eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12هزار دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
1.9هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 انتظار حقیقی 🔸 [ما] مهمان ولایت وجود مبارك ولی عصر هستیم، در تمام مدت عمر «وَ بِیمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَی وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء»،[1] ما در كنار سفره آن حضرت نشسته ‌ایم. همه ما منتظر ظهور حضرت هستیم، یك؛ هر كسی وظیفه‌ ای دارد، دو؛ امّا علمای دین، غیر از آن وظیفه عمومی، وظیفه خاصی دارند. 🔸 وجود مبارك حضرت دو برنامه دارد: یكی مهم است و دومی اهم; آنچه كه مهم است وظیفه همه ماست كه هم آن را بدانیم و عمل كنیم و منتشر كنیم كه «وَ بِهِ یمْلَأُ اللَّهُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا»؛[2] باید عادل باشیم، از حمایت كنیم، عدالت را ترویج و تبلیغ كنیم و مانند آن. معنای عدل هم این است كه نه بیراهه برویم و نه راه كسی را ببندیم، نه خودمان این كار را بكنیم و نه اجازه بدهیم كسی این كار را كند؛ هم در همین قسمت است. اینها كارهای مهمّ وجود مبارك حضرت است كه زمین را پر از عدل و داد می‌كند. یك كار اهم دارد كه آن مقدور همه نیست، هر منتظری نمی‌تواند آن كار اهم را انجام بدهد و آن این است كه وجود مبارك حضرت كه ظهور می‌ كند جامعه را می ‌كند، جامعه را می ‌كند. واقعاً ما نمی‌ فهمیم كه چطور وجود مبارك حضرت این چند میلیارد بشر را عاقل می ‌كند، عقل مردم را چطور بالا می ‌برد، علم مردم را چطور بالا می ‌برد؛ ولی این مقدار را ما می ‌فهمیم كه وظیفه همه عالمان دین این است كه انتظار خود را نسبت به وجود مبارك ولی عصر عمل كنند و این است كه هم بر سطح معلومات خود بیفزایند تا نفس می‌كشد ! این وظیفه اوّلی ماست، چون كسی می ‌تواند جامعه را عاقل و عادل كند كه خود عدل ‌محور و عقل‌ مدار باشد. 🔸 همه ما منتظر حضرت هستیم، همه مسلمان ها و همه علاقه‌مندان قرآن و عترت، همه باید در صدد امر به معروف و نهی از منكر و عدل و قسط كار كنیم، آنها كارهای مهمّ حضرت است؛ امّا كار حضرت این است كه مردم را و می‌ كند. ما حرفی را كه علمی نیست نه بپذیریم و نه بگوییم؛ سخنی كه محقّقانه نیست، نه بپذیریم و نه بگوییم؛ بنابراین برای همه ما این است كه از این علوم به اندازه كافی استفاده كنیم، آن وقت جامعه می‌ شود و جامعه عاقل را نمی‌ شود فریب داد، را نمی ‌شود فریب داد، جامعه عاقل را نمی‌ شود از نظام اسلامی جدا كرد؛ او نظام را پذیرفت و این نظام، است؛ نظام، است؛ جامعه عاقل را نمی ‌شود از این نظام جدا كرد؛ آن وقت او می ‌تواند وجود مبارك حضرت باشد. [1]. زاد المعاد ـ مفتاح الجنان، ص423؛ «دعاء العدیلة الكبیر». [2]. زاد المعاد ـ مفتاح الجنان، ص423. 📚 سخنرانی در جمع طلاب مازندرانی تاریخ: 1394/03/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 خُلق عظیم 🔸 امام باقر (سلام الله علیه) مكارم اخلاق را از قرآن استنباط كرد، فرمود خدای سبحان را در سه جمله قرآنی تبیین كرد[1] كه ﴿خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلینَ﴾.[2] معنای عفو آن است كه انسان طوری از تبهكار بگذرد كه او شرمنده نشود؛ گرچه انسان در برابر بیگانگان جزء ﴿أَشِدّاءُ عَلَی الْكُفّارِ﴾[3] خواهد بود، ﴿وَ لْیجِدُوا فیكُمْ غِلْظَةً﴾[4] نسبت به كفار و منافقین است. به همین رسول خدا كه ﴿وَ إِنَّكَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ﴾[5] است خدای سبحان فرمود ﴿وَ اغْلُظْ عَلَیهِمْ﴾،[6] اما نسبت به دیگران برادران اهل ایمان انسان باید باشد. معنای گذشت آن نیست كه به رخ متّهم بكشد و او را شرمنده كند؛ بلكه عفو كند و بالاتر از عفو «صفح جمیل»[7] كند؛ یعنی طوری از او بگذرد كه او به خاطر نیاورد و به رخش نكشد تا او شرمنده بشود. 🔸 بدی را با نیكی دفع كردن كار انسانی است كه از برخوردار است كه ﴿ادْفَعْ بِالَّتی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَینَكَ وَ بَینَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِی حَمیمٌ ٭ وَ ما یلَقّاها إِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یلَقّاها إِلاّ ذُو حَظِّ عَظیمٍ﴾.[8] انسان اگر بخواهد از تباهی یك تبهكار عفو كند، طوری بگذرد كه به صورت «صفح جمیل» باشد. صَفح بالاتر از عفو است، یك وقت انسان از اشتباه كسی می ‌گذرد، یك وقت صفحه خاطرات را آنچنان ورق می ‌زند كه اصلاً در ذهنش نیست كه كسی نسبت به او این بدی را كرده است، این می‌ شود «صفح جمیل»؛ البته عفو به آن معنا مقدور انسان نیست. انسان ممكن نیست از تبهكار طوری عفو كند كه در خاطره تبهكار هم نباشد، ممكن است انسان از یاد خود ببرد؛ ولی آن توان را ندارد كه اشتباه را از ذهن تبهكار بیرون بیاورد هرچه احسان نسبت به تبهكار بكند آن خود آن تبهكار مورد عفو شرمنده است، وقتی این كریم را می ‌بیند خود احساس انفعال می ‌كند كه من چرا نسبت به این كریم بدرفتاری كردم. ممكن است انسان به رخ متهم نكشد، ممكن است از خاطر خود هم بزداید و در ذهنش نیاورد كه كسی نسبت به او بد كرد؛ اما این توان را ندارد كه از ذهن طرف برطرف كند و او همواره به یاد این خاطره است و رنج می ‌برد. اما آن قدرتی كه می ‌تواند از انسان تبهكار بگذرد نه تنها به رخش نكشد، بلكه از یاد مجرم هم ببرد كه او هم متهم است، آن قدرت خدا است؛ لذا وقتی توبه را خدای سبحان قبول كرد و آنها را به بهشت سعادت برد، بهشت عالمی است كه هیچ شرم و غم و انفعال در آنجا نیست؛ لذا افراد مجرم یادشان نیست كه گناه كردند تا شرمنده بشوند، این نعمت فقط مقدور خدای سبحان است. 🔸 ما هر چه بخواهیم نسبت به دیگران كه تباهی را مرتكب شدند عفو و صَفح كنیم، مقدورمان نیست كه از یادشان ببریم كه اشتباه كردند، هر چه بیشتر به آنها احسان كنیم آنها شرمنده ترند؛ زیرا به یادشان هست كه قبلاً دست به یك جرمی زدند. هرچه ما عفو و صَفح كنیم باز آنها وقتی به یاد آن گذشته می ‌افتند منفعل ‌اند و اما خدای سبحان وقتی توبه یك عده را می ‌پذیرد از یاد آنها می ‌برد كه اینها بد كردند، قهراً وقتی وارد بهشت سعادت می ‌شوند مانند دیگر افراد اهل تقوا از لذت محض برخوردارند، هرگز گرفتار انفعال و شرم نیستند؛ زیرا یادشان نیست كه معصیت كردند تا از این راه منفعل بشوند، این‌گونه عفو مخصوص خدای سبحان است چون مقلّب قلوب است و توان تصرف در دل ها در اختیار او است. ▫️ از این مرحله كه گذشتیم، اولیای الهی قدرت «صفح جمیل» دارند و این كار جزء اخلاق عظیمه است كه امام باقر (سلام الله علیه) فرمود مكارم اخلاقی كه پیامبر (علیه آلاف التحیة و الثناء) بدان مبعوث