نمیدانم چه میشود که گاهی از یاد میبرم به دنیا آمدم تا درد بکشم و بازهم درد بکشم و درد بکشیم تاب بیاوریم آنقدر که کمرمان از فرط دردها خم شود و به سختی جانی در تنمان بماند .. چندوقتی میشود این فکرها دست از سرم برداشتند و مرا در دنیایی که برای خویش ساخته ام تنها گذاشتند لذت میبرم آخ که چه قدرها لذت میبرم از این لحظاتی که زندگی میکنم :) غم ها بارشان را بستهاند و با بلیط های ناکجا آباداشان میخواهند مرا مدتی با جنون خویش تنها بگذارند. و من چه خوشبختم که فهمیدم پذیرفتن ،غم و آنگاه با لبی خندان زیستن یعنی چه ! #آدمیزاد

نفس می کشم تا، خیالت نَمیره...

خواب من زهر فراق تو بنوشید و بمرد:)