بود. 💠 از جمله در حديثى از پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» مى‌خوانيم: هنگامى كه آيۀ فوق نازل شد كار بر مسلمانان مشكل گرديد و گفتند: با اين حكم هيچ يك از ما نمى‌تواند چيزى براى فرزندان خود ذخيره كند و آيندۀ آنها را تأمين نمايد. 💠سرانجام از پيامبر سؤال كردند، پيغمبر «صلّى اللّه عليه و آله» فرمود: «خداوند زكات را واجب نكرده است مگر به خاطر اين كه باقيماندۀ اموال شما براى شما پاك و پاكيزه باشد، لذا قانون #ارث را دربارۀ اموالى كه بعد از شما مى‌ماند قرار داده است» يعنى اگر گردآورى مال به كلّى ممنوع بود قانون ارث موضوع نداشت. 💠 ولى روايات ديگرى در منابع اسلامى مشاهده مى‌كنيم كه مضمون آن با تفسير فوق ظاهراً و در بدو نظر سازگار نيست، از جمله از على «عليه السّلام» نقل شده كه فرمود: «هرچه از چهار هزار (درهم) (كه ظاهراً اشاره به مخارج يك سال است) بيشتر باشد «كنز» است خواه زكاتش را بپردازند يا نه، و آنچه كمتر از آن باشد نفقه و هزينۀ زندگى محسوب مى‌شود، بنابراين ثروت اندوزان را به عذاب دردناك بشارت ده». 💠 از بررسى مجموع احاديث به ضميمۀ خود آيه مى‌توان چنين نتيجه گرفت كه در شرايط عادّى و معمولى يعنى در مواقعى كه جامعه در وضع ناگوار و خطرناكى نيست و مردم از زندگانى عادّى بهره‌مندند پرداختن زكات كافى است و باقيمانده كنز محسوب نمى‌شود. و امّا در مواقع فوق العاده و هنگامى كه حفظ مصالح جامعۀ اسلامى ايجاب كند حكومت اسلامى مى‌تواند محدوديّتى براى جمع‌آورى اموال قائل شود و يا به كلّى همۀ اندوخته‌ها و ذخيره‌هاى مردم را براى حفظ موجوديّت جامعۀ اسلامى مطالبه كند. 🌻⚡️✨🌻🌻✨🌻🌻✨ @Tafsirenemooneh