✅ «#میدان_مین» و فلسفۀ قیام امام #حسین (علیه السلام): 🖌مثال میدان مین مثال مناسبی برای شناخت فلسفه قیام امام حسین (ع) است: این مثال را با سه فرض بررسی میکنیم: فرض اول: فردي بي‌اطلاع و در حال گشت و گذار و سیاحت وارد یک ميدان مين مي‌شود: «این فرد، کشته شده است»؛ فرض دوم: فردی در جهاد و در حين عمليات؛ البته بدون اطلاع روي مين مي‌رود: «این فرد، شهيد شده است»؛ فرض سوم: در جهاد و در حین عملیات، رزمندگان به میدان مین برخورد میکنند و فرصت برای گشودن معبر و خنثی سازی مینها ندارند؛ اینجا رزمنده ای داوطلبانه روی مینها میرود و مسیری را میگشاید و رزمندگان دیگر از آن مسیر عملیات را ادامه میدهند و به پیروزی میرسند: «این فرد نیز شهید شده است». 🖌حال سؤال: قیام امام حسین(ع) کدام یک از این سه فرض است؟ مثال قیام امام حسین(ع) فرض سوم است. امام حسین(ع) میدانست که در کربلا و روز عاشورا به شهادت میرسد و با شهادت خود دین خدا را زنده و راه هدایت انسانها را باز میکند (و باز نگاه میدارد). ✍️حامد منتظري مقدم 🏴https://eitaa.com/Tashayo

👈 توضیح بیشتر دربارۀ مثال «#میدان_مین» و فلسفۀ قیام امام #حسین (علیه السلام): تقریبا از ده- دوازده سال پیش، در مباحثات و نشستها و درسهای مرتبط با فلسفۀ قیام امام حسین (ع) این مثال برای تقریب بحث عرض میشد و به لطف الهی برای مخاطبان قابل فهم و تأثیرگذار بود و بازخوردهای مناسبی داشت. 🖌حال توضیحی بیشتر دربارۀ این مثال: یک) بر اساس ذهنیت عادی و دنیوی از مرگ، اولا شهادت، مرگی معمولی و ثانیاً رفتن به سوی مرگ، قبیح و ناموجه (لاتلقوا بایدیکم الی التهلکۀ) است؛ لذا همین ذهنیت نوعا مانع مهمی برای درک این سخن است که امام حسین(ع) به شهادت خویش (در کربلا) آگاه بود و با این شهادت میخواست دین خدا را زنده کند. براین اساس، این مثال ساده که مخاطبان (مستقیم و یا غیرمستقیم) شناخت روشنی از آن دارند، هم رفتن به سوی مرگ و هم سودمندی و پیامدهای ارزشمند آن را به خوبی موجّه و پذیرفتنی و به ذهن نزدیک میکند. دو) البته در این بحث، تأکید میشود که امام حسین(ع) در همان حال که میدانست در کربلا به شهادت میرسد، قیام خود را بر اساس منطق جهاد پیش بُرد. فرماندۀ جهاد یاران خود را به «اِحدی الحُسنَیَین» (پیروزی یا شهادت) دعوت میکند، از آنان نمیخواهد که بروند و شهید شوند؛ بلکه صرفاً آنان را مهیا و مشتاق شهادت می سازد (گاهی نیز از شهیدشدن آگاهشان میکند)؛ در این حال، از تمامی ظرفیتها و فرصتها برای پیروزی ظاهری نیز استفاده میکند؛ چنانکه امام حسین(ع) از دیگران یاری میخواهد، مسلم بن عقیل را به کوفه می فرستد، با کوفیان احتجاج و سعی میکند آنان را به خود دعوت کندو... . برای اینکه قیام حضرت بر پایۀ منطق جهاد و کاملاً عُقلایی و منطقی و کاملا به دور از یک اقدام اصطلاحاً «انتحاری» است. کوتاه سخن اینکه امام منطق حرکتش منطق جهاد و دعوت به «اِحدی الحُسنَیَین» است؛ اما خود شخصا میداند که فرجام این حرکت، شهادت و مواجه شدن با مصائب شدید است؛ البته آنچه که این مصائب را برای امام حسین(ع) سهل و قابل تحمل میکند، دستاورد عظیم آن؛ یعنی احیای دین خدا و جلوگیری از مسخ شدن آن به دست یزید و یزیدیان است. سه) دراین باره, سخنی علامه مجلسی بسیار گویاست: «...امام حسین (علیه السلام) جانش را فدای دین جدش (اسلام) کرد و با شهادت او، دولت بنی امیه متزلزل و گمراهی آنان برای مردم آشکار شد و اگر او با بنی امیه سازش می کرد، حکومتشان تقویت و کارشان بر مردم مشتبه و نشانه های دین محو و نابود می شد»؛ ...أنه(علیه السلام) فدى نفسه المقدسة دين جده، ولم يتزلزل أركان دول بني أمية إلا بعد شهادته، ولم يظهر للناس... ضلالتهم إلا عند فوزه بسعادته، ولو كان يسالمهم... كان يقوى سلطانهم، ويشتبه على الناس أمرهم، فيعود بعد حين أعلام الدين طامسة... (بحار الأنوار، ج45، ص98-99) سخن علامه مجلسی احتمالا قدیمترین تحلیل تاریخی است که شهادت امام حسین (علیه السلام) را عامل تزلزل حکومت بنی امیه دانسته است. این در حالی است که در کتاب «شهید جاوید» اساسا این نوع تحلیل به ماربین مستشرق معاصر آلمانی نسبت داده و اصالت چنین تحلیلی زیر سؤال برده شده است. ✍️حامد منتظري مقدم 🏴https://eitaa.com/Tashayo