❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ _هنوز دلتو باهاش صاف نڪردے! صدایش مرا از گذشتہ ها بیرون میڪشد،نفس عمیقے میڪشم و زانوهایم را بغل میڪنم:من همہ رو بخشیدم! همہ رو! هرڪیو ڪہ منو ناخواستہ وارد این بازے ڪرد! جز یہ نفر... هادے لبخند آرامش بخشے میزند و نجوا میڪند:همون نفر اصلیہ! چیزے نمیگویم،خوب میداند من از درد این روزها بہ مرور خاطرات گذشتہ پناہ میبرم! زمزمہ میڪند:ڪاش حداقل من نمے اومدم تو زندگیت... سریع میگویم:از این یہ مورد پشیمون نیستم! لبخند میزند و هالہ ے نورے اطرافش پیدا میشود،بہ هادے زل میزنم هالہ ے نور هر لحظہ نزدیڪتر میشود و هادے را در برمیگیرد. سریع بلند میشوم،فریاد میزنم:ڪجا؟! سرش را بہ سمتم برمیگرداند:دلِ پاڪتو با ڪینہ سیاہ ڪردے...آیہ اے ڪہ من میشناختم اینطور نبود! میگے همہ رو بخشیدے اما تہ دلت اینطور نیست! جرے تر میشوم،اشڪانم شدت میگیرد و صدایم اوج:تو بگو! تو ڪہ همہ چیزو دیدے! ڪجاے این بازے من گناهڪار بودم؟! چرا من شدم بازیچہ؟! چهرہ اش محو میشود و صدایش مے پیچد:خودت وارد بازے شون شدے! فریاد میزنم:بے رحم نشو لعنتے! توام مثل اونا بهم بدهڪارے! این را ڪہ میگویم هالہ ے نور ناپدید میشود و هادے بہ سمتم سر برمیگرداند،چہ بے تابانہ سیاهے چشمانش نگاهم میڪنند! صدایش مے لرزد:آرہ آیہ! من بهت خیلے بدهڪارم... همین بدهڪارے دارہ عذابم میدہ! لبم را بہ دندان میگیرم و چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم و او چند قدم بہ سمت من! _من بہ قلبت بدهڪارم! بہ زندگیت بدهڪارم! بہ جوونیت بدهڪارم! بہ حال آشفتہ ت بدهڪارم! اما بے انصاف نشو...من بہ خودمم بدهڪارم! بہ قلبے ڪہ از یہ روزے بہ بعد فقط براے تو تپید... محڪم روے قفسہ ے سینہ اش میڪوبد و بلند میگوید:میدونے شب شهادتم چہ حالے داشتم؟! میدونے وقتے آخرین بار پشت تلفن باهات حرف زدمو اونطورے صدام ڪردے چہ بلایے سرم آوردے؟! اشڪانم شدت میگیرد و او با بغض ادامہ میدهد:بہ ولاے علے اون شب میخواستم برگردم! یہ لحظہ گفتم هادے تو ڪجا اینجا ڪجا! هادے تازہ عروست تو خونہ منتظرتہ! بہ دو سہ قدمے ام میرسد،زمزمہ میڪند:بین ایمان و احساسم موندم! بخاطرہ تو! بہ چشمانش زل میزنم و طلبڪار میشوم:منم روزے ڪہ راهیت ڪردم بین ایمان و احساسم ایمانمو انتخاب ڪردم! قطرہ ے اشڪ براقے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:پس نگو هادے رفت پیش خدا و عشق و حال! نگو بهشتو با جونش خرید و تموم شد! یہ وقتایے ام بگو هادے اون بالا دارہ عذاب میڪشہ،چون درداے منو میبینہ،چون میبینہ بودنش تو زندگیم باهام چے ڪار ڪرد! بگو هادے روزے هزار بار اون ور با قطرہ قطرہ اشڪِ من شهید میشہ! لبش را بہ دندان میگیرد و سرش را برمیگرداند:بگو هادے میدونہ بهم بد بدهڪارہ! گوشہ ے چادرم را بہ دست میگیرم و میفشارم،پشیمانم از گفتہ هایم! _اون شب عملیات داشتیم،پشت دیوار وایسادہ بودم و تفنگ تو دستم. صداے قدماے یہ نفرو شنیدم،یواشڪے نگاہ ڪردم میدونے ڪیو دیدم؟ ڪنجڪاو میگویم:ڪیو؟ _دستم رو ماشہ بود ڪہ وقتے اومد جلو بزنمش،صداے قدماش نزدیڪتر شد،محڪمتر اسلحہ رو گرفتم و نفسمو حبس ڪردم. رسید نزدیڪم...خواستم ماشہ رو بڪشم ڪہ تو رو دیدم! گیج نگاهش میڪنم ڪہ چشمانش برق میزنند:چند بار چشمامو باز و بستہ ڪردم گفتم نڪنہ خواب آلودم یا توهم زدم! اما نہ! تو بودے ڪہ رو بہ روم وایسادہ بودے! با اون چادر سفیدہ ت ڪہ گلاے صورتے دارہ،از اون لبخندایے رو لبات بود ڪہ من براشون مے مُردم! چند ثانیہ همینطور گیج نگاهت ڪردم،نزدیڪ یہ ماہ بود ندیدہ بودمت. آروم گفتم:آیہ! بے مقدمہ گفتی:منتظرتم زود برگرد خونہ! تفنگو آوردم پایین،تا چند ساعت قبلش فڪر میڪردم براے شهادت فقط باید از جونم بگذرم اما اون لحظہ فهمیدم نہ! فقط از جون گذشتن نیست! میدونستم اونے ڪہ رو بہ روم وایسادہ تو نیستے و فڪر و خیال زدہ بہ سرم،شایدم امتحان اصلے بود! امتحان بین ایمان و احساسم! تفنگو آوردم بالا و رو قلبتو هدف گرفتم،دستام مے لرزید،حتے فڪر اینڪہ با تفنگم خیالِ تو رو نشونہ بگیرم دیونہ م میڪرد. عقلم داد میزد بزنش لعنتے! یہ داعشیہ ڪثیفہ و قلبم داد میزد نہ! هادے آیہ جلوت وایسہ! بغضم شڪست...جلوے سرباز دشمن بغضم شڪست... میدونے این تو میدون جنگ یعنے چے؟! دستمو گذاشتم رو ماشہ و اشڪ ریختم،سخت تر از گذشتن از جونم گذشتن از تو بود! دست من رو ماشہ بود و تو با لبخند جلوم وایسادہ بودے جلوم و میگفتے منتظرمے... من باید تو رو میزدم! نشونہ گرفتم... تو رو...قلبمو...عشقمونو! ماشہ رو ڪشیدم و زمزمہ ڪردم:دوستت دارم! نمیدونے اون سرباز داعشے چطورے نگام میڪرد...فڪر میڪرد با یہ دیونہ طرفہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ هاج و واج نگاهش میڪنم،زمزمہ میڪند:هادے با تمام بدهڪاریا و بدیاش دوستت... _خانم! خانم! هراسان چشمانم را باز میڪنم و دنبال صدا میگردم،نفس نفس زنان اطرافم را نگاہ میڪنم. _همین آدرسو دادہ بودید دیگہ! رسیدیم! تازہ یادم مے افتد ڪجا هستم! جر و بحث پدر و مادرم،حالم بد شد،بیمارستان و هجوم خاطرات گذشتہ! بهشت زهرا،دیدنِ او،مزار هادے،درد و دل،تاڪسے،خواب دیدن هادے،بهمن ماہ و باز هجوم خاطرات گذشتہ! نفس آسودہ اے میڪشم و چشمانم را میبندم. _خانم! حالتون خوبہ؟! چشمانم را باز میڪنم و لب میزنم:بعلہ! شش ماہ است این دروغ را بہ همہ میگویم! شاید هم شش سال! همانطور ڪہ دستگیرہ ے در را میڪشم میگویم:چقدر شد؟ دستے بہ موهایش میڪشد و تعارف را شروع میڪند:قابلے ندارہ! مهمون باشید. از ماشین پیادہ میشوم و رو بہ روے در سمت رانندہ مے ایستم:ممنون! چقدر باید پرداخت ڪنم؟ _سے تومن! آرام میگویم:چند لحظہ! سپس بہ سمت در خانہ ے پدرے قدم برمیدارم،روزے ڪہ از این خانہ رفتم چقدر خوشحال بودم! مثل پرندہ اے ڪہ از قفس آزاد شدہ! دستم را روے زنگ میگذارم،چند لحظہ بعد صداے یاسین مے پیچد:تویے آبجے! و سپس صداے باز شدن در،چادرم را ڪمے جلو میڪشم و میگویم:یاسین از مامان سے تومن بگیر برام بیار،رانندہ تاڪسے منتظرہ! _الان میام! دو سہ دقیقہ بیشتر طول نمیڪشد ڪہ اندام یاسین در چهار چوب در ظاهر میشود. بے اختیار نگاهم را از پا تا سرش بالا میڪشم،قدش ڪمے از من بلندتر شدہ و اندامش پر تر! پسرڪ سیزدہ سالہ اے ڪہ در آستانہ ے بلوغ و نوجوانیست! لبخند ڪم رنگے روے لبم مے نشیند،تقریبا من برایش مادرے ڪردم! مردانہ میگوید:برو تو آبجے! پولشو خودم میدم. سپس بہ سمت تاڪسے قدم برمیدارد،لبخندم پر رنگ تر میشود مردے شدہ براے خودش! وارد حیاط میشوم،سوز بهمن اذیتم نمیڪند،مدتے است ڪہ جانم یخ زدہ! تنها خاطراتش میشود تَب و بے تابم میڪند! آرام ڪفش هایم را در مے آورم و وارد خانہ میشوم،همانطور ڪہ چادرم را در مے آورم با صداے نیمہ بلند میگویم:سلام! من اومدم! مادرم دوان دوان از آشپزخانہ بہ سمت مے آید:سلام قوربونت برم! خوبے؟ درد ندارے؟ چیزے ڪہ نشد؟! گرہ روسرے ام را شل میڪنم:آرہ خوبم! بادمجون بم ڪہ آفت ندارہ! همانطور ڪہ بہ سمت اتاقم هلم میدهد میگوید:تو خودتو دوست ندارے نداشتہ باش! اون طفل معصوم چہ گناهے دارہ؟! سریع لباساتو عوض ڪنو بیا تا بهت یہ عصرونہ ے خوب بدم! در اتاق را باز میڪند و با عجلہ بہ سمت آشپزخانہ میرود،براے اینڪہ صدایش را بشنوم صدایش را بالا مے برد:چاے برات خوب نیست ڪم خونے میارہ توام ڪہ اصلا حواست بہ خودت نیس،برات شیر گرم میڪنم. وارد اتاق میشوم اما در را نمیبندم،چادر و روسرے ام را روے تخت مے اندازم و بہ سمت ڪمد میروم. در ڪمد را باز میڪنم و بے حوصلہ بہ توصیہ هاے مادرم گوش مے سپارم. لباس ها را از نظر مے گذرانم،چند دست بیشتر نیستند،هنوز همہ ے وسایلم را با خودم بہ خانہ ے پدرے نیاوردہ ام! هنوز بہ نبودنش عادت نڪردہ ام! میدانم مادرم بہ مریم و نساء زنگ زدہ و گفتہ حالم بد شدہ،حتما امشب مے آیند! سارافون گشاد سرمہ اے رنگے ڪہ چهارخانہ هاے ریز دارد برمیدارم و روے تخت پرت میڪنم. بے حوصلہ چادر و روسرے ام را تا میڪنم و داخل ڪمد میگذارم،مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے مانتویم میشوم ڪہ مادرم وارد اتاق میشود. لیوانے مملو از شیر بہ سمتم میگیرد:ولرمہ! بخور از سرما اومدے! مانتویم را در مے آورم و مشغول نوشیدن شیر میشوم،نگاهے بہ شڪم برآمدہ ام مے اندازد و میگوید:راستے! ڪم ڪم وقتشہ بریم براے شازدہ لباس و اسباب بازے بخریم. دستم را روے شڪمم میگذارم و آرام نوازشش میڪنم،تنها بهانہ ے زندگے! لیوان را بہ دست مادرم میدهم و میگویم:دستت طلا! با لبخند نگاهم میڪند،بہ سمت در میرود:تا پنج دیقہ دیگہ تو آشپزخونہ باش،برات یہ سوپ خوشمزہ پختم. بلند میگویم:یڪم بخوابم بیدار شدم میخورم! مقابل آینہ مے ایستم و سارافون را بہ تن میڪنم،زیبایے و زشتے اش مهم نیست! چند صباحیست زنانگے در من مُردہ... ڪش سرم را از دور موهایم آزاد میڪنم،موهاے بلوطے رنگم روے شانہ هایم مے ریزند. دوست داشت موهایم هم رنگ چشمانم باشند،من هم او را دوست داشتم،دل ڪندم از سیاهے موهایم... شانہ را برمیدارم و آرام روے موهایم میڪشم،بے