•┄❁بِـسْـم‌‌ِاللّٰه‌ِالࢪَّحمن‌ِالࢪَّحیمْ❁┄• ❣سلااااام همراهان جان و دوست داشتنی☺️✋ صبح زیباتون معطر به مهربانی و طلوع امروزتون مبارک🌺 📝میگم چطوره امروز یه لیست بنویسیم 🤔 طوری که هر سطرش با این کلمه شروع شه: "چقدرخوبه که"... مثل این : چقدر خوبه که میتونم هنوز لبخند بزنم... چقدر خوبه که سالمم... چقدر خوبه که خانوادم رو دارم... چقدر خوبه که میتونم هنوز آبی اسمون رو ببینم.. چقدر خوبه که میتونم انسانیت درونم رو حس کنم..☺️ چقدر خوبه که..... 👌بیاین برای یه بار هم که شده،داشته هامون رو به یاد بیاریم نه نداشته هامون رو و بعد معجزه اونو تو زندگیمون ببینیم😍 ┅═❈🍃🌸🍃❈═┅ #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی⇩ @Tanha_masir_Razavi_Kh

࿐᪥•💞﷽💞•᪥࿐ 🔰 #حدیث_روز ⚜ امام حسن مجتبی «علیه السلام»⇩: ↫✙👈🏻 کسی که در دلش هوایے جز رضایت خدا نگذرد من ضمانت مے کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند. 📚{بحارالانوار،ج ۲۵،ص۳۵۱} ┅═❈🍃🌸🍃❈═┅ #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی⇩ @Tanha_masir_Razavi_Kh

✍حاج اسماعیل دولابی : 🔸اميدوارم هر چه گرفتاري و ناراحتي داري، هر وقت كه ديدي دارد انباشته مي شود، با خدا صحبت كني. 📖 به قرآن نگاه كني كه تا نگاه كني همه را حل مي كند. هر وقت ديدي كدر شده اي، هر دعا و ذكري كه از پدر و مادر ياد گرفته اي، همان را با لبت تذكر بده. چرا لبت را روي هم بگذاري تا درونت دم كند و خسته ات كند؟ خدا دوست ندارد كه دوستان و نزديكانش غمناك باشند. او مي خواهد آنها با بودن خودش مسرور باشند.👌 📜{طوبای محبت۳، ص۹۱} ┅═❈🍃🌸🍃❈═┅ #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی⇩ @Tanha_masir_Razavi_Kh

🎥 #حاج‌_قاسم_سلیمانی : 🔹ما باید همه‌مان دعا بکنیم خدا عاقبتمان را ختم به خیر بکند، وقتی معصوم می‌فرماید "وَ أَعُوذُ بِهِ مِن شَرِّ نَفسِی إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي" خب، تکلیف ما به عنوان یک انسان معمولی و عادی مشخصه ┅═❈🍃🌸🍃❈═┅ #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی @Tanha_masir_Razavi_Kh

سلام شبتون بخیر. 😊🌹 درس بعدی از مبحث #افزایش_ظرفیت_روحی رو تقدیم شما عزیزان میکنیم 🍃

#افزایش_ظرفیت_روحی 152 🔶 گفته شد که خداوند متعال وقتی میخواد با انسان در زندگیش کار کنه طبع و مزاجش رو در نظر میگیره و در قیامت هم این موضوع کاملا محاسبه خواهد شد 👈🏼 البته هر انسانی که علم و توانایی این رو داره که با اجرای "برنامه اصلاح تغذیه" عیوب مزاجی خودش رو برطرف کنه باید این کار رو انجام بده و چنین شخصی اگه بر اثر کوتاهی در اصلاح تغذیه گناهی رو انجام بده در روز قیامت مقصر خواهد بود. 🔸 مثلا کسی بر اثر غلبه صفرا دچار خشم و فحاشی میشه میتونه با خوردن برخی غذاها و مایعات سرد و تر خودش رو آروم کنه که اصلا دچار این درگیری ها نشه ولی اگه سهل انگاری کرد که دیگه طبیعتا مقصر هست. ✅ و سایر طبایع و مزاج ها هم هر عیب و ایرادی دارند باید در اسرع وقت برطرف کنند تا بتونن در مراحل بالاتری مورد امتحان قرار بگیرند... •••═❈🍃🌸🍃❈═••• #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی @Tanha_masir_Razavi_Kh

#افزایش_ظرفیت_روحی 153 ⭕️ مثلا ممکنه یه نفر ذاتا خسیس باشه برای همین خداوند برای اون شخص امتحاناتی رو فراهم میکنه که اون شخص برای پیروز شدن در این امتحانات 👈🏼 لازم هست که با این خصوصیت ذاتی خودش #مبارزه کنه. 💢 با اینکه طبق طبع و مزاج خشکی که داره به طور طبیعی باید خسیس باشه ولی انسان مومن انقدر به خودش سختی میده که هر طور شده به خاطر اطاعت از امر خدا اهل بخشندگی بشه تا رشد کنه. ✅ برای خداوند متعال این زحمتی که انسان مومن تحمل میکنه بسیار ارزشمند هست. 💥 انقدر این موضوع برای خدا ارزشمند هست که حاضر شده تمام انسان ها رو فقط برای همین موضوع خلق کنه. 🔸 چون اگه میخواست انسان ها همگی فقط طبق طبع و مزاج خودشون عمل کنند فرشته ها و حیوانات بودند و دیگه نیازی به آفرینش انسان نبود... •••═❈🍃🌸🍃❈═••• #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی @Tanha_masir_Razavi_Kh

#افزایش_ظرفیت_روحی 154 ❇️ اگه خود ما هم بخوایم به این موضوع منطقی نگاه کنیم دقیقا به همین موضوع میرسیم. واقعا اگه سیستم خلقت چیزی غیر از این بود نشان از بی عدالتی خدا بود. 💢 این خیلی مسخره هست اگه خداوند متعال به یه نفر مثلا خصلت ذاتی خساست رو بده و بعد روز قیامت اون رو به خاطر خساستی که داشته مجازات کنه! 🔹 یا به یه نفر خصلت ذاتی خوش اخلاقی رو بده و بعد روز قیامت بخواد به خاطر این خوش اخلاقی به اون فرد جایزه بده! 🔶 سیستم پاداش و جزای خداوند متعال به این شکل هست که به هر کسی بنا به مبارزه با نفس هایی که میکنه پاداش یا جزا میده و براش تعداد زیاد کار خوب و یا گناه مهم نیست. •••═❈🍃🌸🍃❈═••• #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی @Tanha_masir_Razavi_Kh

