💚بسم الله الرحمن الرحیم💚 ✿ تو فقط لیلی باش ܓ✿ آفتاب مهربانی، سایه تو بر سر من... دو روز بود که خانه جدید را قولنامه کرده و کلی چک داده بودیم، با فاصله های کم. به این امید که خانه قبلی را میفروشیم و همه چیز روبراه میشود. اما هر مشتری که می آمد ایرادی روی خانه میگذاشت و نمی پسندید و میرفت. تازه هر مشتری هم که به دردمان نمیخورد. باید شرایط پرداختش با ما جور در میآمد تا بتوانیم به موقع حساب را برای پاس شدن چکها پر کنیم. آخر هفته موعد اولین چک بود و هنوز حتی یک مشتری هم خانه را نپسندیده بود، که بعد ببینیم شرایط پرداختش با ما جور هست، یا نه! اطرافیان میگفتند شما روی چه حسابی خیال کردید در این اوضاع خراب ملک، خانه تان دو سه روزه فروش میرود، که اینطور بی گدار به آب زدید؟ ... و ما خودمان هم نمیدانستیم چرا تا این حد خوشبینانه به این ماجرا نگاه کرده بودیم  ... یادم هست که آن روز #عید_غدیر بود. از صبح کلی مشتری آمده بود و رفته بود و ما هر بار از بار قبل ناامید تر ... ساعت یک و نیم بود که از بنگاه زنگ زدند و گفتند دیگر میخواهند تعطیل کنند و عصر هم بنگاه تعطیل است و دیگر تا فردا کسی برای بازدید نمی‌آید ... همسرجان گوشی را گذاشت و با نگرانی ماجرا را به من گفت ... و من به نوشته ای که صبح آن روز در دفتر خاطراتم نوشته بودم، فکر میکردم : _ آقای مهربانم. عیدی امروز من را فراموش نکنید. شما سید تمام سادات هستید و امروز عیدی گرفتن از دستان شما، توقع بیجایی نیست ... دفتر را باز کردم و در ادامه نوشتم : _ آقای خوبم، ساعت یک و نیم است و من همچنان منتظرم. میدانم که امروز من را ناامید نخواهید کرد. من یقین دارم که عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم ... انکار نمیکنم که نگرانم، آقا جان. مخصوصا حالا که راه دنیایی ماجرا بسته شده. حالا که بنگاه بسته شده و مشتری هم که سرخود نمی آید ...   بعد برای خودم یک لیوان چای ریختم و به سراغ کتابخانه رفتم تا با خواندن یک کتاب، آنهمه فکر و خیال ناامید کننده که ناگهان به ذهنم هجوم آورده بودند را از خودم دور، و گذر زمان را راحت تر تحمل کنم ... طبق عادت همیشگیم به کتابها نگاه میکردم و منتظر بودم یکی از آنها مرا به خود بخواند، و در آن میان کتاب طلایی رنگی به نام " آب حیات " از طبقه پایین و جایی کاملا دور از دید، من را به خود خواند. آن را براشتم و همانجا کنار کتابخانه روی زمین نشستم و همینطوری کتاب را باز کردم ... ص ۱۱۴ بود  : " حضرت حق را اسمایی ست که هر کدام در حوزه وحیطه ای به فعلیت می پردازند، اما فعلیت مطلق که تمامی عالم هستی در پرتو آن قرار دارد، از آن اسم اعظم است. و این اسم چیز جز نام مبارک صاحب الزمان علیه السلام نیست. ... زمانی از استادمان مرحوم سید محمد کشمیری ( رحمه الله علیه) که از اوتاد روزگار بود ... درخواست کردم اسم اعظم را به من بیاموزد. ایشان نیز فرمودند: ای شیخ! اگر اسم اعظم را میخواهی، از نام مبارک صاحب الزمان غفلت نکن. اسم اعظم همان جمله " یا صاحب الزمان اغثنی" ست ... ... سید استاد بارها مشکلات مادی و بویژه معنوی خود را با استعانت از این نام مقدس برطرف کرده بود و این بنده نیز خود بارها اثر این نام مقدس را برای رفع مشکلات به چشم دیده است ... " و من دیگر نفهیدم چه شد. همانجا بلند شدم و لیوان چای را روی دراور گذاشتم . رو به قبله ایستادم و با تمام وجودم شما را صدا زدم: _ یا صاحب الزمان اغثنی ... یا صاحب الزمان ادرکنی ... در آن لحظه انگار دنیا متوقف شده بود و فقط من بودم و شما و اشکهایی که  مثل ابر بهار روی گونه هایم جاری بود ... اما این حال خوش فقط چند ثانیه دوام داشت و صدای زنگ آیفون مرا از آن حال خوش بیرون کشید ... اول فکر کردم بنگاه باز مشتری آورده، اما بنگاه که دیگر در آن ساعت تعطیل بود. از این گذشته قرار بود قبل از آمدن مشتریها تلفنی به ما خبر بدهند که بدانیم مشتری از طرف کدام بنگاه است ... اشکهایم را پاک کردم و به سمت آیفن رفتم. خود آقای بنگاهی پشت در بود، با چند مرد و زن که معلوم بود برای دیدن خانه آمده اند. در را باز کردم و آنها وارد شدند ... وقتی داشتم اتاقها را نشانشان میدادم، چشمم به لیوان چای روی دراور افتاد و یادم آمد که همین ۵ دقیقه قبل با چه ناامیدی آن را برای خودم ریخته و در این اتاق نشسته بودم ... و حالا در همین اتاق، آدمهایی با این ذوق و شوق دارند به اطراف نگاه میکنند ، طوری که خانوم خانوما هم فهمید و آرام در گوشم زمزمه کرد: "مامان به جان خودم اینا خونمون رو میخرن! ... معلومه خیلی خوششون اومده!" #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_اول) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt

🔰🔰🔰🔰 #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش دوم) #تو_فقط_لیلی_باش و آقای بنگاهی داشت به همسرجان میگفت : من دیگه داشتم میرفتم خونه، که یهو اینا اومدن ... وقتی گفتن دنبال چه جور خونه ای هستن، دیدم دقیقا مطابق با خونه شماست. این شد که دیگه معطل نکردم و زود آوردمشون ... یکی دو ساعت بعد، وقتی مشتریها زنگ زدند و پرسیدند که آیا میشود یک بار دیگه خانه را ببینند، و بعد از ترس اینکه مبادا این مورد اکازیون از دستشان برود و ما از فروشش پشیمان بشویم، دم در منتظر شدند تا با هم برای نوشتن قولنامه به بنگاه برویم، باور کردم که به وجودی توسل کرده ام که کیمیای حقیقیست و حقیقتا میتواند هر مسی را به طلای ناب تبدیل کند ... هنوز روز عید تمام نشده بود که عیدیم را از سید السادات گرفتم و موقع امضای قولنامه آرام زیر لب گفتم: _ ممنونم آقای مهربانم، که ناامیدم نکردید. و خاطره آن روز من با این جمله تمام شد : _ ممنونم آقا. عیدی ارزشمندتان رسید ... اما بزرگترین هدیه من، بودن شماست. و اینکه میدانم در این دنیا تنها نیستم و صاحب دارم.. یک صاحب مهربان و بزرگوار که همیشه با من و به یاد من است، حتی اگر من شیعه خوبی برایش نباشم ... کمکم کنید که حتی اگر زمانی مصلحتم این بود که خواهشم اجابت نشود هم همینقدر به شما و مهربانیتان یقین داشته باشم ... کمکم کنید که اطمینان و حسن ظنم به خدا و شما در روزهای ناکامی هم به همین اندازه باشد که امروز هست ...   و بعد از آن من بارها و بارها با نام نامی شما ماجراها داشته ام. حتما یادتان هست آن روز که از بس حواسم به خانوم کوچولو بود، سند خانه قبلی مان را در شهرداری جا گذاشتم ، و تازه ساعت ۴ بعد از ظهر بود که فهمیدم این بلا به سرم امده است ... از همان لحظه که فهمیدم شما را صدا زدم و خواستم کمک کنید، آخر ما چند روز دیگر قرار محضر داشتیم و اگر سند پیدا نمیشد واویلا بود ... راستش من بیشتر از گم شدن سند، نگران عکس العمل همسرجان ( که آن موقع هنوز همسرخان بود) بودم. اولین مهربانی شما این بود که برخلاف تصور من همسرجان از شنیدن این خبر عصبانی نشد و قبول کرد که در این ۵ دقیقه باقی مانده به پایان ساعت کاری، به شهرداری برویم. اما این را هم میگفت در این روز و روزگار محال است کسی از خیر یک سند خانه که بی صاحب یک گوشه افتاده بگذرد ... من تمام راه را توی ماشین اشک ریختم و شما را صدا زدم ... یادم هست که آنقدر ترافیک سنگین بود که خیلی مانده به شهرداری از ماشین پیاده شدم و از لابلای ماشینها خودم را به آنجا رساندم. وقتی رسیدم ساعت کاری تمام شده بود.  