شد در این جمله ‌های قرآنی خلاصه می ‌شود ﴿خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلینَ﴾ و آن‌گاه انسان كریم كه از اخلاق عظیم برخوردار است، وقتی خیر و احسانی نسبت به كسی كرده است، آن طرف احسان را می ‌گوید او وسیله سعادت من شد، او را با چشم تكریم و احترام می ‌نگرد نه با دیده ترحّم! آن است كه انسان وقتی نسبت به كسی احسان رواداشت از او قدردانی كند كه تو مرا كمك كردی در احسان و اگر تو نبودی یا احسانم را قبول نمی‌ كردی من به این فضیلت نمی‌ رسیدم. [1] . تفسیر القمی، ج1، ص253. [2] . سوره اعراف، آیه199. [3] . سوره فتح، آیه29. [4] . سوره توبه، آیه123. [5] . سوره فلم، آیه4. [6] . سوره توبه، آیه73. [7] . سوره حجر، آیه85؛ ﴿وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ‏ وَ الْأَرْضَ‏ وَ ما بَینَهُما إِلاَّ بِالْحَقِ‏ وَ إِنَ‏ السَّاعَةَ لَآتِیةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمیلَ﴾. [8] . سوره فصلت، آیه34 و 35. 📚 مجموعه سخنرانی اصالت اخلاق جلسه 9 تاریخ: 1363 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 توحید ناب 🔸 ذات اقدس الهی برای علما دو وصف ذكر می ‌كند و این وصف ها هم انحصاری است: اولین وصف این است كه در بین مردم، فقط علما از خدا می ‌ترسند؛ یعنی كه ﴿إِنَّمَا یخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ﴾؛[1] تنها عالمان دین هستند كه از خدا می ‌ترسند [و] اگر كسی از خدا هراسناك نبود عالم نیست [كه] «رُبَ‏ عَالِمٍ‏ قَدْ قَتَلَهُ‏ جَهْلُهُ»،[2] این یك حصر؛ حصر دیگر آن است كه عالمان فقط از خدا می ‌ترسند و از غیر خدا اصلاً هراسی ندارند، این همان است كه در سوره «احزاب» آمده است: ﴿الَّذینَ یبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللّهِ وَ یخْشَوْنَهُ وَ لا یخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَ اللّهَ﴾.[3] 🔸 این دو حصر كه جمعش نشانه است، مخصوص عالمان دین است؛ حصر اول این است كه در بین مردم فقط علما از خدا می‌ ترسند و حصر دوم این است كه علما فقط از خدا می ‌ترسند و از غیر خدا هیچ هراسی ندارند. همین بیان سوره «احزاب» را در اوایل سوره «مائده» خدا به همه ما خطاب كرد، فرمود از دیگران نترسید از خدا بترسید![4] یك وقت كسی متهور است و ترسی ندارد [كه] این بسیار بد است؛ یك وقت از قیامت می ‌ترسد، از جهنم می ‌ترسد و از غیر خدا هراسی ندارد [كه] این بسیار خوب است. [1] . سوره فاطر، آیه 28. [2] . نهج‌ البلاغه، حكمت، 107. [3] . سوره احزاب، آیه 13. [4] . سوره مائده، آیه 3. 📚 نماز جمعه تاریخ: 1371/03/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 جهاد کبیر 🔸 مستحضر هستید که انسان به علم و معرفت شناخته می ‌شود. خدای سبحان مجاری ادراکی فراوانی به انسان عطا کرده است. اگر انسان به غیر حق مشغول نشود و خود را به باطل و امور اعتباری سرگرم نکند، در مسیر قرار می‌ گیرد؛ در این مسیر اول معانی جزییه را بعد از احساس می ‌فهمد، بعد صُوَر خیالیه را همراه با آن ادراک می ‌کند و از اینها عبور می ‌کند و به معانی برین عقلی در فلسفه نظری [می رسد]. 🔸 در فلسفه، تلاش و کوشش نفس این است که از و بگذرد و به آن معارف مجرد بار یابد و آنها را تحلیل کند و بپذیرد. در این معبر گاهی اینها به جای اینکه مُعین باشند، راهزن هستند. وهمِ تربیت نشده و خیالِ تعلیم نیافته در حد خود تلاش و کوشش می ‌کنند که با عقل نظری نبردی داشته باشند، گاهی به صورت جنگ سرد و گاهی به صورت جنگ گرم. عقل اگر بخواهد در جهاد علمی، وهم را تربیت کند و خیال را تربیت کند، یک تمرین و ریاضت ‌های علمی کامل می ‌طلبد که باید یک او را تقویت کند تا او وهم را خوب تربیت کند، خیال را خوب تربیت کند؛ این دو نیرو که از بهترین برکات الهی‌ هستند، اگر درست تربیت بشوند با عقل نظری در ادراک معارف برین همکاری می ‌کنند؛ معانی جزیی را، صور جزیی را که گاهی به صورت حدّ اصغر درمی ‌آیند در خدمت عقل نظری قرار می ‌دهند، عقل نظری در هنگام استدلال و قیاس که می‌خواهد معانی جزیی یا صور جزیی حدّ اصغر قرار بدهد، وهم را یا خیال را استخدام می ‌کند، آنها در خدمت عقل نظری‌ هستند؛ مثل فرشتگان جزیی که تابع فرشتگان کلی به معنای سعه هستند قرار می‌ گیرند. آن‌ گاه قیاس‌های علمی، چه قیاس اقترانی، چه قیاس استثنایی و قیاس شرطی، چه متصل، چه منفصل، ره آورد خوبی خواهند داشت. 🔸 در این زمینه، این جهاد، است، نه جهاد اکبر و اگر ـ خدای ناکرده ـ وهم تربیت نشود و عقل تربیت نشود و همواره با ستیز با عقل نظری در جنگ سرد و گرم سرگرم باشند، خروجی چنین رهزنی و غارتگری، مغالطات سیزده‌گانه یا بیش از سیزده‌گانه است. هر جا که عقل نظری گرفتار مغالطه‌ای از مغالطات معهود و معروف منطقی می‌شود، در اثر نافرمانی وهم و خیال نسبت به عقل نظری است، گاهی موضوع را جابجا می‌کند، گاهی محمول را جابجا می‌ کند، گاهی نسبت موضوع و محمول را جابجا می‌کند، گاهی لفظ تغییر می‌کند، گاهی معنا را عوض می‌کنند، این مغالطات سیزده‌ گانه یا بیش از سیزده‌ گانه، غارتگری وهم و خیال است نسبت به عقل نظری؛ لذا فلسفه در این عقبه کئود به مقصد نمی ‌رسد. این یک تعریف کوتاهی از است. 📚 پیام به همايش ملی فلسفه عرفان تاریخ: 1396/08/22 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 یازدهمین گردهمایی اساتید علوم عقلی برگزار می شود. همزمان با ششمین ویژه برنامه بزرگداشت علامه طباطبایی، بیستمین گردهمایی اعضاء و یازدهمین گردهمایی اساتید علوم عقلی برگزار می شود. این برنامه روز پنج شنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۹ از ساعت ۱۳ و برگزار و استاد معظم حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی سخنرانی خواهند داشت. علاقمندان جهت ورود به جلسه مجازی از آدرس های زیر استفاده فرمایند: ▫️ مرکز آموزش مجازی اسراء https://el.esra.ir/ch/galasehhekmateslamiayatolahjavadiamoli ▫️ صفحه اینستاگرام رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی https://www.instagram.com/a_javadiamoli_esra/ ▫️ تلویزیون اینترنتی بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء http://www.esra.ir/web/tv/
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 مخاطب الهی 🔸 «فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا یعَذِّبُ‏ قَلْباً وعاء [وَعَی‏] الْقُرْآنَ»؛[1] وعاء یعنی ظرف، قلبی كه واعی قرآن باشد خدا آن دل را عذاب نمی ‌كند، الآن هم وَعی به معنای معنا می‌ شود. ظرف وحی شدن باعث می ‌شود كه این ظرف حكم مظروف را پیدا كند، البته به مقدار خود با مظروف مرتبط خواهد شد یا می ‌شود؛ لذا از گزند عذاب الهی مصون است كه «فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا یعَذِّبُ‏ قَلْباً وعاء [وَعَى‏] الْقُرْآنَ». 🔸 عزیزان نوسال و قلبشان صاف است، اینها «حدیث العهد»[2] هستند. این نوسالان عزیز ما، این فرزندها و نوه‌ های ما اینها باید بدانند دلشان مثل آینه شفاف است، این مطلب اول. مطلب دوم آن است كه شفاف بودن و آینه بودن نیمی از راه است، عمده آن است كه ما بدانیم آینه را به كدام سمت نگه بداریم. شما عزیزان نوسالان، دبستانی ها، مقطع راهنمایی ها و دبیرستانی ها از دختران و پسران تجربه كردید، یك آینه شفاف بگیرید بروید در باغ وحش به این گرگ و گراز نشان بدهید، این آینه هست، شفاف هست و نشان می‌ دهد اما هر چه نشان می‌ دهد یا گرگ است یا گراز، قلب یك نوسال آینه است، اما به تعبیر مرحوم استاد الهی قمشه ‌ای ! «آینه شو تا بردت سوی دوست کوی دوست»[3] عمده آن است كه انسان بفهمد آینه را به كدام طرف نگه بدارد. الآن جریان تهاجم و شبیخون فرهنگی هست، هر چه در قبال این آینه قرار بگیرد همان را نشان می ‌دهد، خدای ناكرده بدآموزی ها را ببیند جذب می‌ شود، عادت های زشت را ببیند همان را نشان می ‌دهد. ▫️ پس اولیای مدرسه و منزل، پدران و مادران و دست اندركاران مجله ‌ها و رسانه‌ های گروهی اینها باید دو كار بكنند: یكی اینكه نگذارند این غبارآلود بشود و غبار اغیار را بزدایند، یك؛ ثانیاً اینكه بدانند و بتوانند راهنمایی كنند كه این آینه به كدام سمت قرار بگیرد. همین نوسالان عزیز وقتی آینه را به طرف آفتاب نگه داشتند می ‌بینند آفتاب در او می ‌تابد و اگر باغ وحش رفتند یا گرگ بود یا گراز درنده دیگر مار و عقرب بود همان ها را نشان می ‌دهد. 🔸 مطلب دیگر آن است كه این عزیزان ما یعنی این نوسالان اینها باید بدانند كه خدا با اینها هم سخن می‌ گوید! این ‌چنین نیست كه اینها چون مكلف نشده ‌اند و بالغ نشدند خدا با آنها سخن نمی‌ گوید، این‌طور نیست. هر جا هست، پیام خداست. اگر كودكی در حدّ شیرخوارگی است یا بازی كودكانه دوره دو ـ سه ساله و اینهاست كه اهل اندیشه نیست، این مشمول خطاب نیست؛ اما همین كه چیز می ‌فهمد و ممیز شد نه بالغ، اهل ادراك شد که می ‌فهمد چه چیزی بد است و چه چیزی خوب است این مخاطب خداست! ▫️ ذات اقدس الهی چندین خطاب دارد، از نازل‌ ترین و عمومی‌ ترین خطاب تا خصوصی ‌ترین خطاب؛ هم ﴿یا أَیهَا النَّاسُ﴾[4] دارد، هم ﴿یا أَهْلَ الكِتَابِ﴾[5] دارد، هم ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا﴾[6] دارد، هم ﴿یا أُوْلِی الالبَابِ﴾[7] و ﴿یا أُولِی الأَبْصَارِ﴾[8] و امثال ذلك دارد، هم ﴿یا أَیهَا الرُّسُلُ﴾ دارد، هم ﴿یا أَیهَا الرَّسُولُ﴾، پنج ـ شش قسم است و آن ﴿یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیكَ مِنْ رَبِّكَ﴾[9] آن مخصوص خاتم انبیا (علیهم آلاف التحیة والثناء) است، آن ﴿یا أَیهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیباتِ﴾[10] از آن همه انبیاست، این ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا﴾[11] از آن مؤمنین است، آن ﴿یا أَهْلَ الكِتَابِ﴾[12] از آن موحدان از یهودی ها و مسیحی ها و مانند آن اس،ت آن ﴿یا أَیهَا النَّاسُ﴾[13] برای توده مردم است، هر كه باشد او می‌ تواند بفهمد. [1]. جامع الأخبار (للشعیری)، ص41. [2]. مبتدی، نوآموز، تازه ‌كار. [3]. دیوان حکیم الهی قمشه ای، غزل ۸۰ (غزل مشتاق کوی دوست)، ص۵۲۵. [4]. سوره بقره، آیه 21. [5]. سوره آل‌عمران، آیه 64. [6]. سوره بقره، آیه 104. [7]. سوره بقره، آیه 179. [8]. سوره حشر، آیه 2. [9]. سوره مائده، آیه 67. [10]. سوره مائده، آیه 41. [11]. سوره بقره، آیه 104. [12]. سوره آل‌عمران، آیه 64. [13]. سوره بقره، آیه 21. 📚 مصاحبه پیرامون جوانان تاریخ: 1377/06/23 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 درک حضور 🔸 هفته مبارك بسیج را گرامی می ‌داریم. یك بیان نورانی از وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است که فرمود وقتی می‌ خواهی نماز بخوانی ـ چون نماز عمود دین است و اگر نماز قبول شد سایر اعمال مقبول است ـ «صَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّعٍ‏»؛[1] طرزی نماز بخوان كه گویا آخرین نماز توست، گویا داری وداع می ‌كنی. خب اگر هر نمازی كه ما می ‌خوانیم آخرین نماز ما فرض بشود خیلی با اخلاص و با حضور قلب خواهد بود و اینكه گفته شد مثل كسی كه آخرین نماز است برای آن نیست كه خیال بكند حالا كه من دارم می‌ میرم دست به كار بزنم، بلكه برای آن است كه حالا كه من دارم می‌ میرم تلاش و كوشش بكنم به جامعه ‌ام خدمت بكنم، چون اولین چیزی كه بعد از مرگ از من سؤال می ‌كنند این است كه عمرت را در چه راهی صرف كردی؟ خب اگر به من گفتند شما بیش از نیم روز فرصت نداری خب در همین دو سه ساعتی كه هستم بار مردم را بردارم و مشكل جامعه را حل كنم یا از من این را می‌ خواهند و اصلاً من را برای این خلق كردند كه زمین را آباد بكنم؟! ﴿هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ اْلأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فیها﴾،[2] این كه بار مردم است بدترین انسان است[3] این كه بار مردم را بر می ‌دارد انسان شریفی است. اگر به ما گفتند ببینید شما بیش از یك روز زنده نیستید خب ما تلاش می ‌كنیم که مشكل مردم را حل كنیم، چون اولین چیزی كه از ما سؤال می ‌كنند «عُمُرِكَ‏ فِیمَا أَفْنَیت»،[4] این هم یك مطلب. 🔸 حالا ما بنایمان بر این است كه نمازی كه می‌ خوانیم نماز «مُودِّع» باشد؛ با نماز وداع كنیم، چه طوری با نماز وداع كنیم؟ فرمود: «اعْبُدِ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنْ‏ لَمْ‏ تَكُنْ‏ تَرَاهُ‏ فَإِنَّهُ یرَاكَ»،[5] حالا می‌ خواهی وداع كنی، عبادتی را كه وداع می ‌كنید با معبود هم باید بالأخره یك ارتباط داشته باشی؛ طرزی نماز بخوان كه گویا خدا را می ‌بینی، این هم دو مطلب. 🔸 خدا را كه ﴿لا تُدْرِكُهُ اْلأَبْصارُ وَهُوَ یدْرِكُ اْلأَبْصَارَ﴾[6] با چشم كه نمی ‌شود دید، اینکه گویا خدا را می ‌بینی خب اگر ـ معاذ الله ـ با چشم می‌ شد ببینی، خب این دیدنش بی ‌اثر است، چه رسد به گویا! آن كه با چشم دیده می ‌شود كه كاری از او ساخته نیست، او جسم است، او موجود مادی است، او مثل انسان است، مثل حیوان است، یك روزی نبود و یك روزی هم نیست می ‌شود. آن كه با چشم دیده می ‌شود كه كاری از او ساخته نیست! فرمود خدا را طرزی عبادت كن كه گویا او را می ‌بینی، یعنی چه؟ یعنی گویا شاگرد علی ‌بن ‌ابی ‌طالب هستی كه آن حضرت فرمود: «مَا كُنْتُ‏ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ‏ أَرَهُ‏»؛[7] من آن نیستم كه خدا را با چشم دل نبینم و بپرستم. فرمود: «لَا تُدْرِكُهُ الْعُیونُ فِی مُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِیمَان»؛ طوری نماز بخوان كه گویا شیعه علی ‌بن ‌ابی‌ طالب هستی، این خلاصه حرف! 🔸 شیعه كه نیستیم، ولی گویا شیعه حضرت علی هستیم. ما ادعا داریم كه شیعه علی ‌بن ‌ابی‌ طالب هستیم وـ ان ‌شاء ‌الله ـ افتخار آن را داریم كه هستیم؛ زمان جنگ همین مطلب مشكل كشور را حل كرد، زمان سازندگی همین مطلب مشكل را حل كرد. اینها كسانی نیستند كه خدایی ناكرده شما در تلویزیون اینها را با دستبند ببینی كه فلان اختلاس كردند یا رانت خواری كردند. آن چیزی كه دستِ دستبند را می‌ بندد این است، آن چیزی كه دست دزدی و رانت خواری و رشوه ‌خواری را می ‌بندد همین نماز با اخلاص است. دست رشوه را می ‌بندد، نه رشوه دست او را ‌ببندد! این راه با نماز و مسجد حل می ‌شود. اگر خدایی ناكرده مسجد و حسینیه در این راه كامیاب نبود، نیروی انتظامی و دستگاه قضایی و زندان اوین و مانند اینها ده در صد را حل می‌ كند، چه اینكه می ‌بینید، آنها چقدر مگر موفق ‌اند؟! یك مأموری باید برای خود مأمور بگذارند! تنها چیزی كه مشكل مملكت را حل می‌ كند، خداست. [1]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص261. [2]. سوره هود, آیه61. [3]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص12؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ‏ أَلْقَى‏ كَلَّهُ‏ عَلَى‏ النَّاسِ‏ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ ضَیعَ مَنْ یعُولُ». [4]. تحف العقول، ص249. [5]. مصباح الشریعة، ص8. [6]. سوره انعام, آیه103. [7]. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج‏1، ص98. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/09/05 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 خطر غفلت 🔸 فرمود ایمان مادامی كه آثارش بر او بار نباشد سودی ندارد؛ اگر كسی مؤمن بود ولی غفلت كرد، این غفلت تدریجاً آن ایمان را از بین می ‌برد و به كفر تبدیل می ‌كند. خطر تبدیل ایمان به كفر است. اول ارتكاب مكروهات است، بعد معاصی صغیره، بعد معاصی كبیره، بعد ابتلاء به اكبر كبائر كه كفر وشرك است. هر لحظه ‌ای كه انسان غافل شد فوراً باید آن غفلت را جبران كند؛ ﴿وَ إِمّا ینْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّیطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ﴾.[1] اگر شیطان به انسان آسیبی رساند، برای محفوظ ماندن از این آسیب باید به خدا پناه ببرد؛ لذا فرمود شما بكوشید که این غفلت را به تبدیل كنید، اگر چند لحظه غافل ماندید الآن فرصت جبران اوست. 🔸 ﴿أَ لَمْ یأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ﴾؛[2] یعنی هنوز وقت آن نرسید كه مؤمن خاشع بشود؟! هنوز فرصت آن نیامد كه اثر ایمان، یعنی خشوع بر ایمان مترتب شود؟! اگر الآن اثر ایمان، یعنی خشوع بر ایمان مترتب نشد و این غفلت ادامه پیدا كرد، این غفلت مستمر قلب را قَسی می ‌كند. قلب قاسی قلبی مرده است. پس مؤمن اگر خاشع نشد خطر است. ﴿أَ لَمْ یأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ﴾، هم در برابر یاد حق و هم در برابر احكام الهی قلب او خاشع باشد، به این فكر نباشد كه احكام الهی ر ا به خود توجیه كند، به این فكر نباشد كه اگر میل او نپسندید نپذیرد، ﴿بِما لا تَهْوی أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ﴾ نباشد، در برابر یاد خدا و احكام خدا و باشد، چرا؟ برای اینكه ﴿وَ لا یكُونُوا كَالَّذینَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَیهِمُ اْلأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ﴾. [1] . سوره اعراف، آیه22؛ سوره فصلت، آیه36. [2] . سوره حدید، آیه16. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه حدید جلسه 12 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 تقوای در خلوت 🔸 در بیان نورانی امیرالمؤمین (سلام الله علیه) آمده است كه «اِتَّقُوا مَعَاصِی اللَّهِ فِی الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ»؛[1] فرمود از گناه در مانند گناه در بترسید، برای اینكه او كه امروز شاهد است، فردا قاضی هم‌ اوست! اگر همان شاهد قاضی باشد و عین عدل باشد، دیگر راه برای انكار نیست. فرمود آن كه امروز شاهد است فردا مسند قضا هم در اختیار اوست «اِتَّقُوا مَعَاصِی اللَّهِ فِی الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ». 🔸 یك وقتی می ‌فرماید: ﴿فَاتَّقُوا النّارَ الَّتی وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَة﴾،[2] این تعلیق حكم بر وصف است. یك وقتی می ‌فرماید: ﴿یخافُونَ أَنْ یحْشَرُوا إِلی رَبِّهِمْ﴾؛ یعنی حشرتان به طرف كسی است كه به همه كارهای شما احاطه دارد، شما را پروراند، شما مربوب او بودید «من البدء الی الختم»، بنا‌براین جا برای انكار نیست. پس اگر سخن از حشر «الی رب» است خودش خوف ‌آور است! یك وقت می‌فرماید: ﴿فَاتَّقُوا النّارَ الَّتی وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَة﴾ یا ﴿وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْحَسْرَةِ﴾ یك وقتی می ‌فرماید: ﴿وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذینَ یخافُونَ أَنْ یحْشَرُوا إِلی رَبِّهِمْ﴾ که هیچ راه برای انكار نیست. 🔸 در همان بیان نورانی امیرالمؤمین (سلام الله علیه) در بخش دیگر فرمود: «وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُیونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِیانُهُ»؛[3] فرمود از خدایی بپرهیزید كه آنچه شما پنداشتید اوست، خلوات شما عیون اوست، مشهد اوست، معین اوست! اعضاء و جوارح شما هم سربازان او هستند، آن وقت شما دارید با سرباز خدا در مقابل خدا به جنگ خدا می ‌افتید. اینكه در مورد فرمود ﴿فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ﴾[4] اینكه اختصاصی به ربا ندارد، منتها ربا یك گناه كبیره است، حرب او هم حرب كبیر است، وگرنه هر گناهی و هر معصیتی حرب با خداست؛ آن ‌وقت اگر كسی با بخواهد به جنگ خدا برود اینكه غیر معقول است! «مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ»،[5] «مَنْ صَارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ».[6] [1]. نهج البلاغه، حكمت 324. [2]. سوره بقره، آیه 24. [3]. نهج البلاغه، خطبهٴ 189. [4]. سوره بقره، آیه 279. [5]. نهج البلاغه، حكمت188. . [6] نهج البلاغه، حكمت 408. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه انعام ـ جلسه 44 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا