لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 صوتی #پیام_موضوعی
#باز_نشر
🔸 موضوع: مباهله
🔹 تاریخ: 1394/07/13
#حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی
🆔 @a_javadiamoli_esra
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 طهارت دل
🔹 در سورهٴ «حشر» سخن خدای سبحان این است كه مردان الهی از خدای سبحان طهارتِ دل می طلبند ﴿لا تَجْعَلْ فی قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذینَ آمَنُوا﴾؛[1] خدایا توفیقی عطا كن، كه ما كینه كسی را در دل نداشته باشیم! یعنی بهشتی زندگی كنیم؛ یعنی شما در قرآن فرمودید، مردانی كه در بهشت زندگی می كنند، زنانی كه در بهشت زندگی می كنند، آنها اهل كینه نیستند، ﴿وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ﴾[2] بهشتی ها كینه یكدیگر را ندارند، مهربان، عطوف و ودود هستند. همان معنایی را كه بهشتی ها به عنوان حیاتِ سالم و سلامتِ دل و سلامتِ تن در بهشت دارند، همان را مردان الهی از خدا مسئلت می كنند و همان را امام صادق (سلام الله علیه) فرمود: سخنان ما تأمین می كند، «وَ أَحَادِیثُنَا تُعَطِّفُ بَعْضَكُمْ عَلَی بَعْضٍ».[3]
🔹 مستحضر هستید، این مَثل معروف كه می گویند، سنگ روی سنگ، بند نمی شود، یك پایگاه و پناهگاه علمی و عقلی داشته و دارد و سخنی بر حقّ است. این برج هایی كه ساخته می شود، با ملات نرم بالا می رود؛ بین دو سنگ سخت و سرد، یك ملات رقیق و نرم است، آن نرمی ملات، این سنگ ها را كنار هم جمع می كند، وگرنه سنگ روی سنگ، بند نمی شود. جامعه را مهربانی و عطوفت و صداقت و لطف و صفا، سامان می بخشد، اگر بخواهند كاخ رفیع شوند، در سایه عطوفت و مهربانی است. اختلاف مرض است؛ كینه مرض است؛ دروغگویی مرض است؛ اختلاس مرض است؛ سرقت مرض است؛ روی میزی و زیر میزی گرفتن، هر دو مرض است. اگر ربا، ریا، «سُمعه» و مانند آن شد، اینها مرض است؛ با بیماری هرگز نمی تواند، كاخ رفیع امّت اسلامی را بنا نهاد، پس اساس قرآن، بنابر سورهٴ «انفال» حیات بخشی است و اساس قرآن بنابر سورهٴ «نحل» حیات طیب بخشی است.
🔹 سخنان نورانی امام ششم (سلام الله علیه) بر این است که جامعه را مهربانی، اداره می كند، كمك، اداره می كند، تعاون، اداره می كند، ایثار، اداره می كند. می فرماید، كمك یكدیگر باشید، ﴿تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی﴾،[4] نه تنها كمك یكدیگر باشید، دیگری را بر خود در وسایلی كه مورد نیاز است مقدّم دارید، ﴿وَ یؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾.[5]
🔹 الگوی ایثار هم در سورهٴ «انسان» در جریان امیرمومنان و فاطمه زهرا و امام مجتبی و امام حسین (سلام الله علیهم) آمده است كه ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْكیناً وَ یتیماً وَ أَسیراً﴾،[6] آن معنا اگر مقدور ما نبود، كارِ انصار مدینه، مقدور ما هست. آن چه که گفته می شود، مقدور ما نیست یا بسیار دشوار است، آن است كه در سورهٴ «انسان» خدای سبحان، فرمود؛ اهل بیت (علیهم السلام) كه روزه گرفتند، هنگام افطار سهمیه خود را به یتیم و مسكین و اسیر دادند. مستحضر هستید، در مدینه اسیر مسلمان نبود و مسلمان در مدینه به اسارت در نمی آمد، جنگ هایی كه بین مسلمین و كفّار رخ می داد، از طرفین اسیر می گرفتند؛ مشركین و كفّاری كه در جنگ ها به اسارت مسلمان ها در می آمدند، در مدینه به سر می بردند. این اسیر ممكن است که اسلام آورده باشد; ولی سابقه كفر داشت و دلیلی هم بر اسلام آوردن او نبود و اگر علی و اولاد علی (سلام الله علیهم اجمعین)؛ یعنی اهل بیت روزه می‌گیرند و سهمیه افطار خود را به یك كافر می‌دهند، این نشان آن است كه حیاتِ جامعه در سایهٴ ایثار است.
🔹ما اگر نتوانیم، در پرتو قرآن، به این بارگاه رفیع بار یابیم، حداقل از كارگاهی كه در آن گرفتار هستیم باید نجات پیدا كنیم و برابر آیهٴ سوره «حشر» به ﴿وَ یؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾ برسیم، اگر به آن نرسیدیم، لااقل به آیهٴ ﴿تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی﴾ برسیم.
[1]. سوره حشر، آیه10.
[2]. سوره اعراف، آیه43؛ سوره حجر، آیه47.
[3]. الکافی(ط ـ اسلامی)، ج2، ص186.
[4]. سوره مائده، آیه2.
[5]. سوره حشر، آیه9.
[6]. سوره انسان، آیه8.
#نزول_سوره_انسان
#روز_خانواده
#حیات_جامعه
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 پیام به همایش سلامت در پرتو قرآن مجید
تاریخ: 1393/08/18
🆔 @a_javadiamoli_esra
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 فیض خاص
🔹 سالگرد بازگشت آزادگان سرفراز ایران اسلامی است. این گروه جزء مظلوم ترین افراد انقلاب و این نظام بودند و ذات اقدس الهی مستقیماً پاداش اینها را داد.
در دعاها یك راهی است كه این فقط در عرفان مطرح است، در كتاب های كلامی و حكمت نیست. معمولاً در كلام و حكمت از راه اسباب و مسببات با نظام علت و معلول سخن می گویند، اما یك راهی كه مستقیماً بنده با خدا داشته باشد و خدا با بنده داشته باشد و هیچ واسطه ای در كار نباشد این در كتاب های حكمت و كلام نیست، ولی در عرفان هست و منشأش هم این ادعیه است كه منشأ ادعیه قرآن كریم است. گرچه نظام علّی و معلولی را قرآن تثبیت می كند، اما این‌‌چنین نیست كه سلسله علل وقتی به آن اوج رسید سر آغاز سلسله خدا باشد وگرنه او می شود محدود. خدا جایش اول سلسله نیست، خدا «هو الاول» است، «هو الاخر» است، «بین الاول و الاخر» است، «هو الظاهر» است، «هو الباطن» است، بین «هو الظاهر» و «هو الباطن» است. اگر همه جا اوست ﴿هُوَ مَعَكُمْ﴾،[1] گاهی ممكن است یك فیض خاصی به انسان برساند كه احدی دخیل نیست و آن جریان آزادگان است.
این آزادگان سرفراز می دانید که خیلی رنج دیدند و دعاها كردند آزاد بشوند، اما در روی كره زمین كسی اقدام نكرد آنها را آزاد بكند، كسی حرف اینها را گوش نمی داد! این روابط دیپلماسی بی اثر بود، خواهش ها بی اثر بود، ذات اقدس الهی به استناد آیه سوره «انعام» كه فرمود: ﴿كَذلِكَ نُوَلّی بَعْضَ الظّالِمینَ بَعْضًا﴾؛[2] ما از ظالمی به وسیله ظالم دیگر انتقام می گیریم، این صدام بعثی افلقی پلید را بر امیر كویت مسلط كرد كه كویت مظلوم بود و نه مأجور، در این گیر و دار كه ظالمی به جان ظالم افتاد ناچار شدند در زندان را باز كنند و آزادگان آزاد بشوند، كسی وساطت نكرد! حرف كسی اثر نكرد! آزادی این شرافتمندان مَرهون احدی نیست.
🔹 هفده ربیع كه به عتبه بوسی ثامن الحجج مشرف بودیم، این عزیزان سرفراز پیاده از حرم امام تا بارگاه ملكوتی امام هشتم مشرف شدند. شانزده روز این هشتصد كیلومتر راه را پیاده طی كردند، روز دوم پای بعضی از این آزادگان در اثر آسیب های فراوانی كه دیده بود، حساسیت داشت، تاول زده و متورم شده، یکی خواست برگردد مردد بود كه آیا راه را با پای ورم كرده و تاول زده ادامه بدهد یا نه؛ به عالمی كه در بین این كاروان بود مراجعه كرده استخاره بكند كه آیا با پای ورم كرده روز سوم به بعد را ادامه بدهد یا همین دو روز بس است. وقتی قرآن را باز كرد این كریمه آمد ﴿فَاخْلَعْ نَعْلَیكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی﴾،[3] این روحیه است! این پاداش نصیب هر كسی نیست! اینها ذخایر مملكتند! این پیاده روی نشان می دهد كه افراد مشتاق هنوز در كشور هستند كه اگر خدای ناكرده بیگانه خواست طمع خامی در سر بپروراند همین نیرو هست و هیچ فرق نكرد!
[1]. سوره حدید، آیه4.
[2]. سوره انعام، آیه129.