هدف در آینہ بہ خودم زل زدہ ام. بہ این زنِ جوانِ هفتاد هشتاد سالہ! شانہ را بہ سمت دیگرے میڪشم ڪہ برق چیزے باعث میشود دستم از حرڪت بایستد. با دقت نگاہ میڪنم،چند تار موے سفید! چند تار موے سفید در آستانہ ے بیست و چهارسالگے... دوبارہ شانہ را روے موهایم میڪشم،چند دقیقہ بعد دل از آینہ و واقعیت ها میڪنم و روے تخت دراز میڪشم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ بہ پهلوے چپ مے چرخم و چشمانم را مے بندم ڪہ زمزمہ هایے از پشت در اتاقم بہ گوش میرسد و ڪمے بعد چند تقہ بہ در میخورد. ڪم جان میگویم:بفرمایید. در اتاق باز و بستہ میشود اما چشمانم را باز نمیڪنم،ڪسے ڪنارم روے تخت مے نشیند. صداے ریتم نفس ڪشیدن نامظمش آشناست! دست مردانہ اش روے بازویم مے نشیند. _آیہ بابا! خوابیدے؟ بدون اینڪہ چشمانم را باز ڪنم میگویم:نہ بابا! دستش بہ سمت موهایم میرود،لرزش دستانش آزارم میدهد اما باز چشم باز نمیڪنم. از نگاہ هاے هم مے ترسیم! آرام موهایم را نوازش میڪند و عصبے نفس میڪشد،میخواهم بہ بهانہ ے خوابیدن بگویم برود ڪہ دستش از حرڪت مے ایستد و بہ یڪ بارہ هق هق میڪند! متعجب چشمانم را باز میڪنم و روے تخت مے نشینم،بازویش را میگیرم و نگران مے پرسم:چے شدہ بابا؟! سرش را بہ بازوے نحیفم مے چسباند و همراہ هق هق میگوید:این تارموهاے سفید لاے خرمن موهات چے ڪار میڪنن دختر؟! بغض گلویم را مے فشارد،یادم رفت بگویم! چند صباحیست ڪہ از آن مرد دیڪتاتور و مغرور هم خبرے نیست! با من شِڪست... هق هقش شدت میگیرد و محزون میگوید:چرا تاوان گناهاے منو تو دادے؟! و باز شدت گرفتن هق هقش:اے خدا! بغض هوس میڪند براے آزاد شدن ڪہ قورتش میدهم،خیرہ میشوم بہ دیوار. لب میزنم:بابا! سرش را از بازویم جدا میڪند و سریع اشڪانش را پاڪ:جانم! _خدا دلش بہ حالم نمیسوزہ؟! هم زمان با پایان جملہ ام صداے زنگ در بلند میشود،پدرم دستش را مشت میڪند و خمیدہ از اتاق خارج میشود. بے رمق دوبارہ روے تخت دراز میڪشم و بہ دیوار چشم میدوزم. براے خوابیدن قصد میڪنم ڪہ صداے آشنایے از حیاط بہ گوشم مے رسد. سریع از روے تخت بلند میشوم و بہ سمت پنجرہ میروم،حدسم درست بود! صداے خودش است،با عجلہ شالے روے سرم مے اندازم و چادرم‌ را برمیدارم. از اتاق خارج میشوم،مادرم نگران بہ سمتم مے آید:برو استراحت ڪن عزیزم! لب میزنم:براے دیدن من اومدہ دیگہ! بذار حال و روزمو ببینہ! در خانہ را باز میڪنم و در چهار چوب در مے ایستم،نہ اخم میڪنم نہ لبخند میزنم. بے تفاوتِ بے تفاوت! سر تا مشڪے پوشیدہ،باد طبق معمول چندتار موے طلایے رنگش را بہ بازے گرفتہ. میخواهد بہ پدرم چیزے بگوید ڪہ نگاهش بہ من مے افتد،چند لحظہ گیج بہ چهرہ ام چشم میدوزد! ترس در چشمانش موج میزند و خجالت! پیش دستے میڪنم و میگویم:سلام! سبزے چشمانش را شرمگین از صورتم میگیرد:سلام! نفس عمیقے میڪشد و دستانش را داخل جیب هاے اورڪتش مے برد. زمزمہ میڪند:آرزو میخواست بیاد دیدنت یہ ڪارے براش پیش اومد گفت بیام حالتو بپرسم. دیگر خبرے از شیطنت چشم هاے شهاب و لبخندهاے مرموزش هم نیست..‌. پوزخندے میزنم و بہ سمتش میروم،رو بہ رویش مے ایستم. نگاهش در حال فرار است،زل میزنم بہ آن جنگلِ آرام:نگام ڪن! آب دهانش را با شدت فرو میدهد و سر بلند نمیڪند. آرام میگویم:یہ لحظہ بہ چشمام نگاہ ڪن! مُردد سرش را بالا مے آورد و بہ چشمانم زل میزند،چہ ناشیانہ مردمڪ هاے چشمانش بہ این طرف و آن طرف فرار میڪنند! لبخند عجیبے میزنم:شهاب! آیہ شد شیرینِ قصہ ت! دلت آروم گرفت؟! چشمانش را با غم میبندد و بہ زور میگوید:من نمیخواستم اینطور بشہ! پدرم جدے میگوید:تو برو خونہ! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ ڪسے پشت سر شهاب وارد حیاط میشود. با دیدنش لال میشوم! این پا و آن میڪند و آخر سر ڪنار شهاب مے ایستد. بدنش ڪمے لرز دارد ڪہ زیپ ڪاپشن چرم مشڪے اش را تا آخر بالا میڪشد. در بهشت زهرا سعے ڪردم مرا نبیند حالا خودش بہ سراغم آمدہ! سیاهے چشمانش آرام و قرار ندارند! نگاهم بہ سمت موهایش میرود،طنازے چند تار موے سفید لا بہ لاے سیاهے موهایش! آن هم در آستانہ ے سے و سہ سالگے... سرش را بلند میڪند و بے هوا زل میزند بہ چشمانم:سلام! وَ صدایش هجومے از خاطرہ هاست! "تو آیہ ے جنون منے!" نہ! الان وقتش نیست ڪہ روے سرم آوار بشوے! باز قصد فرار دارم...دوبارہ خودم را در گذشتہ ها پرت میڪنم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 پ.ن:از اون لبخندایے رو لبات بود ڪہ من براشون مے مُردم...😢 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ ڪلافہ نگاهے بہ ساعتے مچے ام مے اندازم و چند قدم عقب گرد میڪنم،ماشین ها با سرعت زیادے از ڪنارم عبور میڪنند. زیر لب میگویم:نقشہ ے قتلمو ڪشیدہ! خواستہ تصادف ڪنم. شبِ مهمانے هادے شمارہ موبایلم را گرفت و گفت محض احتیاط شمارہ ے یڪدیگر را داشتہ باشیم! دو روز بعد از مهمانے پیام داد ڪہ اگر براے دوشنبہ بعد از ظهر وقت آزاد دارم،همراهش بہ جایے بروم ولے نگفت ڪجا! خواست ساعت چهار بعد از ظهر جلوے خانہ منتظرش باشم ڪہ قبول نڪردم و گفتم چند خیابان دورتر از خانہ قرار بگذاریم. بیشتر از نیم ساعت است دیر ڪردہ،میخواهم موبایلم را از داخل ڪیفم دربیاورم ڪہ صداے بوق ممتدد ماشینے باعث میشود سرم را بلند ڪنم. در نگاہ اول ماشین هادے را میشناسم،در فاصلہ ے چند مترے ام پارڪ ڪردہ. جدے بہ سمتش میروم،چند تقہ بہ شیشہ میزنم ڪہ سریع در را باز میڪند:سلام! بفرمایید! ابروهایم را بالا میدهم:سلام! یڪم زود نیومدید؟ لبخند ڪم رنگے روے لبانش مے نشیند:عذر میخوام‌ دیر ڪردم! ترافیڪ بود. سوار ماشین میشوم و بدون مقدمہ میپرسم:ڪجا میریم؟ هادے فرمان را مے چرخاند و حرڪت میڪند،همانطور ڪہ نگاهش بہ جلوست میگوید:راستش یادم رفت بپرسم دوست دارید همراهم بیاید یا نہ اگہ نخواید از همینجا دور میزنم میرسونمتون خونہ! پرسشگر نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:خونہ ے یڪے از دوستام! متعجب نگاهش میڪنم و میپرسم:خونہ ے دوستتون براے چے؟ دستے بہ موهایش میڪشد،مُردد است! چند لحظہ بعد میگوید:میرسونمتون خونہ! جدے میگویم:فڪرڪنم در قبال وقتے ڪہ ازم گرفتید باید جوابگو باشید. سرش را بہ سمتم برمیگرداند و متعجب نگاهم میڪند،انگار توقع این برخورد جدے را از من داشتہ. یڪ لحظہ خجالت میڪشم،همیشہ مقابل هادے مثلِ دختربچہ ها رفتار ڪردہ ام. سرفہ اے میڪنم و بہ رو بہ رو خیرہ میشوم،سرعتش را ڪم میڪند:راستش دوستم سفرہ ازم خواست ڪہ... ناخودآگاہ میپرسم:سوریہ ست؟ نگاہ گذرایے بہ نیم رخم مے اندازد و لب میزند:بعلہ! بہ سمتش برمیگردم و ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،برایم جالب است پسرے مثل هادے براے چہ اصرار دارد براے جنگ بہ سوریہ برود. خجول میگویم:میتونم بپرسم چرا دوست دارید مدافع حرم بشید؟ میدون جنگ خیلے وحشتانڪتر از اون چیزیہ ڪہ تو اخبار میبینیم و میشنویم! نمیدانم چرا باز برایش مفرد میشوم! _از میدون جنگ چے میدونے؟ مِن مِن میڪنم:خب...خب... وقتے میبیند جوابے ندارم محڪم میگوید:تو ڪتاباے تاریختون از جنگاے اول و دوم جهانے نوشتہ ڪہ! ویرونے،خسارتاے سنگین مالے،ڪشتہ شدن آدماے بے گناہ،در بہ درے و ڪلے چیزاے دیگہ! تو ڪتاباتون ننوشتن سربازِ دشمن یعنے چے؟ تانڪ رو بہ روے یہ دبستان پر از بچہ یعنے چے؟ بمباے شیمیایے یعنے چے؟ سرباز دشمن تو حیاط خونہ ت یعنے چے؟ ننوشتن جنگ و آدماش چقدر میتونن بے رحم باشن؟ آرہ جنگ وحشتانڪ تر از اون چیزیہ ڪہ از تلویزیون میبینیم یا میشنویم! خاورمیانہ جهنمِ زمینہ ڪافیہ جلوت یہ نقشہ بذارے! دور و برتو ببین! دورمونو ڪیا گرفتن؟ متعجب نگاهش میڪنم،بلند میگوید:شروع میڪنیم،ترڪیہ؟ چیزے نمیگویم،جدے نگاهم میڪند:جوابمو ندادے! ترڪیہ چہ خبرہ؟ آرام میگویم:ناامنہ و حامے یہ سرے گروهاے تروریستے! مثل معلم هاے سختگیر مے پرسد:ارمنستان و آذربایجان؟ _ڪم و بیش باهم‌ درگیرن! _میایم شرق،پاڪستان و افغانستان؟ _نیروهاے داعش و طالبان و آمریڪا! _دوبارہ برگردیم غرب،عراق؟ _بازم نیروهاے داعش و آمریڪا! یڪم پایین تر از عراق،عربستان و یمن؟ _عربستان بہ یمن حملہ ڪردہ. _عربستان؟ _بہ خونمون تشنہ ست! _قطر و ڪویت؟ _متحداشن! _بریم یڪم اون ورتر! سوریہ و لبنان؟ _جنگہ! _فلسطین؟ _جنگہ! _ایران؟ مڪث میڪنم و آرام لب میزنم:امنہ! محڪم میگوید:با تمام مشڪلاتش امنہ! هروقت برات سوال پیش اومد چرا مدافعاے حرم میرن نقشہ ے خاورمیانہ رو بذار جلوت و خوب نگاهش ڪن! اگہ تاثیر زیادے نداشت از مامان و بابات ڪہ جنگو دیدن بپرس جنگ یعنے چے! بعدش جاے سربازاے عراقے حیووناے داعشے رو بذار! خیلے وحشے تر از اون چیزے ان ڪہ شنیدے! جدے میگویم:من پرسیدم شما چرا میخواید مدافع حرم بشید! لبخند عجیبے میزند:خب توضیح دادم چرا مدافع حرم شدم! گیج نگاهش میڪنم:مدافع حرم شدید؟! بہ چشمانم زل میزند:بعلہ! _یعنے... _سہ بار اعزام شدم! هر سہ بار بہ اندازہ ے دوماہ! یعنے شیش ماہ تو میدون جنگ بودم! دہ دیقہ تو جنگ بودن ڪافیہ تا خوب بفهمے جنگ یعنے چے چہ برسہ شیش ماہ! متحیر نگاهش میڪنم:پس شما... مڪث میڪنم و بہ نیم رخش چشم میدوزم:شما مدافع حرمید؟ جدے جواب میدهد:بعلہ! میخواهم سوال دیگرے بپرسم ڪہ میگوید:آخرین بار شهریور اعزام شدم و آبان برگشتم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

