ایرانِ بزرگ
ابوالفضلعباسیبانی-۱۶شهریور ۱۴۰۰
ایرانزمین یا ایرانشهر محدوده جغرافیایے و حوزه تمدنی فلات ایران و جلگههاے مجاور آن شامل ایران کنونی، بخش بزرگے از #قفقاز، #افغانستان و #آسیاےمرکزی است که در زبانهاے فرنگے از آن با عنوان پرشیاے بزرگ یا پارس بزرگ یاد میشود و کاربرد تاریخے ایران صرفاً محدود به بخش غربے آن که هماکنون به این نام خوانده میشود، نبوده و تمام مرزهاے سیاسے کشورے که زیر تسلط ایرانیان بود، همچون #میانرودان(سورستان که همان عراق امروزے است) و بیشتر #ارمنستان و #جنوبقفقاز را هم در بر میگیرد و مفهوم #ایرانبزرگ از جهات گوناگون ریشه در تاریخ چند هزار ساله آن دارد و به دوران نخستین امپراتورے ایرانے که توسط پارس ها بنیان گذاشته شد باز میگردد.
در دوران نوین اما، ایران بسیارے از سرزمینهاے خود را از دست داده که از جمله، واگذارے بخشهاے غربے #ترکیه و #عراق امروزے به امپراتوری عثمانی( ۹۱۲ خ)، واگذارے بخشهاے شرقی، #افغانستان امروزے طی معاهده پاریس ( ۱۲۳۶ و ۱۲۸۴ خ) ، واگذارے سرزمین هاے #قفقاز به روسیه (عهدنامه گلستان۱۱۹۲خ) که طے آن بخشهایے از شمال ایران شامل قفقاز، ارمنستان، ایالتهاے شرقی #گرجستان یعنی #کاختی و #کارتلی وبخشهاے غربے گرجستان یعنی #آبخاز، #سامگرلو(مرگالیا)، #گوریا و #ایمرتی(آچوق باشی) و تمام شهرها و روستاهاے مناطق غربی #گرجستان در ساحل دریاے سیاه و محال #گروزیه (کورنه) شامل #چچن و #اینگوش امروزے به وسعت تقریبے ۲۲۰ هزار کیلومتر مربع خاکے و ۱۲۰هزار کیلومتر مربع آبی با بیش از۱۳۶۰ کیلومتر خط ساحلے دریاے کاسپین به روسیه واگذار گردید که بعدها در اثر تجزیه اے دیگر، کشورها و ملتهاے جدیدے تحت نفوذ روسیه و انگلستان شکل گرفتند و اگرچه از طریق زبان و فرهنگ با ایران پیوستگے دارند اما از سرزمین مادرے خویش که به آن عشق مے ورزند جدا افتاده اند.
در عهدنامه اے دیگر موسوم به «ترکمنچای» در نخستین روز اسپند ۱۲۰۶ و پس از نبرد روسیه و ایران در مجموع حدود۳۰ هزار کیلومتر مربع دیگر شامل حدود۲۰ هزار کیلومتر مربع از #ارمنستان امروزی، حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از #ترکیه امروزے شامل کوه #آرارات و شهر #ایغدیر که در آن زمان بخشے از #خاناتایروان بود و نیز ۵ هزار کیلومتر مربع ازجمهورے #آذربایجان امروزے (شامل #تالششمالے یعنی شهرستان #لریک و #نخجوان) از ایران جدا و مرزهاے جدیدے در طول رودخانه ارس شکل گرفت و #داغ دیگرے بر دل ایران و ایرانے نهاد که هیچ گاه سرد نشده و نخواهد شد.
آخرین بخش جدا شده از پیکرهے ایران بزرگ، #بحرین با ۷۰۶ کیلومتر مربع مساحت است که در سال ۱۸۲۰ میلادے یعنے ۲۰۱ سال پیش با هدایت انگلیسے ها از ایران جدا شده بود و در سال ۱۳۳۴ خورشیدی، انگلیس وعده داد که اگر ایران به عضویت پیمان بغداد درآید بحرین را برخواهد گرداند که در همان وعده باقے ماند.
