eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.2هزار دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
1.9هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 عزم و جزم 🔹 ما یک سلسله مسئول و متولّی و نیرو داریم که متولّی اندیشه اند که کار حوزه و دانشگاه با همین پیش می رود؛ درس است، بحث است، سخن است، استدلال است، فهمیدن است و اینها. یک سلسله شئون و متولّی هایی داریم که مربوط به کار هستند، نه مربوط به فهم؛ انگیزه را اینها به عهده دارند نه اندیشه را. برابر تقسیم چهارگانه بدنی، در درون ما هم انسان ها به این چهار گروه تقسیم می شوند: 🔹 گروه اول کسانی اند که اندیشه خوب دارند، خوب می فهمند؛ انگیزه خوب دارند، هم مسئول درک آنها سالم است و هم مسئول کارشان سالم است، اینها عالم باعمل اند، خوب می فهمند، خوب هم عمل می کنند؛ نه بیراهه می روند و نه راه کسی را می بندند. به دنبال بازی نیستند! نه خودشان در بازی هستند و نه کسی می تواند آنها را به بازی بگیرد؛ او می شود «عالم عادل». 🔹 گروه دوم کسانی اند که مشکل علمی ندارند؛ خوب درس می گویند، خوب سخنرانی می کنند، خوب کتاب می نویسند، خوب کتاب می خوانند، خوب مقاله می نویسند، خوب رساله می نویسند؛ امّا مشکل عملی دارند که می شوند «عالم فاسق». اگر کسی بیراهه رفت، شما چه کاری با او می خواهید بکنید؟ می خواهید آیه بخوانید؟ این که خودش آیه گفته و نوشته و تفسیر کرده است! او مثل همان کسی است که ویلچری است، مار و عقرب را می بیند، ولی شما مدام به او عینک می دهی، ذرّه بین می دهی، تلسکوب و میکروسکوب می دهی، او که مشکل دید ندارد، بلکه مشکل رفتن دارد. تا معلوم نشود که درون ما چیست، کار را چه کسی به عهده دارد، می شود موعظه و موعظه هم که علم نیست. «اخلاق» زیر مجموع فلسفه است؛ علم هست و برهان هست و دقیق هست؛ موضوع دارد، محمول دارد، برهان دارد، باید او را معالجه کرد راه علاج آن هم گفتن نیست. الآن اینها که معتادند شما مدام آنها را نصیحت می کنید، در حالی که هر شب با یک تکه کارتن در کنار جدول می خوابد، چه چیزی می خواهی به او بگویی؟! بگویی که عاقبت این کار بد است، خطر دارد، ضرر دارد؟! او اصلاً در خطر دارد زندگی می کند! او که مشکل علمی ندارد، شما مدام دارید نصیحت می کنید؟! آن دستگاه تصمیم و عزم، فلج است. 🔹 ما یک عزم داریم، یک جزم داریم و بین عزم و جزم به اندازه آسمان و زمین فاصله است؛ عزم یک متولّی دارد، جزم یک متولّی دیگر دارد، اراده و عزم و نیت و اخلاص یک سلسله امور خاص خودشان را دارند. تصوّر و تصدیق و جزم و برهان و قیاس و استدلال یک متولّی مخصوص دارند. ما را که می گویند مراقب باشید، مراقب چه باشیم؟ تا ندانیم که کجای ما درد می کند، مراقبت از چه داشته باشیم؟ اگر یک وقتی در درون خود یک مشکلی احساس کردیم، باید بدانیم که کدام پیچ وجود ما شُل شده؟ ما کدام مشکل را داریم تا باید مراقب باشیم؟ 🔹 این بیان نورانی امام عسکری (سلام الله علیه) که فرمود: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»[1] که از غرر روایات اهل بیت (علیهم السلام) است، فرمود انسان باید به مقصد برسد و مقصد او هم «لقاء الله» است و این مقصد یک ره توشه می خواهد که زاد است که در سوره «بقره» مشخص فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾[2] این زاد همان تقواست؛ امّا این راهی طولانی را پیاده رفتن سخت است، فرمود حالا که شما یک زاد و توشه ای همراه خود دارید، اما مَرکب می خواهید و آن مَرکب نماز شب است: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ» که به صورت حصر ذکر فرمود، «لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»؛ «امتطئ» باب افتعال، «امتطئ»؛ یعنی «أخذ المطیه» مطیه؛ یعنی مَرکَب راهوار.[3] فرمود نماز شب یک مَرکَب راهواری است! کنار آن سجاده چهارتا قطره اشکی که انسان می ریزد، کارساز است؛ می داند که نه بیراهه باید برود و نه راه کسی را ببندد؛ نه خودش اهل بازی باشد و نه کسی بتواند او را بازی بگیرد. فرمود بدون مَرکَب این راه طولانی را چگونه می خواهی بروی؟! «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل». [1] . بحار الانوار(ط ـ بیروت)، ج75 ،ص380. [2] . سوره بقره، آیه197. [3] . مصباح المنیر، ج2، ص575. 📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 33 تاریخ: 1394/10/02 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 آیت الله شیخ محمد تقی آملی 🔹 وقتی خواستم از حوزه علمیه تهران به قم مشرف بشوم، رفتم خدمت استادمان مرحوم آقای شیخ محمد تقی آملی، گرچه همه اساتید حشرشان با انبیا و اولیای الهی باشد، اما خب بعضی از اینها یك خصیصه ‌ای داشتند كه در دیگران آنها را كمتر دیدیم. ایشان گذشته از اینكه مرحوم آقای نائینی (رضوان الله علیه) در تقریظ مكاسبشان كه تقریراتشان چاپ شده فرموده «صفوة المجتهدین العظام»، حالا این‌گونه از مقامات علمی در دیگران هم بود و هست، اما آن محضر قاضی دیدن و با عالم های دیگر رابطه داشتن و شاگرد رؤیاهای صادق بودن و آن خاطره شیرینی كه در همین شیخان دید، فرمود به اینكه من یك روز عاشورایی بود، خسته بودم آمدم آن جا بعد از زیارت رفتم قبرستان شیخان فاتحه خواندم، دیدم این مؤمنین روی قبور نشستند؛ این طور آدمها خلاصه كم ‌اند، همان حالی كه وجود مبارك حضرت امیر بعد از اینكه به كوفه بر می ‌گشت فرمود دیدم اینها روی قبور خودشان نشسته ‌اند و منتظر طلب مغفرت من‌ هستند.[1] 🔹 «گفت آنک یافت می ‌نشود آنم آرزوست»،[2] از آدم كاسب اینها برنمی‌آید! از كسی كه دنبال نخود سیاه و نان و نام است، اینها بر نمی ‌آید؛ ولی این حیف است! آدمی كه می‌ تواند با این خاندان رابطه داشته باشد، خودش را مفت از دست بدهد هدر رفته است. این علم ها، ممكن است خدای ناكرده یك وقتی به جایی برسد ﴿وَ مِنْكُمْ مَنْ یرَدُّ إِلیٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیلا یعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیئًا﴾[3] این هم نكره در سیاق نفی است، این هم همه چیز را از دست آدم می ‌گیرند، این حیف است! آدم عمری زحمت بكشد با دست خالی برود، مرحوم آقا شیخ محمد تقی از این سنخ آدم ها بود. 🔹 این را عرض می ‌كنم تا معلوم بشود كه وقتی می‌ خواستم از ایشان خداحافظی كنم و بروم قم به من چه گفت، دو بار در عالم رؤیا دو حادثه برای ایشان پیش آمد، فرمود من یك وقتی دیدم دشمنی سخت و مهاجم به من حمله كرد، من هیچ چاره ای نداشتم، دیدم جانم در خطر است دستش را گاز گرفتم كه از دستش نجات پیدا كنم، از شدت درد بیدار شدم دیدم دستم در دهان خودم است، به من گفتند آقا مواظب باش در این عالم هیچ كسی با تو كار ندارد، مگر خودت! «أَعْدَى عَدُوِّكَ نَفْسُكَ‏ الَّتِی‏ بَینَ‏ جَنْبَیكَ»،[4] كسی كاری با ما ندارد! این همه آسمان و زمین را خدا مسخّر كرده برای ما، همه فرشته‌ها را گفت در برابر انسانیت خضوع كنید! 