eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
11هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
1.6هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 روز بیست و هشتم ماه 1442 🔹 بالاترین مخلوق 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 بالاترین مخلوق 🔹 موجودی در بین مخلوق ‎ها نه تنها از انسان بالاتر خلق نشد، بلکه همتای انسان هم چیزی خلق نشد. فرمود ما انسان را خلق کردیم، او را از نطفه آفریدیم، تطوّراتی را برای او در نظر گرفتیم، [همچنین] آن بخش ‎های نهایی او که ﴿وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی﴾[1] در آن مطرح است؛ آن وقت انسان این مراحل طولانی را که پشت ‎سر گذاشت و هم ‎اکنون دارد، در هر بخشی با موجودی از موجودات شریک است؛ در بخش جسم با اجرام شریک است، در بخش ‎ نباتی با گیاهان شریک است، در بخش‎ حیوانی با حیوانات شریک است، در بخش‎ وهم و خیال با جن شریک است، در بخش ‎ انسانی آن مراحل میانی ‎را با فرشته ‎ها شریک است، در اوج انسانیت هم شریکی ندارد و مظهر ﴿لاَ شَرِیكَ لَهُ﴾[2] است؛ زیرا اگر در آن مرحله نهایی شریکی می ‎داشت دیگر نبود. 🔹 اینکه ذات اقدس الهی فرمود: ﴿إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً﴾ و فرشته ها عرض کردند: ﴿نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ﴾ ذات اقدس الهی تفهیم کرده است که ﴿إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ﴾،[3] بعد آنها هم در پایان امتحان باور کردند و تصدیق کردند که ﴿لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا﴾.[4] جریان تعلیم اسما را که ذات اقدس الهی به آموخت ﴿وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها﴾،[5] آن‎گاه همین اسما معلّمه را به عنوان امتحان از فرشته ‎ها سؤال کرد که این چیست؟ آنها عرض کردند: ﴿لا عِلْمَ لَنا﴾؛ ما بلد نیستیم، آن‎ گاه ذات اقدس الهی به انسان کامل می ‎فرماید شما ‎ها باش آن هم نه در حدّ تعلیم بلکه در حدّ انباء. 🔹 دو نقص در فرشته‎ها هست: یکی اینکه توان شاگردی بلافصل خدا را ندارند، برای اینکه صادره اول نیستند، چون اگر اینها در حدّی باشند که بتوانند شاگرد بلافصل خدای سبحان باشند، در طرف ذات اقدس الهی که بُخلی نیست یاد می ‎دهد؛ همان طوری که اسمای الهی را به آموخت به فرشته‎ ها هم یاد می ‎دهد، در او که بُخلی نیست. پس شاگرد بلافصل خدا نمی ‎توانند باشند، باید از آدم یعنی شاگرد مع الفصل این علوم را فرا بگیرند. در بخش دوم که شاگرد مع الفصل ‎اند در حدّ تعلیم اسما قابل نیستند، بلکه در حدّ انباء اسماء قابل هستند؛ لذا ذات اقدس الهی به آدم (سلام الله علیه) نفرمود «یا آدم علمهم بأسماء هؤلاء» فرمود: ﴿یا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ﴾[6] در حدّ نبأ، خبر و گزارش با اینها در میان بگذار؛ لذا هیچ فرشته ‎ای همتای نیست. اینکه در روایات هست که «اوّل مَا خَلَقَ الله نُورُ نَبِینَا (صلی الله علیه و آله و سلم)»،[7] «اول ما خلق الله نور جدنا» که ائمه (علیهم السلام) فرمودند، برای اینکه این اولین صادر است، اولین فیض ذات اقدس الهی است؛ هم در بخش اصل تعلیم، هم فراگیری اسمای الهی، اینها می‎شوند و غیر از اینها کسی مظهر اسم اعظم نیست. [1]. سوره حجر، آیه29؛ سوره ص، آیه72. [2]. سوره انعام، آیه163. [3]. سوره بقره، آیه30. [4]. سوره بقره، آیه32. [5]. سوره بقره، آیه31. [6]. سوره بقره، آیه33. [7]. ر.ک: بحارالانوار، ج15، ص28؛ «فَأَوَّلُ‏ مَا خَلَقَ نُورُ حَبِیبِهِ مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) ... خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَی نُورَ نَبِینَا مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم)». 📚 سوره مبارکه انسان ـ جلسه 3 تاریخ: 1398/07/06 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 خُلود 🔹 یك اصل كلی خدای سبحان دارد و آن این است كه هر کسی كه بد كرد كیفر می ‌بیند ﴿بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَیئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ﴾؛[1] هر كه بدی كسب كرد و گناهان او به او احاطه كرده است ﴿وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ﴾ كه این نشانه است. یك وقتی كسی معصیت می ‌كند، از او تعبیرش به این صورت است كه ﴿مَن یعْمَلْ سُوءًا یجْزَ بِهِ﴾،[2] یك وقت تنها معصیت نیست بلكه معاصی به او محیط است، تعبیر درباره این گروه آن است: ﴿بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَیئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ﴾، این ﴿أَصْحَابُ النَّارِ﴾ بودن مُشعر به است، گرچه صریح نیست و ظهور تام ندارد، امّا وقتی گفتند این اصحاب «نار» است، یعنی در «صُحبت» آتش است، این به نحو ملكه است؛ یعنی این پیشه آنهاست! فرمود: اگر كسی معصیت كرد خب كیفر می ‌بیند ﴿مَن یعْمَلْ سُوءًا یجْزَ بِهِ﴾، ولی ﴿مَن كَسَبَ سَیئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ﴾ كه گناهان او را محیط كرده است و او محفوف به گناهان شد ﴿فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ﴾؛ لذا فرمود ﴿هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ﴾. خدای سبحان را برای هر تبهكاری به عنوان یاد نكرده است؛ اگر كسی شد و گناهان به او احاطه كردند این شخص است. 🔹 فرق گناه و ثواب آن است كه انسان وقتی ثواب كرد است و ثواب در اختیار اوست. وقتی گناه كرد است، او در اختیار گناه است؛ لذا تعبیر قرآن درباره سیئات این است كه سیئات به آدم محیط است ﴿وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ﴾. ولی درباره این چنین نیست كه حسنات به آدم محیط باشند. حسنات در انسان هستند و انسان است كه محیط بر حسنات است. حسنات هرگز، دست و بال انسان را نمی ‌بندد، سیئه است كه انسان را می ‌بندد و در رَهن قرار می‌ دهد که ﴿كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِینٌ﴾،[3] سیئه است كه انسان را در دام می‌ اندازد. فرمود: اگر كسی شد این اصحاب نار است و برای همیشه می‌ ماند. [1] . سوره بقره، آیه 81. [2] . سوره نساء، آیه 123. [3] . سوره طور، آیه 21. 📚 سوره مبارکه بقره ـ جلسه 164 🆔 @a_javadiamoli_esra
لینک سامانه مجازی سلسله مباحث اخلاقی استاد حجت الاسلام والمسلمین مرتضی جوادی آملی 👇👇👇👇 https://el.esra.ir/ch/darseaakhlaghostadm.javadi 🔸 پنج شنبه ۹۹/۱۰/۲۵ - ساعت ۱۰ صبح 🆔 @m_vaezjavadi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 صراط مستقیم 🔹 ذات اقدس الهی وقتی در قرآن كریم نعمت را به انبیای الهی می ‌دهد، سیره آنها را هم بازگو می‌كند تا انسان بداند که چه چیزی نعمت است و چگونه باید از استفاده كند. سوره مبارکه قصص آیه هفدهم سخنان موسای كلیم (سلام الله علیه) را تشریح می‌ كند، می ‌گوید موسای كلیم فرمود: ﴿قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَی فَلَنْ أَكُونَ ظَهِیراً لِلْمُجْرِمِینَ﴾؛ پروردگارا به شكرانه نعمتی كه بر من روا داشتی، من و پشتیبان تبهكاران نیستم؛ این نعمت خداست! آن كه خود مجرم نیست