رمان آنلاین سرزمین عشق 🌹✨ #پارت_صد‌و‌دهم‌ ولی‌من‌دلم‌به‌همین‌اتاقی‌خوشه که‌بوی‌رضارومیده قراربودبه‌خاطرسالروزپیروزی‌ انقلاب‌اسلامی بچههای‌کانون‌شعرایرانواجراکنن هرروزبافاطمه‌میرفتیم کانون‌وبابچههاتمرین‌میکردیم روزجشن‌رسید یه‌پیراهن‌صورتی‌بایه‌ساپرت‌سفیدبایه روسری‌گلدارواسه‌فاطمه‌پوشیدم خودمم‌لباسموپوشیدم‌چادرموسرم‌کردم که‌دیدم‌فاطمه‌هم‌چادرآورده‌ومیخوادبزار سرش‌نمیتونه خندم‌گرفت،هی‌میگفت،اه‌نیسه،اه‌نیسه رفتم‌چادروروسرش‌مرتب‌کردم‌که‌صدای‌ بوق‌ماشین‌نرگس‌اومد رفتیم‌سوارماشین‌شدیموحرکت‌کردیم سالن‌پربودازجمعیت‌که‌نرگس‌میگفت، خیلیهاشون‌خانواده‌شهداهستن چقدرچهره‌اشون‌آروم‌بود،چقدرخداصبربه ایناداده توی‌دستاشون‌قاب‌عکسی‌بود واااای‌خدای‌من،چقدرهم‌جوون‌بودن حالامیفهمم‌که‌رضاچقدرتلاش‌برای‌رفتن میکرد وقتی‌که‌عاشق‌باشی،وقتی‌که‌ناموست درخطرباشه،قیدهمه‌چیزومیزنی بعدازنیم‌ساعت،مراسم‌شروع‌شد.مجری‌ برنامه،کمی‌صحبت‌کرد،درباره‌شهدای‌جنگ،درباره‌انقلاب،درباری‌شهدای مدافع‌حرم..بعدازکلی‌صحبت‌رسیدبه‌نوبت ما ازجام‌بلندشدم‌وبه‌همراه‌بچههارفتیم‌بالای سکو فاطمه‌همهمراه‌من‌اومدبالا یه‌صندلی‌کنارخودم‌گذاشتموفاطمه‌نشست کنارم شروع‌کردم‌که‌پیانوزدن #روزانه‌چهارپارت_هر‌شب‌ساعت۲۱

رمان آنلاین سرزمین عشق 🌹✨ #پارت_صد‌و‌یازدهم بچههاهم‌باهمون‌لحن‌قشنگ‌شون‌شروع‌ کردن‌به‌خوندن بعدازتمام‌شدن‌مراسم‌همه‌به‌خاطربچهها ایستادنودست‌میزدن منوفاطمه‌هم‌بلندشدیموایستادیم یه‌دفعه‌فاطمه‌شروع‌کردبه‌فریادزدن بابایی‌بابایی‌بابایی دستشوازدستم‌جداکردورفت منم‌ماتومبهوت‌نگاهش‌میکردم چندباری‌ازپلههاخوردزمین‌نرگس‌اومدجلو تروبلند ش‌کرد ولی‌فاطمه‌ازنرگس‌خودشوجداکردودوید چشم‌دوخته‌بودم‌به‌قدم‌های‌فاطمه فاطمه‌ایستادسرموبالاترگرفتم باورم‌نمیشد رضای‌من‌بود،بازهم‌غافلگیرشدم بازهم‌هاجوواج‌مونده‌بودم‌به‌دیدنش منم‌ازپلههاپایین‌رفتم.چقدراین‌راه‌طولانییشده‌بودامروز نرگس‌شروع‌کردبه‌گریه‌کردن رفتم‌نزدیک‌رضا اشک‌ازچشم‌های‌رضاسرازیرمیشد فاطمه‌زیرپاهاش‌بودوهی‌خودشومیکشید بالاتارضابغلش‌کنه یهدفعه‌چشمم‌به‌آستین‌لباسش‌افتاد لمسش‌کردم دستی‌نبود ،دنیاروی‌سرم‌خراب‌شدوازهوشرفتم چشمموبازکردم‌توی‌اتاقم‌بودم رضاهم‌کنارم‌نشسته‌بود دوباره‌چشمم‌به‌آستین‌بدون‌دستش‌افتاد اشکام‌جاری‌شد،یادخوابم‌افتادم #روزانه‌چهارپارت_هر‌شب‌ساعت۲۱

رمان آنلاین سرزمین عشق🌹✨ #پارت_پایانی‌ ولی‌خداروشکرکردم،که‌بازهم‌کنارمه‌ ونفس‌میکشه _کجابودی‌بی‌معرفت،ماکه‌مردیم‌ ازدلتنگی رضا:سلام‌خانومم ،شرمندم خودم‌خواستم‌که‌چیزی‌بهتون‌نگن _داشتیم‌آقارضاقرارنبودهرچی‌اتفاق‌افتادهبه‌هم‌بگیم؟ رضا:نه‌دیگه،الان‌یک،یک‌مساوی‌شدیم،ازاینبعدچشم‌ بلندشدمورفتم‌وضوگرفتم سجاده‌هامونوپهن‌کردم نگاهش‌کردم _آقایی‌نمیای‌بندگی‌کنیم رضا:چشششم (بااینکه‌دستهایت‌را،درسرزمین‌عشق‌جا گذاشتی،بازهم‌خداروشاکرم‌که‌کنارم‌هستی،بازهم‌عاشقانه‌ترازقبل‌دوستت‌دارم‌مردمن) 《پایان》

نوید فلج شد نمی تونست کاری کنه

صد و دوازده‌ پارت بود البته اگه ۱۲ هدیه رو حساب کنیم‌ میشه ۱۲۲پارت از بقیه رمان هامون طولانی تر بود

چرا گریه

چرا

منتظر بقیه نظرات هستیم جانانه‌به‌گوشیم(:😉😊 https://harfeto.timefriend.net/16672338632371