📚 ⁦☘️⁩☕⁦ ☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩ ⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕ ⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩☕⁦ ☕⁦☘️⁩☕⁦☘️⁩ ⁦☘️⁩☕⁦⁦📚 #part_91 📎 #رمان‌سرنوشت‌... ⁦☕ با صدای ضعیف پیرمردی که از پشت ضریح اومد تعجب کردیم. پیرمرد: از اهالی همینجایید؟ محمد به پیرمرد که اون گوشه نشسته بود گفت: -بله، یه جورایی! پیرمرد: تا حالا ندیدمتون، چند سالی هست که به اینجا عده کمی میان! تازه از اون عده ای که میان هم، نصفشون برای آب خوردن و دستشویی رفتن میان. محمد: عمو نجار؟ پیرمرد با شنیدن این کلمه محمد سرشو آورد بالا! پیرمرد: خیلی وقته کسی منو با این اسم صدا نمیزنه! با شنیدن اسم عمو نجار، خاطرات گذشته اومد توی ذهنم. پیرمرد: تو بچگیت اینجا زندگی میکردی؟ _مادربزرگمون اینجا زندگی میکرد، عزیز..! پیرمرد: عزیز؟ عزیز خانم؟ _بله؟ پیرمرد: تو دخترشی؟ تک خنده ای کردم و گفتم: _نه حاج احمد! با محمد رفتیم روبروی حاج احمد(عمو نجار) نشستیم. محمد: ما نوه هاش هستیم. حاج احمد: من دیگه پیر شدم، یادم نمیاد. _من مائده ام، یادتون اومد. حاج احمد: آخه دخترم، با اسم که چیزی یادم نمیاد. _همون دختر کوچولویی که خیلی شیطون بود، آروم و قرار نداشت، یه بار هم بدون اجازه شما بعضی از چوب هاتون رو آتیش زدم. حاج احمد: یادم اومد، مائده اسمته؟ _بله؟ حاج احمد: هنوز هم شلوغ می‌کنی یا نه، ادب شدی؟ لبخندی زدم و گفتم: _ان‌شاءالله که ادب شده باشم. حاج احمد: خب جَوون، تو خودتو معرفی کن. محمد: من محمدم. _چرا اسمتو میگی، اینطوری یادشون نمیاد. حاج احمد: نه صبر کن، تورو یادمه، محمد، نوه با ادب عزیز خانم! _حاج احمد؟ چرا تبعیض قرار میدی؟ چرا مارو با اسم یادتون نیومد. حاج احمد: محمد، تنها بچه ای که از شکلات های مخصوص عزیز خانم خورده! محمد لبخندی زد و گفت: _آره همونم. حاج احمد: عزیز تورو از بقیه بیشتر دوست داشت، همیشه می‌گفت تو آینده ات درخشانه! محمد: اینجا چیکار میکنید؟ حاج احمد: تو خونه دلم میپوسه، به خاطر همین میام اینجا و تعداد آدمایی که میان اینجارو می‌شمرم، قرآن میخونم و... محمد: پسرتون کجا رفته؟ حاج احمد: پسرم لیاقتشو ثابت کرد و رفت. محمد: کجا؟ حاج احمد: اول سوریه، بعد بهشت، شهید شد. محمد: چرا ازدواج نکردید؟ ادامه دارد . . . 🔎 💛 به قلم⁦🖋️⁩⟨•محمد محمدی•⟩📕 کپی بدون ذکر نام نویسنده حرام است