و آن كه از مجرم حمایت نمی ‌كند از خدا برخوردار است، او همانند موسای كلیم (سلام الله علیه)توان طی این راه را دارد. مگر نه آن است كه ما می ‌گوییم ﴿اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ﴾؟![1] مگر نه آن است كه این مستقیم را قرآن بیان كرد كه ﴿صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ﴾؟![2] مگر نه آن است كه این ﴿أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ﴾ را هم بیان كرده است كه «نبیین» هستند؟! مگر نه آن است كه موسای كلیم ﴿مِنَ النَّبِیینَ﴾[3] (علیهم السلام) است؟! مگر نه آن است كه موسی از نعمت خاص برخوردار است؟! حالا ببینیم چیست و روش او چیست. 🔹 می ‌گوید: ﴿قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَی فَلَنْ أَكُونَ ظَهِیراً لِلْمُجْرِمِینَ﴾؛ من پشتیبان مجرم نخواهم بود. این می‌شود نعمت! این صرف نعمت در جای خودش است. انسان كه بتواند نه مجرم باشد نه از یك مجرمی حمایت كند، این راه، . آن گاه توفیق طی این راه نصیبش می‌شود. 🔹 چرا انسان مجرم است یا از مجرم حمایت می ‌كند؟ برای محبت دنیاست! اگر کسی نه مجرم بود، نه با سكوت از مجرم حمایت كرد، این از راه خاص و از برخوردار است. گاهی انسان با سكوتش از یك ظالمی حمایت می‌كند. گاهی با حرفش از یك ظالمی حمایت می‌كند. موسای كلیم می‌فرماید من با هیچ كارم ﴿فَلَنْ أَكُونَ﴾ كه یك نفی تأكیدی است ﴿فَلَنْ أَكُونَ ظَهِیراً لِلْمُجْرِمِینَ﴾، این است. حالا اگر كسی گفت: ﴿صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ﴾، آن گاه خود یا مجرم بود یا حامی مجرمین بود، او هرگز این راه را طی نمی‌كند، در وسط می‌ماند؛ این یا «مغضوب علیه» است یا «ضالین»، گرچه هر روز بگوید: «غیر المغضوب» یا «غیر الضالین». 🔹 این چنین نیست كه قرآن را بیان نكرده باشد! اگر خدای سبحان فرمود این كتاب است، در نور كه جای مبهمی نیست كه چیزی را بیان نكرده باشد. اگر همه ابعاد این راه را بیان كرد، آن گاه خود انسان باید داور باشد كه آیا من جزء كسانی ‌ام كه شایسته ‌ام بگویم: ﴿غَیرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ﴾[4] یا خودم ـ معاذ الله ـ یكی از این دو گروهم؟!‌ اگر كسی مجرم بود یا حامی مجرم بود، او می ‌تواند به جد بگوید: ﴿غَیرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ﴾؟! من هرگز از مجرم حمایت نمی ‌كنم، خواه فرزندم باشد، بستگانم باشد، خواه از خودم هم اگر اشتباه كردم حمایت نمی ‌كنم! نه اشتباه می‌كنم، نه سعی می‌‌كنم از یك انسان اشتباه ‌كننده حمایت بكنم. این راه پیمودن این است، توفیق صراط مستقیم است. [1] . سوره فاتحة الکتاب، آیه6. [2] . سوره فاتحة الکتاب، آیه7. [3] . سوره نساء، آیه69؛ سوره مریم، آیه58؛ سوره احزاب، آیه7. [4] . سوره فاتحة الکتاب، آیه7. 📚 سوره مبارکه فاتحة الکتاب ـ جلسه 31 تاریخ: 1363 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 فهم فاطمی ▪️ مرحوم کلینی [در کتابشان] دو قسمت را برای چهارده معصوم (علیهم السلام) ذکر می ‌کند: یکی موالید و دیگری تاریخ این ائمه است. ایشان نقل می ‌کند که جبرئیل (سلام الله علیه) بعد از رحلت حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بر وجود مبارک فاطمه (سلام الله علیها) نازل می‌ شد که [در این حدیث] به صورت «کان» دارد؛ این «کان» نشان می‌ دهد که یک بار و دوبار جبرئیل (سلام الله علیه) نیامده است! بین رحلت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تا رحلت زهرا (سلام الله علیها) «وَ كَانَ یأْتِیهَا»؛[1] مکرّر می ‌آمد و مطالبی را می ‌گفت، وجود مبارک حضرت استماع می‌ کرد، بعد به وجود مبارک حضرت امیر می ‌گفت، املا می ‌کرد و وجود مبارک حضرت امیر هم یادداشت می ‌کرد که شد (سلام الله علیها). اینها را ما فقط با اشک خلاصه نکنیم! کمتر از گریه کردن ثواب ندارد. ▪️ آیه یازده سوره مبارکه «مجادله» می فرماید: اگر ما به یک آدم عادی یک درجه می ‌دهیم، به عالِم چندین درجه می‌ دهیم: ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ﴾، فرمود عالِم درجاتی دارد. غیر عالِم رفعتش به چیست؟ ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ﴾، چقدر؟ ذکر نشده است، چون «و حذف ما یعلم منه جائز»، تمییز جمله دوم ذکر شد تا تمییز جمله اوّل معلوم بشود. ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ﴾، تمییز ذکر نشده است. جمله دوم: ﴿وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ﴾؛ یعنی «یرفع الله الذین اوتوا العلم» چه چیزی؟ ﴿دَرَجَاتٍ﴾. این ﴿دَرَجَاتٍ﴾ تمییز جمله دوم است، آن «درجةً» که یک مورد است، تمییز جمله اُولیٰ است؛ یعنی مؤمنِ غیر عالم یک درجه دارد، مؤمنِ چندین درجه. هر دو در عزای حضرت زهرا (سلام الله علیها) شرکت می ‌کنند؛ اما یکی خطبه او را می‌ فهمد و بحث می ‌کند، اما یکی آن آتش زدن را فقط درک می ‌کند و گریه می ‌کند. فاصله خیلی است! حالا چرا ما آن اولی را نرویم؟ ▪️ دو نحوه می ‌شود از فاطمه (سلام الله علیها) بهره برد: یکی آن حضرت را درسی کرد و بعد گریه کرد؛ یکی اینکه فقط گریه کرد؛ دو نحو است. و خدا هم فرمود تا می ‌توانید ترقّی کنید و بالا بروید؛ اوّل به شما درجه می‌ دهند، بعد خودتان می ‌شوید! این آیه سوره مبارکه «انفال» و «آل عمران» که قبلاً گذشت. در «آل عمران» و «انفال» این دو آیه دو پیام دارد: یکی اینکه فرمود: ﴿لَهُمْ دَرَجَاتٌ﴾،[2] یک وقت است که وقتی بالا رفتند می‌فرماید: ﴿هُمْ دَرَجَاتٌ﴾،[3] دیگر «لام» نیست، نه اینکه «لام» محذوف است. خود این آقا می‌شود! چطور آن ظالم می‌شود هیزم، این درجه نشود؟! اگر ﴿وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبا﴾[4] ظالم هیزم شود، خود این نشود؟ چرا نشود؟! آن‎جا مگر «لام» در تقدیر است؟ آن‎جا مگر «علیٰ» و «فی» و اینها در تقدیر است؟ نخیر! خودش گُر می‌گیرد. این جا هم اگر مقرّبین بود، ﴿جَنَّةُ نَعِیمٍ﴾[5] است، است، خودش درجه است! آن‎که به این معارف بار نیافت، می‌ گوید «لام» در تقدیر است. اگر «لام» تقدیر بود، آن را در سوره «آل عمران» می ‌گفت چرا یک جا را ﴿لَهُمْ﴾ می‌ گوید یک جا را ﴿هُمْ﴾ می‌ گوید؟ فرق است بین دو نحوه بهره‌ برداری کردن از حضرت زهرا (سلام الله علیها): یکی آن روایاتی که جبرئیل می آید و مطالب را می ‌گوید و می ‌خواند و گریه می ‌کند و لو کسی برایش مدّاحی نکند؛ یکی تا کسی برایش دو تا مدّاحی نکند گریه نمی ‌کند. خیلی فرق است! فرمود شما می ‌توانید این گونه باشید، چرا حالا آن طوری هستید؟ اگر درجات برای انسان ممکن است، چرا به درجه واحده اکتفا کند؟ [1]. الكافی (ط _ الإسلامیة)، ج‏1، ص458؛ «...إِنَّ فَاطِمَةَ ع مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص خَمْسَةً وَ سَبْعِینَ یوْماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ كَانَ‏ یأْتِیهَا جَبْرَئِیلُ ع فَیحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا وَ یطَیبُ نَفْسَهَا وَ یخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَكَانِهِ وَ یخْبِرُهَا بِمَا یكُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّیتِهَا وَ كَانَ عَلِی ع یكْتُبُ ذَلِكَ». [2]. سوره انفال، آیه4. [3]. سوره آل عمران، آیه163. [4]. سوره جن، آیه15. [5]. سوره واقعه, آیات88 و 89. 📚 سوره مبارکه مجادله ـ جلسه جلسه 9 تاریخ: 1396/11/10 🆔 @a_javadiamoli_esra
🏴 اطلاعیه ▪️ به مناسبت شهادت حضرت ام ابیها فاطمه زهرا سلام الله علیها ، مجلس روضه و عزاداری در انتهای جلسه درس خارج فقه آیت الله العظمى جوادی آملی و با حضور معظم له برگزار می گردد. علاقه مندان می توانند به صورت مجازی و از لینک های ذیل در این محفل نورانی شرکت نمایند. 🔷زمان: شنبه 1399/10/27 ساعت 9:30 صبح 🔷سایت وب تی وی : تلویزیون اینترنتی اسراء به آدرس tv.esra.ir 🔸کلاس مجازی: https://el.esra.ir/ch/karejefegh-nekah-ayatollah-jvadiamoli 🆔 @a_javadiamoli_esra
🏴هم اکنون مجلس سوگواری به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ، با حضور آیت الله العظمى جوادی آملی شرکت در این محفل نورانی از لینک های ذیل 🔷سایت وب تی وی : تلویزیون اینترنتی اسراء به آدرس tv.esra.ir 🔸کلاس مجازی: https://el.esra.ir/ch/karejefegh-nekah-ayatollah-jvadiamoli
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 زیارت فاطمی ▪️ مرحوم علامه (رضوان الله تعالی علیه) در كتاب شریف منتهی المطلب فی تحقیق المذهب جلد سیزدهم صفحه 275 به بعد زیارت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را ذكر می ‌كند؛ همین زیارت «یا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ» كه مشكل ‌ترین و پیچیده ‌ترین زیارت حضرت همین زیارت است. اگر مسئلهٴ حضرت آدم (سلام الله علیه) به هر نحوی برای ما حل شد كه قبل از اینكه وارد زمین بشوند یك صحنه آزمونی داشتند، با آن فضا این زیارت قابل حل است؛ منتها آدم (سلام الله علیه) گرفتار آن نسیان و لغزش شد و در این زیارت وجود مبارك فاطمه (علیها السلام) مصون ماند. مرحوم علامه (رضوان الله علیه) این‌ چنین می ‌فرماید: «الفصل الثانی فی زیارة فاطمة (علیها السلام) و فیها فضلٌ كثیر و ثوابٌ جَزیل». اولین روایتی كه ایشان نقل می ‌كند از مرحوم شیخ طوسی این است كه «رَوَی الشیخ عن زید بن ‌عبد الملك عن أبیه عن جدّه قال: دَخَلْتُ عَلَى فَاطِمَةَ (علیها السلام)» من بعد از همین جریان خدمت وجود مبارك فاطمه (سلام الله علیها) رسیدم، «فَبَدَأَتْنِی‏ بِالسَّلَامِ‏»؛ حضرت اول شروع كرد به سلام كردن! بعد فرمود: «مَا غَدَا بِكَ»؛ چطور شد آمدی؟ «قُلْتُ طَلَبُ الْبَرَكَةِ»؛ آمدم بركت و رحمت دریافت بكنم. آن ‌گاه فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: «أَخْبَرَنِی أَبِی»؛ پدر من خبر داد «وَ هُوَ ذَا» آن خبری این است كه «أَنَّهُ مَنْ سَلَّمَ عَلَیهِ وَ عَلَی ثَلَاثَةَ أَیامٍ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ»؛ وجود مبارك حضرت فرمود كه پدرم به من خبر داد كه اگر كسی سه روز بر پیغمبر و بر منِ فاطمه سلام بفرستد اهل بهشت است. راوی عرض می‌ كند به حضرت عرض كردم كه «قُلْتُ لَهَا فِی حَیاتِهِ وَ حَیاتِكِ»؛ این عرض سلام مخصوص زمان حیات شماست؟ «قَالَتْ» در زمان حیات ماست ولی مخصوص نیست «قَالَتْ نَعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنَا». ▪️ محمد عُرَیضی می ‌گوید كه «حَدَّثَنی أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام ذَاتَ‏ یوْمٍ‏ قَالَ‏: إِذَا صِرْتَ‏ إِلَى قَبْرِ جَدَّتِكَ فَاطِمَةَ علیها السلام فَقُلْ» سلام عرض بكن بگو «یا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ یخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً». ما اگر جریان آدم را بالأخره خصوصیاتش را اگر به طور جزم نتوانیم ثابت كنیم كه چطور بود، بالجمله اگر برای ما روشن نشده باشد فی‌الجمله روشن شد؛ حالا یا تمثّل بود یا تمثیل بود یا هر چه بود، قبل از اینكه وارد سرزمین شریعت بشود امتحانی داد، در بخش های وسیعی موفق شد ولی در یك گوشه لرزید، این دیگر روشن شد برای ما كه آیه این را می‌ خواهد بگوید. در چنین نشئه‌ای وجود مبارك صدیقه كبرا سرفراز از امتحان الهی برآمده است، این معنای مُمتحنه بودن حضرت است قبل از خلقتش «یا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ یخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً»، آن جا ﴿لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً﴾[1] این جا «فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً» خب، «وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِیاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وَ أَتَی بِهِ وَصِیهُ فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلَّا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِیقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوَلَایتِكِ». [1] . سوره طه، آیه 115. 📚 سوره مبارکه طه ـ جلسه 58 تاریخ: 1389/02/22 🆔 @a_javadiamoli_esra
همزمان با سالروز شهادت ام ابیها سلام الله علیها؛ مجلس سوگواری شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها در دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار می گردد به مناسبت سالروز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، مجلس سوگواری و ذکر توسل در محل دفتر مرجعیت دینی و علمی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار می گردد. زمان: یکشنبه 3 جمادی الثانی برابر با 28 دی ماه، ساعت ۱۰/۳۰ صبح، دفتر معظم له واقع در قم، خیابان شهداء (صفائیه)، کوچه ۱۹، با رعایت کلیه پروتکل های بهداشتی 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 دعای فاطمی ▪️ وجود مبارك فاطمه زهرا (صلوات الله و سلامه علیها) صحیفه ‌ای دارد، همان طوری كه صحیفه نبوی هست، علوی هست، حَسنی و حسینی هست، سجّادی هست ـ منتها صحیفه سجادیه رواج بیشتری دارد ـ صحیفه فاطمیه (سلام الله علیها) هم هست. ▪️ یكی از ادعیه های نورانی كه از وجود مبارك حضرت زهرا (سلام الله علیها) است، این است كه آن حضرت برای طلب این جمله‌ها را دارد: «اللَّهُمَ‏ بِعِلْمِكَ‏ الْغَیبِ‏ وَ قُدْرَتِكَ‏ عَلَی‏ الْخَلْقِ‏ أَحْینِی‏ مَا عَلِمْتَ‏ الْحَیاةَ خَیراً لِی»‏؛ خدایا! تو كه عالِم غیبی و قدرت بر آفرینش داری، مادامی كه می‌دانی زندگی من خیر و رحمت و بركت است مرا زنده نگه دار! «وَ تَوَفَّنِی إِذَا كَانَتِ الْوَفَاةُ خَیراً لِی»؛ اگر رحلت برای من خیر است، مرا قبض روح كن! «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ كَلِمَةَ الْإِخْلَاصِ»، این كلمه در برابر كلام نیست. می‌ فرمایند: «كَلِمَةُ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ حِصْنِی‏».[1] عرض كرد خدایا! من كلمهٴ اخلاص را از شما مسئلت می‌كنم؛ یعنی ! در روایات هست كه «مَنْ‏ قَالَ‏ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ مُخْلِصاً دَخَلَ‏ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ‏ أَنْ تَحْجُزَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ»؛[2] هر كس مخلِصاً این كلمه طیبه را بگوید وارد بهشت می شود و اخلاصِ این كلمه هم این است كه این كلمه طیبه مانع ارتكاب گناه باشد. ▪️ عرض كرد: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ كَلِمَةَ الْإِخْلَاصِ وَ خَشْیتَكَ فِی الرِّضَا وَ الْغَضَبِ»؛ چه در حال غضب چه در حال رضا، خشیت و هراسِ تو را در نظر داشته باشیم. چنین انسانی غضبش می‌ شود غضبِ الهی و رضای او می ‌شود رضای الهی و آنچه از وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) درباره حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمده است كه خدای سبحان به غضب او غضب می‌ كند و به رضای او راضی می‌ شود[3] كه نشانه آن حضرت است، برای آن است كه آن حضرت در رضا و غضب خشیت الهی را در نظر داشت؛ یعنی به هیچ چیزی راضی نبود مگر اینكه خدا راضی باشد، از چیزی غضبان نبود مگر اینكه خدا خشم داشته باشد. «وَ الْقَصْدَ فِی الْغِنَى وَ الْفَقْرِ»؛ در توانمندی و تهیدستی اقتصاد را رعایت كنم، اعتدال و میانه‌ روی را رعایت كنم. ▪️ «وَ أَسْأَلُكَ نَعِیماً لَا ینْفَدُ»؛ از شما نعمتی می‌ خواهم كه زوال ‌ناپذیر باشد. مستحضرید كه همهٴ نِعَم دنیا زوال ‌پذیر است چون در سوره «نحل» فرمود: ﴿مَا عِندَكُمْ ینفَدُ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ﴾،[4] پس نعمتِ الهی را می‌ طلبد. «وَ أَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَینٍ لَا تَنْقَطِعُ»؛ چیزی كه باعث روشنایی چشم من باشد و دائمی باشد آن را مسئلت می ‌كنم. ▫️ در مسئلهٴ قرة العین ملاحظه فرمودید كه قُرّه به معنای روشنی نیست، هوای سرد را قارّ می‌ گویند. اصطلاحاً اشكِ شوق را اشكِ خُنك و اشك مصیبت را اشك گرم می‌دانند. البته ممكن است برخی از دقّت های علمی این مطلب را تأیید نكند. از وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم رسیده است كه «وَ قُرَّةُ عَینِی‏ فِی‏ الصَّلَاةِ»،[5] برای اینكه آن وجود مبارك در نماز محبوب خود را می ‌بیند و از اشكِ شوق می ‌ریزد. این گریه‌ های اهل بیت (علیهم السلام) در نماز «خوفاً مِن النار» نبود «شوقاً» بود! لكن «شوقاً إلی الجنّة» نبود، «شوقاً إلی المحبوب» بود كه در ذیل همین دعا آمده است. ▪️ عرض كرد «وَ أَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَینٍ لَا تَنْقَطِعُ وَ أَسْأَلُكَ الرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَ أَسْأَلُكَ بَرْدَ الْعَیشِ بَعْدَ الْمَوْتِ وَ أَسْأَلُكَ النَّظَرَ إِلَی وَجْهِكَ وَ الشَّوْقَ إِلَی لِقَائِكَ»؛[6] من از تو طلب می‌كنم كه به سَمت تو نگاه كنم كه ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ٭ إِلَی رَبِّهَا نَاظِرَةٌ﴾،[7] وجوه نظر می‌ كند نه عیون! چون ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ یدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ﴾،[8] عین به طرف خدا نظر نمی‌كند، چون ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ﴾، وجه به طرف خدا نظر می ‌كند. اگر ﴿فأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفاً﴾[9] که این چهره هستی به طرف خدا نظر می‌كند، معلوم می ‌شود نظر حسّی نیست. عرض كرد «وَ أَسْأَلُكَ النَّظَرَ إِلَى وَجْهِكَ وَ الشَّوْقَ إِلَى لِقَائِكَ»، معلوم می ‌شود كه آن قرّة العین سخن از خوفِ مِن النّار نیست، سخن از شوقِ إلی الجنّة هم نیست، سخن از شوقِ إلی لقاء ربّ است كه وجود مبارك موسای كلیم و سایر انبیا همان را طلب می ‌كردند كه امیدواریم دعای نورانی آن حضرت برای همه شیعیان مخصوصاً شما بزرگواران مستجاب شود!