#تقویم_شیعه 📆 امروز جمعه ☀️ 16 اسفندماه 1398 شمسی 🌙 11 رجب 1441 قمری ❄️ 06 مارس 2020 میلادی ☀️ #شمسی ➕ رحلت حكيم الهی و عارف بزرگوار "آخوند ملاحسينقلی همدانی" (1272 ش) ➕ بروز قحطی در ايران در جريان جنگ جهاني اول (1296ش) ➕ اعدام انقلابی "سپهبد رزم ‏آرا" نخست وزير "محمدرضا پهلوی" توسط جمعيت فدائيان اسلام (1329ش) 🌙 #قمری ➕ درگذشت "ابن عساكر مشقی" مورخ و محدث شهير اسلامی (571 ق) ❄️ #میلادی ➕ شكست ارتش رژيم صهيونيستی و خروج از غزّه (1957م) ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

سلام امام زمانم✋🌸 دیدن روی تــو بر دیده جلا می بخشد قدم یار به هــر خانه صفا می بخشد بدتر از درد جدائی به خدا دردی نیست خاک پاهای تو گفتند دوا می بخشد سلام پدر مهربانم #امام_زمان ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❤️❤️❤️❤️❤️

یاس همت: 🌸🌿💐🌴🌹☘️🍃🌷🍀 * متن دعای هفتم صحیفه سجادیه که امروز رهبر انقلاب خواندن آن را به مردم توصیه کردند: 🔸و كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ : 👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿 يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ. فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ. 🔸ترجمه دعای هفتم: اي آنكه گرهِ كارهاي فرو بسته به سر انگشت تو گشوده مي‌شود، و اي آن كه سختيِ دشواري‌ها با تو آسان مي‌گردد، و اي آن كه راه گريز به سوي رهايي و آسودگي را از تو بايد خواست. سختي‌ها به قدرت تو به نرمي گرايند و به لطف تو اسباب كارها فراهم آيند. فرمانِ الاهي به نيروي تو به انجام رسد، و چيزها، به اراده‌ي تو موجود شوند، و خواستِ تو را، بي آن كه بگويي، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نيست، بي آن كه بگويي، رو بگردانند. تويي آن كه در كارهاي مهم بخوانندش، و در ناگواري‌ها بدو پناه برند. هيچ بلايي از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگرداني، و هيچ اندوهي بر طرف نشود مگر تو آن را از دل براني. اي پروردگار من، اينك بلايي بر سرم فرود آمده كه سنگيني‌اش مرا به زانو درآورده است، و به دردي گرفتار آمده‌ام كه با آن مدارا نتوانم كرد. اين همه را تو به نيروي خويش بر من وارد آورده‌اي و به سوي من روان كرده‌اي. آنچه تو بر من وارد آورده‌اي، هيچ كس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوي من روان كرده‌اي، هيچ كس برنگرداند. دري را كه تو بسته باشي. كَس نگشايد، و دري را كه تو گشوده باشي، كَس نتواند بست. آن كار را كه تو دشوار كني، هيچ كس آسان نكند، و آن كس را كه تو خوار گرداني، كسي مدد نرساند. پس بر محمد و خاندانش درود فرست. اي پروردگار من، به احسانِ خويش دَرِ آسايش به روي من بگشا، و به نيروي خود، سختيِ اندوهم را درهم شكن، و در آنچه زبان شكايت بدان گشوده‌ام، به نيكي بنگر، و مرا در آنچه از تو خواسته‌ام، شيرينيِ استجابت بچشان، و از پيشِ خود، رحمت و گشايشي دلخواه به من ده، و راه بيرون شدن از اين گرفتاري را پيش پايم نِه. و مرا به سبب گرفتاري، از انجام دادنِ واجبات و پيروي آيين خود بازمدار. اي پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بي‌طاقتم، و جانم از آن اندوه كه نصيب من گرديده، آكنده است؛ و اين در حالي است كه تنها تو مي‌تواني آن اندوه را از ميان برداري و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور كني. پس با من چنين كن، اگر چه شايسته‌ي آن نباشم، اي صاحب عرش بزرگ. 🍀🌷🍃🌹🌴💐🌿🌸☘️ ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

