❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_چهارم با ذوق بہ بادڪنڪ ها نگاہ میڪنم اما حرفے نمیزنم،روزبہ زمزمہ میڪند:حالا رها شدن! بہ نیم رخش ڪہ حالت خاصے دارد نگاہ میڪنم سرش را برمیگرداند و نگاهم را غافلگیر میڪند. براے اولین بار بہ عمق چشمانِ مشڪے اش خیرہ میشوم،ڪمے شبیہ بہ چشمان هادے ام هستند... سریع نگاهم را از چشمانش مے گیرم و دستم را مشت میڪنم،انگار زین پس تمامِ چشمانِ مشڪیِ جهان با من سَرِ جنگ دارند...حتے اگر شبیہ بہ چشمانِ معصومِ #تو نباشند... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ عینڪ آفتابے ام را روے چشمانم میزنم و بہ جمعیت خیرہ میشوم،همہ گرداگردِ مزارِ هادے با احترام ایستادہ اند. مداح روضہ ے حضرت علے اڪبر را مے خواند و شانہ هاے مهدے مے لرزند! پدرم ڪنارش ایستادہ و دستش را دور شانہ هایش پیچیدہ،فرزانہ با چشمانے اشڪ آلود بہ عڪس هادے خیرہ شدہ و مثل سابق بے تابے نمے ڪند! همتا و یڪتا ڪنارش نشستہ اند و چند نفرے دور و برشان را گرفتہ اند،وجودِ چند عڪاس و یڪ خبرنگار باعث شد عقبِ جمعیت بمانم و جلو نروم! یڪ سال گذشت،یڪ سال از پرواز هادے گذشت! بغضِ نفس گیرے در گلویم نشستہ اما نمے توانم اشڪ بریزم! یاس از دور نگاهم میڪند و چشمانش را با لبخند باز و بستہ میڪند،لبخند ڪم رنگے میزنم و نگاهم را بہ دیگران مے دوزم. پارسال چنین روزهایے در حالِ خودم نبودم،زیاد چیزے یادم نیست! تنها تصویرے ڪہ در ذهنم نقش بستہ قطع شدن تاب خوردن هاے حلقہ ایست ڪہ هیچگاہ هادے دستم نڪرد! سپس دیدنِ هادے در تابوت و وداع ڪوتاهمان! راستش را بخواهے هادے من از همتا و پدرت فرارے ام! چطور مے توان چشمانشان را دید و یادِ تو نیوفتاد؟! چطور مے توان پدرت را دید و تو را اگر بودے تصور نڪرد؟! تصورِ اینڪہ بہ پاے من پیر میشدے! هادے! راستش را بخواهے من چندین بار آخرِ قصہ ے مان را عوض ڪردہ ام! همہ چیز را از اول نوشتہ ام بہ اردیبهشت ماہ ڪہ رسیدہ ام تو را براے خودم بازگرداندہ ام! تو هربار صحیح و سالم از #سوریہ برگشتہ اے،با همان لبخند و برقِ خاصِ چشمانت! من تمام این یڪ سال را ڪابوس دیدہ ام،تو را ڪہ مقابل درِ خانہ مے بینم اشڪ امانم نمے دهد! اشڪ ریزان بہ سمتت مے دوم و بدون حرف براے اولین بار در آغوش مردانہ ات جاے مے گیرم! هق هق میڪنم و مے گویم:نمیدونے وقتے نبودے چہ ڪابوسایے مے دیدم! با همان لحن مهربانِ دستورے میگویی:هیس! حق ندارے گریہ ڪنے تفهیم شد؟! سرم را بلند میڪنم و نگاهِ اشڪ آلودم را بہ چشمانت مے دوزم براے اولین بار رو در رو نامِ ڪوچڪت را میخوانم:هادے! لبخندت را عمیق میڪنے،از آن لبخند حبہ قندے ها! آرام مے گویی:جانِ هادے! بے مقدمہ و شرم براے اولین بار مے گویم:دوستت دارم! پیشانے ات را بہ پیشانے ام مے چسبانے و بہ چشمانم زل میزنے مثل پسر بچہ هاے تخس مے گویی:ولے من بیشتر دوستت دارم تَ... نمیگذارم ادامہ بدهے و سریع مے گویم:تفهیم شد! هر دو بلند مے خندیم،هربار در قصہ ام باهم بہ خرید مے رویم و ڪت و شلوار دامادے ات را خودم انتخاب میڪنم! با شوق و ذوق روزها را مے گذرانیم و خودمان را سرِ سفرہ ے عقد مے بینیم! خجول ڪنارت نشستہ ام و نگاهم را بہ آیہ هاے قرآن دوختہ ام! روحانے در حال خطبہ خواندن است و نگاهِ تو سمتِ من! مشتت را مقابلم باز میڪنے و گل هاے یاس خشڪ را نشانم مے دهے! _گفتم از سوریہ سوغاتے نمیارم اما این فرق میڪنہ! بهترین یاسِ دنیاست یاسِ دمشق! گل ها را بہ دستم میدهے و زمزمہ میڪنی:از این بہ بعد رمز بین مون باشہ گلِ یاس! تفهیم شد گلِ یاسم؟! خجول لبخند میزنم و در قلبم حبہ حبہ قند آب میشود،زمزمہ میڪنم:تفهیم شد باغبونِ گلِ یاس! میخوام بہ مهریہ م یہ چیز دیگہ ام اضافہ میڪنم! آرام مے پرسی:چے؟! _یہ مشت یاس! آرام مے خندی:سبد سبد یاس برات میارم! هربار تو تا ابد محرم و همدمِ من مے شوے و بعد از عقد دوبارہ راهیِ سوریہ! هربار صحیح و سالم از سوریہ برمے گردے و ماہ ها سریع مے گذرند و یڪ مجلس عروسے سادہ مے گیریم! خرج مراسم عروسے مان را بہ زوج دیگرے هدیہ میڪنیم و یڪ مراسم جمع و جور در خانہ تان مے گیریم! خودت لباس عروسم را گرفتہ اے! لباسے سفید و سادہ ڪہ روے بالا تنہ اش چند گل سفید و ڪمے سنگ ڪار شدہ و دامنش ڪمے پف دارد! تورش بلند است و بہ جاے تاجے مملو از نگین برایم تاجے از گل گرفتہ اے! شب عروسے مان میگذرد و زندگے مشترڪمان را در خانہ ے نقلے مان ڪہ خودت بہ تنهایے اجارہ ڪردہ اے شروع میڪنیم! دوبارہ اعزام شدن هایت شروع میشود و من در خانہ ے خودمان بہ انتظار بازگشتنت مے نشینم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