ادامه رمان آیه های جنون بعد از نماز💐💐💐💐 التماس دعای فراوان💐💐💐💐 ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون 🍂 #قسمت_چهل_دوم یہ سرے اتفاقاتے ڪہ تو سوریہ افتاد و مشڪلات خانوادگے باعث شد یہ مرخصے طولانے بگیرم. این را ڪہ میگوید اخمے روے پیشانے اش مے نشیند و رگ گردنش برجستہ میشود! مبهوت بہ خیابان خیرہ میشوم،هادے مدافع حرم است! گیج میگویم:بابا بهم نگفتہ بود! _تقریبا خبر ندارن! دوبارہ سر برمیگردانم و نگاهش میڪنم:باورم نمیشہ! ڪمے سرش را بہ سمتم برمیگرداند و مے پرسد:چرا؟ بہ یہ بچہ پولدارِ بدون ریش و یقہ آخوندے نمیاد مذهبے باشہ؟ نمیشہ معتقد و مدافع حرم باشہ؟ سرم را پایین مے اندازم و لب میزنم:منظورم این نبود. همچنان در نوسان است،جمع ها و مفردها! _چرا دقیقا منظورتون همین بود،شما اولین ملاڪ براے تشخیص دادن معتقد بودن آدما رو ظاهرشون قرار دادید! سڪوت میڪنم و متفڪر بہ بیرون زل میزنم،آرام میگوید:اون شب ڪہ براتون سنجاق سرو آوردم میخواستم همینو بگم،ڪہ خانم نیازے! من مدافع حرمم،مادر و پدرم با اڪراہ اجازہ دادن برم بعد از مجروحیتم پشیمون شدن و دنبال این هستن ڪہ با ازدواج دست و پامو ببندن! بہ شما و خانوادہ تونم نمیگن چون میدونن اگہ ازدواج ڪنم پام این ور گیر میشہ و ممڪنہ دیگہ نرم میشہ ڪمڪم ڪنید تا نتونن! اما پشیمون شدم،مدافع حرم بودن مقدس تر از ایناست ڪہ با دروغ و ازدواج سورے بخواے بهش برسے یا نگهش دارے. پوزخند میزنم:پس الان دقیقا رابطہ ے بین ما جز یہ نامزدے سورے چیہ؟ با انگشت شصت و اشارہ یڪے از دڪمہ هاے پیراهنش را باز میڪند:ڪِے و ڪجا منو شما پیش بقیہ مدعے شدیم همدیگہ رو دوست داریم و همہ چیز بین مون خوبہ؟ یا میخوایم ازدواج ڪنیم؟ پس لطفا هربار با ڪلمہ ے ازدواج سورے نخواید اعصاب منو بہ بازے بگیرید! پیشانے ام را بالا میدهم و بے حوصلہ نگاهش میڪنم،آشوبے بہ دلم افتادہ،مدافع حرم بودنش را دوست ندارم! جملہ ے بعدے اش حالم را بدتر میڪند:بعد از عید دوبارہ اعزام میشم،دیگہ ڪامل از شرڪت استعفا دادم! سرد میگویم:پس چرا مدت صیغہ رو چهارماہ تعین ڪردید؟دوماہ ڪافے بود! لبخند میزند و عجیب نگاهم میڪند:فقط بہ فڪر سود خودم نبودم،تا تموم شدن مدت صیغہ مدرسہ ے شمام تموم شدہ و راحت میتونید ڪنڪور بدید! حیران میشوم از رفتار این مرد! از این ڪہ هربار چیز تازہ اے از او میفهمم. سرم را تڪان میدهم و زمزمہ میڪنم:هربار یہ چیز تازہ میفهمم! با لحن نرمے میگوید:نمیخواید بدونید چرا میریم خونہ ے دوستم؟ شاید دلتون نخواد بیاید. این را ڪہ میگوید ماشین را ڪنار مغازہ ے میوہ فروشے پارڪ میڪند. نفس عمیقے میڪشد و داشبورد را باز میڪند،همانطور ڪہ مقدارے پول از داشبورد بیرون میڪشد میگوید:یڪے از دوستاے صمیمیم سوریہ ست،تازہ ازدواج ڪردہ و خانمش تنهاست. _خب! _چندوقت پیش یہ مقدار پول بهم داد و گفت براش نگہ دارم،دو سہ روز پیش زنگ زد گفت متوجہ شدہ وقتے خونہ نیست همسرش زیاد براے خودش و خونہ خرید نمیڪنہ تا مثلا قناعت ڪردہ باشہ،ازم خواست با پولایے ڪہ دادہ براش خرید ڪنم تا توے عمل انجام شدہ قرار بگیرہ. برام سخت بود تنها برم پیشش از طرفے با اوضاع خانوادگے شون میدونم تنهاست،تنها برم سریع خریدا رو بهش میدم و برمیگردم اما اگہ شما رو همراهم ببینہ محالہ بذارہ حالا حالاها برگردیم! حالا انتخاب با خودتونہ! ڪمے فڪر میڪنم،دیدن زنے ڪہ تا امروز فقط اسمے از خودش،زندگے اش و ایثارش شنیدہ ام جالب است! همسرِ مدافع حرم! هادے میخواهد از ماشین پیادہ بشود ڪہ سریع میگویم:منم میام البتہ اگہ ایرادے ندارہ! هادے سرے بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهد و پیادہ میشود،من هم پشت سرش. باهم وارد میوہ فروشے میشویم،هادے بہ سمت سبد سیب ها میرود. نایلونے از ڪنار سبد برمیدارد و شروع بہ سوا ڪردن سیب ها میڪند. همانطور ڪہ سیب سرخے برمیدارد و با دقت نگاہ میڪند مے پرسد:شما نگفتید از میدون جنگ چے میدونید! _با توصیفات شما هیچے! _و نظرتون راجع بہ مدافعاے حرم؟ مِن مِن ڪنان میگویم:نظر خاصے ندارم! با این حرفم هادے پِقے میزند زیر خندہ،اخم میڪنم:چرا میخندید؟ همانطور ڪہ سعے دارد خندہ اش را جمع ڪند میگوید:آخہ از وقتے گفتم مدافع حرمم یہ جورے برخورد میڪنید انگار قرارہ حرف مخالفے زدید بهتون دستبند بزنم و ببرمتون زندان! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و با زبان لبم را تَر میڪنم:خب...میدونید ڪہ اگہ تو اینطور موارد حرف مخالفے زدہ بشہ عواقب خوبے ندارہ! نگاهے بہ صورتم مے اندازد و دوبارہ سیبے برمیدارد بہ شوخے میگوید:بعلہ! ولے متاسفانہ اگہ بگید مخالف مدافعاے حرمید من نمیتونم دستگیر یا اعدامتون ڪنم! این نظر شماست و محترمہ! محتاط نگاهش میڪنم و آرام میگویم:مخالف نیستم اما خب...بهتر نیست همینجا بہ ڪشور خدمت ڪنن؟ اگہ جنگ بشہ... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ میان حرفم مے پرد:اگہ جنگ بشہ تو داخل ڪشور بجنگن! فڪر خوبیہ ولے بہ چہ قیمتے؟! سیب سرخے برمیدارد و بہ آن زل میزند:آخرین بار ڪہ اعزام شدم بدجور بہ هم ریختم! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،سیب را داخل نایلون پلاستیڪے مے اندازد:اعزام شدیم تو منطقہ هاے شهرے!نزدیڪ یہ مدرسہ! دبستانے ڪہ بچہ هاے شیش هفت سالہ تا نهایتا یازدہ سالہ توش درس میخوندن. نزدیڪ مدرسہ ڪہ شدیم تو یہ لحظہ همہ جا تاریڪ شد،یہ صداے مهیب ڪہ هنوز تو گوشمہ! اما بلند تر از اون صدا تو گوشم،صداے بچہ هایے ڪہ جیغ میزدن و ڪمڪ میخواستن! تو همون یہ لحظہ همہ ے صداها قطع شد...براے ڪمڪ نزدیڪ آوارا ڪہ شدیم یہ دستِ ڪوچولو از زیر آوار افتادہ بود بیرون و انگشتاش مے لرزید. سریع خاڪا و تیڪہ آجرا رو ڪنار زدم،یہ دختر شیش هفت سالہ بود،از ڪنار شقیقہ ها و لبش خون مے اومد،بہ زور نفس مے ڪشید،آروم بغلش ڪردم و ازش پرسیدم ڪجاش درد میڪنہ. گفت نمیتونہ خوب حرف بزنہ و همہ جاے بدنش تیر میڪشہ. از بقیہ دور شدم و بهش گفتم تا تو دلش تا سے بشمارہ میبین.ہ تو بیمارستانہ و حالش خوب شدہ! بہ اینجا ڪہ میرسد،اشڪ در چشمانش حلقہ میزند و سڪوت میڪند. متاثر مے پرسم:حالش خوب شد؟ لبخند تلخے میزند و بہ چشمانم خیرہ میشود:بہ زور و با صداے ضعیف گفت فقط تا بیست یاد گرفتہ بشمارہ و تا سے بلد نیست! _خب؟ _اینو ڪہ گفت سرشو گذاشت روے شونہ م و یہ نفس بلند ڪشید.... بعدش دیگہ نفس نڪشید! تو بغلم جون داد... متحیر نگاهش میڪنم،نگاهش را از چشمانم میگیرد و زمزمہ میڪند:میدون جنگ همچین جاییہ! ساڪت نگاهم را بہ زمین میدوزم و آرام میگویم:متاسفم! نفس عمیقے میڪشد و دیگر حرفے نمیزند،سیب ها را سوا میڪند و بہ سمت پرتقال ها میرود. بہ سمتش میروم و در چند قدمے اش مے ایستم:درستہ زیاد ڪار مدافعاے حرمو قبول ندارم اما با این اوصاف آدمایے ڪہ جونشونو میذارن ڪف دستشونو میرن تو مرزاے خارج از ڪشورشون میجنگن آدماے شریفے ان! این را ڪہ میگویم مرد میانسالے ڪہ نزدیڪ هادے ایستادہ بہ سمتم برمیگردد و میگوید:خانم شرافت ڪدومہ؟! آدماے زرنگے ان،مگہ اون همہ پول و امتیازاے ویژہ اے ڪہ بهشون میدن ڪمہ؟!‌ ماها سادہ ایم گول حرفاے اینا رو میخوریم از احساسات ملتِ سادہ ے ما سواستفادہ میڪنن. نگاهم را بہ سمت هادے میڪشانم ڪہ بے توجہ بہ حرف هاے آن مرد پرتقال ها را داخل نایلون میگذارد و صاف مے ایستد. نگاهش را دور مغازہ میچرخاند:دیگہ چے بخریم؟ چند قدم نزدیڪتر میشوم،آرام میگویم:نشنیدید اون آقا چے گفت؟! لبخند میزند:شنیدم! با چشم و ابرو بہ آن مرد اشارہ میڪنم و میگویم:پس چرا جوابشو ندادید؟ شانہ اے بالا مے اندازد و بہ سمت دیگرے میرود،متعجب نگاهش میڪنم ڪہ میگوید:عادت ڪردم! هم من هم دوستام و هم تقریبا خانوادہ هامون! میخواهم چیزے بگویم ڪہ آن مرد بہ سمتم مے آید و میگوید:خانم این فیلمو ببینید! سپس موبایلش را بہ سمتم میگیرد و رو بہ هادے میگوید:خدا از اینا نگذرہ ڪہ جوونامونو شستشوے مغزے میدن و با احساساتشون بازے میڪنن،دیدم خانمتون راجع بهشون متاثر صحبت میڪنہ گفتم حیفہ احساسات آدم الڪے بخاطرہ اینا درگیر بشہ! هادے لبخند ڪم رنگے میزند و میگوید:اینطورام نیستا! بہ فیلم نگاہ میڪنم،یڪے از برنامہ هاے شبڪہ ے منوتو ڪہ افرادش مشغول تماشاے مستندے راجع بہ مدافعان حرم هستند. یڪے از افراد با حالت بد و مسخرہ اے میگوید:تو ڪلہ ت بوے قورمہ سبزے میدہ میخواے برے بمیرے چرا ازدواج میڪنے؟ بچہ دار میشے؟ تنم مے لرزد! من نہ هادے را خوب میشناسم،نہ دوستانش و خانوادہ هایشان را ولے میدانم آدم هاے بدے نیستند! این همہ توهین و طعنہ حقشان نیست... سڪانس بعدے دو مرد جوان هستند ڪہ با حالت تاسف مستند را نگاہ میڪنند و سر تڪان میدهند،یڪے شان میگوید:زنشو نگاہ ڪن! یہ پارچہ سیاہ انداختہ رو سرش،همہ سر و صورتشو پوشوندہ ڪہ چے؟! موبایل را بہ دست مرد میدهم و میگویم:ببخشید! هادے آرام میگوید:میخواے تو برو براشون یڪم لیموشیرین بردار. باشہ اے میگویم و ڪمے دور میشوم،مرد بہ هادے میگوید:مثل اینڪہ خانمتون ناراحت شد! هادے جواب میدهد:هرڪس یہ نظرے دارہ اما توهین و قضاوت خوب نیست! ایشون از توهیناے تو فیلم ناراحت شدن. میخواهد بہ سمت من بیاید ڪہ گویے چیزے یادش مے افتد رو بہ مرد میگوید:راستے! چقدر بهتون پول و امتیاز بدن حاضرید برید یہ ڪشور دیگہ جایے باشید ڪہ معلوم نیست یہ دیقہ بعد زندہ اید یا نہ؟ سرے برایش تڪان میدهد و بہ سمتم مے آید،ناراحت میگویم:این همہ قضاوت و توهینم درست نیست! لبخند آرامش بخشے میزند:براے ڪسے ڪہ با خدا معاملہ میڪنہ مهم نیست! بیخیال مشغول سوا ڪردن لیمو شیرین ها میشود،با دقت نگاهش میڪنم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ ڪسے در مغزم فریاد میزند:"احساساتے ڪہ بهش داریو بریز دور! هادے برات موندنے نیست آیہ!" بہ خودم نهیب میزنم:"نہ! من ڪہ حسے بهش ندارم!" هادے ڪمے جا بہ جا میشود،بے اختیار او را در لباس نظامے تصور میڪنم. دلرباتر است.... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ هادے ماشین را نزدیڪ آپارتمان پنج طبقہ اے پارڪ میڪند و میگوید:اینجاست. نگاهے بہ محلہ مے اندازم،محلہ اے خلوت در یڪے از مناطق متوسط نشین. هادے ڪمربند را از دور نیم تنہ اش آزاد میڪند و میگوید:راستے اسم دوستم سید علیرضاست و اسم همسرشون یاس سادات! لبخند میزنم:چہ جالب هر دو ساداتن. هادے پیادہ میشود و در عقب را باز میڪند،نایلون هاے میوہ و مرغ و گوشت را برمیدارد و روے زمین میگذارد. سپس ڪیسہ ے برنج و چاے و آجیل را برمیدارد،من هم پیادہ میشوم و دو سہ تا ڪیسہ ے باقے ماندہ ڪہ حاوے حبوبات و سبزیجات بستہ بندے شدہ و پودرماشین لباس شویے است برمیدارم. هادے سریع میگوید:خودم چندتا چندتا میارم! در ماشین را میبندم:سنگین نیستن. سرے تڪان میدهد و بہ سمت آپارتمان میرود،ڪیسہ ها را مقابل در میگذارد و زنگِ واحد سہ را میفشارد. دو سہ دقیقہ طول میڪشد تا صداے دختر جوانے بگوید:بعلہ؟ هادے سریع میگوید:سلام هادے ام،میشہ چند لحظہ بیاید جلوے در؟ صداے دخترڪ مضطرب میشود:آقا هادے شمایید؟ الان میام! بہ دو دقیقہ نمے ڪشد ڪہ دختر جوانے در را باز میڪند،همانطور ڪہ بہ زور چادر رنگے اش را روے سرش نگہ داشتہ و با چشمان نگران بہ هادے زل زدہ میگوید:سلام! گویے متوجہ حضور من نشدہ،چشمان درشت قهوہ اے رنگش آرام و قرار ندارند. هادے جواب سلامش را میدهد و احوال پرسے میڪند،یاس ڪوتاہ و سریع جواب میدهد. در چشمانش اشڪ حلقہ زدہ،آب دهانش را با شدت فرو میدهد:آقا هادے! حالِ علیرضا خوبہ؟ هادے سریع میگوید:معلومہ ڪہ خوبہ بہ من گفت براتون یڪم خرید ڪنم. یاس نگران بہ سمتمان مے آید و با بغض میگوید:تو رو خدا راستشو بگید! علیرضا چیزیش شدہ؟ هادے با اطمینان سرش را تڪان میدهد:از من و شما حالش بهترہ،بهم گفت براتون یڪم خرید ڪنم و بیارم. باید قبلش خبر میدادم دارم میام نگران نشید! یاس نفس آسودہ اے میڪشد و چشمانش را مے بندد،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد و زمزمہ میڪند:خدا رو شڪر! چشمانش را باز میڪند و با دست صورتش را پاڪ میڪند،نگاهش میڪنم و لبخندے روے لبانم مے نشانم:سلام! سرش را بہ سمتم برمیگرداند و جوابم را میدهد،ڪنجڪاو نگاهش را میان من و هادے مے چرخاند ڪہ هادے با دست بہ من اشارہ میڪند و میگوید:نامزدم آیہ! در چشمانش تعجب و شادے برق میزنند،لبخند عمیقے روے لبانش مے نشیند و چهرہ ے نگران و غمگین چند لحظہ قبلش را پنهان میڪند! با ذوق دستم را میگیرد و میفشارد:اے جانم! پس شما نامزد آقا هادے اید؟ تبریڪ میگم عزیزم‌. لبانم را باز میڪنم:خیلے ممنون. محڪم در آغوشم مے ڪشد:پس بالاخرہ یڪے ام پیدا شد دلِ آقا هادے رو ببرہ! لبخند خجولے میزنم و از آغوشش بیرون مے آیم،حالا چشمانش میخندند! _یاس هستم! یاس سادات. با لبخند جوابش را میدهم:چہ اسم لطیف و قشنگے،منم آیہ ام خوشوقتم. رو بہ هادے میگوید:چہ بے خبر! ما رو قابل ندونستید؟ هادے با شرم میگوید:این چہ حرفیہ؟! یہ دفعہ اے شد! سپس بہ ڪیسہ ها اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:براتون بیارم بالا؟ یاس لبخند شیرینے میزند و چادرش را مرتب میڪند:چرا زحمت ڪشیدید آخہ؟ خودم میبرم بالا. در خانہ را تا آخر باز میڪند:بفرمایید. هادے بہ من چشم میدوزد،رو بہ یاس میگویم:نہ دیگہ مزاحم نمیشیم. چندتا از ڪیسہ ها را برمیدارد و میگوید:چہ مزاحمتے؟! چے بهتر از اینڪہ بعد از دو سہ هفتہ تازہ عروس و داماد مهمون خونہ م باشن. خون در صورتم مے دود،گونہ هایم انارے میشوند از شرم. تازہ عروس! عروسِ هادے! یعنے میشود؟! هادے هم بدتر از من خجالت میڪشد،سریع باقے ڪیسہ ها را برمیدارد و بہ من اشارہ میڪند وارد خانہ بشوم. آرام میگویم:میخواے چندتاشو بدہ من. جواب میدهد:نہ خودم میارم. یاس تعارف میڪند من اول وارد بشوم،میگویم:نہ اول شما و هادے برید ڪہ بار دستتونہ! هادے جلوتر از همہ راہ مے افتد و من و یاس پشت سرش،بہ طبقہ ے دوم ڪہ میرسیم یاس بہ در سمت چپ اشارہ میڪند:بفرمایید! اینم ڪلبہ ے درویشے من و سید علیرضا. بہ سر در خانہ نگاہ میڪنم،تابلوے ڪوچڪے بالاے در زدہ شدہ ڪہ رویش نوشتہ "بیت الزهرا" یاس در را باز میڪند و میگوید اول من و هادے وارد بشویم،خجول همراہ هادے وارد خانہ میشوم. خانہ اے هفتاد هشتاد مترے با دڪور و چیدمان فوق العادہ لطیف و زیبا! ڪاغذ دیوارے هاے توسے رنگ با نقش گل هاے متوسط صورتے ڪم رنگ دیوارها را زینت دادہ اند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ وسط پذیرایے مبلمان راحتے و سادہ ے صورتے ڪمرنگ و سیستم هاے صوتے و تصویرے دیدہ میشوند. روے دیوارے ڪہ در دید است تابلو فرش سفیدے با نقش وان یڪاد بہ چشم میخورد،خانہ با تمام زیبایے اش شادابے ندارد! یاس بہ سمت آشپزخانہ میرود و میگوید:خیلے خوش اومدید،ببخشید خونہ یڪم نامرتبہ. هادے ڪیسہ ها را روے ڪابینت میگذارد و بہ سمت مبل ها میرود. رو بہ روے یاس مے ایستم:چہ خونہ ے قشنگے دارے! مثل خودت ملیح و قشنگہ. لبخند شیرینے میزند:چشمات قشنگ میبینہ. بہ چادرم اشارہ میڪند:راحت باش درش بیار. نگاهے بہ هادے مے اندازم و با اڪراہ چادرم را در مے آورم. ڪترے را برمیدارد و بہ سمت ظرف شویے میرود همانطور ڪہ شیر آب را باز میڪند بہ سمتم برمیگردد:ببخشید من جلوے در متوجهت نشدم،آقا هادے ڪہ بے خبر اومد فڪر ڪردم خدایے نڪردہ خبرِ... حرفش را ادامہ نمیدهد،مے ماند چطور براے شهادت بگوید خدایے نڪردہ! مے پرسم:تازہ ازدواج ڪردین؟ _آرہ! پنج ماهہ. متعجب نگاهش میڪنم،تازہ دامادش را بہ میدان جنگ فرستادہ! ڪترے را روے گاز میگذارد و زمزمہ میڪند:وقتایے ڪہ نیست زنگ تلفن و آیفون تنمو مے لرزونہ! بہ سمت هادے برمیگردم،متفڪر بہ پارڪت خیرہ شدہ،یاس نزدیڪ من میشود:برو بشین عزیزم. لبخند میزنم:راحتم! رو بہ هادے اضافہ میڪند:راستے آقا هادے پول خریدا چقدر شد؟ هادے سر بلند میڪند:پولاے خودِ علیرضاست. یاس مے پرسد:جدے میگید؟ هادے میخندد:بعلہ! مثل زنا بهم لیست داد چے بخرم‌. محبت در چشمان یاس موج میزند:آخہ وقتایے ڪہ خونہ ست یا خودش خرید میڪنہ یا باهم میریم. بہ سمت مبل ها میروم و نزدیڪ هادے مے نشینم،یاس هم بہ سمتمان مے آید و ڪنارم مے نشیند:علیرضا حسابے تو زحمت انداختتون! هادے میگوید:من ڪہ بهش گفتم مرخصے چندماهہ بگیرہ گوش نڪرد. یاس تلخ میخندد:هرچے بیشتر ڪنار هم باشیم دل ڪندن برامون سخت ترہ! یاس از من و نحوہ ے آشنایے ام با هادے میپرسد،خودش دانشجوے سال دوم پزشڪیست و با همسرش علیرضا دخترخالہ و پسر خالہ اند. بعد از نوشیدن چاے و خوردن میوہ،همراهش بہ آشپزخانہ میروم تا خریدها را بچیند. در یخچال را باز میڪند و میگوید:باید از آقا هادے ڪلے تشڪر ڪنم ڪہ تو رو آورد داشتم از تنهایے دق میڪردم. ڪنجڪاو مے پرسم:چرا وقتایے ڪہ همسرت نیست نمیرے خونہ ے مادرت؟ _هم مادرم هم مادرشوهرم خیلے اصرار دارن برم پیششون اما ڪم میمونم. آخہ... مڪث میڪند و ادامہ میدهد:مدام غر میزنن و نصیحت میڪنن علیرضا رو راضے ڪنم دیگہ نرہ،میترسم حرفاشون روم اثر بذارہ. گاهے از این تنهاییا و دلهرہ ها خستہ میشم‌... نمیخوام جلوے معراجشو بگیرم... بہ صورتم زل میزند:میدونے اولش فڪر میڪردم آسونہ،یہ زندگے رویایے و شیرین... اما بعد از عقدمون بار اولے ڪہ اعزام شد فهمیدم همسر مدافع حرم بودن یعنے چے! تازہ فهمیدم راهے ڪجاش ڪردم،هر ثانیہ استرس،نگرانے،دلهرہ،گاهے چند روز بے خبرے! دیونہ شدنت با شنیدن خبر شهید شدن مدافعاے حرم یا دیدن تشیع جنازہ شون! بہ اینجا ڪہ میرسد بغض میڪند:با خودت میگے ببین ممڪنہ توام یہ روزے اینجا باشے! پشت یہ تابوتے ڪہ روش پرچم سہ رنگ ڪشورتہ و توے تابوت عزیزترین ڪَسَت! حرف مردم و گاهے مشڪلات مالے بہ ڪنار،نبودنِ خودش مے ڪشتت‌. هربار با رفتنش میمیرے و با برگشتنش جون میگیرے و هر لحظہ منتظر از دست دادنشے! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