eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
10.6هزار دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 ملزومات پژوهش 🔸 چند نكته است كه برای پژوهشگر و محقق لازم است كه اگر آن نكات ملحوظ باشد، وقتی پژوهشگر و محقق ساخته شد، آن‌گاه و تحقیق هم خود به خود ساخته می شود. 1️⃣ نكته اول این است كه همه ما یك داریم، آن انسان كامل است كه می‌ تواند مظهر اسمای حسنای الهی باشد و همه چیز را به «اذن الله» بدانند، وگرنه ما بر اساس ﴿وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾[1] هر كدام با یك ظرفیت خاصی خلق شدیم. 2️⃣ مطلب دوم آن است كه این جریان «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»[2] یا «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ»[3] این گذشته از این كه صبغه انشایی و دعا دارد، صبغه إخباری هم دارد. خدا كسی را رحمت می ‌كند و عنایت خاص الهی شامل كسی می ‌شود كه بفهمد برای چه شده است! نه آن هدف كلی كه ﴿مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ﴾،[4] نه خیر! [اینکه] این آقا برای چه خلق شده است؟ اینها اصلاً برای كار خلق شده یا برای كار ؟ [اگر خلقت او برای] كار علمی هست، رشته ‌اش چه است و تا چه حد است؟ این «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ». 2️⃣ مطلب سوم همان است كه در كتاب های اصولی ملاحظه فرمودید که اگر كسی خود را با كالاهای بی خود پُر كند، از آن كالای اصلی می ‌ماند؛ برای این است كه می‌ گویند اگر درختی را شما با آب شور تغذیه كردید بعد بخواهید با آب شیرین این را بپرورانید نمی‌ شود، این یك مقدار آب خواست به او دادید و خشك هم شد. 🔸 قصه خواندن، حرف های گوش دادن، حرف های زدن، حرف های غیر علمی گوش دادن و حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن، این مثل یك كودكی است كه با پفك معده ‌اش را پر كرده است، این دیگر در موقع غذا، غذا نمی‌ خورد! یك آدمی كه دهان باز می ‌كند و حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می ‌كند و حرف غیر علمی گوش می‌ دهد، او با پفك مغزش را پر كرده است، این دیگر نمی شود! مرحوم می‌ گوید كه من تعهد كرده‌ ام كه دیگر قصه نخوانم![5] خب آدم وقتی قصه بخواند، افسانه ‌ای درمی ‌آید! یك فقیه اگر بخواهد با قصه مغزش را پر كند دیگر فقیه نمی ‌شود؛ [همچنین] یك اصولی، یك حكیم یا مفسر. بنابراین ما وقتی در یك رشته ‌ای داریم كار می ‌كنیم باید بدانیم كه با پفك مغز را پر نكنیم، این دیگر یقیناً ملا نمی شود. این [شخص] مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است با حرف های علمی آشناست، همین كه پایش از این جا رفته بیرون با امور دیگر؛ این مغز، مغز محقق و نیست! 4️⃣ مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند كه محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه ‌ای دریافت بكند و برود، اما مراكز علمی این ‌چنین نیست؛ را به همراه می ‌برد و آن پوسته ‌اش را برای مؤسسه می‌ گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش ‌بافی و ظرف سازی و صنایع كار می‌ كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد یك پوسته ‌اش نصیب او می‌ شود؛ یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، [در] مراكز تحقیقی كه علم است [را] به همراه می ‌برد و چهار صفحه نوشته شده و نگارش شده و قلم زده را به مؤسسه می ‌دهد، اینكه علم نیست! بعد باید بیاید بالا و علم بشود، آنچه كه است را به همراه می ‌برد. 🔸 برای اینكه آنچه را [که محقق] به همراه می ‌برد بارور بشود، آن بیان لطیف مرحوم ابن ادریس در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد؛ ابن ادریس در مقدمه سرائر همان جلد اولش هست كه بزرگانی قبل از من این چنین بودند كه «غبرت أربعین سنة ما قلت و لا بت إلا و الكتاب موضوع على صدری»،[6] این «ما قلت و لا بت» یعنی هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه با خوابیدم، كتاب روی سینه‌ ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می ‌خواستم بیتوته كنم به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و با خوابیدم؛ آن وقت این می ‌شود ابن ادریس و این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند و نه پیغمبر! [1]. سوره نوح, آیه14. [2]. مصباح الشریعة، ص13؛ متشابه القرآن و مختلفه(لابن شهر آشوب)، ج‏1، ص44. [3]. عیون الحكم و المواعظ، ص261؛ «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ امْرَأً عَرَفَ‏ قَدْرَهُ وَ لَمْ یتَعَدَّ طَوْرَهُ». [4]. سوره ذاریات, آیه56. [5]. تسع رسائل فى الحكمة و الطبیعیات، ص142؛ (الرسالة الثامنة فی العهد). [6]. السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج1، ص43. 📚 دیدار جمعی از پژوهشگران با حضرت استاد تاریخ: 1384 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