📔 از چیزی نمی‌ترسیدم 💌 برش‌هایی از زندگی‌نامه خودنوشت #حاج‌_قاسم_سلیمانی 2️⃣ نوجوان پرتلاش 💶 پدرم نهصد تومان بدهکار بود. به همین دلیل، هی به خانه کدخدا رفت‌وآمد می‌کرد که به نوعی حل کند. بدهي پدرم مرا از مادرم بیشتر نگران کرد. به خاطر ترس از به زندان افتاد پدرم، بارها گریه کردم. 📦 بالاخره، برادرم حسین تصمیم گرفت برای کارکردن به شهر برود تا شاید پولی برای دادن قرض پدرم پیدا کند. او با گريه مادرم بدرقه شد. رفت. پس از دو هفته بازگشت. کاری نتوانسته بود پیدا کند. حالا ترسم چندبرابر شده بود. تصمیم گرفتم من به شهر بروم و به هر قیمتی، قرض پدرم را ادا بکنم. پدر و مادرم هر دو مخالفت کردند. من، تازه، وارد چهارده سال شده بودم؛ آن هم یکی بچه ضعیف که تا حالا فقط رابُر را دیده بود. 🙏 اصرار زیاد کردم، با احمد و تاجعلی که مثل سه برادر بودیم، با هم قرار گذاشتیم. راهی شهر شدیم، با اتوبوس مهدی‌پور درحالی که یک لحاف، یک سارُق* نان و پنج تومان پول داشتم. مادرم مرا همراه یکی از اقواممان کرد. به او سفارش مرا خیلی نمود. 🚌 اتوبوس، شب به شهر کرمان رسید. اولین بار ماشین‌هایی به آن کوچکی می‌دیدم (فولکس و پیکان). محو تماشای آن‌ها بودم که اتوبوس روی میدان باغ ایستاد. همه پیاده شده بودند، جز ما سه نفر. با هم پیاده شدیم روی میدان، با همان لحاف‌ها و دستمال‌های بسته‌شده از نان و مغز پنیر. هاجوواج مردم را نگاه می‌کردیم، مثل وحشی‌هایی که برای اولین بار انسان دیده‌اند! ⚪ گوشه میدان نشستیم. از نگاه آدم‌هایی که رد می‌شدند و ما را نگاه می‌کردند، می‌ترسیدیم. مانده بودیم کجا برویم. خانه عبدالله تنها نشانی آشنای ما بود؛ اما من و آن دو، نه بلد بودیم سوار تاکسی شویم و نه آدرس می‌دانستیم. نوروز که مادرم ما را با او فرستاده بود و چند بار به شهر آمده بود، وارد. جلوی یک ماشین کوچک نارنجی را گرفت که به او «تاکسی» می‌گفتند. گفت: «تاکسی، تهِ خواجو.» 🚕 تاکسی ما چهار نفر را سوار کرد. به سمت خواجو راه افتاد. کمتر چند دقیقه آخرین نقطه شهر کرمان بودیم. از تاکسی پیاده شدیم و بر اساس راه‌بلدیِ نوروز به سمت خانه عبدالله راه افتادیم. به سختی می‌توانستم کوله‌ام را حمل کنم. به هر صورت به خانه عبدالله رسیدیم. سه چهار نفر دیگر هم از همشهری‌ها آنجا بودند. 🌺 عبدالله به خوبی استقبالمان کرد. با دیدن عبدالله سعدی گُل از گلمان شکُفت. بوی همشهری‌ها، بوی مادرم، فامیلم، بوی ده را استشمام کردم و از غربت بیرون آمدم. 😟 همه معتقد بودند کسی به من و تاجعلی کار نمی‌دهد. احمد در خانه یک مهندس مشغول به کار شد. شب، سیری نان و ماست خوردیم و از فردا صبح شروع به گشت برای کار کردم. علیجان که زودتر آمده بود، راهنمای خوبی بود. در هر مغازه و کافه و رستوران و کارگاه را می‌زدم و سؤال می‌کردم: «آیا کارگر نمی‌خواید؟» همه یک نگاهی به قد کوچک و جُثّه نحيف من می‌کردند و جواب رد می‌دادند. 🏫 آخر، در یک ساختمان درحال ساخت وارد شدم. چند نوجوان و جوان سیاه‌چُرده (سبزه) مثل خودم، اما زبل و زرنگ، مشغول کار بودند. یکی با استَمبُلی سیمان درست می‌کرد. آن یکی با سیمان را حمل می‌کرد. دیگری آجر می‌آورد دم دست. نوجوان دیگری آن‌ها را به فرمان اوستا بالا می‌انداخت. استادعلی، که صدازدن بچه‌ها فهمیدم نامش «اوستا علی» است، نگاهی به من کرد و گفت: «اسمت چیه؟» گفتم: «قاسم.» - چند سالته؟ گفتم: «سیزده سال.» - مگه درس نمیخونی؟ - ول کردم. - چرا؟ - پدرم قرض دارد. 🥺 اشک در چشمانم جمع شد. منظره دست‌بندزدن به دست پدرم، جلوی چشمم آمد. اشک بر گونه‌هایم روان شد و دلم برای مادرم هم تنگ شده بود. گفتم: «آقا، تو رو خدا، به من کار بدید!» اوستا که دلش به رحم آمده بود، گفت: «میتونی آجر بیاری؟» گفتم: «بله.» گفت: «روزی دو تومان بهت میدم، به‌شرطی که کار کنی.» خوشحال شدم که کار پیدا کرده‌ام. اوستا صدایش را بلند کرد: «فردا صبح ساعت هفت، بیا سر کار.» گفتم: «فردا اوستا؟» یادم آمد شهری‌ها به «صبح» می گویند «فردا». گفتم: «چشم.» خوشحال به سمت خانه عبدالله، استراحتگاه محلی‌ها، راه افتادم. خبر کار پیداکردن را به همه دادم. ☀️ صبح راه افتادم. نیم ساعت زودتر از موعد اوستا هم رسیدم. کسی نبود. پس از بیست دقیقه، یکی دیگر از شاگردها آمد. کم‌کم سروكله اوستا پیدا شد. شروع کردم به آوردن آجرها از پیاده‌رو به داخل ساختمان. دست‌های کوچک من قادر به گرفتن یک آجر هم نبود! به هر قیمتی بود، مشغول شدم. نزدیکی‌های غروب، اوستا دو تومان داد و گفت: «صبح دوباره بیا.» ❤️ #رفیق_خوشبخت ┅═❈🍃🌸🍃❈═┅ #تنهامسیرخراسان‌‌رضوی⇩ @Tanha_masir_Razavi_Kh