صوت دعای هفتم از صحیفه سجادیه ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ رژ قرمز رنگے برداشتم و ڪمے روے لب هایم ڪشیدم سپس با دستمال ڪاغذے تمیز پاڪ ڪردم. دستمال را طورے ڪنار آینہ قرار دادم تا جاے قرمزے رژ در دید باشد. چند دستمال ڪاغذے روے زمین انداختم،جعبہ ے دستمال ڪاغذے را همراہ ریمل روے تخت پرت ڪردم. نگاهے بہ اتاق انداختم،ڪاملا مشخص بود من آرایش ڪردہ بودم و بہ اجبار خانوادہ پاڪ ڪردم! در دل گفتم ڪاش بتوانم اول مادر عسگرے را بہ اتاق بڪشانم این میدان جنگ را ببیند و فرار ڪند! بالاخرہ مادرشوهر بود! جلوے آینہ ایستادم تا از وضع ظاهرے ام مطمئن شوم،سارافون بلند آبے رنگ سادہ اے همراہ با شلوار سفید پوشیدہ بودم‌. روسرے آبے رنگم را براے بار اول بہ اصرار مادرم طرح لبنانے بستم. همانطور ڪہ خودم را در آینہ نگاہ مے ڪردم گفتم:تا چند دیقہ دیگہ چہ شود! بشڪنے زدم و ادامہ دادم:پسرِ عسگرے پَر! هم زمان با بشڪن زدنِ من صداے زنگ آیفون بلند شد‌. سریع ڪلید در اتاق را برداشتم،صداے پدر و مادرم مے آمد ڪہ در هول و ولا بودند. بہ سمت در رفتم،نباید ڪسے وضع اتاق را مے دید! در را قفل ڪردم. صدای باز شدن در آمد،ڪنجڪاو شدم خانواده ے عسگرے را ببینم! خواستم به سمت پنجره بروم که کف پایم درد گرفت! زیر پایم را نگاه کردم،یڪے از رژها لہ شده بود! همانطور ڪہ لنگان لنگان بہ سمت پنجرہ مے رفتم گفتم:راست گفتن چاہ نڪن بهرِ ڪسے اول خودت دوم ڪسے! ڪنار پنجرہ ایستادم،خانم و آقاے عسگرے سریع وارد شدند. زیر لب گفتم:اڪہ هے نشد ببینمشون! پسرے وارد حیاط شد،قدش تقریبا بلند بود؛نمے توانستم خوب صورتش را از پشت پردہ ببینم‌‌‌. ڪت و شلوار سورمہ اے رنگے همراہ با پیراهن سفید پوشیدہ بود‌‌. همانطور ڪہ جعبہ ے شیرینے در دست داشت در را بست،در حالے ڪہ بہ سمت خانہ قدپ برمے داشت بلند گفت:سلام! من هم از پشت پنجرہ آرام گفتم:سلام پسرِ عسگرےِ معروف! داشت وارد خانہ میشد ڪہ نگاهش بہ سمت پنجرہ ے اتاق افتاد! دقیق تر نگاہ ڪرد،انگار مرا دید! من هم صورتش را دیدم! چهرہ اے ڪہ تصور میڪردم را داشت اما دلنشین تر! سریع نگاهش را از من گرفت و وارد شد. با ڪف دست محڪم روے پیشانے ام ڪوبیدم و گفتم:الان فڪ میڪنہ من چقد شوهر ندیدہ م! سرم را برگرداندم،نگاهم بہ موڪت افتاد. روے تمام موڪت قرمز شدہ بود! ڪف پایم را نگاہ ڪردم،ناخواستہ خراب ڪارے ام بهتر جور شد! خواستم رژ را بردارم ڪہ یادم افتاد براے نوراست،خم شدم و برش داشتم. همانے بود ڪہ طاها برایش خریدہ بود،اگر طاها برایش باد هوا هم میخرید مثل جانش از آن مراقبت میڪرد! این بار محڪمتر با ڪف دست بہ پیشانے ام ڪوبیدم:نورا تیڪہ تیڪہ م میڪنہ دیگہ بہ پسر عسگرے نمے رسم! سرم را تڪان دادم و دوبارہ رژ را نگاہ ڪردم،گویے بہ جاے پا یڪ تریلے هجدہ چرخ از رویش رد شدہ بود! فاتحہ ام را خواندم:چہ واسہ شوهر ڪردن استرس داشتم! دیگہ ڪلا حل شد،روحم شاد و یادم گرامے باد! فڪرے بہ ذهنم رسید،چہ خوب میشد نورا را بہ اتاق بڪشانم تا ببینید و اَلَم شَنگہ راہ بیندازد.... