برای #انگیزش بچه ها به یادگیری دو روش کلی رایج هست: #انگیزش_بیرونی که مبتنی به روانشناسی رفتارگرا ست. و هدفش اصلاح رفتار ظاهری بچه است از طریق شرطی سازی، مثل جایزه، تشویق شفاهی، کوپن جایزه، رقابت و... بچه را به رفتارهایی خاص دعوت می کند. #انگیزش_درونی مبتنی بر رویکرد شناختی روانشناسی است. هدفش اصلاح فرایندهای ذهنی و قلبی کودک است (درون کودک) و تلاش می کند ضمیر ناخودآگاه کودک را بدون اصرار بر رفتارهای بیرونی اصلاح کند. مثلاً با قرار دادن محرک های فراوان یادگیری پیرامون کودک، میل به آموختن را در او تحریک نماید یا از طریق تاکید بر شناخت کودک از احساساتش تلاش می کنیم نیاز او به عالم خارج برای گرفتن تایید و تشویق را مرتفع کرده تا او مستقلاً از درون جوشش نماید و حرکت کند. رویکرد تشویقی #مدرسه_آیات از نوع دوم است یعنی #انگیزش_درونی برای همین ما در #آیات: رقابت درسی یا هر رقابت دیگری نداریم. همکاری و همدلی برای رشد یکدیگر را داریم جایزه نداریم، ولی در هر کاری همه کلاس تونستیم موفق بشیم، هدیه عمومی داریم. نه کسی را بخاطر درس ضعیف توبیخ و نه کسی را بخاطر درس خوب تشویق می کنیم. ما از افراد بخاطر تلاش شان تشکر می کنیم (انّ سعیکم کان مشکورا) ما بخشی از درسهایمان (البته نه همه و نه خیلی) با چالش و مساله و پروژه و... است. برای همین این بچه ها هستند که دنبال معلم راه می افتند که مساله های ذهنی شان جواب داده شود. ما معتقدیم رویکرد #تشویق_درونی به #تربیت_قرآنی بسیار نزدیکتر است. #دبستان_قرآنی_آیات https://eitaa.com/aayaat/8951