همه داشتند به خانه هایشان میرفتند و من خلاف جهت همه با بیشترین سرعتی که شان چادری بودنم اجازه میداد، به سمت ساختمان میرفتم و در همان حال فکر میکردم که مثل این کارتونها، ردی از اشک پشت سرم در هوا به جای مانده است! ... و در همان حال با تمام وجودم میگفتم : _ یا صاحب الزمان اغثنی ... یا صاحب الزمان ادرکنی ... وقتی چند کارمندی که در ساختمان مانده و داشتند آماده رفتن میشدند، بسیج شدند و ناامیدانه تمام گوشه و کنار سالن را به دنبال سند گشتند و چیزی پیدا نشد، دیگر حس میکردم دنیا به آخر رسیده است ... اما درست در لحظه ناامیدی کسی وارد سالن شد. انگار چیزی را جا گذاشته بود و برگشته بود تا آن را بردارد. وقتی ماجرا را از همکارانش شنید، اسم و مشخصات سند را از من پرسید و یکراست رفت و آن را از توی یک گاوصندوق کوچک تعبیه شده در دیوار، بیرون آورد و به دستهای لرزان من داد ... معلوم شد آن را پیدا کرده و برای اینکه به دست کسی نیفتد آن را در گاوصندوق گذاشته بود تا صاحبش پیدا شود ... همه متفق القول بودند که این یک معجزه است. اینکه سند عدل به دست آن آدم که همه از خوبیش میگفتند بیفتد و او هم درست در همان دقایق حساس چیزی را جا گذاشته باشد و برگردد و ... و من نمیدانستم باید از پیدا شدن سند خوشحال باشم یا از آن حس زیبا که از بودن شما در کنارم خبر میداد ... باور کنید اگر آنهمه نامحرم آنجا نبود، همان وسط سالن سر به سجده شکر میگذاشتم ...  شکر از خدایی که نخواسته بود ما تنها و بی صاحب باشیم. خدایی که اسم اعظمش را در نام نامی بهترین مخلوقش در این روزگار قرار داده بود ... *** آقای مهربانم. شرمنده ام که در مقابل اینهمه لطفهای مادی و معنوی، و پیدا و پنهان شما به ما شیعیان، ما ناسپاسانه قلب نازنینیتان را با گناهانمان می شکنیم. وقتی هر دوشنبه و پنجشنبه نامه های اعمال سیاه سرشار از گناهمان را به سویتان میفرستیم و با آنها به ساحت مقدستان دهن کجی میکنیم ... #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_دوم) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt

🔰🔰🔰🔰 #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش سوم) #تو_فقط_لیلی_باش میدانیم که شما بابت هر کدام از گناهان و غفلتهای ما از ته قلب نازنینیتان رنج میکشید، اما باز هم در لحظه تصمیم اصلا به این فکر نمیکنیم که گناه ما فقط یک عمل ساده نیست. بلکه یک اندوه بزرگ است برای شما که حقیقت آن گناه را می بینید ... و از اینکه کسی که به خاطر شیعه بودنش در دایره محبت خاص شماست به آن پلیدی دچار شده، تا چه حد رنج می برید ... امشب شب میلاد شماست، و شب نیمه شعبان که تالی شب قدر است ... امشب همه ما بر طبق یک سنت زیبا خوشحالیم و همه جا را آذین بسته ایم تا به شما بگوییم که تا چه حد دوستتان داریم. در خانه ما هم امشب، مثل همه شبهای میلاد شما ائمه (علیکم السلام) در این چند ماه اخیر، جشن کوچکی برپاست و همسرجان از همان قنادی محبوبمان کیک - شیرینی میخرد و چهارتایی دور هم میخوریم و " الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابیطالب و الائمه الاطهار " میگوییم ... سنت زیبایی که باعث شده خانوم کوچولو هر چند روز یک بار از ما بپرسد که ایا امروز عید میلاد یکی از امامان هست که "همه دور هم شادی کنیم " ؟ اما میدانم که جشن امشب ما حال و هوای دیگری دارد. از همین الان میدانم که در وسط جشن بغض نابهنگامی گلویم را خواهد گرفت و غبطه خواهم خورد به آنها که همواره در حضور شما هستند، و امشب در حضور خود صاحب جشن، به شادی خواهند پرداخت و میلادتان را به خود خود شما تبریک خواهند گفت.  همان انسانهای سعادتمندی که تشرف اختیاری * دارند و وجودشان آنقدر متعالی شده که اجازه دارند هر لحظه که مایل باشند به حضورتان شرفیاب شوند ... امشب مثل همیشه شما به آنها نگاه میکنید، و آنها با نگاه به شما چشمانشان میدرخشد، و قلبشان از شوق میتپد و وجودشان از آسمانها فراتر میرود و ... اعتراف میکنم که واژه کم آورده ام در توصیف آن لحظه های ناب ... آخر دیگر آدم از زندگی چه میخواهد، بجز لیاقت دیدار ... مگر ارزش زندگی ما جز این است که لایق شویم برای یک نگاه محبت آمیز از جانب شما ... از همان جنس نگاهی که سید الشهدا به آن غلام در لحظات آخر کرد، و امیرالمومنین به مالک، و حضرت مادر به اسماء ... و تمام آن سعادتمندانی که گاه و بیگاه در روایات درباره شان میخوانیم : " فنظر ، علیه السلام، الیه نظر اللطف و الاکرام ... "   " آقای ما، مولای ما ، دعا کن برای ما " ... برای ما که امشب هم مثل هر سال در جشن میلادتان از خجالت دست خالی بودن سر به زیر می اندازیم. و از اینکه اعمالمان باعث شده که امسال هم میلادتان در پس پرده غیبت سپری شود، شرمساریم ... اما باور کنید دوستتان داریم، بیش از آن چیزی که قلب زمینیمان قدرت تحمل این عشق آسمانی را داشته باشد ... و کمکمان کنید که امسال اخرین سال دوریمان از شما باشد ... چه با فرج عام و چه با فرج خاص، که به توصیه بزرگان، با اهتمام شدید به انجام واجبات و ترک محرمات و خوندن نماز شب برایمان حاصل خواهد شد ... آقای مهربانم ... ای آخرین نور امید در این دنیای فرو رفته در تاریکی و ظلمت : 🌸میلادتـــــان مبـــــــارک🌸 -------------------------------------- * همواره پنج گروه از اولیا در محضر آن ولی مطلق به سر میبرند و در خدمت ایشان از جان و دل میکوشند. اینان اوتاد، نجبا، نقباء، رجال الغیب و صلحا هستند، که از جنس دیگر مردمانند، اما به مراتبی از تهذیب نفس و جلای باطن نائل شده اند که میتوانند در محضر آن حضرت بسر برند. طرفه آنکه بغیر از طبقه صلحاء، گویا بقیه این طبقات دارای تشرف اختیاری هستند، و میتوانند در هر لحظه ای که طلب کنند، به محضر ایشان بار یابند. اگرچه شمار اینان به درستی بر ما معلوم نیست، اما گویا جمعیت حاضر در محضر آن حضرت بیش از پانصد نفر هستند که دائم در فرمان آن حضرتند، و به دستور آن حضرت، حوائج شیعیان و محبان ایشان را برآورده میسازند ... یاران آن حضرت، بویژه طبقه رجال الغیب، همواره به امر آن حضرت در میان مردم آمد و شد میکنند و حوائج آنها را برطرف میسازند. بدین ترتیب اگر کسی با یکی از مردان الهی روبرو شدکه پس از انجام حوائج مادی و معنوی او، از دیده نهان گشت، نباید بپندارد که قطعا خود آن حضرت را دیده است. چه بسا یکی از یاران خاص حضرت که سر در فرمان ایشان دارند را دیده باشد. " ( برگرفته از کتاب آب حیات - مجموعه سخنرانیهای حضرت آیت الله محمد ناصری، درباره بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه ) – انتشارات خُلُق - ص- ۳۵۸)   #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_سوم) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt

💚بسم الله الرحمن الرحیم💚 ✿ تو فقط لیلی باش ܓ✿ آفتاب مهربانی، سایه تو بر سر من... دو روز بود که خانه جدید را قولنامه کرده و کلی چک داده بودیم، با فاصله های کم. به این امید که خانه قبلی را میفروشیم و همه چیز روبراه میشود. اما هر مشتری که می آمد ایرادی روی خانه میگذاشت و نمی پسندید و میرفت. تازه هر مشتری هم که به دردمان نمیخورد. باید شرایط پرداختش با ما جور در میآمد تا بتوانیم به موقع حساب را برای پاس شدن چکها پر کنیم. آخر هفته موعد اولین چک بود و هنوز حتی یک مشتری هم خانه را نپسندیده بود، که بعد ببینیم شرایط پرداختش با ما جور هست، یا نه! اطرافیان میگفتند شما روی چه حسابی خیال کردید در این اوضاع خراب ملک، خانه تان دو سه روزه فروش میرود، که اینطور بی گدار به آب زدید؟ ... و ما خودمان هم نمیدانستیم چرا تا این حد خوشبینانه به این ماجرا نگاه کرده بودیم  ... یادم هست که آن روز #عید_غدیر بود. از صبح کلی مشتری آمده بود و رفته بود و ما هر بار از بار قبل ناامید تر ... ساعت یک و نیم بود که از بنگاه زنگ زدند و گفتند دیگر میخواهند تعطیل کنند و عصر هم بنگاه تعطیل است و دیگر تا فردا کسی برای بازدید نمی‌آید ... همسرجان گوشی را گذاشت و با نگرانی ماجرا را به من گفت ... و من به نوشته ای که صبح آن روز در دفتر خاطراتم نوشته بودم، فکر میکردم : _ آقای مهربانم. عیدی امروز من را فراموش نکنید. شما سید تمام سادات هستید و امروز عیدی گرفتن از دستان شما، توقع بیجایی نیست ... دفتر را باز کردم و در ادامه نوشتم : _ آقای خوبم، ساعت یک و نیم است و من همچنان منتظرم. میدانم که امروز من را ناامید نخواهید کرد. من یقین دارم که عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم ... انکار نمیکنم که نگرانم، آقا جان. مخصوصا حالا که راه دنیایی ماجرا بسته شده. حالا که بنگاه بسته شده و مشتری هم که سرخود نمی آید ...   بعد برای خودم یک لیوان چای ریختم و به سراغ کتابخانه رفتم تا با خواندن یک کتاب، آنهمه فکر و خیال ناامید کننده که ناگهان به ذهنم هجوم آورده بودند را از خودم دور، و گذر زمان را راحت تر تحمل کنم ... طبق عادت همیشگیم به کتابها نگاه میکردم و منتظر بودم یکی از آنها مرا به خود بخواند، و در آن میان کتاب طلایی رنگی به نام " آب حیات " از طبقه پایین و جایی کاملا دور از دید، من را به خود خواند. آن را براشتم و همانجا کنار کتابخانه روی زمین نشستم و همینطوری کتاب را باز کردم ... ص ۱۱۴ بود  : " حضرت حق را اسمایی ست که هر کدام در حوزه وحیطه ای به فعلیت می پردازند، اما فعلیت مطلق که تمامی عالم هستی در پرتو آن قرار دارد، از آن اسم اعظم است. و این اسم چیز جز نام مبارک صاحب الزمان علیه السلام نیست. ... زمانی از استادمان مرحوم سید محمد کشمیری ( رحمه الله علیه) که از اوتاد روزگار بود ... درخواست کردم اسم اعظم را به من بیاموزد. ایشان نیز فرمودند: ای شیخ! اگر اسم اعظم را میخواهی، از نام مبارک صاحب الزمان غفلت نکن. اسم اعظم همان جمله " یا صاحب الزمان اغثنی" ست ... ... سید استاد بارها مشکلات مادی و بویژه معنوی خود را با استعانت از این نام مقدس برطرف کرده بود و این بنده نیز خود بارها اثر این نام مقدس را برای رفع مشکلات به چشم دیده است ... " و من دیگر نفهیدم چه شد. همانجا بلند شدم و لیوان چای را روی دراور گذاشتم . رو به قبله ایستادم و با تمام وجودم شما را صدا زدم: _ یا صاحب الزمان اغثنی ... یا صاحب الزمان ادرکنی ... در آن لحظه انگار دنیا متوقف شده بود و فقط من بودم و شما و اشکهایی که  مثل ابر بهار روی گونه هایم جاری بود ... اما این حال خوش فقط چند ثانیه دوام داشت و صدای زنگ آیفون مرا از آن حال خوش بیرون کشید ... اول فکر کردم بنگاه باز مشتری آورده، اما بنگاه که دیگر در آن ساعت تعطیل بود. از این گذشته قرار بود قبل از آمدن مشتریها تلفنی به ما خبر بدهند که بدانیم مشتری از طرف کدام بنگاه است ... اشکهایم را پاک کردم و به سمت آیفن رفتم. خود آقای بنگاهی پشت در بود، با چند مرد و زن که معلوم بود برای دیدن خانه آمده اند. در را باز کردم و آنها وارد شدند ... وقتی داشتم اتاقها را نشانشان میدادم، چشمم به لیوان چای روی دراور افتاد و یادم آمد که همین ۵ دقیقه قبل با چه ناامیدی آن را برای خودم ریخته و در این اتاق نشسته بودم ... و حالا در همین اتاق، آدمهایی با این ذوق و شوق دارند به اطراف نگاه میکنند ، طوری که خانوم خانوما هم فهمید و آرام در گوشم زمزمه کرد: "مامان به جان خودم اینا خونمون رو میخرن! ... معلومه خیلی خوششون اومده!" #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_اول) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt

🔰🔰🔰🔰 #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش دوم) #تو_فقط_لیلی_باش و آقای بنگاهی داشت به همسرجان میگفت : من دیگه داشتم میرفتم خونه، که یهو اینا اومدن ... وقتی گفتن دنبال چه جور خونه ای هستن، دیدم دقیقا مطابق با خونه شماست. این شد که دیگه معطل نکردم و زود آوردمشون ... یکی دو ساعت بعد، وقتی مشتریها زنگ زدند و پرسیدند که آیا میشود یک بار دیگه خانه را ببینند، و بعد از ترس اینکه مبادا این مورد اکازیون از دستشان برود و ما از فروشش پشیمان بشویم، دم در منتظر شدند تا با هم برای نوشتن قولنامه به بنگاه برویم، باور کردم که به وجودی توسل کرده ام که کیمیای حقیقیست و حقیقتا میتواند هر مسی را به طلای ناب تبدیل کند ... هنوز روز عید تمام نشده بود که عیدیم را از سید السادات گرفتم و موقع امضای قولنامه آرام زیر لب گفتم: _ ممنونم آقای مهربانم، که ناامیدم نکردید. و خاطره آن روز من با این جمله تمام شد : _ ممنونم آقا. عیدی ارزشمندتان رسید ... اما بزرگترین هدیه من، بودن شماست. و اینکه میدانم در این دنیا تنها نیستم و صاحب دارم.. یک صاحب مهربان و بزرگوار که همیشه با من و به یاد من است، حتی اگر من شیعه خوبی برایش نباشم ... کمکم کنید که حتی اگر زمانی مصلحتم این بود که خواهشم اجابت نشود هم همینقدر به شما و مهربانیتان یقین داشته باشم ... کمکم کنید که اطمینان و حسن ظنم به خدا و شما در روزهای ناکامی هم به همین اندازه باشد که امروز هست ...   و بعد از آن من بارها و بارها با نام نامی شما ماجراها داشته ام. حتما یادتان هست آن روز که از بس حواسم به خانوم کوچولو بود، سند خانه قبلی مان را در شهرداری جا گذاشتم ، و تازه ساعت ۴ بعد از ظهر بود که فهمیدم این بلا به سرم امده است ... از همان لحظه که فهمیدم شما را صدا زدم و خواستم کمک کنید، آخر ما چند روز دیگر قرار محضر داشتیم و اگر سند پیدا نمیشد واویلا بود ... راستش من بیشتر از گم شدن سند، نگران عکس العمل همسرجان ( که آن موقع هنوز همسرخان بود) بودم. اولین مهربانی شما این بود که برخلاف تصور من همسرجان از شنیدن این خبر عصبانی نشد و قبول کرد که در این ۵ دقیقه باقی مانده به پایان ساعت کاری، به شهرداری برویم. اما این را هم میگفت در این روز و روزگار محال است کسی از خیر یک سند خانه که بی صاحب یک گوشه افتاده بگذرد ... من تمام راه را توی ماشین اشک ریختم و شما را صدا زدم ... یادم هست که آنقدر ترافیک سنگین بود که خیلی مانده به شهرداری از ماشین پیاده شدم و از لابلای ماشینها خودم را به آنجا رساندم. وقتی رسیدم ساعت کاری تمام شده بود.  همه داشتند به خانه هایشان میرفتند و من خلاف جهت همه با بیشترین سرعتی که شان چادری بودنم اجازه میداد، به سمت ساختمان میرفتم و در همان حال فکر میکردم که مثل این کارتونها، ردی از اشک پشت سرم در هوا به جای مانده است! ... و در همان حال با تمام وجودم میگفتم : _ یا صاحب الزمان اغثنی ... یا صاحب الزمان ادرکنی ... وقتی چند کارمندی که در ساختمان مانده و داشتند آماده رفتن میشدند، بسیج شدند و ناامیدانه تمام گوشه و کنار سالن را به دنبال سند گشتند و چیزی پیدا نشد، دیگر حس میکردم دنیا به آخر رسیده است ... اما درست در لحظه ناامیدی کسی وارد سالن شد. انگار چیزی را جا گذاشته بود و برگشته بود تا آن را بردارد. وقتی ماجرا را از همکارانش شنید، اسم و مشخصات سند را از من پرسید و یکراست رفت و آن را از توی یک گاوصندوق کوچک تعبیه شده در دیوار، بیرون آورد و به دستهای لرزان من داد ... معلوم شد آن را پیدا کرده و برای اینکه به دست کسی نیفتد آن را در گاوصندوق گذاشته بود تا صاحبش پیدا شود ... همه متفق القول بودند که این یک معجزه است. اینکه سند عدل به دست آن آدم که همه از خوبیش میگفتند بیفتد و او هم درست در همان دقایق حساس چیزی را جا گذاشته باشد و برگردد و ... و من نمیدانستم باید از پیدا شدن سند خوشحال باشم یا از آن حس زیبا که از بودن شما در کنارم خبر میداد ... باور کنید اگر آنهمه نامحرم آنجا نبود، همان وسط سالن سر به سجده شکر میگذاشتم ...  شکر از خدایی که نخواسته بود ما تنها و بی صاحب باشیم. خدایی که اسم اعظمش را در نام نامی بهترین مخلوقش در این روزگار قرار داده بود ... *** آقای مهربانم. شرمنده ام که در مقابل اینهمه لطفهای مادی و معنوی، و پیدا و پنهان شما به ما شیعیان، ما ناسپاسانه قلب نازنینیتان را با گناهانمان می شکنیم. وقتی هر دوشنبه و پنجشنبه نامه های اعمال سیاه سرشار از گناهمان را به سویتان میفرستیم و با آنها به ساحت مقدستان دهن کجی میکنیم ... #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_دوم) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt

🔰🔰🔰🔰 #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش سوم) #تو_فقط_لیلی_باش میدانیم که شما بابت هر کدام از گناهان و غفلتهای ما از ته قلب نازنینیتان رنج میکشید، اما باز هم در لحظه تصمیم اصلا به این فکر نمیکنیم که گناه ما فقط یک عمل ساده نیست. بلکه یک اندوه بزرگ است برای شما که حقیقت آن گناه را می بینید ... و از اینکه کسی که به خاطر شیعه بودنش در دایره محبت خاص شماست به آن پلیدی دچار شده، تا چه حد رنج می برید ... امشب شب میلاد شماست، و شب نیمه شعبان که تالی شب قدر است ... امشب همه ما بر طبق یک سنت زیبا خوشحالیم و همه جا را آذین بسته ایم تا به شما بگوییم که تا چه حد دوستتان داریم. در خانه ما هم امشب، مثل همه شبهای میلاد شما ائمه (علیکم السلام) در این چند ماه اخیر، جشن کوچکی برپاست و همسرجان از همان قنادی محبوبمان کیک - شیرینی میخرد و چهارتایی دور هم میخوریم و " الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابیطالب و الائمه الاطهار " میگوییم ... سنت زیبایی که باعث شده خانوم کوچولو هر چند روز یک بار از ما بپرسد که ایا امروز عید میلاد یکی از امامان هست که "همه دور هم شادی کنیم " ؟ اما میدانم که جشن امشب ما حال و هوای دیگری دارد. از همین الان میدانم که در وسط جشن بغض نابهنگامی گلویم را خواهد گرفت و غبطه خواهم خورد به آنها که همواره در حضور شما هستند، و امشب در حضور خود صاحب جشن، به شادی خواهند پرداخت و میلادتان را به خود خود شما تبریک خواهند گفت.  همان انسانهای سعادتمندی که تشرف اختیاری * دارند و وجودشان آنقدر متعالی شده که اجازه دارند هر لحظه که مایل باشند به حضورتان شرفیاب شوند ... امشب مثل همیشه شما به آنها نگاه میکنید، و آنها با نگاه به شما چشمانشان میدرخشد، و قلبشان از شوق میتپد و وجودشان از آسمانها فراتر میرود و ... اعتراف میکنم که واژه کم آورده ام در توصیف آن لحظه های ناب ... آخر دیگر آدم از زندگی چه میخواهد، بجز لیاقت دیدار ... مگر ارزش زندگی ما جز این است که لایق شویم برای یک نگاه محبت آمیز از جانب شما ... از همان جنس نگاهی که سید الشهدا به آن غلام در لحظات آخر کرد، و امیرالمومنین به مالک، و حضرت مادر به اسماء ... و تمام آن سعادتمندانی که گاه و بیگاه در روایات درباره شان میخوانیم : " فنظر ، علیه السلام، الیه نظر اللطف و الاکرام ... "   " آقای ما، مولای ما ، دعا کن برای ما " ... برای ما که امشب هم مثل هر سال در جشن میلادتان از خجالت دست خالی بودن سر به زیر می اندازیم. و از اینکه اعمالمان باعث شده که امسال هم میلادتان در پس پرده غیبت سپری شود، شرمساریم ... اما باور کنید دوستتان داریم، بیش از آن چیزی که قلب زمینیمان قدرت تحمل این عشق آسمانی را داشته باشد ... و کمکمان کنید که امسال اخرین سال دوریمان از شما باشد ... چه با فرج عام و چه با فرج خاص، که به توصیه بزرگان، با اهتمام شدید به انجام واجبات و ترک محرمات و خوندن نماز شب برایمان حاصل خواهد شد ... آقای مهربانم ... ای آخرین نور امید در این دنیای فرو رفته در تاریکی و ظلمت : 🌸میلادتـــــان مبـــــــارک🌸 -------------------------------------- * همواره پنج گروه از اولیا در محضر آن ولی مطلق به سر میبرند و در خدمت ایشان از جان و دل میکوشند. اینان اوتاد، نجبا، نقباء، رجال الغیب و صلحا هستند، که از جنس دیگر مردمانند، اما به مراتبی از تهذیب نفس و جلای باطن نائل شده اند که میتوانند در محضر آن حضرت بسر برند. طرفه آنکه بغیر از طبقه صلحاء، گویا بقیه این طبقات دارای تشرف اختیاری هستند، و میتوانند در هر لحظه ای که طلب کنند، به محضر ایشان بار یابند. اگرچه شمار اینان به درستی بر ما معلوم نیست، اما گویا جمعیت حاضر در محضر آن حضرت بیش از پانصد نفر هستند که دائم در فرمان آن حضرتند، و به دستور آن حضرت، حوائج شیعیان و محبان ایشان را برآورده میسازند ... یاران آن حضرت، بویژه طبقه رجال الغیب، همواره به امر آن حضرت در میان مردم آمد و شد میکنند و حوائج آنها را برطرف میسازند. بدین ترتیب اگر کسی با یکی از مردان الهی روبرو شدکه پس از انجام حوائج مادی و معنوی او، از دیده نهان گشت، نباید بپندارد که قطعا خود آن حضرت را دیده است. چه بسا یکی از یاران خاص حضرت که سر در فرمان ایشان دارند را دیده باشد. " ( برگرفته از کتاب آب حیات - مجموعه سخنرانیهای حضرت آیت الله محمد ناصری، درباره بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه ) – انتشارات خُلُق - ص- ۳۵۸) #پست_هفتاد_و_چهارم (بخش_سوم) #تو_فقط_لیلی_باش 💞تو فقط لیلی باش💞 🆔 @WomanArt