🔹 بار دیگر مرحوم آقای شیخ محمد تقی آملی (رضوان الله علیه) گفت كه در عالم رؤیا دیدم دشمنی به من حمله كرده، من هیچ چاره نداشتم دست آوردم به چشم او كه آسیبی به چشمش برسانم، از شدت درد بیدار شدم دیدم دستم در چشم خودم است، آن جا هم به من گفتند مواظب باش كسی كاری به تو ندارد، این خودتی! به دنبال چه می‌گردی؟ به دنبال نخود سیاه می ‌گردی؟! می‌خواهی دین و آخرتت را یكجا هدر بدهی؟ دنبال چه می‌گردی؟! این آقا شیخ محمد تقی آملی وقتی از ایشان رفتم خداحافظی بكنم كه من می‌ خواهم بروم قم و اجازه بگیرم، فرمود برو! آن جا كریمه اهل بیت است، فرمود این قبر، قبر عادی نیست، بزرگان آن جا دفن ‌اند، مراجع آن جا دفن ‌اند، حكما، علما، فقها و اصولیون آن جا دفن ‌اند، آن جا قبر دختر موسی ‌بن ‌جعفر است، این قبر منشأ هزارها بركت است. [1]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، حکمت130. [2]. دیوان شمس، غزل441. [3]. سوره حج، آیه5. [4]. مجموعة ورام، ج1، ص57. 📚 سخنرانی در کنگره بزرگداشت حضرت معصومه (سلام الله علیها) تاریخ: 1385/02/16 🆔 @a_javadiamoli_esra
🔸 میلاد حضرت (سلام الله علیها) تبریک و تهنیت باد. 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 زیارت مأثور 🔸 زیارتی كه برای معصوم‌ زادگان و امامزاد‌گان آمده است دو قسم است؛ بعضی از معصوم زادگان و امام زادگان زیارت خاصی ندارند، علما و بزرگان برای زیارت آنها جمله ‌هایی را انشاء می ‌كنند، نظیر آنچه كه برای حضرت عبد‌العظیم ‌حسنی (سلام الله علیه) هست كه بعضی از علما زیارتنامه او را تدوین كردند، اصل زیارت آن حضرت كه ثواب دارد از معصومین رسیده است، امّا وجود مبارك حضرت عبد‌العظیم‌ (سلام الله علیه) را چگونه زیارت بكنیم این زیارتنامه ‌ها تدوین شدهٴ بعضی از علمای بزرگ است، لكن دربارهٴ فاطمهٴ معصومه (سلام الله علیها) زیارتش را از امام هشتم نقل كردند. 🔸 یكی از محدّثین بزرگ قم كه توفیق تشرّف محضر امام زمانش وجود مبارك امام رضا (سلام الله علیه) را پیدا كرد، نقل كرد كه وجود مبارك امام رضا به من فرمود، یعنی به همین سعد اشعری كه از قمیون بزرگوار است فرمود «یا سعد» قبری از ما در خاك شماست، عرض كرد منظور قبر كریمهٴ اهل ‌بیت فاطمهٴ معصومه (سلام الله علیها) است؟ فرمود آری، بعد فرمود شما آن بزرگوار را با این وضع زیارت بكنید؛ این زیارتنامه ‌ای كه در كتب زیارات و ادعیه‌ ها آمده است این جزء منشآت وجود مبارك امام هشتم (سلام الله علیه) است كه امام رضا (علیه السلام) فرمود وقتی خواستید فاطمهٴ معصومه (سلام الله علیها) را زیارت كنید این ‌چنین بگویید. 🔸 از این زیارت چند نكته بر می ‌آید: اوّلین نكته آن است كه وجود مبارك كریمه اهل ‌بیت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) در سلسله جلیله انبیا و اولیا قرار دارد؛ یعنی وقتی انبیا (علیهم السلام) سلسله ‌شان به پایان رسید، اولیای الهی یعنی ائمّهٴ معصومین سلسله‌ شان به پایان رسید، نوبت به شاگردان ممتاز ائمّه رسید و نوبت به اصحاب خاص ائمّه رسید، می ‌بینید وجود مبارك فاطمهٴ معصومه (سلام الله علیها) به‌عنوان یكی از شاگردان نمونه ائمه (علیهم السلام) است و یكی از اصحاب خاص ائمّه (علیهم السلام) مطرح است و وارث همان معارف است؛ منتها نبوّت برای انبیا است، امامت برای ائمّه (علیهم السلام) است، این كریمهٴ اهل‌بیت طهارت را، معرفت را، زهد و عبادت را، علم و عقل و سائر ملكات نفسانی را در اثر شاگردی ائمّه (علیهم السلام) و صحابت ائمّه (علیهم السلام) به دست آورده است. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1378/05/02 🆔 @a_javadiamoli_esra
تبیین شاخصه های وجودی و عظمت مقام حضرت معصومه(س) سرّ اينکه وجود مبارک امام هشتم و امام نهم(سلام الله عليهما(فرمودند، هر کس کريمهٴ اهل‌بيت فاطمهٴ معصومه (سلام الله عليها) را زيارت کند بهشت براي او است، بدین خاطر است که او اهل ولايت است، اگر کسي پيوند ولايي با دودمان عصمت و طهارت داشته باشد، مي‌کوشد که رايحهٴ ولايت و طعم ولايت در هستي او پديد آيد و خود جزء اولياي الهي بشود، اگر کسي جزء اولياي خدا و «وليّ‌الله» شد، در آن صورت بهشت مشتاق او است. news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
✳️دهه کرامت یعنی نشر فرشته خویی اگر این هفته یا این دهه، دهه کرامت است؛ یعنی نشر فرشته‌خویی. فرشته آن است که نه بی‌راهه می‌رود و نه راه کسی را می‌بندد و خدا ما را برای اینکه فرشته‌خوی بشویم، خلق کرد. فرمود شما باید کریمانه زندگی کنید و کریمانه به سر ببرید. کریم نه بی‌راهه می‌رود و نه راه کسی را می‌بندد. در بیانات نورانی قرآن کریم که ما را به کرامت ستود، فرمود فرشته اصلاً برای شما خلق شده است، در خدمت شما هستند، اینها کرام کریم هستند: ﴿إِنَّ عَلَیكُمْ لَحافِظینَ ٭ كِراماً كاتِبینَ﴾؛ ما کرامت را در حرم امن شما قرار دادیم تا شما کریم بشوید. این راه، راه اصلی ماست و اگر کسی فرشته نشد، محروم است، اصلاً حرام را حرام گفتند، برای اینکه انسان را از کرامت محروم می‌کند. 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 اربعین کلیمی 🔹 در همه زمان و زمین فرصت برای كریم شدن هست، مخصوصاً این چهار ماه؛ یعنی ذیقعده و ذیحجه و محرم که سه ماه متصل ‌اند و ماه رجب كه ماه منفصل است، اینها «اشهر حُرُم‌» اند، ماه‌ های حرام اند و در ماه‌ های حرام، كارهای خیر ثوابش دو چندان است و ـ خدای ناكرده ـ گناه كیفرش دو چندان است. اینكه می ‌بینید دیه و تعزیرات در ماه حرام بیشتر از ماه‌ های دیگر است برای همین جهت است. در ذیقعده انسان این فرصت را دارد كه از اوّل ذیقعده تا دهم ذیحجه این اربعین كلیمی را بگیرد، همین اربعین كلیمی كه «مَن أَصبَحَ للهِ أَربَعِینَ».[1] 🔹 به ما چقدر سفارش كردند كه همه درس ‌ها در حوزه و دانشگاه نیست، بخش مهمّ این درس ‌ها در مسجد و حسینیه است. فرمود انسان بالأخره باید این بوستان, این درختان و اشجار و این باغی را كه درست كرده آبیاری كند؛ حالا آبش یا از چشمه است كه از درون همین باغ می‌ جوشد یا از بیرون، جدول ‌كشی و نهر درست كردن است كه این درخت‌ ها را سیراب می ‌كند. آنها كه در حوزه و دانشگاه ‌اند، مثل كسانی هستند كه كشاورزی و باغداری دارند، ولی از راه نهر از بیرون آب می ‌آورند. آنها كه اهل دل و اهل معنا و اهل نماز شب ‌اند، كسانی ‌اند كه از درونشان چشمه می ‌جوشد؛ به هر حال دو تا راه دارد ﴿لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أو أَلْقَی السَّمْعَ وَ هُوَ شَهید﴾[2] این دو راه را قرآن کریم به عنوان «مانعة الخلو» بیان کرده. فرمود انسان یا باید مثل انبیا و اولیا و شاگردان اینها باشد، چشمه از درون بجوشد یا با اینها رابطه داشته باشد و نهری از این چشمه به درون منزل خود بیاورد؛ نه آن باشد نه این، می‌ خشكد! هر دو جمعش ممكن است، ولی «مانعة الخلو» است. فرمود: ﴿لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ﴾؛ یا باید دل داشته باشی یا باید گوش! 🔹 اینكه فرمودند اربعین كلیمی و چلّه بگیرید: هم «مَن أَصبَحَ» آمده، هم «مَنْ أَخْلَصَ‏»[3] آمده برای همین است كه هیچ كس نمی ‌تواند بگوید حالا من دستم از حوزه یا دانشگاه كوتاه شد. این ‌قدر روابط علمی بین قلب بشر با خالق قلب و «مقلّب ‌القلوب» هست كه ده ‌ها مسئله ممكن است در قلب انسان القاء بشود! [1]. ملاذ الاخیار فی فهم تهذیب الأخبار، ج14،ص 346. [2]. سوره ق، آیه37. [3]. جامع الأخبار (للشعیری)، ص94؛ «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ‏ أَرْبَعِینَ‏ صَبَاحاً ظَهَرَتْ ینَابِیعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ». 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/04/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 عقل عملی 🔹 از فهم و از عقل نظر، یعنی عقل حوزه و دانشگاه هیچ كار عملی نباید توقّع داشت؛ این می ‌فهمد, خوب سخنرانی می ‌كند, خوب درس می ‌گوید, خوب كتاب می ‌نویسد، بله! اما كار برای عقل عملی است كه «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اكْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ»،[1] او اگر فلج شد انسان چه كار می‌ تواند بكند؟! اشكال به این آقا کنیم تو كه می‌ دانستی! تو كه آیه را تفسیر كردی! چرا خلاف می‌كنی؟! اشكال وارد نیست! برای اینكه فهم كه مشكل را حل نمی ‌كند، فهم چراغ است بله چراغ خوبی است، ولی اگر كسی پایش فلج و لغزان است نورافكن قوی هم دستش است، شما چه اعتراضی دارید بكنید بگویید مگر شما چراغ نداشتید، بله چراغ داشتیم ولی چشم كه راه نمی‌ رود، این پا باید راه برود که بسته است. «كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِیرٍ»،[2] این بیان نورانی حضرت امیر ناظر به این است این كه باید كار بكند بسته است، این كه باید بفهمد ورّاجی می‌ كند. 🔹 شما حرف می ‌زنید بله, چشم شما قوی است، گاهی ممكن است دوربین داشته باشید, عینك داشته باشید, تلسكوپ داشته باشید, میكرسكوپ داشته باشید ریز و دور و درشت و نزدیك همه را ببینید، اما چشم از مار و عقرب فرار نمی ‌كند، دست و پا را باید آزاد كرد! این زنجیری كه قرآن كریم گفت: ﴿جَعَلْنَا مِن بَینِ إِیدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً﴾[3] از این آیات، وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) بهره گرفته گفته «كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِیرٍ». هوا با عقل نظری كه كار ندارد، هوا مربوط به عمل است، هوس مربوط به عمل است اینها آمدند عقل عملی را زنجیر كردند. 🔹 این معتادها چرا حرف آدم را گوش نمی‌ دهند؟! شما می‌ خواهید نصیحت كنید؟ او كه هر شب با كارتن و جدول مأنوس است، از همه بیشتر او خطر را می ‌فهمد، شما می‌ خواهید نصیحت كنید و بگویید عاقبتت بد است؟! او آواره است و جدول خواب و کارتن خواب است! پس خطر را بیش از همه و پیش از همه او بلد است. تصمیم, عزم, كاملاً مرزش از استدلال و جزم جداست. جزم, استدلال, قیاس, برهان، اینها برای عقل نظری است كه به منزله چشم جان است؛ عزم, اراده, نیت و باور برای عقل عملی است كه به منزله دست و پای جان ‌اند، این دست و پا فلج است! این بیان نورانی سوره «اعراف» این بود كه پیامبران آمدند دست و پای مردم را باز كنند ﴿وَیضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلاَلَ الَّتِی كَانَتْ عَلَیهِمْ﴾[4] این شخص مشكل علمی ندارد این شخص آن نیرویی كه ـ عزم یعنی عزم, جزم یعنی جزم ـ باید اراده كند, نیت كند, اخلاص كند, تصمیم بگیرد این فلج است باید این را درمان كرد با نصیحت كه این درمان نمی ‌شود! 🔹 این شخص مواظب است كه دست و بال او را نبندند، این علم برای همین است؛ اما اگر قدری مسامحه كرد اول مكروهات, بعد معصیت صغیره, بعد معصیت كبیره وقتی فلج شد «رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ». اینکه ما این كلمات را می‌بوسیم, روایات را روی سر می ‌گذاریم به همین جهت است، این بیان نورانی حضرت امیر است «رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لاَ ینْفَعُهُ»؛[5] خیلی از علما هستند كه كُشته جهل ‌اند، این جهل در مقابل عقل عملی است، نه در مقابل علم. [1] . الکافی(ط ـ اسلامی)، ج1، ص11 [2] . نهج البلاغه، حکمت211. [3] . سوره یس، آیه9. [4] . سوره اعراف، آیه157. [5]. نهج البلاغه, حکمت107. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه یس ـ جلسه 6 تاریخ: 1392/10/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 تولید علم 🔹 ما یک محقق داریم و یک دلال؛ آن که حرف دیگران را نقل می ‌کند و تحویل شاگرد می ‌دهد او دلال علم است، او که تولید نکرده است! اگر بخواهید عالم باشید و اگر آن حرمت علمی عالمان را ببرید، باید بفهمید که چه آوردید! نه بفهمی چه چیزی دیگران بار کردند! بین دلالِ علم و بین فقیه فرق است، بین دلال علم و حکیم فرق است، بین دلال علم و متکلم فرق است، بین دلال علم و مفسّر فرق است. حضرت خدیجه (سلام الله علیها) در عصر دلالی محقق بود، او موحّد بود، او قبل از اینکه وجود مبارک حضرت به مقام بعثت برسد، موحّدانه خدا را عبادت می ‌کرد، هرگز نمی‌ گفت: ﴿إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلی‏ أُمَّة﴾،[1] هرگز نمی ‌گفت: ﴿ما سَمِعْنا﴾، اگر می ‌گفت: ﴿آبائِنَا﴾؛[2] یعنی ابراهیم و اسماعیل و یعقوب و اسحاق، این ارزش ندارد كه ما چنین مادری را بشناسیم؟! ما فرزند این مادر هستیم. 🔹 وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) فرمود شما اگر بخواهید عالمانه زندگی کنید، دو طرف بسته است؛ هم ورود ممنوع است و هم خروج ممنوع است. بخواهید سر تکان بدهید، بالا ببرید و نفی کنید، باید برهان دستت باشد؛ بخواهید سر خم کنید، تصدیق کنید و فتوا بدهید، باید برهان دستت باشد. این از غرر روایات امام صادق (سلام الله علیه) که مرحوم کلینی نقل کرد فرمود: «إِنَّ اللَّهَ (سُبْحَانَهُ وَ تَعَالی) «حَصَّنَ»،[3] «حَضَّ»،[4] «خَصَّ»، به سه نسخه «عِبَادَهُ بِآیتَینِ مِنْ كِتَابِهِ»؛[5] فرمود ذات أقدس الهی راه را باز نگذاشت که هر طوری بخواهی حرف بزنی، هر طوری بخواهی بنویسی، هر جایی بخواهی بروی، دو طرف بسته است، کجا می‌ خواهی بروی؟! اگر بخواهی تصدیق کنی، باید برهان دستت باشد، نه دلال باشی! اگر بخواهی تکذیب کنی، باید برهان دستت باشد، نه دلال باشی، نه چون «گفتند»، چون «می‌ گویم»! 