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ با عجلہ بہ سمت در رفتم و گوشم را بہ در چسباندم. صداے پدر و مادرم مے آمد ڪہ با خانوادہ ے عسگرے تعارف تڪہ پارہ مے ڪردند. در همان حالت بہ ساعت ڪوچڪ ڪنار تختم نگاہ ڪردم،ساعت پنج عصر را نشان مے داد. از در فاصلہ گرفتم،دستانم را در هم گرہ ڪردم و مشغول قدم زدن شدم. چگونہ نورا را بہ اتاقم مے ڪشاندم؟! اگر مادرم را صدا میزدم و وضع اتاق را مے دید نمیتوانستم هادے عسگرے را بہ اتاق بیاورم. با خودم گفتم:بیخیال آیہ! همین وضع اتاق بسہ فقط باید یڪم مزہ دار ڪنے نقشہ تو! دہ دقیقہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ ڪسے چند تقہ بہ در زد! ایستادم،آرام گفتم:بلہ! مادرم با لحن مهربانے ڪہ همہ ے مادرها جلوے خواستگار دارند گفت:آیہ جان! درو وا ڪن! نزدیڪ در شدم و با شڪ گفتم:ڪار دارید؟ مڪثے ڪرد و گفت:میخوان تو رو ببینن! سرفہ اے ڪردم:باشہ الان میام! چند لحظہ معطل ڪردم تا برود،وقتے دید در را باز نمے ڪنم گفت:بیا عزیزم همہ منتظر توان! دیگر صدایے نیامد. چند نفس عمیق پشت سر هم ڪشیدم،سپس بہ سمت تختم قدم برداشتم تا چادرم را بردارم. چادرم را از روے تخت برداشتم و جلوے صورتم باز ڪردم. در ذهنم تاڪید‌ ڪردم نباید در جمع نارضایتے ام را نشان بدهم ڪہ پدرم متوجہ بشود. صلواتے فرستادم و چادر را روے سرم انداختم،در را باز و از اتاق خارج شدم. دوبارہ در را قفل ڪردم و سپس ڪلید را داخل جیب سارافونم گذاشتم. همہ ے نگاہ ها روے من بود جز نگاهِ هادے عسگرے! بے توجہ روے مبل ڪنار مادرش نشستہ بود،نگاهے بہ جمع انداختم نورا و یاسین نبودند. با صداے نسبتاً بلندے گفتم:سلام! خانم و آقاے عسگرے با لبخند جوابم را دادن ولے هادے سرش را هم تڪان نداد،گویا از بودن در این جمع ناراضے بود! خانم عسگرے مانتوے سادہ ے قهوہ اے رنگے بہ همراہ روسرے ستش پوشیدہ بود‌. تصور میڪردم چادرے باشد اما با این حال حجاب ڪاملے داشت‌. صورت ملیح و دلنشینے داشت،صاف و با ژست خاصے نشستہ بود و دست راستش را روے دستہ مبل گذاشتہ بود. چهرہ ے هادے متعجبم ڪرد! برعڪس تصورے ڪہ داشتم ریش نداشت و ڪمے تہ ریش گذاشتہ بود؛پوستِ سفید صورتش برق میزد و چشمان قهوہ اے رنگ تیرہ اش عجیب گیرا بودند! موهاے مشڪے رنگش را مدل جالبے درست ڪردہ بود،با اینڪہ سعے داشتہ ڪت و شلوارش تنگ نباشد اما اندام ورزیدہ اش خودش را نشان میداد. تمام دڪمہ هاے پیراهن سفیدش را بستہ و تنها دڪمہ ے آخر یقہ اش را باز گذاشتہ بود. چند لحظہ از ذهنم گذشت مے توانست در نقش یوسف پیامبر بازے ڪند! اخمے ڪم رنگے بین ابروهاے پهنش جا گرفتہ بود،بدون حرف از انگشتان در هم قفلش نگاہ برنمیداشت! مادرم با چشم اشارہ ڪرد تا با خانم عسگرے روبوسے ڪنم بے توجہ آرام بہ سمت جمع قدم برداشتم و روے اولین مبل نشستم. چہ زود نصیحت هاے خودم را فراموش ڪردم! مادرم چشم غرہ اے رفت و چیزے نگفت،صداے خانم عسگرے سڪوت را شڪست:آیہ جون چقد ڪم سن و سالہ! سرم را بلند ڪردم و بدون حرف نگاهم را بہ او دوختم. مادرم با ڪنجڪاوے پرسید:مگہ فڪ میڪردید آیہ چند سالشہ؟! خانم عسگرے نگاهے بہ همسرش انداخت و گفت:فڪ نمے ڪردیم زیر بیست باشہ! مادرم لبخند تصنعے زد:نہ آیہ هیفدہ سالشہ! آقا هادے چند سالشونہ؟ خانم عسگرے با لبخند نگاهے بہ پسرش انداخت و دوبارہ بہ مادرم چشم دوخت:هادے بیس و چهار سالشہ! مادرم سرے تڪان داد و رو بہ من گفت:آیہ جان چایے بیار! لب و لوچہ ام را آویزان ڪردم ڪہ یعنے من؟! با سر با آشپزخونہ اشارہ ڪرد. با اڪراہ از روے مبل بلند شدم و بہ سمت آشپزخانہ رفتم،صداے خوش و بش ڪردن پدرم و آقاے عسگرے بلند شد. وارد آشپزخونہ شدم،نگاهم بہ سینے اے ڪہ فنجان ها مرتب درونش چیدہ شدہ بود افتاد. خواستم بہ سمت ڪابینت بروم ڪہ مادرم سریع وارد آشپزخانہ شد و با حرص گفت:اصلا مشخص نیس راضے نیستے! جوابے ندادم،مادرم نگاہ تندے بہ من انداخت و قورے چایے را از روے ڪترے برداشت. همانطور ڪہ داخل فنجان چاے میریخت و نگاهش بہ آن ها بود گفت:این پسرہ ام انگار راضے نیس! با ذوق بہ مادرم چشم دوختم:پس توام متوجہ شدے مامان؟ _اوهوم! در حالے ڪہ قورے را نزدیڪ فنجان بعدے میبرد ادامہ داد:میرید تو اتاق باهم حرف میزنید،هے بهونہ میارے تا خودِ پسرہ بگہ بہ تفاهم نرسیدیم! سرم را تڪان دادم و گفتم:فهمیدم! مادرم بہ صورتم زل زد:آیہ فقط آبروریزے نڪنیا! پسرہ رو نڪشے! با تعجب گفتم:وا مامان! دوبارہ نگاهش را بہ فنجان ها دوخت:تو لجت بگیرہ دیگہ ڪار تمومہ! نگاهے بہ فنجان هاے پر از چاے انداخت و قورے را سر جایش گذاشت. _اینا رو بیار! از آشپزخانہ خارج شد،سینے چاے را برداشتم و با احتیاط بہ سمت پذیرایے قدم برداشتم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ نزدیڪ مبل ها ڪہ رسیدم عسگرے با خندہ گفت:این چاے خوردن دارہ! بہ سمت عسگرے و پدرم رفتم و تعارف ڪردم،سپس بہ سمت خانم عسگرے رفتم. همانطور ڪہ تشڪر میڪرد فنجان را برداشت،نوبت بہ هادے رسید! فڪرے از ذهنم عبور ڪرد،براے برداشتن فنجان دستش را دراز ڪرد ڪہ سریع سینے را انداختم! مانند فنر از روے مبل پرید و بلند گفت:آخ! سمت راست ڪتش خیس شد،روے ران هایش تمام چاے ریختہ بود! سینے ڪنار مبل افتاد و فنجان ها شڪست! با حرص شروع ڪرد بہ دست ڪشیدن روے ران پایش،اخم هایش بیشتر درهم رفت؛با دندان لبش را گزید و ڪتش را درآورد. با درماندگے بہ شلوارش نگاہ ڪرد اگر ڪسے میدید فڪر مے ڪرد پسر بہ این بزرگے ڪار خرابے ڪردہ! با تصور همچین صحنہ اے خندہ ام گرفت،دستم را روے دهانم گذاشتم تا نخندم. مادرم با نگرانے گفت:چے شد؟! ِآب دهانم را قورت دادم و دستم را از روے دهانم برداشتم: بخشید حواسم نَ... صداے بَمِ هادے نگذاشت ادامہ بدهم! _چیزے نشد! نگاہ تیزے بہ من انداخت و دوبارہ مشغول پاڪ ڪردن شلوارش شد! نگاهش داد میزد:"دلم میخواد خفہ ت ڪنم" برق چشمانش متعجبم ڪرد،رفتارش عجیب بود! عسگرے با خندہ گفت:آیہ خانم گربہ رو دم حجلہ ڪشتا! همہ شروع ڪردن بہ خندیدند،هادے بے توجہ با اخم همانطور ڪہ آستین هاے پیراهنش را بالا میزد و روے آرنجش تنظیم میڪرد دوبارہ روے مبل نشست و نفس عمیقے ڪشید! مادرم گفت:میخواید برید تو اتاق پمادے چیزے بدم؟! هادے سریع گفت:نہ ممنون چیز خاصے نیس! زیر لب گفتم:عذر میخوام! بدون اینڪہ نگاهم ڪند سرش را تڪان داد و چیزے نگفت،مشغول جمع ڪردن تڪہ هاے فنجان شدم،مادرم خواست ڪمڪ ڪند ڪہ اجازہ ندادم. جو سنگین بود بدتر هم شد! عسگرے سعے داشت جمع را از سردے دربیاورد،تڪہ هاے فنجان ها را داخل سینے گذاشتم. مادرم گفت:آیہ براے آقا هادے چایے بیار! مادر هادے خندید و گفت:هر چقد میخواے اذیتش ڪن حساب ڪار دستش بیاد. اخم هادے پر رنگ تر شد! قصد ڪردم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ صداے زنگ تلفن بلند شد. پدرم خواست بلند شود ڪہ گفتم:من جواب میدادم. با قدم هاے بلند بہ سمت آشپزخانہ رفتم و سینے را روے ڪابینت گذاشتم. بلافاصلہ سمت میز تلفن رفتم،گوشے تلفن را برداشتم. _بلہ بفرمایید! صدایے نیامد. با تعجب گفتم:الو! باز هم ڪسے جواب نداد! شانہ اے بالا انداختم،قصد ڪردم قطع ڪنم ڪہ صدایے آشنا گفت:الو! قلبم ایستاد،صدایِ همان پسرِ مرموز بود! _غش ڪردے؟! سرم را برگرداندم و بہ جمع نگاهے انداختم،بہ زور گفتم:سلام زهرا جون! خندید! با خندہ گفت:السلام علیڪم بَر تو! ادامہ داد:نچ نچ! دروغ گفتنم بلدے؟! براے صاف ڪردن صدایم سرفہ اے ڪردم و گفتم:خوبے؟چہ خبرا؟ _من عالے ام،خبرم سلامتیت! داشت سر بہ سرم میگذاشت. _اتفاقا میخواستم خودت گوشیو بردارے! آب دهانم را قورت دادم و گفتم:ڪارم داشتے؟ محڪم گفت:آرہ! ڪنجڪاو پرسیدم:چے ڪار؟ _باید ببینمت! پوزخندے زدم و گفتم:نہ،خدافظ! گوشے را ڪمے از گوشم فاصلہ دادم تا سرجایش بگذارم ڪہ خونسرد گفت:باشہ هرطور راحتے خیلے حرفا داشتم،خدافظ! دوبارہ گوشے را محڪم بہ گوشم چسباندم:ڪجا؟ _خودم میام دنبالت بہ وقتش!خدافظ! سپس صداے بوق ممتدد در گوشم پیچید! نفسم چند لحظہ بند آمد،اعتماد ڪردن بہ او ڪار درستے بود؟! باید مجهولاتے را ڪہ بوجود آوردہ بود حل میڪردم! با صداے مادرم بہ خودم آمدم:آیہ! _بلہ! بہ صورتم زل زد:ڪے بود؟! با استرس گفتم:هیچڪس! یعنے دوستم! مادرم آهانے گفت. _برو چاے بیار! گیج گفتم:چے؟! سپس بہ هادے ڪہ با اخم نگاهم میڪرد چشم دوختم! مادرم با تعجب گفت:خوبے؟! همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرفتم گفتم:آرہ! سینے اے برداشتم و دو فنجان رویش گذاشتم،دستانم مے لرزید و قلبم بیشتر! حسش میڪردم! ڪسے را دور و اطراف خانہ حس میڪردم،یڪ غریبہ ے آشنا را! ڪاش آشپزخانہ بہ سمت بیرون پنجرہ داشت! شاید آن غریبہ ے آشنا همینجا بود،در چند مترے ام... اما ڪسے را خوب حس میڪردم! سینے را برداشتم و بے حوصلہ بہ سمت جمع رفتم،مادرم مشغول صحبت با خانم عسگرے بود. لبم را بہ دندان گرفتم و نزدیڪ هادے شدم،براے تعارف ڪردن چاے خم شدم ڪہ بہ چشمانم زل زد و گفت:ممنون نمیخورم،صرف شد! منظورش بہ اتفاقے ڪہ افتاد بود،فڪر میڪرد من دست و پا چلفتے ام. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون #قسمت_یازدهم صداے زنگ موبایل ڪسے پیچید،عسگرے در حالے ڪہ دستش را داخل جیب ڪتش میبرد گفت:ببخشید! سینے را روے میز گذاشتم و سرد گفتم:هر طور راحتین! بہ هم چشم دوختہ بودیم،مثل دو شیرِ آمادہ ے حملہ! برایم جالب بود چرا او راضے نیست،شاید ڪسے دیگر را دوست داشت. روے مبل نشستم و مشغول بازے با گوشہ ے شالم شدم. شبیہ هرچیزے بود جز مراسم خواستگارے! صدایِ نگران خانم عسگرے توجهم را جلب ڪرد:مهدے چے شدہ؟ سرم را بلند ڪردم و بہ عسگرے چشم دوختم،چهرہ اش درهم بود. مردد گفت:حالہ مامانم بد شدہ بردنش بیمارستان،مینو میگہ پاشو بیا! مادرم اے وایے گفت،عسگرے نگاهے بہ ما انداخت و با شرمندگے گفت:با اجازہ تون ما بریم! پدرم گفت:این چہ حرفیہ مهدے جان؟میخواے منم باهات بیام؟! عسگرے دستش را روے شانہ ے پدرم گذاشت و گفت:نہ دستت درد نڪنہ! شرمندہ بہ خدا! سر فرصت مناسب بازم مزاحم میشیم! سپس بلند شد،بہ تبعیت از او همسر و پسرش نیز بلند شدند. خانم عسگرے حسابے از مادرم عذر خواهے ڪرد،خواستگارے بہ هم خورد! انگار خدا دعاهایم را مستجاب ڪرد،پاے هادے بہ اتاقم براے آشنایے هم نرسید چہ برسد بہ زندگے ام! بے اختیار لبخندے روے لب هایم نشست،در دل ڪلے مادر عسگرے را دعا ڪردم ڪہ حالش خوب شود! با اشتیاق مشغول بدرقہ ڪردنشان شدم،هادے خم شد تا ڪفش هایش را بپوشد. با دقت نگاهش ڪردم لبخند پر رنگے روے لب هایش نقش بستہ بود! او هم از بہ هم خوردن خواستگارے خوشحال بود! قطعا بار دومے در ڪار نبود و تنها این صحبت ها تعارف بود‌. ڪفش هایش را ڪہ پوشید،صاف ایستاد. ڪتش را روے ساق دست چپش انداخت و بہ سمت در خروجے رفت. داشت از چهار چوب در خارج میشد ڪہ بہ سمتم برگشت با خوش رویے گفت:خانم نیازے خدافظ! خبرے از اخم هاے سنگینش نبود! متعجب گفتم:خدافظ! نفس راحتے ڪشیدم قضیہ ے ازدواج تا مدتب بستہ میشد،خدا را شڪر دیگر نمے دیدمش! یاد اتاقم افتادم با عجلہ و خوشحالے بہ سمت اتاقم دویدم تا جمع و جورش ڪنم. قرار نبود هادے اے داخلش پا بگذارد! نہ در اتاقم نہ در زندگے ام... و نہ حتے در قلبم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ قطره‌ ے اشڪے آرام روے گونہ ام سُر میخورد،اشڪِ شادے! مرور ڪردن خاطراتش زیباست... زیباتر از هر چیزے! بہ اطراف نگاہ میڪنم،گلزار شهدا خلوت است. چند دختر چادرے باهم صحبت میڪنند و قبر شهداے گمنام را مے شویند. نسیم ملایم خودش را بہ صورت و ڪنارہ هاے چادرم مے ڪوبد،با دقت اطرافم را نگاہ میڪنم. هوا ڪمے تاریڪ شدہ نزدیڪ غروب است،گورستان ها همیشہ دلگیرند اما اینجا آرامش عجیبے دارد. اینجا واقعا بهشتِ زهراست! بوے گلاب در بینے ام‌ مے پیچید و هم‌ زمان صداے مداحی: با اذن رهبرم،از جانم بگذرم،در راہ این حرم،در راہ یار یا حیدر گویم و شمشیرے جویم و اندازم لرزہ بر جان ڪفار بہ عڪس هادے زل میزنم،بہ لبخند مهربانش،بہ پایین عڪس ڪہ شانہ هاے پر صلابتش را میان لباس نظامے نشان میدهد. بہ برقِ چشمانش... بہ این مداحے ڪہ چقدر وصفِ حالش بود! چقدر واقعیست! انگشت اشارہ ام را با احتیاط روے مژہ هایم میڪشم اما فایدہ اے ندارد،هجوم اشڪ هایم بیشتر میشود و لبخندم عمیق تر! بہ سنگ‌ قبرش خیرہ میشوم،حسش میڪنم. میدانم رو بہ رویم نشستہ و با من خاطراتمان را مرور میڪند. همراہ خندہ با صدایے ڪہ بغض دو رگہ اش ڪردہ میگویم:چقد بچہ بودما! و توقعے ندارم او با خندہ بہ زور بگوید:آرہ! مخاطبم پا بہ پایم از خاطراتمان نمیگوید و با یادآورے بعضے چیزها قرار نیست دستم بیاندازد،من هم توقعے ندارم. عادت ڪردم بہ نبودن هایش... سهمِ من از این مرد یڪ مشت خاطرہ و یڪ قاب عڪس است! هر هفتہ پنجشنبہ ها آمادہ میشوم و با یڪ دستہ گل بہ دیدنش مے آیم،من میگویم،میخندم،شوخے میڪنم،اشڪ میریزم و در و دل میڪنم،او لطف میڪند و از این دیوانہ بازے هایم خستہ نمیشود... شاید براے همہ عجیب باشد اما هادے نَمُردہ! او زندہ است،زندہ تر از ما زمینے ها... حتے زندہ تر از بهارهایے ڪہ بے حضورش مے گذرند... زندہ است و همہ از درڪ زندہ بودنش عاجزیم،مردانِ راہ خدا هرگز نمے میرند! این را خدا گفتہ! فقط حسرتِ دورے مان هنوز در دلم ماندہ،او زیر خاڪ است و بہ اندازہ ے هفت آسمان از من دور! دستانم را در هم قفل میڪنم و نفس عمیقے میڪشم و شاید آہ! در دل میگویم:از آمدن هایم خستہ نشدے؟! از اینڪہ همیشہ من حرف میزنم‌ و تو ساڪتے! خندہ هایم دیگر برایت دلبرے نمیڪند؟! دلت نمے لرزد از هجوم اشڪ هایم؟! میشود چشمانم را ببندم و زمانے ڪہ باز ڪردم ببینم در خانہ مان هستم، تو پشت میز نشستہ اے و غذا میخورے،من دستم را زیر چانہ ام گذاشتم و با لبخند تماشایت میڪنم. سرت را بلند ڪنے و با شیطنت بگویی:حواست ڪجاس؟! و من بدون حتے پلڪ زدنے بگویم:بہ تو آقا! اما هربار بعد از این فڪر و خیال ها نبودنت روے سرم آوار میشود. چشمانم را میبندم،اشڪانم دوبارہ راہ مے افتند. بلند رو بہ سنگ قبرش میگویم:چشمامو میبندم باز ڪردم باش!