.بــ﷽ــہ‌نام‌اَللہ،پاسدارحُرمت‌خون‌شَہـ🕊ــیدان #هرکی_اینجا_مهمون_میشه... #کل_درداش_درمون_میشه... . اینجا مهمانی به سبک شهداست... . میبینی؟ با همان لباس های خاکی چفیه به دوش جلوتر از ورودی یادمان اسپند دود کرده اند... . تورا نظاره گرند و خوشامد میگویند... . صدای آهنگران از بلندگوها پخش میشود... . #با‌نوای‌کاروان‌با‌ربندید‌همرهان... #این‌قافله‌عزم‌کرب‌بلا‌دارد... . جلوتر دسته دسته ایستاده اند وبا گل و هدیه هایی بدست منتظرند، بعضی شان مشغول انجام کارهایی هستند... . تدارکاتچی ها به سرعت مشغول درست کردن شربتند... . شربتی از طعم جنون... . مستت که کردند... . مجنونت که کردند... . کاروان را هدایت میکنند به سمت محلی تا فرمانده شان بیاید و روایتگری کند... . و ما چقدر نادان بودیم که فکر میکردیم برنامه حرکت کاروان و روایتگری و تدارکات و... را خودمان چیده ایم...!! . اما گویا مسولیت کاروان از جای دیگری آب میخورد... . میشنوی؟ صدایش می آید دارد روایتگری میکند از شب های عملیات، از گلوله باران های بی امان و از پرپر شدن معصوم ترین جوان های این مرز و بوم... . و ناگهان صدای مهیب انفجار گلوله توپ در نزدیکی حواست را پرت میکند و تا به خودت بیایی از موج انفجار بیهوش شده ای ... . از خواب بیدار میشوی... . راستی اینها خواب بود یا بعد از آن بیهوشی به خواب ابدی رفته ایم...؟ نه، یقین دارم شما واقعی تر از هر رویای صادقه اید و انفجار های مهیب گناهان است که مارا به خواب برده... . اینها چه بود؟ آنها جوان های نورانی خوشبو با لباس خاکی که بودند؟ آن صداها... . پس کجا رفتید؟ رفقا... گریه پشت گریه اما چه سود... . #مرا‌‌این‌پشت‌نگذارید‌بی‌باک... #گناهم‌چیست‌پایم‌بود‌در‌خاک... . شمارا به خدا... مارا در این شهر سرد بی روح بحال خود مگذارید... . راستی چه کرده ایم که صدایشان را نمیشنویم؟ چگونه زندگی میکنیم که لحظه لحظه زندگی مان را شریکشان نیستیم؟ . @abbass_kardani