سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع(۲) #بشر در #طی_قرن_ها، #آب را که گوهر گرانبهاى الهى، #مایه_حیات و #پیام_آور #شادى، #صلح و #صفاست، همواره در جهت #نابودى_انسان_ها و #ویرانى_بلاد به کار گرفته است. انقلابیونى که در #سال_۳۵_هجرى #عثمان را در خانه اش محاصره کردند، مانع از رسیدن آب به وى شدند تا اینکه #على(ع) با تلاش فراوانى آب مورد نیاز وى را به وسیله #حسنین(ع)براى او فرستاد. #معاویه که احیا کننده خوى و خصلت و کینه هاى دوران جاهلیت بود، کوشید که در #جنگ_صفین از #آب_به_عنوان_حربه_جنگى استفاده کند؛ از این رو نخست بین #سپاهیان امیرالمؤمنان(ع) و #منابع_آب مانع ایجاد کرد ولى على(ع) که سمبل اسلام بود به محض اینکه بر منابع آب دست یافت، #سپاهیان_معاویه را از آب منع نکرد. #امام_حسین(ع) نیز همانند جدّ و پدرش نه تنها از آب به عنوان حربه نظامى استفاده نکرد، بلکه از آن در جهت ارائه چهره واقعى اسلام و پیوند بین مسلمین بهره گرفت. او هنگامى که در #منزل_شراف با #سپاهیان_کوفه به فرماندهى #حُر_بن_یزید_ریاحى رو به رو شد؛ در حالى که آنها از فرط تشنگى به ستوه آمده بودند، امام(ع) به یارانش دستور داد از آبى که همراه داشتند به آنها بدهند تا آنجا که سپاهیان و چهار پایان آنان سیراب شدند. بنابر روایتى، امام خود در نوشاندن آب به آنها کمک مى کرد. #ادامه_دارد... منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO

سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع(۴) #منعِ_آب از #امام_حسين(ع) حقيقتى است كه نه تنها مورخان از آن ياد كرده اند، بلكه #امام_زمان(عج) نيز در #زيارت_ناحيه_مقدسه به آن اشاره نموده، مى فرمايد: «فمنعوك الماء ووُرودَهُ»؛ «پس آب و ورود بر آن را از تو منع كردند». آن چه مسلّم است #سپاهيان_كوفه از روز #هفتم_محرم به طور جدّى مانع از دستيابى امام به آب شدند. بنابراين، آن چه مربوط به تشنگى امام و يارانش به ويژه فرزندان و زنان مى شود مربوط به سه روزِ پايانى، يعنى از #هفتم_تا_دهم_محرم است و در اين فاصله امام حسين به طرق گوناگون آب مورد نياز اردوى خويش را تأمين مى كرده است. بنابر روايت #ابن_اعثم_كوفى، امام در جلوىِ خيمه چاهى حفر كرد كه آب گوارايى داشت. بعد از آن آب فرو خورد و غايب شد و ديگر آن چشمه را نديدند». نتيجه، اينكه امام حسين(ع) وقتى كه مشاهده كردند كه دشمن بين او و آب حايل شده، آب مورد نياز اردوى خود را از طريق #حفر_چاه تأمين نمودند و اين از گزارشى كه براى #عبيدالله_بن_زياد فرستاده اند به خوبى معلوم مى شود. او طى نامه اى به #عمر_سعد مى نويسد: «اما بعد به من چنان رسانيده اند كه حسين و ياران او #چاه_ها_فرو_برده_اند و #آب_بر_مى_دارند، لهذا ايشان را هيچ فرو ماندگى نيست. چون بر مضمون نامه وقوف يابى بايد كه #حسين_بن_على و ياران او را از كندن چاه منع كنى و نگذارى كه پيرامون آب گردند». #ادامه_دارد... منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #وزارت_دفاع_و_پشتیبانی_نیروهای_مسلح #سازمان_جغرافیایی_نیروهای_مسلح #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO