بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع ما از فلسفۀ روزه شروع شد و به ایمان به غیب رسید. قبل از این که ادامۀ بحث رو بخونید خواهش میکنم این مطلب از جلسۀ پنجم رو بخونید تا خیلی زود در جریان خلاصۀ حرفها قرار بگیرید:
https://eitaa.com/abbasivaladi/14916
بر اساس اون احادیثی که در جلسۀ پنجم خونده شد، برامون معلوم شد که بچهها هم فطرت دارند و فطرتشون پاکه و بیآلایشه و مثل ما آلوده نشدند.
حالا یه عدهای که هیچ اعتقادی به حرف خالق ندارند و هیچ اعتقادی به حرف کسی که از طرف خالق حجت بر ماست ندارن، اومدن با استدلالهای به ظاهر علمی، میگن: شما دربارۀ مفاهیم غیبی و ماورائی مثلا تا حدود ده دوازده سالگی و حتی بیشتر از این سن، حرفی نزنید. چون این مفاهیم برای بچهها باورپذیر نیست به همین دلیل چون نمیفهمند و گیج میشن، حتی ممکنه کارشون به انکار کشیده میشه.
یعنی چی؟ معنای دقیق این راهبرد اینه: شما کاری به مفاهیم غیبی و ماورائی نداشته باشید، تا ما با خیال راحت کارمون رو انجام بدیم. بعد که کار ما انجام شد و ذهن بچههاتون پر شد از اراجیفی که ما به نام مفاهیم ماورائی بهشون تزریق کردیم، حالا اگه دلتون خواست دربارۀ مفاهیم غیبی حرف بزنید؛ اما خیلی آروم آروم تا ما کارمون رو تکمیل کنیم.
@abbasivaladi
اینها یک نکتۀ انحرافی رو وارد استدلالشون میکنن که باعث میشه ما حرفشون رو باور کنیم. اون نکته هم تکیه روی باورپذیر بودنه.
چرا ما حرفشون رو قبول میکنیم؟ چون حواسمون نیست مهمتر از باور پذیر بودن، فطرتپذیر بودنه.
همۀ حرفهایی که ما دربارۀ فطرت زدیم، نشون میداد که انسان با این مفاهیم در فطرتش آشناست. خدا اون رو بر معرفت و گرایش به این مفاهیم آفریده. این، خیلی بالاتر از باورپذیر بودنه.
@abbasivaladi
مفاهیم فطری، حتما باورپذیر هستند. اگه برای کسی باورپذیر نشد، باید دنبال مانعش گشت، نه این که به طور کلی اون رو از دایرۀ مفاهیمی که آموزش میدیم حذف کنیم.
شما اگه ببینید بچهای شیر مادرش یا غذایی رو که متناسب با خلقت و مزاجش درست شده، نمیخوره یا وقتی میخوره بالا میآره، چی کار میکنید؟ به طور کلی بهش غذا نمیدید؟ یا دنبال دلیل این اتفاق میگردید تا ببینید چرا بچه با این که قاعدتا باید شیر مادر یا غذای متناسب با خلقتش رو بخوره، نمیخوره یا بالا میآره؟
چرا دربارۀ مفاهیم فطری این کار رو نمیکنیم؟
@abbasivaladi
با این نگاه، باورپذیر بودن یا نبودن، بحث خیلی سطح پایین و به عبارت صریحتر، بحثی انحرافی میشه.
مسئله، باورپذیر بودن یا نبودن نیست، مسئله اینه که انسان به صورت فطری دنبال همچین مفاهیمی میگرده
ما در درجۀ اول باید دنبال مفاهیمی بگردیم که غذای فطرت انسانه؛ غذایی که با مزاج فطری انسان بسازه.
این نکتۀ انحرافیِ باورپذیر بودن یا نبودن، مثل اینه که کسی گرسنهست، نون تازه و خوشبویی هم پخته شده؛ اما دو نفر نشستهان و در این باره بحث میکنن که چه جوری میشه به این فرد بقبولونیم که نون هم غذاست.
این چه بحثیه؟ شما نون رو به دستش بده، اون خودش دنبال غذاست. همین که نون رو دم دستش بذارید، خودش به طرفش میره
@abbasivaladi
از چند دهۀ قبل به اون طرف، تفکّر باورپذیر کردن اهل بیت علیهم السلام جایگاه چندانی در تربیت دینی نداشت. پدربزرگها و مادربزرگهای ما برامون قصههایی میگفتند که امروز طرفدارای نظریۀ باورپذیر کردن اهل بیت علیهم السلام اونا رو از فهرست قصّههای ما حذف کردن.
کارتونهایی هم که برای سنین ما در اون زمان ساخته میشد اگر چه تخیّلی بودند؛ اما اوج تخیلی بودنشون تو این بود که یه حیوونی مثل انسان حرف میزد و مثل انسانها زندگی میکرد؛ مثل پسر شجاع یا هاچ زنبور عسل، اما تو همین دو سه دهۀ اخیر که این تفکّر؛ یعنی باورپذیر کردن اهل بیت علیهم السلام جایگاه ویژهای بین ما باز کرده، شخصیتهایی از طریق فیلم و سریال و انیمیشن وارد زندگی بچههای ما شده که کارهاشون کمترین شباهت رو به زندگی انسانهای معمولی داره؛ امّا همین شخصیتها به قدری برای بچههای ما باورپذیر شده که تبدیل به آرزوی اونا شدن.
امروز از داستان، سینما و بازی رایانهای به عنوان سه ابزار اصلی برای خیالی کردن دنیای آدمها استفاده میشه و ما هنوز در بند این تفکر هستیم که اهل بیت علیهم السلام رو باید باورپذیر معرفی کنیم.
@abbasivaladi
امروز سینما پر شده از فیلمهایی که رویکردشون ماوراست و ما هنوز هم داریم دربارۀ باورپذیر نبودن مسائل ماورائی حرف میزنیم.
بعضیها خیلی ساده از کنار پر شدن مفاهیم ماورایی در انیمیشنها و فیلمها حرف میزنند و میگن چون بچهها میدونند که سینما واقعیت نداره، به همین دلیل هم بدون این که سؤالی براشون پیش بیاد میشینن پای اون فیلمها و لذت میبرن. اما وقتی ما از مفاهیم ماورائی میگیم داریم از واقعیت حرف میزنیم و بچهها باور نمیکنند که این مفاهیم در واقعیت وجود داشته باشه.
بهترین چیزی که میتونم به این افراد بگم اینه که یک بار دیگه بحث فطرت رو مرور کنید. اصلا وقتی دربارۀ باورپذیر بودن و فطرتپذیر بودن حرف زدم، دقیقا داشتم شما رو به این مسئله دقت میدادم.
@abbasivaladi
شک نکنید یکی از اصلیترین دلایل جذب شدن به فیلمهای ماورائی عطشیه که در انسانها نسبت به غیب وجود داره. انسان فطرتا نمیتونه بپذیره که تنها قوانین موجود در عالم دنیا فقط همینهایی باشه که به نام قوانین مادی میشناسه.
ما اگه نتونیم یا نخوایم انسان رو با عالم غیبی که خدا گفته آشنا کنیم، ابلیس و سربازانش ماورائی رو به اونا معرفی خواهند کرد که بتونند به مقاصد خودشون برسند که این کار رو هم دارند میکنند.
@abbasivaladi
به قدری گفتیم که از این حرفها نزنید نزیند که میدون خالی شد و اونا اومدن دربارۀ مفاهیمی مثل ابلیس و شیطان هم با صراحت حرف زدند. ما گفتیم حتی دربارۀ خدا هم صحبت نکنید، اونا اومدن از شیطان پرستی حرف زدند.
حواستون هست چه کار کردیم و چه کار کردند؟
@abbasivaladi
امروز با خالی شدن صحنۀ غیب از تربیتهای دینی، آیینهای رازآلودی که شیطانپرستی یکی از اونهاست، دارن چهار نعل میتازند و ما به فکر چارهایم، در حالی که خود ما بخشی از مشکل هستیم.
وقتی نذاشتیم مفاهیم غیبی وارد عرصۀ تربیت بشن،
وقتی اون دسته از مفاهیم غیبی که خدا و اهل بیت علیهم السلام دربارۀ اونها حرف زدند رو در پستوی کتابها قایم کردیم و چیزی ازشون نگفتیم،
وقتی که دین رو زمینی معرفی کردیم،
اونا وارد میدانی شدند که هیچ حریفی نداشت،
به همین دلیل کثیفترین عقیدهها رو به اسم ماورا به خورد مخاطبان خودشون دادند؛ مخاطبینی که فطرتشون دنبال چیزی غیر از قواعد مادی حاکم بر دنیا میگرده.
@abbasivaladi
باشه، میتونید حرفهام رو الان نپذیرید؛ اما میتونید روی اونا فکر کنید.
دینی که خبری از غیب توش نیست، نمیتونه به فطرت غیبجوی انسان جواب بده.
این حرف شاید به عدهای بربخوره؛ اما قصد من متهم کردن نیست؛ قصدم به فکر واداشتنه.
به نظرتون وقتی ما غیب رو از صحنۀ تربیت حذف میکنیم، به نوعی در ترویج مکاتبی که جذابیتشون در پرداختن به مفاهیم غیبی هست، مقصر نیستیم؟
@abbasivaladi
نمیدونم ناراحتیم رو از این غفلت بزرگ چه جوری بروز بدم.
نمیدونم چه جوری فریاد بزنم تا به گوش کسایی که باید برسه، برسه.
نمیدونم به چه زبونی بگم که حذف کردن غیب از صحنۀ تربیت کمک به دشمن برای حذف دینه.
نمیدونم چه جوری صحنه رو نشون بدم که معلوم بشه، حذف غیب از دین از طرف ما، کمک به دشمن برای ترویج ماوراهای شیطانیه.
@abbasivaladi