فقط باش باشہ؟! و هق هقم شدت میگیرد... تمام بودن هایت جلوے چشمانم نقش مے بندد. این اے ڪاش ها سستم میڪند،این ڪہ میتوانستے باشے... با ڪف دو دست صورتم را مے پوشانم،زجہ میزنم "اگر بودن هایش را" دستانم را پایین مے برم،چطور توانستم انقدر خودخواہ شوم ڪہ براے روے زمین بودن بخواهمش...؟! بخاطرہ ڪم آوردن هایم...؟! محڪم با ڪف دست اشڪ هایم را پاڪ میڪنم و رو بہ عڪسش میگویم:ببخشید میدونے این روزا حالم خوب نیس،میدونم الان تو دلت میگے چقد این دختر خودخواهہ! مڪث میڪنم،یاد خاطراتے ڪہ باهم مرور میڪردیم مے افتم،دستم را روے نامش میڪشم و با تمام وجود نوازشش میڪنم؛زیر نگاہ متعجب بقیہ با خندہ میگویم:مدیونے بگے این همونہ ڪہ میخواس خواستگاریو بہ هم بزنہ! بہ "ی" آخر نام خانوادگے اش میرسم،گلبرگ قرمز رنگے ڪہ رویش افتادہ با احتیاط ڪنار میزنم و انگشتم را با ملایمت میڪشم. خم میشوم روے سنگ قبرش،میخواهم نزدیڪ تر شوم تا در گوشش بگویم:نمیدونم چرا یادم نموند بابت اینڪہ اون روز از قصد روت چایے ریختم معذرت خواهے ڪنم،ببخشید باشہ؟!‌‌ الان تو پیش خدا خیلے عزیزے اگہ ازم دلگیر باشے چے ڪار ڪنم؟! از سنگ قبرش فاصلہ میگیرم،شروع میڪنم بہ تڪاندن خاڪ از گوشہ هاے چادرم. چقدر سبڪ شدم. علاجِ دردم همینجا بود! همانطور ڪہ بلند میشوم میگویم:مامانینا نگران میشن بازم میام. چند قدم برمیدارم،سپس ڪمے میچرخم و دست راستم را بہ نشانہ ے خداحافظے بالا میبرم! نگاهم بہ دختر جوانے ڪہ با تعجب بہ من خیرہ شدہ مے افتد،ڪمے دور تر از قبر هادے نشستہ. موهاے قهوہ اے رنگش را از زیر روسرے بیرون دادہ،صورتش آشفتہ است و انگار اینجا غریبہ. لابد پیش خودش میگوید:این دخترہ مخش رد دادہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ بدون اینڪہ در ذهنم بخواهم مشڪلش را حدس بزنم با لحنے ملایم میگویم:وقتے اومدم اینجا آشفتہ بودم اما حالا ڪہ دارم میرم آرومِ آرومم،ازشون بخواہ حلش میڪنن! خواستم بروم ڪہ صدایش متوقفم ڪرد:شما انگار آشناے این شهیدید؟! لبخندے روے لبانم نقش بست،دوبارہ بہ سمتش برگشتم: این جا تنها جاییہ ڪہ اول براے غریبہ ها پارتے بازے میڪنن. متعجب نگاهم ڪرد،با بهت همانطور ڪہ چشم از صورتم نمے گرفت دست راستش را بہ سمت موهایش برد و ڪامل زیر روسرے اش داد. با تردید بلند شد و بہ قبرِ هادے نگاہ ڪرد،سپس نگاهش را بالا برد و بہ عڪسش چشم دوخت. همانطور ڪہ بہ عڪسش نگاہ میڪرد نشست،درست جایِ من! ساڪت بود،میدانستم اولش برایش سخت است. ڪم ڪم شروع ڪرد زیر لب چیزهایے گفتن،سپس اشڪانش جارے شدند باز هم مثلِ من! مطمئن شدم هوایش را دارد! قصد ڪردم براے رفتن،همانطور ڪہ از بین پرچم هایے ڪہ با باد میرقصیدند و مادرے ڪہ براے شهداے گمنام "لالایی" میخواند میرفتم چادرم را مرتب ڪردم و ڪامل روے شڪم برآمدہ ام ڪشیدم. میخواستم باز هادے را مرور ڪنم،هربار برایم تازگے و مِهر داشت. هادے یڪ تڪرار بے تڪرار است... با عجلہ از بهشت زهرا خارج شدم،چادرم را با دست گرفتم تا زیر پایم نرود. نگاهے بہ سمت چپ و راستم مے اندازم،ماشین هاے ڪمے رفت و آمد مے ڪنند. از بین چند نفر ڪہ با لباس مشڪے بہ سمت در ورودے میرفتند میگذرم و دستم را براے ماشین ها بلند میڪنم. تاڪسے زرد رنگے جلوے پایم ترمز میڪند،شیشہ را پایین میدهد. همانطور ڪہ سرم را خم میڪنم مقصدم را میگویم. بہ نشانہ ے مثبت سرش را تڪان میدهد و میگوید:سوار شو. دوبارہ صاف مے ایستم و بہ سمت درِ عقب مے روم،دستگیرہ را میفشارم و سوار میشوم. حرڪت میڪند،سرم را بہ شیشہ مے چسبانم و چشمانم را مے بندم. میخواهم دوبارہ با هادے همسفر شوم... ڪافیست تصورش ڪنم،قلم خودش عاشقانہ مینویسد... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ رو بہ روے آینہ مے ایستم و مشغول مرتب ڪردن مقنعہ ام میشوم. سر خوش از بہ هم خوردن خواستگارے دیروز،دستم را بہ سمت موهایم مے برم و ڪامل زیر مقنعہ ام میدهمشان. _آیہ! بیا صُبونہ! همانطور ڪہ در آینہ خودم را نگاہ میڪنم بلند میگویم:الان میام! بہ تصویر خودم زل میزنم و زبان درازے میڪنم،مثل بچہ ها میگویم:دیدے نخواے نمیشہ! سپس بہ سقف زل میزنم:مرسے ڪہ پا بہ پامے! انگار فراموش ڪردم او همینجاست،ڪنارم. از رگِ گردن نزدیڪتر،نہ پشتِ این سقفِ بے جان! از آینہ فاصلہ میگیرم و بہ سمت ڪمد قدم برمیدارم. در ڪمد را باز میڪنم و چادر ملے سادہ ام را بیرون میڪشم. روے ڪتفم مے اندازمش و در همان حالت براے برداشتن ڪولہ ام خم میشوم. صداے مادرم دوبارہ بلند میشود:آیہ! نمیخواے بیاے؟! ڪولہ ام را برمیدارم و پر انرژے بہ سمت در مے دوم. یڪ بندِ ڪولہ را روے دوشم مے اندازم و در را باز میڪنم،از چهارچوب در ڪامل خارج نشدہ بلند میگویم:سلام! با قدم هاے بلند بہ سمت آشپزخانہ حرڪت میڪنم،مادر و پدرم پشت میز نشستہ اند. نورا لیوانِ چاے بہ دست،بہ ڪابینت تڪیہ دادہ. با لبخند بزرگے میگویم:صبح همگے بہ خیر! نورا با شیطنت نگاهم میڪند و میگوید:ڪَبڪِت خروس میڪنہ! بے توجہ بہ طعنہ اش میگویم:تا حالا ڪبڪ ندیدم ولے میدونم مثل خروس نمیخونہ! مادرم میخواهد لقمہ اے داخل دهانش بگذارد ڪہ با دیدنِ من لقمہ بین دست و دهانش مے ماند:این چہ وضعشہ؟! در حالے ڪہ وارد آشپزخانہ میشوم میگویم:گفتم وسایلمو بیارم دوبارہ نرم تو اتاق! نورا با خندہ میگوید:اونوقت میگن ایرانیا تنبل نیستن! براے نشستن‌ پشت میز صندلے را عقب میڪشم:یاسین ڪو؟! تو اتاقم نبود! مادرم لقمہ را داخل دهانش میگذارد و پاسخ میدهد:شب خواب بد دید اومد پیشِ من هنوز بیدار نشدہ. با ولع نگاهے بہ میز مے اندازم،نان تستے برمیدارم و شڪلات صبحانہ را جلوے خودم میگذارم. پدرم لیوان چایش را برمیدارد و میگوید:هوا سردہ اینطورے میخواے برے بیرون؟! متعجب از حرفِ پدرم بہ مادرم و نورا نگاهے مے اندازم،سپس بہ چهرہ ے پدرم چشم مے دوزم:هوا زیادم سرد نشدہ! چهرہ اش از دیروز ڪمے درهم است،از بہ هم خوردن خواستگارے ناراحت شدہ. نگاهم را از پدرم میگیرم و مشغول شڪلات مالیدن بہ نان تستم میشوم. نورا ڪنارم مینشیند و لیوانش را روے میز میگذارد. مادرم انگار چیزے یادش مے افتد،در حالے ڪہ میخواهد از روے صندلے بلند بشود میگوید:اِ آیہ چاے نمیخورے؟! سریع میگویم:نہ مامان جون میخواستم خودم میریختم. متعجب نگاهم میڪند و دوبارہ مے نشیند،مثل اینڪہ خوشحالے ام را بیش از حد بُروز دادہ ام! لقمہ را داخل دهانم میگذارم و بعد از چند هفتہ با لذت مشغول غذا خوردن میشوم. نورا نگاهے بہ هر سہ یمان مے اندازد،با انگشت اشارہ چندتار مویے ڪہ روے صورتش ریختہ است را ڪنار میزند و میگوید:بابا! پدرم بدون اینڪہ نگاهش ڪند آرام میگوید:بلہ! نورا مِن مِن ڪنان میگوید:با طاها حرف زدیم میخوام امسال ڪنڪور شرڪت ڪنم! پدرم جرعہ ے آخر چایش را مینوشد و میگوید:با خودتونہ! اختیار دارت شوهرتہ! چشمان نورا برق میزنند با ذوق میگوید:یعنے میذارید؟! پدرم همانطور ڪہ بلند میشود میگوید:گفتم ڪہ خودتو شوهرت میدونید! سپس از آشپزخانہ خارج میشود. با ذوق بہ نورا نگاہ میڪنم و ڪف دستِ راستم بہ سویش میگیرم با خندہ محڪم ڪفِ دست چپش را میڪوبد و میگوید:دو ڪنڪورے! رقیبِ سر سختت اومد! _نہ خیر تو رقیبِ من نیستے رشتہ هامون فرق میڪنہ! نورا از پشتِ میز بلند میشود،مادرم میگوید:ڪجا؟! همانطور ڪہ بہ سمت اتاق خوابش میدود میگوید:بہ طاها زنگ بزنم. ڪنجڪاو نگاهے بہ مادرم مے اندازم و میگویم:تلفن ڪہ تو پذیراییہ! _طاها براش موبایل خریدہ! زیر لب اوووویے میگویم و دوبارہ مشغول لقمہ گرفتن میشوم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