#ستاد_معراج_شهدا #راوی_رزمنده_جانباز #حسین_احمدی_دستجردی در سالهای ۱۳۶۵ و ۶۶ و ۶۷ من هم در قسمت ادوات واحد شلیک خمپاره خدمت می کردم و هم مدتی در پشتیبانی موتوری انجام وظیفه نمودم و حدود هفت ماه هم در قسمت تعاون ستاد معراج شهدای *یامهدی* لشکر امام حسین علیه السلام در خدمت شهدا بودم. ما وقتی عملیات می شد شهدا را با برانکارد به عقب منتقل می کردیم. در معراج پلاستیک های متری که طاقه ای بود به اندازه قد شهدا قیچی می کردیم و پیکر پاک شهدا را با لباس وجسم خونین روی پلاستیک می گذاشتیم و بعد گلاب روی پیکر ها می ریختیم و می بستیم و داخل تابوت قرار می دادیم و نام و نشان آنان را یادداشت می کردیم و در یک سنگری خنک نگهداری می کردیم تا ماشینهای تویوتا یا ماشین های یخچال دار بیایند پیکرها را ببرند. گاهی می شد که دوستان و همرزمان شهدا به معراج می آمدند تا با شهدا وداع کنند عطر جیبی خود را بر سرو صورت شهید میزدند و با شانه سرو ریش شهدا را شانه می زدند و عشق و عاشقی بین این عزیزان بود که فقط باید در آن موقعیت قرار گرفت تا به فهم و درکش رسید. ما گاهی خودمان هم چون آرزوی شهادت داشتیم می رفتیم روی پلاستیک ها در تابوت می خوابیدیم و خود را به شهادت می زدیم و بچه ها از ما عکس یادگاری می گرفتند و در مدتی که در معراج شهدا خدمت می کردیم خدا می داند چقدر شهدا را در تابوت هایشان گذاشتیم. گاهی در روز شاید بالای ۵۰ شهید را جابجا می کردیم و در تابوت می گذاشتیم. و این کار به نظر خیلی ها سخت و دشوار است و به فکر خودشان از نظر روحی به انسان لطمه می خورد. چرا که شهدا پاره های تن ما بودند و از خود ما بودند و خیلی از شهدا را کم و بیش می شناختیم و یادم هست دوتا از دوستان صمیمی خودم را که شهید شده بودند به معراج آوردند تا ما برایشان تابوت مهیا کنیم. اما به خواست خدا نیرویی به ما عطا شده بود که از عهده ی این کار بر می آمدیم و خدارا شاکرم از اینکه زمانی را در خدمت شهدا بودم و در کنار شهدا ماهم فیض می بردیم و غرق در انوار تابان الهی بودیم. و بواسطه روح پاکشان توسلاتی داشتیم. باشد که شفاعت گویمان به پیشگاه خداوند متعال باشند.‌ کانال حفظ آثار شهدای دستجرد https://eitaa.com/Yad_shohada1398