مراتب بهشتیان
🔹 ﴿إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْیوْمَ فی‏ شُغُلٍ فاكِهُونَ﴾؛ وقتی محاسبه انجام شد و پرهیزكاران، اصحاب بهشت شدند، سرگرم لذّت ‌هایی می شوند كه آنهاست. «فاكِه»؛ یعنی مشغول گفتگو و گفتمانِ لذّت ‌بخش اند و از دیدار یكدیگر لذّت می‌ برند. البته این برای اوساط از اهل ایمان است؛ اما اوحدی از اهل ایمان, بهشت را می ‌دانند نه و به این فكرند كه وارد بهشت شوند و از آن به بعد با مقصود خودشان ملاقات كنند. 🔹 الان مثلاً اینهایی كه به می ‌روند یا برای (علیهم السلام) می‌ روند، اینها یك ره ‌توشه تهیه می ‌كنند كه بروند حضرت را زیارت كنند و كارشان همین است؛ اما از حضرت چه چیزی بخواهند، چطور بخواهند، چه علمی بخواهند، چه معرفتی بخواهند، چه درجه‌ ای بخواهند، كاری با این چیزها ندارند؛ اینها تا مشهد یا سایر حرم های مقدس می ‌روند كه مقصد اینهاست، همان دور ضریح گشتن و زیارتنامه خواندن كارِ اینهاست. در بهشت هم همین ‌طور است؛ خیلی ‌ها بهشت را برای ﴿شُغُلٍ فاكِهُونَ﴾ می‌خواهند ولی حالا «لقاء الله» را طلب كنند، بخواهند كلام الهی را بشنوند, اینها مقصود اوحدی اهل بهشت است؛ اما اكثری اهل بهشت مقصود ندارند، مقصد دارند یعنی می‌خواهند بروند به بهشت و ﴿فی‏ شُغُلٍ فاكِهُونَ﴾ باشند، همین! لذا گاهی برخی سؤال می ‌كنند که ما آن‌جا خسته نمی ‌شویم! در حالی كه آن جا عالَمی است كه خستگی ندارد، خواب ندارد، اینها همیشه «یقظان»‌ هستند و همیشه لذّت می ‌برند؛ همیشه از نوشیدنِ كوثر، بدون رنجِ عطش لذّت می ‌برند و همیشه از خوردن فواكه بهشت، بدون رنج گرسنگی لذّت می برند. 📚 سوره یس جلسه 16 تاریخ: 1392/11/06 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
دنیا را مذمت کردن برهان علمی ندارد / هر کس به جایی رسیده از درست رفتاری، درست گفتاری و درست کرداری خود در دنیا بوده است 🔸
پایگاه اطلاع رسانی اسراء: 
جلسه درس اخلاق هفتگی آیت الله العظمی جوادی آملی روز چهارشنبه در محل مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار گردید. 🔸 در کلمه 131 وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) آمده است که در آن کلمه وجود مبارک حضرت فرمودند که یک عده ای دنیا را مذمت می کنند و من درباره دنیا و احکام و حِکَم دنیا باید با شما سخن بگویم... . آیا دنیا را مذمت می کنی در حالی که تو به دنیا مغرور شدی و از مواعظ دنیا بهره ای نبردی. 🔸 حرف محققانه آن است که زمان و مکان ظرف هستند، یک؛ ظرف فقط منتظر است که شما در چه مظروفی کار می کنید؟ آن نحس و سعد حساب عالمانه و محققانه خاص خودش را دارد که آن هم در روایات آمده است. 🔸 پس روزگار از آن جهت که ظرف است مشکلی ندارد و از آن جهت هم که ظرف است خیلی نباید از آن با جلال و شکوه یاد کرد؛ لذا نمی توان گفت آخرت جای بدی است، نخیر، آخرت جای بدی نیست، خود آدم است... . 🔸 هر کس از این دنیا می تواند ره توشه برای آخرت بگیرد اینجا مرکز درآمد و اقتصاد است، چون هر کس به جایی رسیده است از و و خود در دنیا به آنجا رسیده است. «وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا» امیرالمونین فرمود: این زاد و توشه را از همین جا باید گرفت. 🔸 هر کسی کار خیر کرد به شهادت رسید یا جانباز شد به نظام خدمت کرد به انقلاب خدمت کرد به جنگ خدمت کرد نتیجه خودش را می بیند. به مراکز علمی خدمت کرد، فرهنگی خدمت کرد، خدماتی ارائه کرد، به خودش خدمت می کند. خدمت، علم، معارف در دنیا ظرف است برای همان ها و ظرف خوبی هم هست برای آنها. 🔸 دنیا از آن جهت که مخلوق ذات اقدس الهی است، مورد احترام است. آخرت از آن جهت که مخلوق است، مورد احترام است. انسان باید تمام تلاش و کوشش را بکند، یک؛ بیراهه نرود، دو: راه کسی را نبندد. ↙️ مطالعه کامل: https://news.esra.ir/fa/w/2588375 📚 درس اخلاق تاریخ: 1403/02/05 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra