💠 ضیافت تقوا 🔹 وجود مبارک رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) فرمود شما در این ماه وارد #ضیافت_خدا می ‌شوید؛[1] ما در تمام مدت عمر مهمان خداییم! خدا ﴿هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتین﴾[2] همه نعمت ‌ها را او به ما داده است، ما چیزی از خودمان نداریم. همین زمینی که ما روی آن راه می ‌رویم و به حسب ظاهر خاک آن یکی است و آب آن یکی است، هوایی که در این فضا هست یکی است، آفتابی که بر آن می‌ تابد یکی است، در سوره مبارکه «رعد» فرمود: ﴿وَ فِی اْلأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ﴾[3] در همین یک هکتار زمین شما می ‌بینید انواع و اقسام میوه هست، رنگ‌ ها هست و حتی یک درخت است که میوه‌ آن آدم را مست می ‌کند مثل انگور، یک خوشه ‌ای است که میوه آن خمار می‌ آورد مثل تریاک، فرمود همه اینها را من از همین خاک به شما نشان می ‌دهم! هم آن که خماری می ‌آورد هم اینکه مست می ‌کند، هر دو از همین خاک‌ هستند و هیچ فرقی بین این خاک و بین آب و بین هوا و بین شمس و مانند آن نیست: ﴿وَ فِی اْلأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ﴾ که ﴿نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلی بَعْضٍ فِی اْلأُکلِ﴾ این زمین است. 🔹 ما #مهمان_خدا هستیم در تمام زمان و زمین، لکن در ماه مبارک رمضان که «شهر الضیافه»[4] است یا در حال حج و احرام که وارد سرزمین وحی می‌ شویم مهمان خدا هستیم، چه به ما می ‌دهند؟ معلوم می ‌شود #مهمانی_خدا در ماه مبارک رمضان یا در حال احرام چیزی است که در سایر آن یازده ماه نیست، #اولین_شرط_مهمانی ماه مبارک رمضان این است که انسان #خوی_الهی بگیرد، از خوردن و آشامیدن و امثال اینها منزّه بشود و قدّوس بشود، سبّوح بشود. مهمان کسی که اهل خوردن نیست نباید بخورد! مهمان کسی که اهل نوشیدن نیست نباید بنوشد! مهمان کسی که اهل خلاف نیست نباید خلاف بکند! ما در قرآن کریم در اوصاف ذات أقدس الهی می‌ خوانیم ﴿هُوَ أَهْلُ التَّقْوی﴾[5] در دعاهای قنوت نماز عید فطر هم می ‌خوانیم، او «أَهْلُ التَّقْوی‏ وَ الْمَغْفِرَة»[6] است، خدا متّقی است هیچ خلاف نمی ‌کند، ما هم مهمان متّقی هستیم. اگر مائده تقوا، مأدبه تقوا، #ضیافت_تقوا را گسترانیدند و او را به این مهمانی دعوت کردند او هم باید از #سفره_تقوا مدد بگیرد؛ لذا گفتند ماه مبارک رمضان طرزی انسان رفتار کند که همه اعضا و جوارح او صائم باشد. [1]. امالی(شیخ صدوق)، ص93؛ «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیامُهُ أَفْضَلُ الْأَیامِ وَ لَیالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ أَنْفَاسُكُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ و...‏». [2]. سوره ذاریات، آیه58. [3]. سوره رعد، آیه4. [4]. شرح فروع الكافی (للمولى محمد هادی بن محمد صالح المازندرانی)، ج‏4، ص326؛ «و ظاهر جماعة من فحول الأصحاب اعتبار الضیافة طول شهر رمضان‏». [5]. سوره مدثر، آیه56. [6]. تهذیب الأحكام (تحقیق خرسان)، ج‏3، ص139. #ضیافت_الهی #خوی_الهی #تقوای_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1389/05/14 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 خوی ملکوتی 🔸 مستحضرید وقتی مهمان عزیزی در راه است ما سه وظیفه داریم: وظیفه اول آن ‌كه به #استقبال او برویم. وظیفه دوم آن ‌كه مادامی كه در حضور او هستیم #حق_شناس باشیم مقدم او را گرامی بداریم. سوم اینكه وقتی او قصد حركت و رفتن دارد چند قدم او را #بدرقه كنیم. ماه مبارك رمضان كه #ضیافت_الهی است و در آن خطبه معروف وجود مبارك رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) آمده است كه «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ»[1] ما را به ضیافت فراخواندند دستورهایی هم دادند كه ما با آن دستور به استقبال این ماه برویم كه چند روز اواخر ماه پُر بركت شعبان را انسان روزه بگیرد یا لااقل یك روز قبل از ماه مبارك رمضان صائم باشد، آنها كه دو ماه پُر بركت رجب و شعبان را روزه می‌ گرفتند و وصل می ‌كردند «شهر الولایة و شهر الرسالة» را به «شهر الله»، آنها یك راه پُر بركت دیگری را طی می ‌كردند؛ ولی برای ما همین استقبال كوتاه هم مُغتنم است كه با روزه در پایان ماه شریف شعبان به استقبال ماه مبارك رمضان برویم. 🔸 بعد هم این ماه را به عنوان شهر اكبر معرفی كرده‌اند، زیرا ظرف نزول قرآن كریم است حرمت این ماه به این است كه #قرآن در این ماه نازل شده است. در آن دعای معروف امام سجاد (سلام الله علیه) كه در مراسم تودیع به این ماه عرض می ‌كنیم: «السَّلَامُ عَلَیكَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ»[2] این «اكبر» مجرور نیست، صفت الله نیست صفت «شهر» است، این شهر، اكبر است نه شهر «الله اكبر» است یا شهر «الله»ی است كه «اكبر» است این شهر, #اكرم است این شهر, #اكبر است. غالب این اوصاف مربوط به آن شهر است این بزرگ ‌ترین ماه سال است. در همان دعاهای هر روز كه بعد از نماز خوانده می ‌شود: «وَ هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور»[3] این را هم باید طوری می ‌خواندیم كه دیگر وسط قطع نشود، چون این به نحو تنازع این چهار فعل، متعلقشان «عَلَی الشُّهُور» است این «عَلَی الشُّهُور» مفعول واسطه برای این چهار است فعل اینها به نحو تنازع به آن متعلق‌ هستند؛ شهری است كه «عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور» نه اینكه دو تا را بخوانیم و بعد نفس بكشیم و دو تای دیگر بگوییم. این اكبر شهور است بزرگ ‌ترین شهر سال است و اكرم شهور است كریم ‌ترین شهر سال است. بنابراین ما با بزرگی و كرامت باید در خدمت این مهمان كبیر بزرگ می ‌بودیم كه ـ ان‌شاء ‌الله ـ این‌‌ چنین بود. 🔸 وظیفه سوم جریان بدرقه است این مهمانی كه وارد شد و رفت باید چند قدم او را بدرقه كنیم. در بدرقه ماه صیام گفتند كه روز #عید_فطر كه روزه گرفتن جایز نیست وقتی سپری شد مستحب است شش روز انسان در اول شوال روزه بگیرد تا ماه مبارك رمضان بدرقه كند[4] این #ضیافت_الهی را با ضیافت الهی باید بدرقه كرد. 🔸 این سه وظیفه, هر سه با روزه شروع می‌ شود؛ یعنی با روزه به استقبال ماه مبارك رمضان می ‌رویم در خود ماه مبارك رمضان هم كه صائم هستیم بعد هم در ماه شوال شش روز روزه می ‌گیریم تا بدرقه این ماه كرده باشیم. این روزه گرفتن‌ها برای آن است كه انسان را با #فرشته‌_ها شبیه بكند. در كتاب‌ های فقهی ما آمده است كه فضیلت روزه در این است كه انسان #شبیه_فرشته می‌شود.[5] اینكه شبیه فرشته می ‌شود این كمال نهایی نیست انسان‌ هایی هستند كه معلم فرشته هستند! ولی این مقدار برای ما فضیلت است كه ما شبیه فرشته بشویم. فرشتگان شعارشان این است كه ﴿وَ مَا مِنّا إِلّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾[6] هر كسی كار خودش را انجام می‌ دهد؛ نه بیراهه می ‌رود و نه راه كسی را می ‌بندد. اگر ما بیراهه نرفتیم، یك؛ راه كسی را هم نبستیم، دو؛ #خوی_فرشتگی در ما پیدا می ‌شود. [1]. الامالی, (صدوق)، ص93. [2]. الصحیفة السجادیة، دعای45. [3]. إقبال الأعمال (ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص24. [4]. من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص80; «وَ أَمَّا الصَّوْمُ الَّذِی یكُونُ صَاحِبُهُ فِیهِ بِالْخِیارِ فَصَوْمُ یوْمِ الْجُمُعَةِ وَ الْخَمِیسِ وَ الْإِثْنَینِ وَ صَوْمُ الْبِیضِ وَ صَوْمُ سِتَّةِ أَیامٍ مِنْ شَوَّالٍ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَان‏». [5]. جواهر الكلام فی شرح شرائع الإسلام، ج‌16، ص181؛ العروة الوثقی, (سید الیزدی)، ج‌2، ص241. [6]. سوره صافات، آیه164. #عید_فطر #وظیفه_نسبت_به_مهمان #ضیافت_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/08/28 🆔 @a_javadiamoli_esra