🔹 «إِنَّ اللَّهَ (سُبْحَانَهُ وَ تَعَالی) حَصَّنَ عِبَادَهُ بِآیتَینِ مِنْ كِتَابِهِ أو خَصَّ أو حَضَّ»، فرمود دو قلعه و دژ است، هر دو هم دژبان دارند، دو طرف «حصن» است، بسته است، کجا می ‌خواهی بروی؟! می‌ خواهی تصدیق کنی، چیزی را بگویی «آری»، باید برهان دستت باشد، ﴿عَلَی اللَّهِ إِلاَّ الْحَق﴾،[6] بخواهی تکذیب کنی و چیزی را نفی کنی، باید برهان دستت باشد، چون ذات أقدس الهی فرمود: ﴿بَلْ كَذَّبُوا بِما لَمْ یحیطُوا بِعِلْمِه﴾،[7] این اوصاف کفار است، کافر نه برهان دستش است که با این وضع سر پایین می ‌آورد و می ‌گوید «آری»، نه برهان دستش است که سر بالا می‌ آورد و می ‌گوید «نه». مؤمن دو طرفش بسته است، بخواهد تصدیق کند، یک حصنی، یک قلعه‌ای است، یک دژبانی دارد و آن دژبان این آیه است، ﴿إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ﴾،[8] این ﴿مَسْؤُلا﴾، همین است، این ﴿عَلَی اللَّهِ إِلاَّ الْحَق﴾، همین است. بخواهی تکذیب کنی و بگویی نه! باید برهان دستت باشد، وگرنه مشمول آن كریمه هستی، ﴿بَلْ كَذَّبُوا بِما لَم﴾ هر دو در وصف کفار است: ﴿بَلْ كَذَّبُوا بِما لَمْ یحیطُوا بِعِلْمِه﴾. 🔹 این عصر، عصر جاهلیت است که فرهنگ، فرهنگ تقلید است، دلالی است، نه تحقیق و نه استدلال! در چنین عصری خدیجه کبریٰ عالمه، عابده، زاهده، موحده‌ ای بود، مادرمان این است. ما فخر می ‌کنیم که چنین مادری داریم! [1]. سوره زخرف، آیه22. [2]. سوره مؤمنون، آیه24. [3]. بحار الأنوار(ط ـ بیروت)، ج2، ص186. [4]. صافی در شرح کافی(مولی خلیل قزوینی)، ج1، ص340. [5]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص43. [6]. سوره نساء، آیه171. [7]. سوره یونس، آیه39. [8]. سوره اسراء، آیه36. 📚 سخنرانی در همایش ملی صدف کوثر تاریخ: 1395/10/02 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 علم به تکلیف 🔹 همه بیانات ائمه شیرین است، فرمودند: «اخْوُكَ مَنْ صَدَّقَكَ لاَ مَنْ صَدَقَكَ‏»؛[1] برادر تو كسی است كه حرف راست به تو بزند، نه حرفت را تصدیق كند! «صَدیقُك‏ مَنْ‏ صَدَقَك‏ لَا مَنْ‏ صَدَّقَكَ‏»؛[2] بیان امام هشتم این است که فرمود: «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه‏»،[3] حضرت نفرمود عقلِ هر كسی دوست اوست، فرمود دوست هر كسی عقل اوست؛ این تقدیم خبر بر مبتدا برای افاده حصر است؛ یعنی انسان در عالم یك دوست دارد و آن عقل اوست، همین! «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه‏»، نه «عقل كلّ امریء صدیقه». نفرمود عقل هر كسی دوست اوست، فرمود انسان یك دوست دارد، آ‌ن فهمِ اوست. «صَدیقُك‏ مَنْ‏ صَدَقَك‏‏». 🔹 كمتر قاضی بود كه بی‌ راهه برود و رسوا نشود، حواستان جمع باشد! حالا آ‌ن وقتی كه ما بودیم تا الآن، ذرّه ‌ای بی راهه رفتن و با خون شهدا مبارزه كردن، مساوی صد درصد با رسوایی است؛ این را ما دیدیم و می ‌بینیم! ممكن نیست كسی ذرّه ‌ای با خون شهدا بازی كند و رسوا نشود: ﴿خِزْی فِی الدُّنْیا﴾[4] خِزی همان رسوایی است. 🔹 اما ناله اثر دارد, گریه اثر دارد, توسل اثر دارد, برگشتن اثر دارد، تا آن مقداری كه مقدور ماست؛ ولی مقدور ما نیست كه دیگر از ما نخواستند. آن مقداری كه مقدور ماست انجام بدهیم، بقیه را خودش تأمین می ‌كند، وعده داد من از تو بیشتر از این نمی‌ خواهم! [5] اینکه تمام بكند، تتمیم بكند و بقیه را اضافه بكند، یعنی همین! بیش از مقداری كه مقدور ماست از ما نخواستند؛ اما باید بدانیم كه تكلیف ما چیست. [1]. أمثال و حكم، دهخدا، ج‏1، ص137. [2]. الغارات (ط ـ الحدیثة)، ج‏2، ص712. [3]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص11. [4]. سوره مائده، آیه33. [5]. سوره بقره، آیه286. 📚 دیدار حجت الاسلام رئیسی با حضرت استاد تاریخ: 1398/05/04 🆔 @a_javadiamoli_esra