💠 فیض الهی 🔹 از سابق می ‌گفتند انسان وقتی نزد مولا می ‌رود, چیزی باید به عنوان هدیه ببرد كه آنجا نباشد, یك؛ نبودن آن هم كمال باشد نه نقص, دو. ما اگر نزد ذات اقدس الهی می‌ رویم كه باید برویم حتماً نباید با دست خالی برویم و باید چیزی ببریم, اگر آن چیز علم و عمل و تلاش و كوشش باشد كه اینها همه #نعمت_‌های_الهی است, یك; ﴿ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾,[1] دو; پس چیزی ما آنجا نبردیم كه نباشد! معدن علم آن‌جاست, معدن كمال آن‌جاست, معدن قدرت آن‌جاست. آنچه او به ما داد كه نباید به عنوان زادراه یا به عنوان هدیه به پیشگاه او ببریم، آن‌جا جز فقر و عجز و ذلّت نیست، اگر گفتند: «در كوی او شكسته‌ دلی می خرند و بس»[2] یعنی همین. ما #قلب_سالم آوردیم و سلامتِ او در شكستگی آن است, فقر و فلاكت و مسكنت آوردیم، این «مَولای یا مَولای أنتَ الخالِقُ وَ أنَا المَخلُوقُ, أنتَ القَوی وَ أنَا الضَعیفُ»[3] همین است; یعنی به بارگاه الهی عجز و مسكنت و ضعف و جهل و جهالت و «وَ ارحَم عَبدَكَ الجَاهِلَ»,[4] یعنی من جهل آوردم, شما با علم آن را حل كنید. اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ بگوید ما چند سال زحمت كشیدیم علمی اندوختیم یا فلان كار خیر را انجام دادیم ـ بارها به عرضتان رسید ـ این طرز تفكّر, اسلامی حرف زدن و قارونی فكر كردن است, مگر قارون غیر از این می ‌گفت كه ﴿إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدی﴾[5] من خودم زحمت كشیدم این را پیدا كردم؟! اگر كسی اسلامی حرف زد باید اسلامی فكر كند، اگر گفت من مسلمانم باید بگوید «مَا بِنَا مِن نَعمَةٍ فَمِنكَ»[6] نباید بگوید ما سی چهل سال زحمت كشیدیم علم پیدا كردیم, چه كسی این نعمت را داد؟ چه كسی این توفیق را داد؟ داشتن استاد خوب نعمت است، داشتن شاگرد خوب نعمت است, داشتن هم ‌بحث خوب نعمت است, داشتن هم‌ حجره خوب و رفیق خوب نعمت است ﴿ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ﴾، اینكه گفتند #اهل_محاسبه باشید یعنی همین. 🔹 مگر می ‌شود انسان یك رفیق خوبی, هم ‌بحث خوبی, شاگرد خوبی, استاد خوبی, كتاب خوبی نصیب او بشود و #فیض_الهی نباشد؟! اگر ذات اقدس الهی بخواهد یك دانشجو یا طلبه ‌ای را خوب بپروراند, همه این وسایل را برای او فراهم می ‌كند؛ رفیق خوب, هم ‌حجره خوب, هم ‌اتاق خوب, استاد خوب, شاگرد خوب, كتاب خوب برای او فراهم می ‌كند طولی نمی ‌كشد كه او استاد حوزه و دانشگاه می‌ شود، دیگر نباید بگوید ما چند سال زحمت كشیدیم عالِم شدیم, در تمام این مدت ‌ها دیگری بود كه او را راهنمایی می‌ كرد «مَا بِنَا مِن نَعمَةٍ فَمِنكَ». [1] . سوره نحل، آیه53. [2] . دیوان حافظ، غزل شماره39. [3] . المزار الکبیر(لابن المشهدی)، ص174 و 175. [4] . الاقبال، ج1، ص136. [5] . سوره قصص، آیه78. [6] . مصباح المتهجد، ج1، ص63. #فکر_قارونی #نعمت_های_الهی #هدیه_به_بارگاه_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1393/02/18 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠

  قلب سلیم

🔹 #قلب_سالم قلبی است كه هیچ بیماری در آن نباشد. هر گونه كار و فكری كه بر خلاف #توحید باشد مرض است. 🔹 در سوره مباركه «احزاب» فرمود یك عدّه كه منافق اند، اینها گرفتار غدّه ‌اند؛ افرادی هم هستند كه منافق نیستند ولی مشكلات كوچك تری دارند، اینها ﴿فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ﴾ هستند و یك عدّه هم جزء «مُرجِفین» اند. «مُرجِف» كسی است كه «رَجفه» ایجاد می ‌كند. خبری كه ریشه ندارد، لرزان است، تهمت‌ ها و گزارش‌ های بی ‌اساس، لرزان‌ هستند؛ وقتی گزارش لرزه‌ دار را كسی نقل كند، می ‌گویند این مُرجِف است و اراجیف نقل كرده است. 🔹 اگر كسی بخواهد سالم باشد، باید از جمیع مشكلات و غدّه ‌های اعتقادی مصون باشد, از جمیع مشكلات فقهی مصون باشد, از جمیع مشكلات اخلاقی مصون باشد، قلبش #مظهر_توحید_تام باشد تا خدا بفرماید: ﴿إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ﴾. همین #قلب_سلیم است كه در قیامت مشكل را حل می ‌كند كه ﴿یوْمَ لا ینْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ ٭ إِلاَّ مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ﴾. 🔹 وجود مبارك ابراهیم (سلام الله علیه) در طلیعه امر، با قلب سلیم به پیشگاه پروردگار رفت؛ قلبی كه جز توحید محض, رعایت احكام فقهی و رعایت احكام اخلاقی چیزی در آن نبود: ﴿إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ﴾. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #جام_معرفت 📚 سوره مبارکه صافات جلسه 17 تاریخ: 1393/01/16 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra