▫️عفت انسان آزاد
✍️ آخرین دستور از مجموعه دستوراتِ پنج گانه ی سیاقِ چهارم، که پایان بخشِ مباحثِ فصلِ اولِ سوره نور می باشد، عبارت است از توصیه به "استعفاف" و طلبِ پاکدامنی. از ابتدا تا اینجایِ سوره نور، شرحِ احکام، قوانین و آدابِ عفت زا بود. آیه 34 طلیعه فصل دومِ سوره است که بیانگرِ فلسفه و علتِ قوانینِ ماقبل است.
➕ از بجائیِ قیدِ "الذین لایَجدونَ نکاحاً" میتوان دریافت که راهِ حلِ اصلیِ حفظِ پاکی و نجابت، اقدام به ازدواج است. بنابراین آحادِ جامعه ایمانی و حاکمانِ اسلامی که دغدغه جامعه ای عاری از مفاسد اخلاقی دارند، باید مبتنی بر فرمانِ "أنکحوا الایامی" در آیه ماقبل، نسبت به تزویجِ جوانان احساسِ مسئولیت کنند.
➕ از بجائیِ لحنِ آمرانه ی "و لیَستعفِف" نیز میتوان فهمید که حفظِ عفت حتی در فرضِ مهیا نبودنِ شرایط ازدواج، امری مقدور و ممکن است. چرا که خدا تکلیفِ خارج از وُسع و طاقت به دوشِ بندگانش نمی نهد: "لا یُکلِّفُ اللهُ نفساً إلا وُسعَها". بعبارتِ دیگر اگر حفظِ عفت در ایامِ مجردی امری غیرِ ممکن بود، قطعا خدا آن را واجب نمی کرد. حفظِ عفت و بطور کلی تقید به تکالیفِ الهی، ممکن است سخت باشد اما محال نیس.
☝️ پایبندیِ عملی به توصیه های ماقبلِ سوره میتواند از مبادیِ انحراف جلوگیری کرده و تضمین کننده عفتِ دختران و پسرانِ مجرد است. بنابراین نبودِ همسر، مجوزِ موجهی برای خروج از دایره پاکدامنی نیست. تلاشِ مومنینِ مُجرد باید تا وقتی ادامه یابد که خدا آن ها را از فضلِ خود غنی کند: "حتی یُغنِهِِمُ اللهُ مِن فَضلِه". این جمله وعده ای امیدبخش است برای کسانی که در نبودِ شرایط ازدواج، با تمامِ سختی هایش از عفت و نجابتشان صیانت می کنند. پایان این مجاهدت، یا ازدواج است و یا هدایایِ ارزنده معنوی که از بابِ فضلِ الهی به آنها داده می شود.
📍برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید.
#آیه33
#فصل1
#اصل6
@TqNoor
▫️ عفتِ برده و کنیز
✍️ اقدام برایِ حفظ عفت نه تنها در میانِ افرادِ آزادِ وطنی که حتی بین بردگان که در واقع اسرای جنگی هستند و زیر سایه لطف حکومت اسلامی زندگی میکنند نیز حائز اهمیت است. چرا که اعضای جامعه ایمانی یک پیکره به هم پیوسته اند و دودِ فسادِ یکی از افراد، به چشم دیگران نیز می رود. قبولِ قراردادِ مکاتبه از جانبِ صاحبِ برده و نیز عتابِ کسانی که کنیزانِ جوان را وادار به زنا میکنند، توصیه هایی در همین راستا می باشد.
1️⃣ عفت بردگان:
برده هائی که طالبِ تشکیلِ زندگیِ مستقلند و صلاحیت و شایستگی استقلال را نیز دارند، میتوانند دستمُزدشان را آزادی خود قرار دهند. این قرارداد، اصطلاحا مکاتبه نامیده می شود: "و الذین یَبتَغونَ الکتابَ ممّا مَلَکَت أیمانُکُم فکاتبوهم إن عَلِمتُم فیهم خیراً". به این شکل که برده از مولاى خود درخواست كند مالى را از او بگيرد و او را آزاد کند. حتی هنگامِ آزادی، مالی مقرر از زکات بفرموده آیه 60 سوره توبه از بابِ "فی الرِّقاب" به آنان داده میشود تا بتوانند با تشکیلِ یک زندگی مستقل، ازدواج کرده و پاکدامنی شان را حفظ کنند: "و آتوهُم مِن مالِ اللهِ الذی آتاکُم".
2️⃣ عفت کنیزان:
ممکن است عده ای اقدام به سوء استفاده مالی از کنیزان زیبارو کنند و آنان را به طمعِ درهم و دینار، وادار به زنا کنند. بخشِ پایانیِ آیه 33 به کنیز داران، عتاب میکند: "و لاتُکرِهوا فَتَیاتِکُم علی البغاء إن أرَدنَ تَحَصُناً". یعنی وقتی کنیزانِ جوان تمایل به پاکی و نجابت دارند، چرا آنان را بخاطرِ مطامعِ مادی و دنیوی، مانند کالا معامله می کنید: "لِتَبتَغوا عَرَضَ الحیاةِ الدنیا"؟ آگاه باشید! هر کس آنان را اجبار به زنا کند، مورد غضب الهی قرار می گیرد. البته خدا نسبت به این کنیزان که مورد تجاوز بعنف قرار گرفته اند، مهربان و آمرزنده است.
📍برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید.
#آیه33
#فصل1
#اصل6
@TqNoor