و بالاخره ۶ دیماه ۱۳۱۳ خ و در زمان پهلوے اول ، نام ایران امروزے رسماً در مجامع بینالمللے بعنوان بخش بجا مانده ازسرزمین ایران بزرگ تثبیت و تا امروز خوشبختانه خدشهے دوبارهاے بر پیکرهے این سرزمین اهورائے وارد نیامده و با انسجام و همدلے از این پس هم نخواهد آمد.
https://t.me/abolfazlabbasibani
ایرانِ بزرگ
ابوالفضلعباسیبانی-۱۶شهریور ۱۴۰۰
ایرانزمین یا #ایرانشهر محدوده جغرافیایے و حوزه تمدنی فلات ایران و جلگههاے مجاور آن شامل ایران کنونی، بخش بزرگے از #قفقاز #افغانستان و #آسیاےمرکزی است که در زبانهاے فرنگے از آن با عنوان پرشیاے بزرگ یا پارس بزرگ یاد میشود و کاربرد تاریخے ایران صرفاً محدود به بخش غربے آن که هماکنون به این نام خوانده میشود، نبوده و تمام مرزهاے سیاسے کشورے که زیر تسلط ایرانیان بود، همچون #میانرودان(سورستان که همان عراق امروزے است) و بیشتر #ارمنستان و #جنوبقفقاز را هم در بر میگیرد و مفهوم #ایرانبزرگ از جهات گوناگون ریشه در تاریخ چند هزار ساله آن دارد و به دوران نخستین امپراتورے ایرانے که توسط پارس ها بنیان گذاشته شد باز میگردد.
در دوران نوین اما، ایران بسیارے از سرزمینهاے خود را از دست داده که از جمله، واگذارے بخشهاے غربے #ترکیه و #عراق امروزے به امپراتوری عثمانی( ۹۱۲ خ)، واگذارے بخشهاے شرقے #افغانستان امروزے طی معاهده پاریس ( ۱۲۳۶ و ۱۲۸۴ خ) ، واگذارے سرزمین هاے #قفقاز به روسیه (عهدنامه گلستان۱۱۹۲خ) که طے آن بخشهایے از شمال ایران شامل قفقاز، ارمنستان، ایالتهاے شرقی #گرجستان یعنی #کاختی و #کارتلے و بخشهاے غربے گرجستان یعنی #آبخاز #سامگرلو(مرگالیا) #گوریا و #ایمرتی(آچوق باشی) و تمام شهرها و روستاهاے مناطق غربی #گرجستان در ساحل دریاے سیاه و محال #گروزیه (کورنه) شامل #چچن و #اینگوش امروزے به وسعت تقریبے ۲۲۰ هزار کیلومتر مربع خاکے و ۱۲۰هزار کیلومتر مربع آبی با بیش از۱۳۶۰ کیلومتر خط ساحلے دریاے کاسپین به روسیه واگذار گردید که بعدها در اثر تجزیه اے دیگر، کشورها و ملتهاے جدیدے تحت نفوذ روسیه و انگلستان شکل گرفتند و اگرچه از طریق زبان و فرهنگ با ایران پیوستگے دارند اما از سرزمین مادرے خویش که به آن عشق مے ورزند جدا افتاده اند.
در عهدنامه اے دیگر موسوم به «ترکمنچای» در نخستین روز اسپند ۱۲۰۶ و پس از نبرد روسیه و ایران در مجموع حدود۳۰ هزار کیلومتر مربع دیگر شامل حدود۲۰ هزار کیلومتر مربع از #ارمنستان امروزی، حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از #ترکیه امروزے شامل کوه #آرارات و شهر #ایغدیر که در آن زمان، بخشے از #خاناتایروان بود و نیز ۵ هزار کیلومتر مربع ازجمهورے #آذربایجان امروزے (شامل #تالششمالے یعنی شهرستان #لریک و #نخجوان) از ایران جدا و مرزهاے جدیدے در طول رودخانه ارس شکل گرفت و #داغ دیگرے بر دل ایران و ایرانے نهاد که هیچ گاه سرد نشده و نخواهد شد.
آخرین بخش جدا شده از پیکرهے ایران بزرگ #بحرین با ۷۰۶ کیلومتر مربع مساحت است که در سال ۱۸۲۰ میلادے یعنے ۲۰۱ سال پیش با هدایت انگلیسے ها از ایران جدا شده بود و در سال ۱۳۳۴ خورشیدی، انگلیس وعده داد که اگر ایران به عضویت پیمان بغداد درآید بحرین را برخواهد گرداند که در همان وعده باقے ماند که با این آخرین قطعه جدا شده از ایران بزرگ بیش از دوسوم خاک ایران بزرگ یعنی ۳٫۵ میلیون کیلومتر مربع از پاره تنمان خارج از مرزهای فعلی ایران و به یاد ایران نفس میکشد.
و بالاخره ۶ دیماه ۱۳۱۳ خ و در زمان پهلوے اول، نام ایران امروزے رسماً در مجامع بینالمللے بعنوان بخش بجا مانده ازسرزمین ایران بزرگ تثبیت و تا امروز خوشبختانه خدشهے دوبارهاے بر پیکرهے این سرزمین اهورائے وارد نیامده و با انسجام و همدلے از این پس هم نخواهد آمد.
این روزها برخے از همسایگان سخن از برگشت به مرزهاے تاریخے میکنند که ما استقبال میکنیم!
https://t.me/abolfazlabbasibani