🔰🔰🔰🔰 #پست_نود_و_هفتم (بخش دوم) #تو_فقط_لیلی_باش یه بار که من داشتم با وسواس به خانوم خانوما میرسیدم بهم گفتن: تو میخوای با این بچه یه عمر زندگی کنی. یه جوری عادتش نده که بعد نتونی ادامه بدی و هم خودت اذیت بشی و هم این بچه! دیدم راست میگن. حقیقت زندگی اینه که ما اگرچه بچه هامون رو خیلی دوست داریم و دوست داریم همیشه در کنارشون باشیم، اما زندگی جنبه های دیگه ای هم داره و باید طوری عمل کنیم که بتونیم به اونها هم برسیم ... متاسفانه ما نسل جدید مادرها بچه ها رو از اول زیادی لوس میکنیم و برای اینکه نشون بدیم بهشون توجه داریم، تمااااام وقت و انرژیمون رو صرفشون میکنیم. و چون بشر اصولا سیری ناپذیره و هرچی بهش بدی، بیشترش رو میخواد، بعد از یه مدت اون میزان از توجه برای بچه عادی میشه و توجه بیشتر میطلبه و برای جلب اون توجه به هر کار یا بهتره بگم خرابکاری دست میزنه ... ما باید رابطه مون با بچه رو طوری تنظیم کنیم که بدونه ما حتی اگه داریم کارهای خودمون رو انجام میدیم، ولی حواسمون بهش هست و چیزی از توجه و محبتمون بهش کم نشده ... اینطوری خیلی راحت میتونیم به کارهامون برسیم و اون هم همینطور کنار ما باشه و مشکلی هم پیش نیاد. من معمولا وقتی دارم کار میکنم خانوم کوچولو هم همراهمه. بعضی از وسیله های خونه، مثل جارو برقی و اتو و ... رو هم اسباب بازیش رو داره و همراه من انجام میده ... بعضی وقتها در حین کار با هم شعر میخونیم، یا صحبت میکنیم ... یه وقتهایی هم که دارم مطالعه میکنم یا با لپ تاپ کار میکنم، اون هم کتاب، یا دفتر نقاشیش رو میاره و کنار من مشغول میشه ... یا مثلا اگه من هنوز خواب باشم و اون بیدار بشه، من رو بیدار نمیکنه. بلکه وسایلش رو میاره و در نزدیکترین جا به من مشغول بازی میشه تا خیالش راحت باشه که در کنار منه. و بازی میکنه تا من بیدار بشم. من به این باور دارم که اگر ما دلمون با بچه ها باشه و اونها رو موجودات مزاحمی ندونیم و وقتی با هم هستیم، با تمام وجودمون باهاشون باشیم، اونقدر آرامش میگیرن که دیگه اون حرص و ولع رو ندارن و دیگه بیخود آویزون ما نمیشن و ما میتونیم یه وقتهایی رو هم به خودمون و مشغولیتهای دلخواهمون اختصاص بدیم. البته باید حواسمون باشه که اولا این مشغولیتهای فردیمون از حد نگذرن ( مثلا خانوم کوچولو بیشتر از یک ساعت تحمل نداره) ، و ثانیا اون وسط کار به قدر کافی بهشون توجه کنیم که فکر نکنن کارهای ما رقیبشون هستند ...   * نکته مهم ۱: البته این که گفتم بیشتر مال هفت سال دوم زندگی بچه هست، که استقلالش بیشتر میشه. در سالهای اول که بچه نیاز داره در آغوش گرفته بشه و احساس امنیت کنه و این باور درش بوجود بیاد که اطرافیانش آدمهای خوبی هستند و حقیقتا دوستش دارند. این بیس شخصیتش هست که بی اندازه ضروریه، و باید تا جایی که میشه بهش توجه کرد ... خود من واقعا به معنای کلمه در سال اول گرفتار بچه هام بودم، و بچه هام عین کوالا همیشه بغلم بودن و بیشتر وقتها مجبور بودم با یک دست کارهام رو انجام بدم ... اما بعد از این دوران، همونطور که بچه بزرگ و بزرگتر میشه، باید #بتدریج و جسته و گریخته بعضی وقتها هم اون رو به حال خودش بذاریم تا یاد بگیره خودش خودش رو سرگرم کنه و در عین حال در دیدرسش باشیم تا بدونه ما هنوز هستیم و دوستش داریم ...   * نکته مهم ۲:  یادمون باشه بچه ها نیازمند محبت ما هستند، و این ابراز محبت نیازمند زمان و مکان خاصی نیست. برای همین باید از هر فرصتی برای ابراز محبت بهشون استفاده کنیم  ... من خودم از هیچ فرصتی برای چلوندن بچه هام نمیگذرم. برام جالب بود که چند شب پیش خانوم خانوما بهم گفت: مامان من قشنگ یادمه وقتی کوچولو بودم چقدر منو محکم میچلوندین ... یه وقتها نفسم بند میومد، ولی دوست نداشتم تموم بشه! ... الان دیگه زورتون نمیرسه اونقدر محکم بچلونیدم!   ;o) پ.ن: برای یادگیری اصولی تربیت کودک از صفر سالگی تا نوجوانی و جوانی کتاب من دیگر ما از نان شب هم واجب تر است.... فایل های رایگان این ۱۳ جلد کتاب را در اینجا پیدا می‌کنید ( قیمت خرید کتاب ۶۵۶ هزارتومان ولی فایل های صوتی رایگان هستند ): منِ دیگرِ ما 💟 💌 @manedigarema  #پست_نود_و_هفتم (بخش_دوم) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt