مثل بیماری که بالاجبار خوابش می‌برد مرد اگر عاشق شود دشوار خوابش می‌برد می‌شمارد لحظه ها را ؛ گاه اما جای او ساعت دیواری از تکرار خوابش می‌برد در میان بسترش تا صبح می پیچد به خویش عاقبت از خستگی ناچار خوابش می‌برد جنگ اگر فرسایشی گردد نگهبانان که هیچ در دژ فرماندهی سردار خوابش می‌برد بی گمان در خواب مستی رازهایی خفته است مست هم در قصر و هم در غار خوابش می‌برد تو شبیه کودکی هستی که در هنگام خواب پیش چشم مردم بیدار خوابش می‌برد در کنارت تازه فهمیدم چرا درنیمه شب رهروی در جاده‌ی هموار خوابش می‌برد سر به دامان تو مثل دائم الخمری که شب سر به روی پیشخوان بار خوابش می‌برد یا شبیه مرد افیونی به خواب نشئگی لای انگشتان او سیگار خوابش می‌برد من در آغوش تو ؛ گویی در کنار مادرش کودکی با گونه ی تبدار خوابش می‌برد "دوستت دارم" که آمد بر زبان خوابم گرفت متهم اغلب پس از اقرار خوابش می‌برد صبح از بالین اگر سر بر ندارد بهتر است عاشقی که در شب دیدار خوابش می‌برد #اکبر_عظیمی‌مهر @abadiyesher