[3]. سوره طه، آیه12
#سالروز_ورود_آزادگان
#ذخایر_ایران
#منشأ_فیض
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 خطبه های نماز جمعه
تاریخ: 1375/05/26
🆔 @a_javadiamoli_esra
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 صَفْح
🔹 مستحضرید که ما یک «عَفو» داریم و بالاتر از «عَفو»، «صَفح» داریم. «صَفح» آن است که از صفحه خاطرات آدمی این را بزداید و به یادش نباشد. اگر کسی نسبت به ما بد کرد ما می توانیم انتقام بگیریم که ﴿فَمَنِ اعْتَدی عَلَیكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدی عَلَیكُمْ﴾،[1] این کفِ دین است، چون عدل بر همه واجب است و از عدل پایین تر که ما نداریم. عدل یک تکلیف عمومی است، چون بر همه واجب است؛ اما از این گذشتن می‌شود احسان، «عَفو» و بالاتر از «عَفو»، «صَفح» است. «صَفح» این است که صفحه خاطره را ورق بزنیم، اصلاً به یادمان نباشد که این آقا به ما بد گفته، فراموش بکنیم؛ تا این جا مقدور ماست، آدم وقتی چیزی را به ذهن نسپارد و بازگو نکند، کم‌کم در طول زمان یادش می رود. اما کاری که از ذات اقدس الهی بر می آید و نسبت به ما می کند، مقدور ما نیست. ما اگر کسی نسبت به ما بد کرده، ما چند کار می‌توانیم بکنیم، یکی اینکه کلاً از او صرف نظر بکنیم و در صدد انتقام نباشیم. دوم اینکه اسم این را هم در هیچ مجامعی و محفلی نبریم. سوم اینکه در اثر عدم توجه، ذهن ما و صفحه ذهن ما را هم به این مشغول نکنیم، کم کم بعد از گذشت چند سال یادمان می رود؛ اما خود آن طرف که نسبت به ما بد کرد، هر اندازه ما نسبت به او احسان بکنیم، او شرمنده تر می‌شود، ما بخواهیم آن شرم او را جبران بکنیم مقدور ما نیست. اگر بگوییم ما کاری نداریم، احسان بکنیم، مرتّب نسبت به او کرامت بکنیم، هر اندازه که ما نسبت به او احسان بکنیم، شرمندگی درونی او بیشتر می شود. ما اگر بخواهیم این شرم درونی او را برطرف کنیم، قدرت نداریم. ما که قدرت «إسهاء» و «إنساء» نداریم تا یک کسی را سَهو بدهیم یا یک کسی را نسیان بدهیم، این مربوط به ما نیست.
🔹 اما خدا! کسانی که سالیان متمادی مشرک بودند، بت پرست بودند، برگشتند و اسلام آوردند؛ راهزنی کردند، برگشتند و اسلام آوردند، توبه اینها مقبول است، «الْإِسْلَامُ یجُبُّ مَا قَبْلَهُ»،[2] ذات اقدس الهی انتقام نمی گیرد، اینها را وارد بهشت می کند. اما اینها در درونشان نگران هستند که چرا من سالیان متمادی بیراهه رفتم! این در درون هر انسان تبهکاری هست، ولی وقتی بهشتی شد و ذات اقدس الهی او را وارد به بهشت کرد، چون او «مُقَلِّبَ الْقُلُوب»[3] است، کلّ صحنه و صفحه قلب او را تطهیر می کند، اصلاً این شخص یادش نیست که کار بد کرده است. اگر یادش باشد که کار بدی کرده، در بهشت رنج می برد، در حالی که در بهشت رنجی نیست! اگر حُر (سلام الله علیه) یادش بیاید که با پسر پیغمبر چه کرد، این در بهشت اوّلین داغ و غدّه اوست، اصلاً یادش نیست، این خداست! مگر حُر (سلام الله علیه) در بهشت یادش است که با حسین بن علی چه کرد؟ این کار فقط از خدا بر می آید که «مُقَلِّبَ الْقُلُوب» است. اصلاً جریان حُر (سلام الله علیه) هیچ یادش نیست که در دنیا چه کرد. ما با این خدا روبهرو هستیم! فرمود بگذر تا او بگذرد. او این توان را دارد که کلّ صحنه را عوض کند.
[1]. سوره بقره، آيه194.
[2]. المجازات النبويّة، ص67؛ عوالی اللئالی، ج2، ص54.
[3]. تهذيب الاحکام، ج2، ص74.
#آب_دادن_امام_حسین_علیه_السلام_به_سپاه_حر
#صفحه_خاطرات
#گذشت_الهی
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 درس اخلاق
تاریخ: 1396/09/02
🆔 @a_javadiamoli_esra