سلام روح رها در تن شریف شده در آزمون خداوند بی حریف شده به روی مرمر و‌خون نکته ی ظریف شده به شعر قطعه ی گلزارها ردیف شده به السلام و علیک نماز آخرتان نشسته اید و خداوند دربرابرتان #الهه_بیات_مختاری #کرمان_قلب_ایران @aboajor

عشق تو رواست هر چه می دانی را آیینه ات انداخت پریشانی را اکنون همه میروند در دست کنند انگشتر قاسم سلیمانی را #الهه_بیات_مختاری @aboajor

پرنده می‌شود از لحظه ی پدید شدن سروده می‌شود آری زن از شهید شدن سروده می‌شود از آفتاب و آینه ها سروده می‌شود از شعر روسپید شدن شروع می‌شود از لحظه ی فداکاری به چشمِ خسته ی شب های صبح بیداری شبیه حضرت زهرا به روز مادری و شبیه زینب کبری شب پرستاری مدافع حرم خانه است آری زن شبیه رود به جریان خانه جاری زن لطیف خلقتِ زیبا سرشتِ بی مانند به وقت حادثه تعریف پایداری زن درون خانه اگر نقش مادری دارد میان جامعه نقش پیمبری دارد زنی که روشنی آموخته ست انسان را زنی که خاصیت عشق پروری دارد #الهه_بیات_مختاری #زن_قصد_خدا_از_آفرینش_عالم #فاطمه_زهرا #زینب_کبری @aboajor

شانزدهم دی ماه، سالروز شکل گیری حماسه خونین هویزه به دست دانشجویان پیرو رهبری به فرماندهی دانشجوی شهید، سیدحسین علم الهدی است. این دانشجویان رزمنده در سال 1359، عملیاتی را در هویزه و سوسنگرد آغاز کردند و پیروزی های مهمی به دست آوردند. دست نوشته ای به جا مانده از شهید علم الهدی «من در سنگر هستم. در این خانه محقر، در این خانه فریاد و سکوت، فریاد عشق و سکوت، در این سرد و گرم، سردی زمستان و گرمای خون. در این خانه ساکن و پرجوش و خروش، سکون در کنار رودخانه و هیجان قلب و شور شهادت. خانه نمناک و شیرین، کوچکی قبر و عظمت آسمان. این خانه، کوچک است. این سنگر، این گودی در دل زمین، این گونی های بر هم تکیه داده شده، پر از حرف است. فریاد است. غوغاست... صدای پرمحبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زبانی منصور، بغض گلویم را گرفته. قطرات اشکم هدیه تان باد. تنهایی، عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است». #شانزدهم_دیماه #از_دانشگاه_تا_هویزه @aboajor

سبو به خون زده عطر شراب ناب گرفته چنان شکفته که مرگ از تنش گلاب گرفته جزیره ای شده مجنون در عاشقانه ی پیکار که گرد پیکر اون خون به جای آب گرفته چه قطعه قطعه سروده است عاشقانه تنش را و این مغازله از حی مستطاب گرفته... #الهه_بیات_مختاری #شهید_نظر_میکند_به_وجه_الله @aboajor

کمی شعر ببینید... ساختارشکنی های مفهومی زیبا @aboajor

این شمس که «والضّحی »ست از گنبد توست هر صبح «اذاتنفَّس» مرقد توست ای شأن نزول هشتمین سوره ی عشق «هذالبلد الامین » همین مشهد توست #الهه_بیات_مختاری @aboajor

امروز روز بزرگداشت رودکی ست شاعری که سرودن شعر پارسی را از نو احیا کرد او را به دلیل ابداعاتش در معانی و خلق تصاویر پدر شعر فارسی می نامند او در رودک حوالی سمرقند به دنیا آمد اکثر مورخان و زبان شناسان به اتفاق نظر گفته اند او کور مادر زاد نبوده است از جهت توصیف دقیق طبیعت و رنگ ها در شعر. در دوره ی سامانیان و به کوشش بلعمی وزیر دانش دوست ایرانی و پس از سال ها جولان زبان و ادبیات عرب در ادبیات فضا برای سخن گفتن از شعر و ادب پارسی مساعد شد رودکی به دعوت بلعمی به دربار نوح سامانی آمد و شد دوست و ندیم مخصوص وی طوری که وقتی شاه به هرات رفته و بود به بخارا بازنمیگشت همه از رودکی خواستند شعری بسراید و شاه را به شهر بازگرداند و رودکی آن شعر معروف بوی جوی مولیان را سرود که یکی از ماندگارترین آثار وی می‌باشد در کتاب چهارمقاله ی عروضی آمده است: (گویند امیر را این قصیده بخاطر چنان ملایم افتاد که موزه در پای ناکرده سوار شد و عزیمت بخارا نمود.)

از کعبه کلیسیا نشینم کردی آخر در کفر بی‌قرینم کردی بعد از دو هزار سجده بر درگه دوست ای عشق، چه بیگانه ز دینم کردی! جز حادثه هرگز طلبم کس نکند یک پرسش گرم جز تبم کس نکند ورجان به لب آیدم، به جز مردم چشم یک قطرهٔ آب بر لبم کس نکند با آن که دلم از غم هجرت خونست شادی به غم توام ز غم افزونست اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب هجرانش چنینست، وصالش چونست؟ رودکی

...دیریست بی تو نبض زمین کند میزند از انتظار صورت انسان گرفته است اینجا هوا برای نفس هایمان کم است یک شهر بوی آهن و سیمان گرفته است چیزی که بین ما و خدا بود سال هاست مفهوم ناشیانه ی ایمان گرفته است تعبیر خواب های دل آشفته ی غزل امشب بیا که قافیه پایان گرفته است امشب بیا و در دل شعرم ظهور کن بی تو عجیب حال و هوامان گرفته است #الهه_بیات_مختاری #لیلة_الرغائب @aboajor