ناز کنی، نظر کنی، قهر کنی، ستم کنی
گر که جفا، گر که وفا، از تو حذر نمیکنم!
#مولانا
اندر دل ما مها دلافروز تویی
یاران هستند لیک دلسوز تویی
شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز تویی!
#مولانا
مرا دل سوزد و سینه تو را دامن ولی فرق است
که سوز از سوز و دود از دود و درد از درد میدانم
#مولانا
هر نفسی بگوییام، عقل تو کو؟ چه شد تو را؟
عقل نَمانْد بنده را در غم و امتحان تو
مشرق و مغرب اَرْ روم، ور سوی آسمان شوم
نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو
#مولانا
هدایت شده از بارشهای قلم من
حیلت رها کن عاشقا؛ دیوانه شو، دیوانه شو
و اندر دل آتش درآ؛ پروانه شو، پروانه شو
هم خویش را بیگانه کن، هم خانه را ویرانه کن
وآنگه بیا با عاشقان همخانه شو؛ همخانه شو
رو سینه را چون سینهها هفت آب شو از کینهها
وآنگه شراب عشق را پیمانه شو؛ پیمانه شو
باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان میروی مستانه شو؛ مستانه شو.
آن گوشوارِ شاهدان، همصحبتِ عارض شده
آن گوش و عارض بایدت؛ دُردانه شو، دُردانه شو
چون جانِ تو شُد در هوا، ز افسانهیِ شیرین ما
فانی شو و چون عاشقان افسانه شو؛ افسانه شو
تو «لیلة القبری» برو تا «لیلة القدری» شوی
چون قدر، مَر ارواح را کاشانه شو؛ کاشانه شو
اندیشهات جایی رَوَد، وآنگه تو را آن جا کِشَد
ز اندیشه بگذر، چون قضا؛ پیشانه شو، پیشانه شو
قفلی بُوَد میل و هوا؛ بنهاده بر دلهای ما
مفتاح شو؛ مفتاح را دندانه شو؛ دندانه شو
بِنْواخت نورِ مصطفی، آن اُستُنِ حنّانه را؛
کمتر ز چوبی نیستی؛ حنّانه شو؛ حنّانه شو
گوید سلیمان مر تو را، بشنو «لسان الطّیر» را
دامیّ و مرغ از تو رَمَد؛ رو لانه شو، رو لانه شو
گر چهره بنماید صنم، پُر شو از او چون آینه
ور زلف بگشاید صنم، رو شانه شو؛ رو شانه شو
تا کی دوشاخه چون رُخی؟ تا کی چو بَیذَق کم تکی؟
تا کی چو فرزین کژ روی؟ فرزانه شو، فرزانه شو
شکرانه دادی عشق را از تحفهها و مالها
هِل مال را، خود را بده؛ شُکرانه شو، شُکرانه شو
یک مدّتی ارکان بُدی، یک مدّتی حیوان بُدی
یک مدّتی چون جان شدی؛ جانانه شو، جانانه شو
ای ناطقه بر بام و در، تا کی روی در خانه پر؟
نطق زبان را ترک کن؛ بیچانه شو،بیچانه شو
#مولانا
جان همه روز از لگدکوب خیال
وز زیان و سود وز خوف زوال
نی صفا میماندش نی لطف و فر
نی بسوی آسمان راه سفر
#مولانا
سنگْ شِکاف میکند در هوس لقای تو
جان پر و بال میزند در طَرَب هوای تو
#مولانا
ای نور دل و دیده و جانم چونی؟
وی آرزوی هر دو جهانم چونی؟
من بیلب لعل تو چنانم که مپرس
تو بیرخ زرد من ندانم چونی ...!
#مولانا